49
Łukasz Korolkiewicz | "Pies", 1981
Estymacja:
100,000 zł - 150,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Łukasz Korolkiewicz (1948)
Wymiary
135 x 200 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 135 x 200 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'ŁUKASZ KOROLKIEWICZ | "PIES" | II 1981'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Korolkiewicz wypracował niezwykle oryginalny język wypowiedzi będący połączeniem fotorealistycznego obrazowania z neomodernizmem. Artysta najczęściej przenosi widza do prywatnych wnętrz, ogrodów czy parków w swoich obrazach. Do jego ulubionych tematów malarskich należą bowiem sceny otaczającej go codzienności. Korolkiewicz utrwala chwile oraz często nawiązuje do dzieciństwa i wspomnień. Nie są to jednak zawsze przedstawienia radosne i beztroskie. Często przebija się w nich atmosfera melancholii oraz osobliwej poetyki. Artystę bardziej od przedstawienia konkretnych motywów interesuje oddanie atmosfery i nastroju chwili. Zagadkowy, marzycielsko-senny nastrój obrazów Łukasza Korolkiewicza oraz zawarta w nich doza tajemnicy ujawnia jego fascynację malarstwem modernizmu. Obrazy Korolkiewicza są również bliskie estetyce hiperrealizmu, jednak artysta nigdy nie stał się wiernym wyznawcą tego nurtu.
Na początku swojej drogi artystycznej Łukasz Korolkiewicz malował w nurcie abstrakcji. Zmianę przyniosły podróże, które artysta odbył na początku lat 70. Zetknął się wówczas z twórczością Davida Hockneya i hiperrealizmem, co stanowiło silną inspirację na jego drodze artystycznej i iskrę do wyrobienia swojego własnego stylu malarskiego. Artysta odwrócił się od malowania sztuki nieprzedstawiającej i zainteresował się wykorzystywaniem fotografii w malarstwie, która dostarczyła nowych możliwości. Aparat umożliwiał mu szybsze i wierniejsze utrwalanie wycinków rzeczywistości niż ołówkowy szkic, dlatego też artysta zaczął używać odbitek jako swego rodzaju notatnika i podstawę swoich kompozycji malarskich.
Uchwycone przez aparat momenty Karolkiewicz wyświetla na płótna, a następnie za pomocą pędzla i farby kontynuuje pracę nad obrazem. Artysta wzbogaca kompozycje, wprowadza intencjonalne zmiany, takie jak intensyfikacja kontrastów i nasyceń kolorystycznych, które tworzą unikalną, tajemniczą atmosferę tak charakterystyczną jego twórczości. Artysta we właściwy sobie sposób przekłada właściwości obrazu fotograficznego na język malarstwa. Wydobywa w obrazach cechy typowe dla medium fotografii, czyli statyczność, załamania świetlne czy kierowanie ostrości na obiekty umieszczone w głębi kompozycji. W filmie „Łukasz Korolkiewicz. Portret artysty” malarz opowiadał o swojej twórczości: „Zacząłem się po prostu interesować konkretami: swoim otoczeniem, swoim życiem, swoimi znajomymi. Do tego mi niezwykle przydatny okazał się aparat fotograficzny. Robiłem wtedy setki, dziesiątki zdjęć, w bardzo różnych sytuacjach. Powolutku zacząłem przekształcać ten okres wymyślania i fantazjowania w sceny – jakoś kreowane, ale też bardzo realistyczne. Zaczęli się na tych obrazach pojawiać konkretni ludzie. Ogromną cezurą w moim życiu było wprowadzenie stanu wojennego, tym bardziej że to się łączyło z przeniesieniem mojej osoby z Saskiej Kępy w samo centrum Warszawy, i moje malarstwo też się zmieniło. Wtedy zacząłem czerpać z atmosfery o wiele bardziej obiektywnej. Zacząłem studiować też sferę dziwnie miejską, z tą aurą rozpadu – bo wtedy Polska faktycznie się rozpadała, (…) a jednocześnie malowałem drugi nurt ludzi, którzy żyli w tej aurze, w zamkniętych wtedy domach. Wtedy życie społeczne i towarzyskie było czymś absolutnie fenomenalnym, ponieważ ludzie naprawdę się spotykali i rozmawiali ze sobą (…). Potem przyszły nowe czasy i postanowiłem troszkę zaczerpnąć oddechu”.
Prezentowany na aukcji obraz „Pies” Łukasza Karolkiewicza przedstawia efemeryczną scenę nocną. Praca jest niemal impresjonistycznie rozświetlona. Artysta za pomocą środków malarskich odtwarza efekt użytego z bliska flesza, który nienaturalnie unieruchamia scenę, przez wyzwolenie w krótkim czasie, ale bardzo intensywnym błysku wiązki sztucznego światła. W efekcie tego zabiegu sylwetka psa wydaje się niemal nierzeczywista, niczym zjawa objawiająca się w ciemności. Obraz zaciekawia nie tylko nastrojowością światła, lecz również wąskim kadrowaniem, które pozostawia wiele niedopowiedzeń. Jedyne co jest nam dane zobaczyć to fragment ciemnozielonej trawy, wśród której leży tytułowy pies. Niedoświetlenie sceny wywołuje uczucie tajemniczości i niepokoju oraz wzmaga dramaturgie przedstawienia. Zwierzęcy bohater kompozycji zostaje przyłapany przez obserwatora na czynności wykonywanej w ukryciu. Artysta skupia się na ukazaniu ulotnego momentu codzienności, za którym odsłania się głębszy sens. Korolkiewicz w interesujący sposób połączył autentyczności uchwyconej sceny z pewnym wrażeniem odrealnienia czy imaginacji.
Łukasz Korolkiewicz to najważniejszy twórca malarstwa hiperrealistycznego w Polsce. Jego prace stanowią dokładne odwzorowanie obrazów zapisanych na kliszy fotograficznej, z pełnym spektrum załamań świetlnych, tak istotnych dla przywoływanego medium. W swoich kompozycjach artysta stara się jak najwierniej odwzorowywać otaczającą go rzeczywistość. Dla wielu jego malarstwo stanowi nie tylko dowód na wirtuozerię kunsztu i perfekcyjne opanowanie warsztatu malarskiego, ale także jest zapisem codzienności środowiska artystycznego i queerowego lat 70. i 80. W latach 70. wraz Andrzejem Bielawskim i Ewą Kuryluk tworzył grupę Śmietanka, zaangażowany był również w ruch artystyczny „O poprawę”. Otrzymał wiele nagród m.in. Nagrodę Komitetu Kultury Niezależnej oraz nagrodę im. Jana Cybisa (1991). W 2002 roku miał retrospektywną wystawę w Galerii Zachęta. Jego obrazy malowane w manierze fotorealizmu charakteryzują się pewną tajemniczością i efemerycznością. Stale powracającymi tematami są liczne autoportrety we wnętrzach lub ogrodach, sceny z życia codziennego własnych znajomych oraz przygnębiające, praskie podwórka.
Description:
"Dog", 1981
oil/canvas, 135 x 200 cm; signed, dated and described on the reverse: 'LUKASZ KOROLKIEWICZ | "PIES" | II 1981'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Korolkiewicz wypracował niezwykle oryginalny język wypowiedzi będący połączeniem fotorealistycznego obrazowania z neomodernizmem. Artysta najczęściej przenosi widza do prywatnych wnętrz, ogrodów czy parków w swoich obrazach. Do jego ulubionych tematów malarskich należą bowiem sceny otaczającej go codzienności. Korolkiewicz utrwala chwile oraz często nawiązuje do dzieciństwa i wspomnień. Nie są to jednak zawsze przedstawienia radosne i beztroskie. Często przebija się w nich atmosfera melancholii oraz osobliwej poetyki. Artystę bardziej od przedstawienia konkretnych motywów interesuje oddanie atmosfery i nastroju chwili. Zagadkowy, marzycielsko-senny nastrój obrazów Łukasza Korolkiewicza oraz zawarta w nich doza tajemnicy ujawnia jego fascynację malarstwem modernizmu. Obrazy Korolkiewicza są również bliskie estetyce hiperrealizmu, jednak artysta nigdy nie stał się wiernym wyznawcą tego nurtu.
Na początku swojej drogi artystycznej Łukasz Korolkiewicz malował w nurcie abstrakcji. Zmianę przyniosły podróże, które artysta odbył na początku lat 70. Zetknął się wówczas z twórczością Davida Hockneya i hiperrealizmem, co stanowiło silną inspirację na jego drodze artystycznej i iskrę do wyrobienia swojego własnego stylu malarskiego. Artysta odwrócił się od malowania sztuki nieprzedstawiającej i zainteresował się wykorzystywaniem fotografii w malarstwie, która dostarczyła nowych możliwości. Aparat umożliwiał mu szybsze i wierniejsze utrwalanie wycinków rzeczywistości niż ołówkowy szkic, dlatego też artysta zaczął używać odbitek jako swego rodzaju notatnika i podstawę swoich kompozycji malarskich.
Uchwycone przez aparat momenty Karolkiewicz wyświetla na płótna, a następnie za pomocą pędzla i farby kontynuuje pracę nad obrazem. Artysta wzbogaca kompozycje, wprowadza intencjonalne zmiany, takie jak intensyfikacja kontrastów i nasyceń kolorystycznych, które tworzą unikalną, tajemniczą atmosferę tak charakterystyczną jego twórczości. Artysta we właściwy sobie sposób przekłada właściwości obrazu fotograficznego na język malarstwa. Wydobywa w obrazach cechy typowe dla medium fotografii, czyli statyczność, załamania świetlne czy kierowanie ostrości na obiekty umieszczone w głębi kompozycji. W filmie „Łukasz Korolkiewicz. Portret artysty” malarz opowiadał o swojej twórczości: „Zacząłem się po prostu interesować konkretami: swoim otoczeniem, swoim życiem, swoimi znajomymi. Do tego mi niezwykle przydatny okazał się aparat fotograficzny. Robiłem wtedy setki, dziesiątki zdjęć, w bardzo różnych sytuacjach. Powolutku zacząłem przekształcać ten okres wymyślania i fantazjowania w sceny – jakoś kreowane, ale też bardzo realistyczne. Zaczęli się na tych obrazach pojawiać konkretni ludzie. Ogromną cezurą w moim życiu było wprowadzenie stanu wojennego, tym bardziej że to się łączyło z przeniesieniem mojej osoby z Saskiej Kępy w samo centrum Warszawy, i moje malarstwo też się zmieniło. Wtedy zacząłem czerpać z atmosfery o wiele bardziej obiektywnej. Zacząłem studiować też sferę dziwnie miejską, z tą aurą rozpadu – bo wtedy Polska faktycznie się rozpadała, (…) a jednocześnie malowałem drugi nurt ludzi, którzy żyli w tej aurze, w zamkniętych wtedy domach. Wtedy życie społeczne i towarzyskie było czymś absolutnie fenomenalnym, ponieważ ludzie naprawdę się spotykali i rozmawiali ze sobą (…). Potem przyszły nowe czasy i postanowiłem troszkę zaczerpnąć oddechu”.
Prezentowany na aukcji obraz „Pies” Łukasza Karolkiewicza przedstawia efemeryczną scenę nocną. Praca jest niemal impresjonistycznie rozświetlona. Artysta za pomocą środków malarskich odtwarza efekt użytego z bliska flesza, który nienaturalnie unieruchamia scenę, przez wyzwolenie w krótkim czasie, ale bardzo intensywnym błysku wiązki sztucznego światła. W efekcie tego zabiegu sylwetka psa wydaje się niemal nierzeczywista, niczym zjawa objawiająca się w ciemności. Obraz zaciekawia nie tylko nastrojowością światła, lecz również wąskim kadrowaniem, które pozostawia wiele niedopowiedzeń. Jedyne co jest nam dane zobaczyć to fragment ciemnozielonej trawy, wśród której leży tytułowy pies. Niedoświetlenie sceny wywołuje uczucie tajemniczości i niepokoju oraz wzmaga dramaturgie przedstawienia. Zwierzęcy bohater kompozycji zostaje przyłapany przez obserwatora na czynności wykonywanej w ukryciu. Artysta skupia się na ukazaniu ulotnego momentu codzienności, za którym odsłania się głębszy sens. Korolkiewicz w interesujący sposób połączył autentyczności uchwyconej sceny z pewnym wrażeniem odrealnienia czy imaginacji.
Łukasz Korolkiewicz to najważniejszy twórca malarstwa hiperrealistycznego w Polsce. Jego prace stanowią dokładne odwzorowanie obrazów zapisanych na kliszy fotograficznej, z pełnym spektrum załamań świetlnych, tak istotnych dla przywoływanego medium. W swoich kompozycjach artysta stara się jak najwierniej odwzorowywać otaczającą go rzeczywistość. Dla wielu jego malarstwo stanowi nie tylko dowód na wirtuozerię kunsztu i perfekcyjne opanowanie warsztatu malarskiego, ale także jest zapisem codzienności środowiska artystycznego i queerowego lat 70. i 80. W latach 70. wraz Andrzejem Bielawskim i Ewą Kuryluk tworzył grupę Śmietanka, zaangażowany był również w ruch artystyczny „O poprawę”. Otrzymał wiele nagród m.in. Nagrodę Komitetu Kultury Niezależnej oraz nagrodę im. Jana Cybisa (1991). W 2002 roku miał retrospektywną wystawę w Galerii Zachęta. Jego obrazy malowane w manierze fotorealizmu charakteryzują się pewną tajemniczością i efemerycznością. Stale powracającymi tematami są liczne autoportrety we wnętrzach lub ogrodach, sceny z życia codziennego własnych znajomych oraz przygnębiające, praskie podwórka.
Description:
"Dog", 1981
oil/canvas, 135 x 200 cm; signed, dated and described on the reverse: 'LUKASZ KOROLKIEWICZ | "PIES" | II 1981'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'ŁUKASZ KOROLKIEWICZ | "PIES" | II 1981'
Proweniencja
Rempex, Warszawa, 2001, 2003; kolekcja Wojciecha Fibaka; Polswiss Art, Warszawa, 2016; kolekcja prywatna, Polska; Art Krajewski, Warszawa, 2019; kolekcja prywatna, Warszawa
Literatura
Łukasz Korolkiewicz, Galeria MDM, katalog wystawy, Warszawa 1981, poz. kat. 20, s. nlb.; Nowe obrazy. Kolekcja Olgi i Wojciecha Fibaków, [red.] Krzysztof Wejman, Cezary Ślaziński, Warszawa 2010, s. 121 (il.)
Wystawiany
Łukasz Korolkiewicz, Galeria MDM, Warszawa, październik 1981
