47
Jacek Sienicki | "Wnętrze pracowni", 1987
Estymacja:
90,000 zł - 120,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Jacek Sienicki (1928 - 2000)
Wymiary
150 x 110 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 150 x 110 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Jacek Sienicki | 1987. | ol. pł. | "Wnętrze | pracowni"', opisany na krośnie malarskim na odwrociu: '570'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
OBRAZ TO ŚWIATŁO
Jacek Sienicki w swojej twórczości konsekwentnie powracał do podejmowanych już wcześniej tematów, doskonaląc tym samym swój język artystycznej wypowiedzi. Powtarzanym motywom nadawał nowe kreacje, stosując rozmaite warianty kolorystyczne i kompozycyjne. Dzięki tym różnorakim wariacjom malarskim ten wąski wachlarz tematyczny wciąż pozostawał interesujący. Sienicki najczęściej malował martwe natury, składające się z garnków, kwiatów, czaszek zwierząt czy kawałków mięsa. Zajmował się też malowaniem autoportretów oraz enigmatycznych postaci o wydłużonych ciałach, widoków z okna i wnętrza pracowni. Mierzenie się wciąż na nowo z przedmiotami swoich zainteresowań stanowiło dla artysty intrygujące wyzwanie, które sam przed sobą nieustannie stawiał.
Jacek Sienicki ulokował się na obrzeżach głównych nurtów malarskich swoich czasów. Szedł z boku modnych tendencji, dzięki czemu pozostawił twórczość pod wieloma względami odrębną i wyjątkową. Jego dzieła trudno pomylić z pracami jakiegokolwiek innego malarza. W obrazach Jacka Sienickiego można dostrzec zawartą w nich wrażliwość i doświadczenie artysty. Aby przetransponować „własne ja” na kompozycję, Sienicki musiał wprowadzić się w odpowiedni nastrój przed pracą, a następnie dać się porwać swojej twórczej intuicji. Ostateczna wizja obrazu kreowała się podczas tworzenia, ujawniając stopniowo. Artysta malował w pełnym skupieniu i koncentracji. Starał się, aby fragmenty otaczającej go rzeczywistości stały się odbiciem jego własnego wizerunku.
Prezentowana na aukcji praca, przedstawiająca jedno z wielu ujęć wnętrza pracowni artysty, powstała w 1987. Był już to dojrzały okres twórczości Jacka Sienickiego. Wówczas artysta osiągnął w pełni proces samookreślenia i wypracował własny, niepowtarzalny język artystycznej wypowiedzi. Kameralne studium wnętrza pracowni wprowadza widza w prywatną, intymną przestrzeń artysty. Sienicki nobilituje pomieszczenie, w którym odgrywające główną rolę przedmioty oraz ściany zostały zarysowane szybkimi, pewnymi pociągnięciami pędzla. Sienicki, malując wnętrza, zazwyczaj nie zapełniał niczym tła, a obrazy nie zawierały wielu przedmiotów, które jeżeli już się pojawiały, to były rozmyte. Najczęściej Sienicki malował, nakładając grube warstwy farby na powierzchnie płótna, uzyskując interesującą fakturę. Obrazy były utrzymane w preferowanych przez artystę odcieniach szarości, który stronił od mocnych kontrastów. Jeżeli już wprowadzał intensywniejszy kolor, to stanowił zaledwie akcent koncentrujący na sobie uwagę. Zredukowana tonacja była środkiem do uzyskania klarowności wypowiedzi i prostoty wypowiedzi artystycznej. Meble, przybory malarskie, okno, przez które wpada światło do pracowni, są głównymi bohaterami kompozycji, mimo że ich obecność zostaje jedynie zasygnalizowana. Sienicki nie miał zamiaru odwzorowywać powszedniego wyglądu rzeczy, zgodnie z zasadami mimesis. Zamiast dosłownie naśladować rzeczywistość, dążył do uchwycenia prawdy kryjącej się w głębi przedstawienia. W toku pracy nakładał i zdrapywał farbę z płótna, modyfikował i przetwarzał czasem tak intensywnie obraz, że wizerunek zaczynał się oddalać od wyglądu pierwowzoru i zbliżać do obrazu „nieprzedstawiającego”. Jak sam artysta mówił: „Po drodze tak często wszystko się zmienia, przetwarza, że komuś, kto nie zna początku, obraz wydaje się abstrakcyjny. Dla mnie pozostaje jednak wnętrzem pracowni, bo ono było źródłem i wciąż nim pozostaje” (Jacek Sienicki w rozmowie z Elżbietą Dzikowską, Artyści mówią. Wywiady z mistrzami malarstwa, Izabelin – Warszawa 2011, s. 208.) Obrazy Sienickiego doprowadzone do granicy abstrakcji, pozostają wciąż sztuką przedstawiającą. Ich źródło zawsze stanowi prawdziwe otoczenie artysty, czyli widziana przez Sienickiego rzeczywistość, miejsca, w których na co dzień przebywał oraz przedmioty, z których korzystał. Pracownia malarska z prezentowanego na aukcji obrazu jest miejscem, w którym artysta spędzał bardzo dużą część swojego czasu.
Aby w pełni docenić obrazy Jacka Sienickiego, należy się przy nich zatrzymać na dłużej. Poświęcając czas na refleksję, mamy szanse dotrzeć do kryjącego się za nimi przesłania oraz docenić doskonały warsztat malarski artysty. Sienicki perfekcyjnie posługiwał się kolorem oraz zawierał światło w swoich kompozycjach, które było dla niego szczególnie ważne, o czym świadczą jego własne słowa: „Obraz to światło wypowiedziane barwą, tworząc przestrzeń” (op. cit., s. 204).
Studiował w warszawskiej ASP pod kierunkiem A. Nachta-Samborskiego; przez wiele lat był jego asystentem a następnie profesorem macierzystej uczelni. Debiutował na wystawie "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale w 1955 Uprawiał malarstwo w ograniczonej, przygaszonej palecie barw. Dążył do maksymalnej syntezy przekazu. Tematy czerpał z natury - pojedyncze rośliny, pejzaże czy z najbliższego otoczenia - np. wnętrze pracowni, mieszkania. Używając oszczędnie środków malarskich, tworzył obrazy o ogromnym bogactwie materii. Laureat Nagrody Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida w 1975, niezależnej Nagrody im. J. Cybisa w 1983 oraz nowojorskiej Nagrody Fundacji A. Jurzykowskiego w 1993
Description:
"The interior of the studio", 1987
oil/canvas, 150 x 110 cm; signed, dated and described on the reverse: 'Jacek Sienicki | 1987. | ol. pl. | "Wnetrze | pracowni"' , described on the reverse on the stretcher: '570'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
OBRAZ TO ŚWIATŁO
Jacek Sienicki w swojej twórczości konsekwentnie powracał do podejmowanych już wcześniej tematów, doskonaląc tym samym swój język artystycznej wypowiedzi. Powtarzanym motywom nadawał nowe kreacje, stosując rozmaite warianty kolorystyczne i kompozycyjne. Dzięki tym różnorakim wariacjom malarskim ten wąski wachlarz tematyczny wciąż pozostawał interesujący. Sienicki najczęściej malował martwe natury, składające się z garnków, kwiatów, czaszek zwierząt czy kawałków mięsa. Zajmował się też malowaniem autoportretów oraz enigmatycznych postaci o wydłużonych ciałach, widoków z okna i wnętrza pracowni. Mierzenie się wciąż na nowo z przedmiotami swoich zainteresowań stanowiło dla artysty intrygujące wyzwanie, które sam przed sobą nieustannie stawiał.
Jacek Sienicki ulokował się na obrzeżach głównych nurtów malarskich swoich czasów. Szedł z boku modnych tendencji, dzięki czemu pozostawił twórczość pod wieloma względami odrębną i wyjątkową. Jego dzieła trudno pomylić z pracami jakiegokolwiek innego malarza. W obrazach Jacka Sienickiego można dostrzec zawartą w nich wrażliwość i doświadczenie artysty. Aby przetransponować „własne ja” na kompozycję, Sienicki musiał wprowadzić się w odpowiedni nastrój przed pracą, a następnie dać się porwać swojej twórczej intuicji. Ostateczna wizja obrazu kreowała się podczas tworzenia, ujawniając stopniowo. Artysta malował w pełnym skupieniu i koncentracji. Starał się, aby fragmenty otaczającej go rzeczywistości stały się odbiciem jego własnego wizerunku.
Prezentowana na aukcji praca, przedstawiająca jedno z wielu ujęć wnętrza pracowni artysty, powstała w 1987. Był już to dojrzały okres twórczości Jacka Sienickiego. Wówczas artysta osiągnął w pełni proces samookreślenia i wypracował własny, niepowtarzalny język artystycznej wypowiedzi. Kameralne studium wnętrza pracowni wprowadza widza w prywatną, intymną przestrzeń artysty. Sienicki nobilituje pomieszczenie, w którym odgrywające główną rolę przedmioty oraz ściany zostały zarysowane szybkimi, pewnymi pociągnięciami pędzla. Sienicki, malując wnętrza, zazwyczaj nie zapełniał niczym tła, a obrazy nie zawierały wielu przedmiotów, które jeżeli już się pojawiały, to były rozmyte. Najczęściej Sienicki malował, nakładając grube warstwy farby na powierzchnie płótna, uzyskując interesującą fakturę. Obrazy były utrzymane w preferowanych przez artystę odcieniach szarości, który stronił od mocnych kontrastów. Jeżeli już wprowadzał intensywniejszy kolor, to stanowił zaledwie akcent koncentrujący na sobie uwagę. Zredukowana tonacja była środkiem do uzyskania klarowności wypowiedzi i prostoty wypowiedzi artystycznej. Meble, przybory malarskie, okno, przez które wpada światło do pracowni, są głównymi bohaterami kompozycji, mimo że ich obecność zostaje jedynie zasygnalizowana. Sienicki nie miał zamiaru odwzorowywać powszedniego wyglądu rzeczy, zgodnie z zasadami mimesis. Zamiast dosłownie naśladować rzeczywistość, dążył do uchwycenia prawdy kryjącej się w głębi przedstawienia. W toku pracy nakładał i zdrapywał farbę z płótna, modyfikował i przetwarzał czasem tak intensywnie obraz, że wizerunek zaczynał się oddalać od wyglądu pierwowzoru i zbliżać do obrazu „nieprzedstawiającego”. Jak sam artysta mówił: „Po drodze tak często wszystko się zmienia, przetwarza, że komuś, kto nie zna początku, obraz wydaje się abstrakcyjny. Dla mnie pozostaje jednak wnętrzem pracowni, bo ono było źródłem i wciąż nim pozostaje” (Jacek Sienicki w rozmowie z Elżbietą Dzikowską, Artyści mówią. Wywiady z mistrzami malarstwa, Izabelin – Warszawa 2011, s. 208.) Obrazy Sienickiego doprowadzone do granicy abstrakcji, pozostają wciąż sztuką przedstawiającą. Ich źródło zawsze stanowi prawdziwe otoczenie artysty, czyli widziana przez Sienickiego rzeczywistość, miejsca, w których na co dzień przebywał oraz przedmioty, z których korzystał. Pracownia malarska z prezentowanego na aukcji obrazu jest miejscem, w którym artysta spędzał bardzo dużą część swojego czasu.
Aby w pełni docenić obrazy Jacka Sienickiego, należy się przy nich zatrzymać na dłużej. Poświęcając czas na refleksję, mamy szanse dotrzeć do kryjącego się za nimi przesłania oraz docenić doskonały warsztat malarski artysty. Sienicki perfekcyjnie posługiwał się kolorem oraz zawierał światło w swoich kompozycjach, które było dla niego szczególnie ważne, o czym świadczą jego własne słowa: „Obraz to światło wypowiedziane barwą, tworząc przestrzeń” (op. cit., s. 204).
Studiował w warszawskiej ASP pod kierunkiem A. Nachta-Samborskiego; przez wiele lat był jego asystentem a następnie profesorem macierzystej uczelni. Debiutował na wystawie "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale w 1955 Uprawiał malarstwo w ograniczonej, przygaszonej palecie barw. Dążył do maksymalnej syntezy przekazu. Tematy czerpał z natury - pojedyncze rośliny, pejzaże czy z najbliższego otoczenia - np. wnętrze pracowni, mieszkania. Używając oszczędnie środków malarskich, tworzył obrazy o ogromnym bogactwie materii. Laureat Nagrody Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida w 1975, niezależnej Nagrody im. J. Cybisa w 1983 oraz nowojorskiej Nagrody Fundacji A. Jurzykowskiego w 1993
Description:
"The interior of the studio", 1987
oil/canvas, 150 x 110 cm; signed, dated and described on the reverse: 'Jacek Sienicki | 1987. | ol. pl. | "Wnetrze | pracowni"' , described on the reverse on the stretcher: '570'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Jacek Sienicki | 1987. | ol. pł. | "Wnętrze | pracowni"'
