37
Roman Owidzki | "Czerwony", 1963
Estymacja:
40,000 zł - 60,000 zł
Sprzedane
32,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Roman Owidzki (1912 - 2009)
Wymiary
65 x 81 cm
Kategoria
Opis
olej, technika własna/płótno, 65 x 81 cm, sygnowany i datowany p.d.: 'R. OWIDZKI. 63.', sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'R. OWIDZKI | 63 | "CZERWONY"'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Roman Owidzki to jeden z najważniejszych rodzimych twórców, rozwijających konsekwentnie język sztuki niefiguratywnej. Jego nazwisko należy wymieniać jednym tchem wraz z artystami jego pokolenia, takimi jak Stażewski (obydwoje związani byli z Galerią Foksal), Włodarski, Urbanowicz czy Kałucki, który na polskim gruncie położył podwaliny pod rozwój abstrakcji geometrycznej w jej purystycznej odmianie. Należy w tym miejscu przytoczyć słowa Bożeny Kowalskiej, która tak opisywała te początki: „Z nader rzadko spotykaną w tym czasie rygorystycznie geometryczną koncepcją malarstwa wszedł z końcem lat pięćdziesiątych w życie artystyczne kraju Jerzy Kałucki. Około 1960 zaczynają zresztą w owym kierunku, podjętym przez seniora polskiego geometryzmu zmierzać Adam Marczyński, Maria Ewa Łunkiewicz i Roman Owidzki” (Bożena Kowalska, Polska awangarda malarska. Szanse i mity 1945–1980, s. 118).
Działalność pedagogiczna profesora Owidzkiego prowadzona w latach 1957-83 w ramach Pracowni Wiedzy o Działaniach i Strukturach Wizualnych na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP była kluczowa dla rozwoju sztuki abstrakcyjnej w Polsce w II połowie XX wieku. Jako artysta i pedagog Owidzki wypracował oryginalną postawę malarską opartą na działaniach w obszarze formy i faktury. Początek dojrzałego etapu twórczości Romana Owidzkiego przypadł na przełom lat 50. i 60. Odszedł wówczas definitywnie od języka sztuki figuratywnej na rzecz kompozycji o charakterze abstrakcyjnym. Z czasem artysta skupił się wyłącznie na rozważaniach nad formą i wprowadził redukcję koloru, ograniczając paletę barwną do odcieni ugrowych i ciemnych brązów. W połowie lat 50. XX wieku tworzył dwuwymiarowe kompozycje na płótnie skonstruowane ze swobodnych, najczęściej owalnych form obrysowanych grubym konturem – już w pracach z tego okresu widoczne są przewodnie tendencje obecne w późniejszych, reliefowych realizacjach. Z czasem wzbogacił fakturę swoich obrazów, wprowadzając nowe materiały pozwalające na oderwanie się kompozycji od płaskiej powierzchni płótna – folię metalową, impregnowany papier i masę plastyczną. Tworzył reliefy formowane na różne sposoby – w pracach z lat 60. do często stosowanych przez niego zabiegów stylistycznych należało umieszczanie abstrakcyjnych form o chropowatej fakturze zbliżonej do tynku na powierzchni pokrytej zaprawą w odcieniu ciemnej umbry. Elementem charakterystycznym były linearne, ukośne i krzyżujące się żłobienia, którymi pokrywał najczęściej półkoliste, skomponowane wertykalnie formy. Wkrótce chropowate struktury ewoluowały w kierunku kształtów o wygładzonych powierzchniach i konturach, a linie rzeźbione w plastycznej masie nabrały cech trójwymiarowych przypominających żebrowanie. Powstał wówczas szereg wysmakowanych kolorystycznie abstrakcji ukazujących totemiczne figury i obłe geometryczne kształty, których źródeł dopatrywać się można w kubizmie czy ekspresjonizmie.
W latach 1931-34 studiował nauki ścisłe, a następnie malarstwo na warszawskiej ASP w pracowni K.Tischego oraz J. Kurzatkowskiego. Wojna przerwała jego studia, dyplom otrzymał w 1955, na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie, której był już wtedy pedagogiem. W czasie wojny, był więźniem oflagu w Murnau, gdzie wspólnie z J.Sołtanem, B.T.Urbanowiczem i A.Siemaszką realizowali scenografie do sztuk teatralnych wystawianych przez obozowy teatr. Od 1956, prowadził na ASP pracownię brył i płaszczyzn, która później nazywała się pracownią "działań i struktur wizualnych". Pod koniec lat 60. tworzył abstrakcyjne kompozycje olejne. Współpracował z Galerią "Krzywe Koło" M. Bogusza, brał udział w "Konfrontacjach 1965" w Elblągu, Sympozjum Artystów i Naukowców w 1966 w Puławach, jego prace eksponowane były na wystawie "Przestrzeń, ruch, światło" w 1967 we Wrocławiu. Profesor zwyczajny od 1972 W 2008 r, na rok przed śmiercią został uchonorowany nagrodą im. Jana Cybisa.
Description:
"Red", 1963
oil, mixed media/canvas, 65 x 81 cm; signed and dated lower right: 'R. OWIDZKI. 63.', signed, dated and described on the reverse: 'R. OWIDZKI | 63 | "CZERWONY"'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Roman Owidzki to jeden z najważniejszych rodzimych twórców, rozwijających konsekwentnie język sztuki niefiguratywnej. Jego nazwisko należy wymieniać jednym tchem wraz z artystami jego pokolenia, takimi jak Stażewski (obydwoje związani byli z Galerią Foksal), Włodarski, Urbanowicz czy Kałucki, który na polskim gruncie położył podwaliny pod rozwój abstrakcji geometrycznej w jej purystycznej odmianie. Należy w tym miejscu przytoczyć słowa Bożeny Kowalskiej, która tak opisywała te początki: „Z nader rzadko spotykaną w tym czasie rygorystycznie geometryczną koncepcją malarstwa wszedł z końcem lat pięćdziesiątych w życie artystyczne kraju Jerzy Kałucki. Około 1960 zaczynają zresztą w owym kierunku, podjętym przez seniora polskiego geometryzmu zmierzać Adam Marczyński, Maria Ewa Łunkiewicz i Roman Owidzki” (Bożena Kowalska, Polska awangarda malarska. Szanse i mity 1945–1980, s. 118).
Działalność pedagogiczna profesora Owidzkiego prowadzona w latach 1957-83 w ramach Pracowni Wiedzy o Działaniach i Strukturach Wizualnych na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP była kluczowa dla rozwoju sztuki abstrakcyjnej w Polsce w II połowie XX wieku. Jako artysta i pedagog Owidzki wypracował oryginalną postawę malarską opartą na działaniach w obszarze formy i faktury. Początek dojrzałego etapu twórczości Romana Owidzkiego przypadł na przełom lat 50. i 60. Odszedł wówczas definitywnie od języka sztuki figuratywnej na rzecz kompozycji o charakterze abstrakcyjnym. Z czasem artysta skupił się wyłącznie na rozważaniach nad formą i wprowadził redukcję koloru, ograniczając paletę barwną do odcieni ugrowych i ciemnych brązów. W połowie lat 50. XX wieku tworzył dwuwymiarowe kompozycje na płótnie skonstruowane ze swobodnych, najczęściej owalnych form obrysowanych grubym konturem – już w pracach z tego okresu widoczne są przewodnie tendencje obecne w późniejszych, reliefowych realizacjach. Z czasem wzbogacił fakturę swoich obrazów, wprowadzając nowe materiały pozwalające na oderwanie się kompozycji od płaskiej powierzchni płótna – folię metalową, impregnowany papier i masę plastyczną. Tworzył reliefy formowane na różne sposoby – w pracach z lat 60. do często stosowanych przez niego zabiegów stylistycznych należało umieszczanie abstrakcyjnych form o chropowatej fakturze zbliżonej do tynku na powierzchni pokrytej zaprawą w odcieniu ciemnej umbry. Elementem charakterystycznym były linearne, ukośne i krzyżujące się żłobienia, którymi pokrywał najczęściej półkoliste, skomponowane wertykalnie formy. Wkrótce chropowate struktury ewoluowały w kierunku kształtów o wygładzonych powierzchniach i konturach, a linie rzeźbione w plastycznej masie nabrały cech trójwymiarowych przypominających żebrowanie. Powstał wówczas szereg wysmakowanych kolorystycznie abstrakcji ukazujących totemiczne figury i obłe geometryczne kształty, których źródeł dopatrywać się można w kubizmie czy ekspresjonizmie.
W latach 1931-34 studiował nauki ścisłe, a następnie malarstwo na warszawskiej ASP w pracowni K.Tischego oraz J. Kurzatkowskiego. Wojna przerwała jego studia, dyplom otrzymał w 1955, na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie, której był już wtedy pedagogiem. W czasie wojny, był więźniem oflagu w Murnau, gdzie wspólnie z J.Sołtanem, B.T.Urbanowiczem i A.Siemaszką realizowali scenografie do sztuk teatralnych wystawianych przez obozowy teatr. Od 1956, prowadził na ASP pracownię brył i płaszczyzn, która później nazywała się pracownią "działań i struktur wizualnych". Pod koniec lat 60. tworzył abstrakcyjne kompozycje olejne. Współpracował z Galerią "Krzywe Koło" M. Bogusza, brał udział w "Konfrontacjach 1965" w Elblągu, Sympozjum Artystów i Naukowców w 1966 w Puławach, jego prace eksponowane były na wystawie "Przestrzeń, ruch, światło" w 1967 we Wrocławiu. Profesor zwyczajny od 1972 W 2008 r, na rok przed śmiercią został uchonorowany nagrodą im. Jana Cybisa.
Description:
"Red", 1963
oil, mixed media/canvas, 65 x 81 cm; signed and dated lower right: 'R. OWIDZKI. 63.', signed, dated and described on the reverse: 'R. OWIDZKI | 63 | "CZERWONY"'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej, technika własna/płótno
Sygnatura
sygnowany i datowany p.d.: 'R. OWIDZKI. 63.'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Polska (dar artysty)
