59,5 x 120 cm

technika własna/płyta, 59,5 x 120 cm

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.


Bronisław Schlabs był jedną z najważniejszych postaci powojennego środowiska fotograficznego w Polsce nie tylko jako praktyk, ale również popularyzator dziedziny. W 1957 w Galerii Poznańskiego Towarzystwa Fotograficznego zorganizował międzynarodową ekspozycję fotografii „Ku nowoczesności”. Wówczas poznał również Jerzego Lewczyńskiego i Zdzisława Beksińskiego, z którymi utworzył nieformalną grupę artystyczną. W kolejnych latach twórcy kilkukrotnie wystawiali wspólnie, między innymi w klubie Polskiego Towarzystwa Fotograficznego w Gliwicach. Pokaz ich prac został okrzyknięty „antyfotografią”. Termin ten na długo pozostał jednym z określeń działalności trójki artystów.

W tym samym roku (1958) Schlabs zaczął eksperymentować na polu technik wykonywania tradycyjnej fotografii. W jego działalności pojawiły się próby tworzenia obrazów bezpośrednio na kliszy, z pominięciem aparatu fotograficznego. Schlabs poprzez cięcie, podgrzewanie, a niekiedy wydrapywanie materii matrycy, kreował oniryczne, abstrakcyjne kompozycje. Dojście Schlabsa do tego etapu twórczości nie było jednak oczywiste. Jak pisze Małgorzata Santarek: „Analiza drogi twórczej Schlabsa daje nam wgląd w niezwykle ciekawy okres w polskiej sztuce, rozerwanej między różnie pojmowaną nowoczesnością a ograniczającą ja polityką. (…) Artysta otarł się o niemal każdy nurt uprawiany wówczas w fotografii (…)” (Małgorzata Santarek, Bronisław Schlabs a poszukiwanie nowoczesności w sztuce lat 50. [w:] Beksiński. Lewczyński. Schlabs. Pokaz otwarty, Bytom – Wrocław 2019, s. 16-22), co też świadczy o jego wszechstronności i artystycznych poszukiwaniach. Nawet jeśli przyjrzymy się jego pracom, związanym z tematami typowymi dla socrealizmu, zauważymy, że jest on w nich daleki od szablonów postrzegania. To raczej widzenie inspirowane dokonaniami Aleksandra Rodczenki – skrót perspektywy, żabia perspektywa, ujęcie z lotu ptaka. Nawet pokazując robotnika, pozbawiał go cech czy atrybutów bohatera tamtych czasów, wpisując go po prostu w obraz i czyniąc z niego niejako fragmentaryczną część. Podobne cechy innego myślenia obrazem znajdziemy w jego zdjęciach przyrodniczych, kiedy ponownie możemy się dopatrzeć indywidualnych rysów – tu nie ma oczywistości. Artysta skupia się na pewnych wyimkach otoczenia, wręcz surrealistycznie splątanych liniach, wycinkach falującej wodnej tafli, wreszcie konstrukcji samego fotografowanego przedmiotu. To wszystko nosi znamiona intrygujących, artystycznych chwytów, z odwołaniem do charakterystycznej dla lat 20. i 30. XX wieku „nowej wizji” Bauhausu, czy po prostu wpływ niemieckiej fotografii subiektywnej. Liczy się odrealnienie obrazu, którego zadaniem jest brak możliwości zidentyfikowania danego, sfotografowanego obiektu.

Doświadczenia z fotografią abstrakcyjną niejako powiązane były z jego twórczością malarską. „Artysta doszedł do wniosku, że tworzywo fotograficzne jest analogiczne do obrazu malarskiego i można z nim przeprowadzać różne eksperymenty, podobnie jak czynił to w swym abstrakcyjnym malarstwie, w którym poprzez stosowanie metody ‘drippingu’ uzyskiwał efekt zbliżony do surrealistycznej metafory. Zarówno w jego bezkamerowych fotografiach, jak i w obrazach z drugiej połowy lat 50. i z początku 60. silny jest element ekspresjonistyczny” (Krzysztof Jurecki, biogram artysty w portalu Culture.pl). Prezentowane w katalogu płótno jest reprezentatywnym przykładem tego typu działalności. Jego powierzchnia została wzbogacona o dynamizujące, reliefowe elementy.
Fotograf, malarz, organizator licznych wystaw fotograficznych. Od 1953 członek Poznańskiego Towarzystwa Fotograficznego. Od 1962 członek ZPAF, a od 1963 ZPAP. W latach 50-tych jego prace fotograficzne utrzymane były w konwencji realizmu socjalistycznego. Od 1956 zainteresowany abstrakcją. Jego fotografia zbliża się do technik graficznych. W 1958 Jako jedyny Polak brał udział w wystawie Subjective fotografie w Essen. Także w 1958 wraz ze Zdzisławem Beksińskim i Jerzym Lewczyńskim stworzył nieformalną grupę, która w 1959 zaprezentowała głośną wystawę określoną przez krytyka Alfreda Ligockiego mianem Antyfotografia. W latach 1962-1974 nastąpiła przerwa w twórczości. Pod koniec lat 80-tych powrócił do działalności artystycznej pracując nad własną techniką będącą syntezą fotografii i malarstwa.

Description:
Composition, 1960
mixed media/board, 59.5 x 120 cm

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.

technika własna/płyta