65
nieznany | Albumy z fotografiami rodziny Zwolińskich, lata 40. - 50. XX w.
Estymacja:
3,000 zł - 5,000 zł
Sprzedane
3,000 zł
Aukcja na żywo
Zakopane, Zakopane!
Artysta
nieznany
Wymiary
25 x 21 x 2 cm
Kategoria
Opis
odbitka żelatynowo-srebrowa/papier, 25 x 21 x 2 cm,
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Stefan Zwoliński (1900-1982) był wybitnym speleologiem tatrzańskim, badaczem dziejów górnictwa w Tatrach, fotografem amatorem oraz zasłużonym dla Zakopanego działaczem turystycznym. Tatry już od najmłodszych lat stały się jego pasją. Poznawał je najpierw pod opieką ojca Leonarda Zwolińskiego, zakopiańskiego księgarza i wydawcy, później zaś jego głównym przewodnikiem stał się starszy o siedem lat brat Tadeusz, który został wybitnym kartografem. Braci fascynowały zwłaszcza jaskinie. Na początku swojej tatrzańskiej przygody zwiedzili m.in. jaskinię Zimną, Magurską, Mylną, Raptawicką czy Kasprową Niżnią, eksplorując przy tym nowe korytarze. W tym czasie Stefan Zwoliński zaczął się również interesować fotografią i narciarstwem. W wieku czternastu lat wstąpił ochotniczo do Legionów Polskich, gdzie służył w randze sekcyjnego jako instruktor w I Kompanii Narciarskiej, odbywał służbę w Karpatach. Uczestniczył również ochotniczo w wyprawach Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. W 1923 współtworzył pierwszą organizację skupiającą ludzi zainteresowanych jaskiniami tatrzańskimi – Koło Grotołazów. W tym okresie odkrył nowe partie m.in. w Zimnej, Miętusiej, Kasprowej Niżniej, a także eksplorował Jaskinię Bystrej. Systematycznie przeszukiwał obszary krasowe w Tatrach Zachodnich, odkrywając przy tym wiele mniejszych jaskiń. Rezultaty swojej pracy opublikował w książce „W podziemiach tatrzańskich” (Warszawa 1961). Do swojej pasji Zwoliński powrócił po zakończeniu II wojny światowej. Stanął wówczas na czele Kierownictwa Badań Jaskiniowych, którego zadaniem było odkrywanie i udostępnianie jaskiń dla turystów. Jako członek Zespołu Historii Górnictwa i Hutnictwa Tatrzańskiego, działającego przy Zakładzie Historii Nauki i Techniki PAN, Stefan Zwoliński miał również swój wkład w poznanie działalności górniczo-hutniczej w Tatrach. Pracował również w Tatrzańskim Parku Narodowym, w którym przygotowywał programy dotyczące zagadnień udostępniania parku dla potrzeb turystyki. Nawet gdy był już w podeszłym wieku, nadal zwiedzał nowo odkrywane jaskinie tatrzańskie i nie rezygnował z dalekich górskich wypraw.
Braci Zwolińskich łączyła serdeczna przyjaźń z Witkacym, z którym dzielili wspólne pasje, zwłaszcza zainteresowanie narciarstwem. Tadeusz Zwoliński w 1927 poślubił Modestę ze Stachurskich Zwolińską, siostrę Neny Stachurskiej. Stefan wraz z bratem Tadeuszem należeli do kręgu bliskich przyjaciół Witkacego, z którymi odbywał wspólne wyprawy i wycieczki tatrzańskie. Zachowało się z nich wiele wspólnych zdjęć (zob. m.in. Ewa Franczak, Stefan Okołowicz, „Przeciw nicości. Fotografie Stanisław Ignacego Witkiewicza”, il. 219-221; Marta Skwara, „Szczecińskie Witkacjana”, Szczecin 1999, il. 96-108).
Obok taternictwa drugą największą pasją życiową Zwolińskiego stała się fotografia, którą zafascynował się już w dzieciństwie. Aparat towarzyszył mu całe życie, zabierał go na wszystkie górskie i narciarskie wycieczki oraz na wyprawy do jaskiń. Dzięki doskonałej znajomości Tatr, góry umiał uchwycić w takich momentach, gdy ich piękno uwydatniało się najbardziej. W swoich kadrach doskonale potrafił uchwycić urokliwość tatrzańskich krajobrazów, wraz z ich skalistymi partiami, a także wszelkie zjawiska atmosferyczne czy motywy związane z góralszczyzną. Fotografie Zwolińskiego, dysponującego wysoką techniką warsztatową oraz trafnym spojrzeniem, stanowią również doskonały krajoznawczy dokument, ukazujący cechy górskiego środowiska. Taternik chętnie fotografował oczywiście także jaskinie oraz wszelką działalność speleologiczną. Zdjęcia Zwolińskiego zyskały uznanie już w okresie międzywojennym, kiedy były pokazywane na licznych wystawach krajowych oraz zagranicznych, zbierając szereg nagród i wyróżnień. Powiększenia górskich pejzaży uchwyconych przez Stefana były sprzedawane wówczas również w księgarni Zwolińskich na Krupówkach, gdzie budziły ogromne zainteresowanie wśród miłośników Tatr. Zdjęcia jego autorstwa stanowią również ilustracje do wielu albumów o tematyce górskiej oraz przewodników tatrzańskich, które pisał wspólnie z bratem Tadeuszem. Obecnie duża liczba fotografii Zwolińskiego znajduje się w zbiorach Muzeum Tatrzańskiego.
Description:
Albums with photographs of the Zwolinski family, lata 40. - 50. XX w.
gelatin-silver print/paper, 25 x 21 x 2 cm; ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Stefan Zwoliński (1900-1982) był wybitnym speleologiem tatrzańskim, badaczem dziejów górnictwa w Tatrach, fotografem amatorem oraz zasłużonym dla Zakopanego działaczem turystycznym. Tatry już od najmłodszych lat stały się jego pasją. Poznawał je najpierw pod opieką ojca Leonarda Zwolińskiego, zakopiańskiego księgarza i wydawcy, później zaś jego głównym przewodnikiem stał się starszy o siedem lat brat Tadeusz, który został wybitnym kartografem. Braci fascynowały zwłaszcza jaskinie. Na początku swojej tatrzańskiej przygody zwiedzili m.in. jaskinię Zimną, Magurską, Mylną, Raptawicką czy Kasprową Niżnią, eksplorując przy tym nowe korytarze. W tym czasie Stefan Zwoliński zaczął się również interesować fotografią i narciarstwem. W wieku czternastu lat wstąpił ochotniczo do Legionów Polskich, gdzie służył w randze sekcyjnego jako instruktor w I Kompanii Narciarskiej, odbywał służbę w Karpatach. Uczestniczył również ochotniczo w wyprawach Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. W 1923 współtworzył pierwszą organizację skupiającą ludzi zainteresowanych jaskiniami tatrzańskimi – Koło Grotołazów. W tym okresie odkrył nowe partie m.in. w Zimnej, Miętusiej, Kasprowej Niżniej, a także eksplorował Jaskinię Bystrej. Systematycznie przeszukiwał obszary krasowe w Tatrach Zachodnich, odkrywając przy tym wiele mniejszych jaskiń. Rezultaty swojej pracy opublikował w książce „W podziemiach tatrzańskich” (Warszawa 1961). Do swojej pasji Zwoliński powrócił po zakończeniu II wojny światowej. Stanął wówczas na czele Kierownictwa Badań Jaskiniowych, którego zadaniem było odkrywanie i udostępnianie jaskiń dla turystów. Jako członek Zespołu Historii Górnictwa i Hutnictwa Tatrzańskiego, działającego przy Zakładzie Historii Nauki i Techniki PAN, Stefan Zwoliński miał również swój wkład w poznanie działalności górniczo-hutniczej w Tatrach. Pracował również w Tatrzańskim Parku Narodowym, w którym przygotowywał programy dotyczące zagadnień udostępniania parku dla potrzeb turystyki. Nawet gdy był już w podeszłym wieku, nadal zwiedzał nowo odkrywane jaskinie tatrzańskie i nie rezygnował z dalekich górskich wypraw.
Braci Zwolińskich łączyła serdeczna przyjaźń z Witkacym, z którym dzielili wspólne pasje, zwłaszcza zainteresowanie narciarstwem. Tadeusz Zwoliński w 1927 poślubił Modestę ze Stachurskich Zwolińską, siostrę Neny Stachurskiej. Stefan wraz z bratem Tadeuszem należeli do kręgu bliskich przyjaciół Witkacego, z którymi odbywał wspólne wyprawy i wycieczki tatrzańskie. Zachowało się z nich wiele wspólnych zdjęć (zob. m.in. Ewa Franczak, Stefan Okołowicz, „Przeciw nicości. Fotografie Stanisław Ignacego Witkiewicza”, il. 219-221; Marta Skwara, „Szczecińskie Witkacjana”, Szczecin 1999, il. 96-108).
Obok taternictwa drugą największą pasją życiową Zwolińskiego stała się fotografia, którą zafascynował się już w dzieciństwie. Aparat towarzyszył mu całe życie, zabierał go na wszystkie górskie i narciarskie wycieczki oraz na wyprawy do jaskiń. Dzięki doskonałej znajomości Tatr, góry umiał uchwycić w takich momentach, gdy ich piękno uwydatniało się najbardziej. W swoich kadrach doskonale potrafił uchwycić urokliwość tatrzańskich krajobrazów, wraz z ich skalistymi partiami, a także wszelkie zjawiska atmosferyczne czy motywy związane z góralszczyzną. Fotografie Zwolińskiego, dysponującego wysoką techniką warsztatową oraz trafnym spojrzeniem, stanowią również doskonały krajoznawczy dokument, ukazujący cechy górskiego środowiska. Taternik chętnie fotografował oczywiście także jaskinie oraz wszelką działalność speleologiczną. Zdjęcia Zwolińskiego zyskały uznanie już w okresie międzywojennym, kiedy były pokazywane na licznych wystawach krajowych oraz zagranicznych, zbierając szereg nagród i wyróżnień. Powiększenia górskich pejzaży uchwyconych przez Stefana były sprzedawane wówczas również w księgarni Zwolińskich na Krupówkach, gdzie budziły ogromne zainteresowanie wśród miłośników Tatr. Zdjęcia jego autorstwa stanowią również ilustracje do wielu albumów o tematyce górskiej oraz przewodników tatrzańskich, które pisał wspólnie z bratem Tadeuszem. Obecnie duża liczba fotografii Zwolińskiego znajduje się w zbiorach Muzeum Tatrzańskiego.
Description:
Albums with photographs of the Zwolinski family, lata 40. - 50. XX w.
gelatin-silver print/paper, 25 x 21 x 2 cm; ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Stan zachowania
0
Technika
odbitka żelatynowo-srebrowa/papier
Sygnatura
0
Proweniencja
0
Literatura
0
Wystawiany
0
