50
Czesław Pius Ciapało | "Wariacje na temat symfonii nr 3 - Zielonej" - zestaw 10 prac, 1981
Estymacja:
120,000 zł - 180,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Czesław Pius Ciapało (1942)
Wymiary
65 x 80 cm (wymiary każdej pracy)
Kategoria
Opis
olej/płótno, 65 x 80 cm (wymiary każdej pracy), każda z części sygnowana, datowana i opisana na odwrociu: 'CIAPAŁO | WARIACJE NA TEMAT SYMFONII NR 3 - "ZIELONEJ" | "OPUS A-81 Nr [numer każdej z części] | OLEJ 65 x 80 cm, ROK 1981 | [wskazówka montażowa] | WYM. UTWORU 1.60 x 3.70 m.'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Czesław Pius Ciapało to jeden z najbardziej charyzmatycznych artystów pokolenia debiutującego na przełomie lat 60. i 70. Jego twórczość z pewną dozą śmiałości można przyrównać do malarskich poszukiwań tego czasu Jana Dobkowskiego czy Jerzego „Jurrego” Zielińskiego, z którymi studiował na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Ciapało pozostał nade wszystko artystą osobnym, którego twórczość nie znajduje żadnej analogii w tym czasie, a co za tym idzie – nie sposób jej jednoznacznie sklasyfikować i wpisać w sztywne ramy. Mimo upływu lat i rosnącego zainteresowania wśród kolekcjonerów pozostaje zjawiskiem równie intrygującym, co nieodkrytym, zwłaszcza od strony zawartych w nim treści, tym bardziej mamy przyjemność prezentować jedną z najciekawszych prac w jego ouvre.
Stworzony przez Ciapało język plastyczny współgrał z rewolucją obyczajową końca lat 60. I to właśnie w niej należy upatrywać korzeni tej twórczości. Ruch społeczny hipisów, o którym mowa, swoje apogeum osiągnął w latach 60. XX wieku. Polscy hipisi głosili idee uwolnienia się od skomercjalizowanej cywilizacji i propagowali zbliżenie do natury. Celem sztuki kontrkultury tego czasu była pomoc w przezwyciężeniu skażenia cywilizacji i wyzwolenie człowieka z opresji pruderyjnej kultury. Owo zwycięstwo kontrkultury nad kulturą miało zachodzić poprzez wyzwolenie biologicznej energii, która czyni człowieka szczęśliwym jako część Uniwersum. W tym czasie (1969-74), w inspiracji nową figuracją, Ciapało stworzył cykl zatytułowany „Formy Nieprawdopodobne i Nieprawdopodobnie Podobne” z przedstawieniami zbliżonych w kadrze fragmentów ciała i towarzyszącymi im na drugim planie sylwetkowo traktowanymi postaciami ujętymi w ruchu. Twórca, akcentując kobiecy seksualizm, zamieniał te wizerunki w archaizowane symbole seksu. To właśnie te prace, ze względu na swój insynuowany ostry erotyzm, sprawiły, że twórca odczuł na sobie inkwizycję moralizmu w formie oficjalnej peerelowskiej cenzury. Drugi okres jego twórczości (1974-88) wyznaczają wielkoformatowe kompozycje, które Ciapało nazywał „symfoniami” – utworami strukturalnymi, poprzez które badał zależności pomiędzy językiem muzyki a plastyki. W tym czasie powstały między innymi złożona z 48 elementów i mierząca blisko 120 metrów kwadratowych symfonia „Pory Roku”, „Koncert na lewą rękę”, „Oratorium Kosmiczne”, symfonia niekomercyjna Nr 3 „Zielona”, „Studium – struktura barwy a system dźwięków”, rozległy cykl obrazów trójkątnych nazwany przez artystę „Kaprysami” („Capriccio”), „Rzecz czarna”, „Pasaż”, symfonia trzynastu błękitnych „Feralna”, parawany symfoniczne „koncertujące”, symfonia „Kryształowa”, czy prezentowane w ramach katalogu „Wariacje” na temat symfonii niekomercyjnej nr 3 „Zielonej”. To właśnie prace z tego okresu były prezentowane na robiącej olbrzymie wrażenie swoim rozmachem ekspozycji „Symfonie wizualne 1974-1982” w warszawskiej Zachęcie w 1982. Jak pisał o nich Brent Collins: „Trzeba też wspomnieć o symfoniach wizualnych Czesława, wielkich, malowanych seriami zespołach pokrywających całe ściany sal muzealnych, w których skali człowiek staje się zaledwie karzełkiem. Niektóre zespoły są zintegrowane płynnym rytmem abstrakcyjnych form, inne progresją odcieni kolorystycznych. Wszystkie obezwładniają tą samą niezmienną formą ikonograficzną. Każdy zaś z osobna wygrywa na instrumentarium umysłu rozróżnialny nastrój w kontemplacji owej formy. Przejścia od jednego do drugiego są jak nagłe delikatne powiewy wolności. W symfonicznej formie wszystko w tym obrazach zyskuje nowy rodzaj impetu i staje się prawdą to, co można określić już tylko jako jasność kosmiczna”.
„Wariacje” na temat symfonii niekomercyjnej nr 3 „Zielonej” to wybitny przykład twórczości Ciapały, który jak w soczewce skupia wszystkie przyświecające mu w tym czasie cechy stylistyczne i formalne. Warto również zaznaczyć, że omawiana kompozycja jest pierwszą ze stworzonych przez artystę „Wariacji”. Formalnie, utwór, bo tak należy określać to dzieło, składa się z dziesięciu prac o formacie 65 × 80 cm, które komponują się w polifoniczną całość, kompletne i wieloczęściowe utwory. Układ kompozycji jest niezwykle „melodyjny”, artysta bowiem zbudował ją na wzór formy muzycznej. Jego zamiarem było stworzenie dzieła malarskiego porównywalnego do klasycznego dzieła muzycznego, gdzie „współbrzmienia” nie są rozciągnięte w czasie, ale są ogarniane całościowo i jednocześnie. Również kolorystyka dzieła jest wyjątkowa – trzymana w stonowanej, rozjaśnionej gdzieniegdzie, zielonej tonacji.
Artysta w latach 1963–1964 studiował na Wydziale Konserwacji Zabytków oraz na Wydziale Artystyczno-Dydaktycznym Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 196 roku przeniósł się Warszawy, gdzie ukończył studia w pracowni Aleksandra Kobzdeja w Akademii Sztuk Pięknych. Duży wpływ na jego twórczość miał półroczny pobyt w Wielkiej Brytanii, gdzie miał szanse zapoznać się z twórczością artystów z kręgu Nowej Figuracji. Po powrocie do Polski tworzył cykle prac inspirowane dokonaniami twórców Europy Zachodniej, między innymi cykl zatytułowany „Formy Nieprawdopodobne i Nieprawdopodobnie Podobne”. W późniejszym okresie tworzył prace wielkoformatowe, często będące wynikiem fascynacji architekturą amerykańskich aglomeracji, którą miał szanse podziwiać w trakcie naukowego stażu w Eastern Illinois University w Charleston. Artysta eksperymentował z różnymi technikami artystycznymi takimi jak dripping czy pointylizm, jednocześnie przykładając dużą wagę do harmonii kolorystycznej i wartości ekspresyjnych malarskiej płaszczyzny. Przez pewien czas tworzył także monumentalne żelbetonowe rzeźby.
Description:
"Variations on Symphony No. 3 - Green" - a set of 10 works, 1981
oil/canvas, 65 x 80 cm (dimensions of each); each part signed dated and described on the reverse: 'CIAPALO | WARIACJE NA TEMAT SYMFONII NR 3 - "ZIELONEJ" | "OPUS A-81 Nr [each part numberi] | OLEJ 65 x 80 cm, ROK 1981 | [assembly tip] | WYM. UTWORU 1.60 x 3.70 m.', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Czesław Pius Ciapało to jeden z najbardziej charyzmatycznych artystów pokolenia debiutującego na przełomie lat 60. i 70. Jego twórczość z pewną dozą śmiałości można przyrównać do malarskich poszukiwań tego czasu Jana Dobkowskiego czy Jerzego „Jurrego” Zielińskiego, z którymi studiował na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Ciapało pozostał nade wszystko artystą osobnym, którego twórczość nie znajduje żadnej analogii w tym czasie, a co za tym idzie – nie sposób jej jednoznacznie sklasyfikować i wpisać w sztywne ramy. Mimo upływu lat i rosnącego zainteresowania wśród kolekcjonerów pozostaje zjawiskiem równie intrygującym, co nieodkrytym, zwłaszcza od strony zawartych w nim treści, tym bardziej mamy przyjemność prezentować jedną z najciekawszych prac w jego ouvre.
Stworzony przez Ciapało język plastyczny współgrał z rewolucją obyczajową końca lat 60. I to właśnie w niej należy upatrywać korzeni tej twórczości. Ruch społeczny hipisów, o którym mowa, swoje apogeum osiągnął w latach 60. XX wieku. Polscy hipisi głosili idee uwolnienia się od skomercjalizowanej cywilizacji i propagowali zbliżenie do natury. Celem sztuki kontrkultury tego czasu była pomoc w przezwyciężeniu skażenia cywilizacji i wyzwolenie człowieka z opresji pruderyjnej kultury. Owo zwycięstwo kontrkultury nad kulturą miało zachodzić poprzez wyzwolenie biologicznej energii, która czyni człowieka szczęśliwym jako część Uniwersum. W tym czasie (1969-74), w inspiracji nową figuracją, Ciapało stworzył cykl zatytułowany „Formy Nieprawdopodobne i Nieprawdopodobnie Podobne” z przedstawieniami zbliżonych w kadrze fragmentów ciała i towarzyszącymi im na drugim planie sylwetkowo traktowanymi postaciami ujętymi w ruchu. Twórca, akcentując kobiecy seksualizm, zamieniał te wizerunki w archaizowane symbole seksu. To właśnie te prace, ze względu na swój insynuowany ostry erotyzm, sprawiły, że twórca odczuł na sobie inkwizycję moralizmu w formie oficjalnej peerelowskiej cenzury. Drugi okres jego twórczości (1974-88) wyznaczają wielkoformatowe kompozycje, które Ciapało nazywał „symfoniami” – utworami strukturalnymi, poprzez które badał zależności pomiędzy językiem muzyki a plastyki. W tym czasie powstały między innymi złożona z 48 elementów i mierząca blisko 120 metrów kwadratowych symfonia „Pory Roku”, „Koncert na lewą rękę”, „Oratorium Kosmiczne”, symfonia niekomercyjna Nr 3 „Zielona”, „Studium – struktura barwy a system dźwięków”, rozległy cykl obrazów trójkątnych nazwany przez artystę „Kaprysami” („Capriccio”), „Rzecz czarna”, „Pasaż”, symfonia trzynastu błękitnych „Feralna”, parawany symfoniczne „koncertujące”, symfonia „Kryształowa”, czy prezentowane w ramach katalogu „Wariacje” na temat symfonii niekomercyjnej nr 3 „Zielonej”. To właśnie prace z tego okresu były prezentowane na robiącej olbrzymie wrażenie swoim rozmachem ekspozycji „Symfonie wizualne 1974-1982” w warszawskiej Zachęcie w 1982. Jak pisał o nich Brent Collins: „Trzeba też wspomnieć o symfoniach wizualnych Czesława, wielkich, malowanych seriami zespołach pokrywających całe ściany sal muzealnych, w których skali człowiek staje się zaledwie karzełkiem. Niektóre zespoły są zintegrowane płynnym rytmem abstrakcyjnych form, inne progresją odcieni kolorystycznych. Wszystkie obezwładniają tą samą niezmienną formą ikonograficzną. Każdy zaś z osobna wygrywa na instrumentarium umysłu rozróżnialny nastrój w kontemplacji owej formy. Przejścia od jednego do drugiego są jak nagłe delikatne powiewy wolności. W symfonicznej formie wszystko w tym obrazach zyskuje nowy rodzaj impetu i staje się prawdą to, co można określić już tylko jako jasność kosmiczna”.
„Wariacje” na temat symfonii niekomercyjnej nr 3 „Zielonej” to wybitny przykład twórczości Ciapały, który jak w soczewce skupia wszystkie przyświecające mu w tym czasie cechy stylistyczne i formalne. Warto również zaznaczyć, że omawiana kompozycja jest pierwszą ze stworzonych przez artystę „Wariacji”. Formalnie, utwór, bo tak należy określać to dzieło, składa się z dziesięciu prac o formacie 65 × 80 cm, które komponują się w polifoniczną całość, kompletne i wieloczęściowe utwory. Układ kompozycji jest niezwykle „melodyjny”, artysta bowiem zbudował ją na wzór formy muzycznej. Jego zamiarem było stworzenie dzieła malarskiego porównywalnego do klasycznego dzieła muzycznego, gdzie „współbrzmienia” nie są rozciągnięte w czasie, ale są ogarniane całościowo i jednocześnie. Również kolorystyka dzieła jest wyjątkowa – trzymana w stonowanej, rozjaśnionej gdzieniegdzie, zielonej tonacji.
Artysta w latach 1963–1964 studiował na Wydziale Konserwacji Zabytków oraz na Wydziale Artystyczno-Dydaktycznym Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 196 roku przeniósł się Warszawy, gdzie ukończył studia w pracowni Aleksandra Kobzdeja w Akademii Sztuk Pięknych. Duży wpływ na jego twórczość miał półroczny pobyt w Wielkiej Brytanii, gdzie miał szanse zapoznać się z twórczością artystów z kręgu Nowej Figuracji. Po powrocie do Polski tworzył cykle prac inspirowane dokonaniami twórców Europy Zachodniej, między innymi cykl zatytułowany „Formy Nieprawdopodobne i Nieprawdopodobnie Podobne”. W późniejszym okresie tworzył prace wielkoformatowe, często będące wynikiem fascynacji architekturą amerykańskich aglomeracji, którą miał szanse podziwiać w trakcie naukowego stażu w Eastern Illinois University w Charleston. Artysta eksperymentował z różnymi technikami artystycznymi takimi jak dripping czy pointylizm, jednocześnie przykładając dużą wagę do harmonii kolorystycznej i wartości ekspresyjnych malarskiej płaszczyzny. Przez pewien czas tworzył także monumentalne żelbetonowe rzeźby.
Description:
"Variations on Symphony No. 3 - Green" - a set of 10 works, 1981
oil/canvas, 65 x 80 cm (dimensions of each); each part signed dated and described on the reverse: 'CIAPALO | WARIACJE NA TEMAT SYMFONII NR 3 - "ZIELONEJ" | "OPUS A-81 Nr [each part numberi] | OLEJ 65 x 80 cm, ROK 1981 | [assembly tip] | WYM. UTWORU 1.60 x 3.70 m.', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
każda z części sygnowana, datowana i opisana na odwrociu: 'CIAPAŁO | WARIACJE NA TEMAT SYMFONII NR 3 - "ZIELONEJ" | "OPUS A-81 Nr [numer każdej z części] | OLEJ 65 x 80 cm, ROK 1981 | [wskazówka montażowa] | WYM. UTWORU 1.60 x 3.70 m.'
Literatura
Ciapało. Symfonie wizualne 1974-1982, katalog wystawy, [red.] Witold Starzewski, CBWA Zachęta, Warszawa 1982, poz. kat. 27, s. nlb. (il. nr 17 - fragment); Pius Ciapało. Malarstwo, Poznań, 2021, s. 53 (il.); Ciapało. Miniatury con variatione. Na temat symfonii niekomercyjnej nr 3- zielonej, katalog wystawy, Galeria Sztuki Współczesnej, Opole 1985, okładka (il.)
Wystawiany
Czesław Pius Ciapało. Symfonie wizualne 1974-1982, Zachęta Centralne Biuro Wystaw Artystycznych, 9.08-29.08.1982; „Ciapało. Miniatury con variatione. Na temat symfonii niekomercyjnej nr 3- zielonej”, Galeria Sztuki Współczesnej, Opole, marzec 1985