124
Tadasuke Kuwayama / Tadasky | "C-162", 1965
Estymacja:
300,000 zł - 400,000 zł
Sprzedane
340,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Op-Art i Abstrakcja Geometryczna
Wymiary
173 x 173 cm
Kategoria
Opis
akryl/płótno, 173 x 173 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: ‘# | C – 162 | 1965 | Tadasky | 68” x 68”'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Obraz Tadasky’ego „D-109” był prezentowany w 2021 na wystawie „Expanding Visions” w Galerii D. Wigmore w Nowym Jorku. W ramach ekspozycji można było zobaczyć prace artysty z lat 1964-70, charakteryzujące się indywidualnym stylem i już uznane m.in. dzięki współpracy z galeriami Sam Kootz i Fischbach w Nowym Jorku oraz Tokyo Gallery i Gutai w Japonii.
W latach 60. dzieła Tadasky’ego przedstawiały szerokie spektrum pojedynczych okręgów od jasnych, płaskich, wibrujących dysków w seriach A, B i C przez pulsujące pierścienie w serii D po świecące kule w seriach E i F. W celu zachowania uniwersalności i ponadczasowości form przedstawionych na płótnach artysta unika tytułowania prac na rzecz ich numeracji. Zanim jego obrazy ujrzały światło dzienne, Tadasky zdążył namalować ponad 100 prac. Dopiero w 1964 Ivan Karp jako pierwszy obejrzał dzieła artysty i przekazał informację o twórczości Tadasky’ego Leo Castelliemu i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku. Pracownię artysty również odwiedził handlarz Sam Kootz, który dokonał zakupu obrazów i zaproponował mu wystawę indywidualną. Tadasky przystał na propozycję, ciesząc się, że ma takiego samego nabywcę jak u Picassa. Aż do 1966 Kootz sprzedał ponad 80 obrazów artysty licznym ważnym kolekcjonerom, w tym Larry'emu Aldrichowi, Davidowi Rockefellerowi, Fredericowi Weismanowi i Jamesowi Michenerowi. Dzieła Tadasky’ego na stałe wpisały się w nurt sztuki optycznej wraz z prezentacją ich na wystawie „The Responsive Eye of international Op art” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku kuratorowanej przez Williama Seitza. Wspólne podejście badawcze i rozumienie przedstawiania przestrzeni było charakterystyczne zarówno dla twórczości Tadasky’ego, jak i jego bliskich rówieśników – Richarda Anuszkiewicza (1930-2020) i Juliana Stańczaka (1928-2017). Artyści ci badali relację koloru i linii oraz uzyskanego przez nie ruchu, który stwarza iluzję wysuwania i cofania się kompozycji. Ważną rolę w percepcji odgrywał sam widz pozostający w aktywnym dialogu z obrazami. Dzieła artystów miały na celu zwiększenie świadomości tego, czym jest widzenie i znalezienie nowego sposobu na wydobycie energii z natury.
Wraz z przybyciem z Japonii do Nowego Jorku w 1961, Tadasky opracował swoją charakterystyczną technikę tworzenia na płótnach precyzyjnych, koncentrycznych pierścieni o żywych kolorach. Zainspirowany mechanizmem działania koła garncarskiego, skonstruował sztalugę z gramofonem, który obracał umieszczone na nim płótno. Tadasky używał tradycyjnych japońskich pędzli kaligraficznych, którymi malował cienkie linie łączące szersze pierścienie prezentowanych okręgów. Cały proces twórczy wymagał głębokiego skupienia, ponieważ przepływ farby musiał być precyzyjnie skalibrowany na falującej powierzchni obracającego się płótna. W latach 60. Tadasky używał tylko dziesięciu kolorów. Najpierw tworzył własne farby, mieszając pigmenty z nowo dostępnymi emulsjami akrylowymi, a w dalszej kolejności korzystał z produkowanych komercyjnie tub z farbami.
W II połowie lat 60. Tadasky badał, w jaki sposób jego obrazy mogą oddziaływać na zewnątrz, niezależnie od ich wielkości. Jedynym ograniczeniem dla artysty była właśnie powierzchnia płótna. Jednak to nie było dla niego przeszkodą, aby stworzyć głębię umożliwiającą wprost „wejście” do kompozycji obrazu. Dzieła z tego okresu są eteryczne i odważne, co najpełniej można zauważyć w prezentowanym obrazie „D-109” (1966). Artysta stworzył tu świetliste ciepło przez zastosowanie gradacji odcieni żółci od centrum kompozycji aż po czerwień na brzegach okręgu. Kolor zestawiony z czarnym tłem nabrał szczególnej wyrazistości. Widoczne czarne okręgi przerzedzają sią, tworząc promienny efekt.
Dla Tadasky’ego ważną funkcję pełnił kwadratowy format dzieł, który czynił przestrzeń transformacyjną. Koło wpisane kwadrat służyło przejrzystości i symetrii kompozycji, której harmonię Tadasky porównuje z odczuciami po wejściu do świątyni Shinto. Każdy obraz jest osobnym światem, a artysta czyni go wszechogarniającym.
Tadasuke Kuwayama, znany szerzej jako Tadasky, dorastał w miejscowości Nagoya w Japonii. Jego ojciec przez lata pracował jako budowniczy świątyń Shinto, co zawarzyło zarówno na twórczości malarza, jak i sposobie postrzegania sztuki i samego procesu tworzenia. Do Stanów Zjednoczonych po raz pierwszy przyjechał w 1961 roku. Wówczas rozpoczął studia artystyczne – początkowo w Art Students League w Nowym Jorku, a później w Brooklyn Museum of Art School. Od lat 60. Tadasky rozwijał swój własny, indywidualny język artystyczny w obrębie rodzącego się nurtu sztuki optycznej. Jego pierwsza indywidualna wystawa odbyła się w Kootz Gallery w Nowym Jorku w 1965 roku I w tym samym roku jego prace zostały zaprezentowane podczas słynnej ekspozycji The Responsive Eye w Museum of Modern Art. Nowojorska instytucja zakupiła do swojej stałej kolekcji dwa płótna Japończyka i od tego momentu jego kariera potoczyła się w zaskakująco szybkim tempie. Po wystawie Kinetic and Optic Art Today w Galerii Albright-Knox prace Tadasky’ego zaczęły być jednym z najbardziej pożądanych obiektów artystycznych w wielu prestiżowych, prywatnych I instytucjonalnych kolekcjach sztuki. Dziś jego koncentryczne, pulsujące wielobarwnymi liniami koła znajdują się między innymi w Baltimore Museum na Floridzie, Boca Raton Museum of Art, Lowe Art Museum na Uniwersytecie w Miami, Columbus Museum of Art w Massachusetts, Harvard Art Museums w Cambridge, Indianapolis Museum of Art, Krannert Art Museum na Uniwersytecie w Illinois, Museum of Fine Arts w Houston, University of Iowa Museum of Art, University of Virginia Art Museum, Yale University Art Gallery, Museo de Arte Contemporáneo w Buenos Aires oraz w licznych galeriach w Japonii.
Description:
"C-162", 1965
acrylic/canvas, 173 x 173 cm; signed, dated and described on the reverse: ‘# | C – 162 | 1965 | Tadasky | 68” x 68”', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Obraz Tadasky’ego „D-109” był prezentowany w 2021 na wystawie „Expanding Visions” w Galerii D. Wigmore w Nowym Jorku. W ramach ekspozycji można było zobaczyć prace artysty z lat 1964-70, charakteryzujące się indywidualnym stylem i już uznane m.in. dzięki współpracy z galeriami Sam Kootz i Fischbach w Nowym Jorku oraz Tokyo Gallery i Gutai w Japonii.
W latach 60. dzieła Tadasky’ego przedstawiały szerokie spektrum pojedynczych okręgów od jasnych, płaskich, wibrujących dysków w seriach A, B i C przez pulsujące pierścienie w serii D po świecące kule w seriach E i F. W celu zachowania uniwersalności i ponadczasowości form przedstawionych na płótnach artysta unika tytułowania prac na rzecz ich numeracji. Zanim jego obrazy ujrzały światło dzienne, Tadasky zdążył namalować ponad 100 prac. Dopiero w 1964 Ivan Karp jako pierwszy obejrzał dzieła artysty i przekazał informację o twórczości Tadasky’ego Leo Castelliemu i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku. Pracownię artysty również odwiedził handlarz Sam Kootz, który dokonał zakupu obrazów i zaproponował mu wystawę indywidualną. Tadasky przystał na propozycję, ciesząc się, że ma takiego samego nabywcę jak u Picassa. Aż do 1966 Kootz sprzedał ponad 80 obrazów artysty licznym ważnym kolekcjonerom, w tym Larry'emu Aldrichowi, Davidowi Rockefellerowi, Fredericowi Weismanowi i Jamesowi Michenerowi. Dzieła Tadasky’ego na stałe wpisały się w nurt sztuki optycznej wraz z prezentacją ich na wystawie „The Responsive Eye of international Op art” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku kuratorowanej przez Williama Seitza. Wspólne podejście badawcze i rozumienie przedstawiania przestrzeni było charakterystyczne zarówno dla twórczości Tadasky’ego, jak i jego bliskich rówieśników – Richarda Anuszkiewicza (1930-2020) i Juliana Stańczaka (1928-2017). Artyści ci badali relację koloru i linii oraz uzyskanego przez nie ruchu, który stwarza iluzję wysuwania i cofania się kompozycji. Ważną rolę w percepcji odgrywał sam widz pozostający w aktywnym dialogu z obrazami. Dzieła artystów miały na celu zwiększenie świadomości tego, czym jest widzenie i znalezienie nowego sposobu na wydobycie energii z natury.
Wraz z przybyciem z Japonii do Nowego Jorku w 1961, Tadasky opracował swoją charakterystyczną technikę tworzenia na płótnach precyzyjnych, koncentrycznych pierścieni o żywych kolorach. Zainspirowany mechanizmem działania koła garncarskiego, skonstruował sztalugę z gramofonem, który obracał umieszczone na nim płótno. Tadasky używał tradycyjnych japońskich pędzli kaligraficznych, którymi malował cienkie linie łączące szersze pierścienie prezentowanych okręgów. Cały proces twórczy wymagał głębokiego skupienia, ponieważ przepływ farby musiał być precyzyjnie skalibrowany na falującej powierzchni obracającego się płótna. W latach 60. Tadasky używał tylko dziesięciu kolorów. Najpierw tworzył własne farby, mieszając pigmenty z nowo dostępnymi emulsjami akrylowymi, a w dalszej kolejności korzystał z produkowanych komercyjnie tub z farbami.
W II połowie lat 60. Tadasky badał, w jaki sposób jego obrazy mogą oddziaływać na zewnątrz, niezależnie od ich wielkości. Jedynym ograniczeniem dla artysty była właśnie powierzchnia płótna. Jednak to nie było dla niego przeszkodą, aby stworzyć głębię umożliwiającą wprost „wejście” do kompozycji obrazu. Dzieła z tego okresu są eteryczne i odważne, co najpełniej można zauważyć w prezentowanym obrazie „D-109” (1966). Artysta stworzył tu świetliste ciepło przez zastosowanie gradacji odcieni żółci od centrum kompozycji aż po czerwień na brzegach okręgu. Kolor zestawiony z czarnym tłem nabrał szczególnej wyrazistości. Widoczne czarne okręgi przerzedzają sią, tworząc promienny efekt.
Dla Tadasky’ego ważną funkcję pełnił kwadratowy format dzieł, który czynił przestrzeń transformacyjną. Koło wpisane kwadrat służyło przejrzystości i symetrii kompozycji, której harmonię Tadasky porównuje z odczuciami po wejściu do świątyni Shinto. Każdy obraz jest osobnym światem, a artysta czyni go wszechogarniającym.
Tadasuke Kuwayama, znany szerzej jako Tadasky, dorastał w miejscowości Nagoya w Japonii. Jego ojciec przez lata pracował jako budowniczy świątyń Shinto, co zawarzyło zarówno na twórczości malarza, jak i sposobie postrzegania sztuki i samego procesu tworzenia. Do Stanów Zjednoczonych po raz pierwszy przyjechał w 1961 roku. Wówczas rozpoczął studia artystyczne – początkowo w Art Students League w Nowym Jorku, a później w Brooklyn Museum of Art School. Od lat 60. Tadasky rozwijał swój własny, indywidualny język artystyczny w obrębie rodzącego się nurtu sztuki optycznej. Jego pierwsza indywidualna wystawa odbyła się w Kootz Gallery w Nowym Jorku w 1965 roku I w tym samym roku jego prace zostały zaprezentowane podczas słynnej ekspozycji The Responsive Eye w Museum of Modern Art. Nowojorska instytucja zakupiła do swojej stałej kolekcji dwa płótna Japończyka i od tego momentu jego kariera potoczyła się w zaskakująco szybkim tempie. Po wystawie Kinetic and Optic Art Today w Galerii Albright-Knox prace Tadasky’ego zaczęły być jednym z najbardziej pożądanych obiektów artystycznych w wielu prestiżowych, prywatnych I instytucjonalnych kolekcjach sztuki. Dziś jego koncentryczne, pulsujące wielobarwnymi liniami koła znajdują się między innymi w Baltimore Museum na Floridzie, Boca Raton Museum of Art, Lowe Art Museum na Uniwersytecie w Miami, Columbus Museum of Art w Massachusetts, Harvard Art Museums w Cambridge, Indianapolis Museum of Art, Krannert Art Museum na Uniwersytecie w Illinois, Museum of Fine Arts w Houston, University of Iowa Museum of Art, University of Virginia Art Museum, Yale University Art Gallery, Museo de Arte Contemporáneo w Buenos Aires oraz w licznych galeriach w Japonii.
Description:
"C-162", 1965
acrylic/canvas, 173 x 173 cm; signed, dated and described on the reverse: ‘# | C – 162 | 1965 | Tadasky | 68” x 68”', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
akryl/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: ‘# | C – 162 | 1965 | Tadasky | 68” x 68”'
Proweniencja
D. Wigmore Fine Art, Inc., Nowy Jork; kolekcja instytucjonalna, Polska
Wystawiany
Tadasky: Expanding Visions, D. Wigmore Fine Art Gallery, Nowy Jork, 2021
