116
Teresa Murak | "Lady's Smock", 1975/lata 90. XX w.
Estymacja:
8,000 zł - 10,000 zł
Sprzedane
7,000 zł
Aukcja na żywo
Fotografia Kolekcjonerska. Klasyka i Awangarda Artystyczna | Sławy, Gwiazdy, Osobowości
Artysta
Teresa Murak (1949)
Wymiary
20 x 15,5 cm
Kategoria
Opis
odbitka żelatynowo-srebrowa/papier fotograficzny RC, 20 x 15,5 cm, fot. Leopold Sarnecki
datowany i opisany na odwrociu: ‘Teresa MURAK 1975 | Lady’s Smock. | foto | Leopold Sarnecki’ oraz ‘Teresa Murak | Lady’s Smock. Rzeżucha 1975 | foto. Leopold Sarnecki’
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
W 1975 Teresa Murak zrealizowała w Galerii Labirynt w Lublinie czuwanie przy wschodzącej rzeżusze, performance „Lady’s Smock”. W ramach działania performatywnego artystka okleiła ziarnem rzeżuchy całe swoje ciało. Na jej skórze kiełkowały i bezpośrednio rosły rośliny, które były ogrzewane ciałem twórczyni. Finalnie rzeżucha stała się roślinnym strojem. Pod koniec tego samego roku podobną akcję podjęła Murak w warszawskiej galerii Repassage, gdzie podczas jej jedenastodniowego zamieszkania hodowała na koszuli założonej na nagie ciało zasiew rzeżuchy. Integralnym elementem dzieła powstałego w Warszawie były notatki robione przez artystkę w dzienniku w okresie wzrostu roślin.
„Lady’s Smock”, jest jednym z najbardziej charakterystycznych działań dla Murak, należącym do zapoczątkowanego w 1972 cyklu „Zasiewów”. Głównym materiałem dzieł z tej serii była rzeżucha – bardzo szybko wzrastająca roślina, o właściwościach żywotnych i tym samym właściwościach metafizycznych. Szczególne znaczenie występowania ziarna w dziełach artystki dostrzegł Iwo Zmyślony: „Moment otwierania się ziarna, kiełkowania zielonego pędu artystka traktuje jak dyskretną epifanię kosmicznej tajemnicy życia – punkt, w którym nieożywiona materia pęka, a do głosu dochodzą siły natury, których nie potrafimy wyjaśnić na gruncie czysto racjonalnego obrazu rzeczywistości” (Iwo Zmyślony, „Feminizm ziemi. Powrót Teresy Murak”, 26.06.2013, źródło: https://archiwum-obieg.u-jazdowski.pl/rozmowy/29069).
Bardzo ważnym elementem performansów była również cielesność, którą artystka wplatała w szerszy kontekst relacji, uobecniała ją w sposób subtelny i wyciszony. Jej dzieła powstają w relacji do konkretnych przestrzeni i krajobrazów przy użyciu organicznych materiałów. W swojej twórczości artystka w holistyczny sposób buduje relacje między różnymi przejawami życia, stanami materii i przepływami energii. Skupia się także na analizie duchowego wymiaru przyrody i organizacji społecznych.
Twórczość Murak jest silnie nasycona osobistym rozumieniem kobiecości, ale daleka od kategorii sztuki feministycznej. Swoje działania artystka traktuje jako otwarty proces, bezustanny dialog z ludźmi, z konkretnymi miejscami oraz potencjalną ich energią. Kobiecość pozostaje naturalnym elementem sztuki Murak, która nie wymaga dodatkowego komentarza. Podłożem do współdziałania artystki z roślinnością jest ziemia, która również dla niej ma znaczenie ściśle kobiece – jest siedliskiem nieznanych tajemnic i z niej przychodzi życie. Dodatkową analogię między kobiecym ciałem a organicznością dostrzega Joanna Kordjak: „W wielu realizacjach mamy do czynienia z procesem zacierania się granic miedzy jej ciałem a ziemią, naturą — jak w kulminacyjnym momencie performansu w Lillehammer, gdy w trakcie intymnego rytuału artystka zanurzała się w rozpulchnionej, grząskiej ziemi bagnistej łąki, zespalając się z nią w organicznej symbiozie” (Joanna Kordjak, „O wystawie”, katalog do wystawy „Teresa Kazimiera Murak-Rembielińska”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2016).
Performerka, rzeźbiarka, autorka instalacji. Ważnym elementem jej działań performatywnych jest przyroda i ekologia. Po roku historii sztuki na lubelskim KULu, w 1970 roku przeniosła się na Wydział Malarstwa ASP w Warszawie, który ukończyła pod kierunkiem prof. Jana Tarasina i Tadeusza Dominika. W 2005 roku otrzymała nagrodę Katarzyny Kobro. Artystka współpracuje z grupami młodzieży w ramach niektórych zorientowanych ekologicznie "zasiewów" i innych projektów. "Zasiewy" miały między innymi miejsce na pasie zieleni nieopodal warszawskiej Biblioteki Narodowej - artystka wysiewała zboże w okolicach przystanku tramwajowego, wykonując swój bezinteresowny gest w zasadzie bez publiczności.
Description:
"Lady's Smock", 1975/lata 90. XX w.
gelatin-silver print/RC paper, 20 x 15.5 cm; photo Leopold Sarnecki
dated and described on the reverse: ‘Teresa MURAK 1975 | Lady’s Smock. | foto | Leopold Sarnecki’ and ‘Teresa Murak | Lady’s Smock. Rzezucha 1975 | foto. Leopold Sarnecki’
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
datowany i opisany na odwrociu: ‘Teresa MURAK 1975 | Lady’s Smock. | foto | Leopold Sarnecki’ oraz ‘Teresa Murak | Lady’s Smock. Rzeżucha 1975 | foto. Leopold Sarnecki’
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
W 1975 Teresa Murak zrealizowała w Galerii Labirynt w Lublinie czuwanie przy wschodzącej rzeżusze, performance „Lady’s Smock”. W ramach działania performatywnego artystka okleiła ziarnem rzeżuchy całe swoje ciało. Na jej skórze kiełkowały i bezpośrednio rosły rośliny, które były ogrzewane ciałem twórczyni. Finalnie rzeżucha stała się roślinnym strojem. Pod koniec tego samego roku podobną akcję podjęła Murak w warszawskiej galerii Repassage, gdzie podczas jej jedenastodniowego zamieszkania hodowała na koszuli założonej na nagie ciało zasiew rzeżuchy. Integralnym elementem dzieła powstałego w Warszawie były notatki robione przez artystkę w dzienniku w okresie wzrostu roślin.
„Lady’s Smock”, jest jednym z najbardziej charakterystycznych działań dla Murak, należącym do zapoczątkowanego w 1972 cyklu „Zasiewów”. Głównym materiałem dzieł z tej serii była rzeżucha – bardzo szybko wzrastająca roślina, o właściwościach żywotnych i tym samym właściwościach metafizycznych. Szczególne znaczenie występowania ziarna w dziełach artystki dostrzegł Iwo Zmyślony: „Moment otwierania się ziarna, kiełkowania zielonego pędu artystka traktuje jak dyskretną epifanię kosmicznej tajemnicy życia – punkt, w którym nieożywiona materia pęka, a do głosu dochodzą siły natury, których nie potrafimy wyjaśnić na gruncie czysto racjonalnego obrazu rzeczywistości” (Iwo Zmyślony, „Feminizm ziemi. Powrót Teresy Murak”, 26.06.2013, źródło: https://archiwum-obieg.u-jazdowski.pl/rozmowy/29069).
Bardzo ważnym elementem performansów była również cielesność, którą artystka wplatała w szerszy kontekst relacji, uobecniała ją w sposób subtelny i wyciszony. Jej dzieła powstają w relacji do konkretnych przestrzeni i krajobrazów przy użyciu organicznych materiałów. W swojej twórczości artystka w holistyczny sposób buduje relacje między różnymi przejawami życia, stanami materii i przepływami energii. Skupia się także na analizie duchowego wymiaru przyrody i organizacji społecznych.
Twórczość Murak jest silnie nasycona osobistym rozumieniem kobiecości, ale daleka od kategorii sztuki feministycznej. Swoje działania artystka traktuje jako otwarty proces, bezustanny dialog z ludźmi, z konkretnymi miejscami oraz potencjalną ich energią. Kobiecość pozostaje naturalnym elementem sztuki Murak, która nie wymaga dodatkowego komentarza. Podłożem do współdziałania artystki z roślinnością jest ziemia, która również dla niej ma znaczenie ściśle kobiece – jest siedliskiem nieznanych tajemnic i z niej przychodzi życie. Dodatkową analogię między kobiecym ciałem a organicznością dostrzega Joanna Kordjak: „W wielu realizacjach mamy do czynienia z procesem zacierania się granic miedzy jej ciałem a ziemią, naturą — jak w kulminacyjnym momencie performansu w Lillehammer, gdy w trakcie intymnego rytuału artystka zanurzała się w rozpulchnionej, grząskiej ziemi bagnistej łąki, zespalając się z nią w organicznej symbiozie” (Joanna Kordjak, „O wystawie”, katalog do wystawy „Teresa Kazimiera Murak-Rembielińska”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2016).
Performerka, rzeźbiarka, autorka instalacji. Ważnym elementem jej działań performatywnych jest przyroda i ekologia. Po roku historii sztuki na lubelskim KULu, w 1970 roku przeniosła się na Wydział Malarstwa ASP w Warszawie, który ukończyła pod kierunkiem prof. Jana Tarasina i Tadeusza Dominika. W 2005 roku otrzymała nagrodę Katarzyny Kobro. Artystka współpracuje z grupami młodzieży w ramach niektórych zorientowanych ekologicznie "zasiewów" i innych projektów. "Zasiewy" miały między innymi miejsce na pasie zieleni nieopodal warszawskiej Biblioteki Narodowej - artystka wysiewała zboże w okolicach przystanku tramwajowego, wykonując swój bezinteresowny gest w zasadzie bez publiczności.
Description:
"Lady's Smock", 1975/lata 90. XX w.
gelatin-silver print/RC paper, 20 x 15.5 cm; photo Leopold Sarnecki
dated and described on the reverse: ‘Teresa MURAK 1975 | Lady’s Smock. | foto | Leopold Sarnecki’ and ‘Teresa Murak | Lady’s Smock. Rzezucha 1975 | foto. Leopold Sarnecki’
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
odbitka żelatynowo-srebrowa/papier fotograficzny RC
