105
Stanisław Ignacy Witkiewicz / Witkacy | Nieśmiały bandyta, groźny bandyta, 1931
Estymacja:
120,000 zł - 150,000 zł
Sprzedane
90,000 zł
Aukcja na żywo
Fotografia Kolekcjonerska. Klasyka i Awangarda Artystyczna | Sławy, Gwiazdy, Osobowości
Wymiary
11,5 x 8,5 cm (wymiary każdej pracy)
Kategoria
Opis
odbitka żelatynowo-srebrowa, vintage print/papier fotograficzny, 11,5 x 8,5 cm (wymiary każdej pracy), fot. Józef Głogowski
opisany na odwrociu: 'A, 12, 286, 137, ST.I. WITKIEWICZ' oraz 'B, 13, 287, 138, ST. I. WITKIEWICZ'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Fotografowanie było dla Witkacego niezwykle ważne jako wiarygodny, przemawiający do wyobraźni zapis. Zdjęcia zajmowały znaczną część jego prywatnego Muzeum Osobliwości. W zamyśle artysty rozmaitość zbiorów odzwierciedlała złożoność rzeczywistości. Odzwierciedlały to także fotografie ukazujące nieskończone możliwości wyrazu własnej twarzy. Ich zbiór tworzył zwielokrotniony autowizerunek stale uzupełniany kolejnymi autoportretami oraz portretami wykonywanymi przez jego przyjaciół fotografów – takich jak na przykład Józef Głogowski. Artystyczny związek Witkacego z Józefem Głogowskim trwał od 1931 do 1937 roku. Właśnie dzięki niemu powstało wiele najważniejszych fotografii dokumentujących Witkacowski teatr życiowy, m.in. Wujcio z Kalifornii, Profesor Pulverston, przerażony wariat czy dwaj Bandyci – groźny i nieśmiały fotografie prezentowane na aukcji. Głogowski dokumentował ekspresję twarzy Witkacego i jego działania, które często także improwizował w różnych sytuacjach towarzyskich. W albumie „Przeciw Nicości. Fotografie Stanisława Ignacego Witkiewicza” Stefan Okołowicz zauważa: „Jego kreowane gesty często z pogranicza absurdu są karykaturalnie przerysowane i teatralne, zaprawione żartem, nawet i chęcią szokowania, nie pozbawione jednocześnie mądrości i refleksji filozoficznych. Witkacy-aktor inspirowany jest przez Witkacego-artystę eksperymentatora i filozofa.” Okołowicz zwraca także uwagę na tytuły nadawane przez Witkacego fotografiom: „Tytuły zdjęć Witkiewicza, jeśli są dostępne (zachowało się ich niewiele), ułatwiają zrozumienie treści poszczególnych fotografii i pełnią podobną pomocniczą rolę jak tytuły i dopiski – informacje na rysunkach ołówkiem z końca lat dwudziestych i z lat trzydziestych. Brak ich uniemożliwia prawidłowe odczytanie improwizowanych przez Witkiewicza 'akcji'. Chociaż tytuły i treści scen są atrakcyjne i świadczą o dużej pomysłowości artysty, najciekawsza i najważniejsza jest jednak sama osoba Witkacego-aktora, który tymi żartobliwymi i demonicznymi sytuacjami w takiej właśnie formie manifestuje swoją osobowość i obecność. Improwizowane gesty i 'wyrazy' stają się znakami – symbolami artysty” (Ewa Franczak, Stefan Okołowicz, „Przeciw Nicości. Fotografie Stanisława Ignacego Witkiewicza”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1986).
Jego ojcem był znany krytyk, malarz i pisarz, twórca tzw. "stylu zakopiańskiego" w architekturze Stanisław Witkiewicz. W latach 1905-10 studiował niesystematycznie w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera oraz u Władysława Ślewińskiego w Poroninie. Podróżował do Włoch, Francji i Niemiec. W roku 1914 uczestniczył w etnograficznej ekspedycji Bronisława Malinowskiego do Australii, skąd na wiadomość o wybuchu I wojny światowej wrócił do Europy. Wczesna twórczość malarska pozostawała pod znakiem Młodej Polski i wpływem P. Gauguina i Wł. Ślewińskiego. Później doszedł do swoistego ekspresjonizmu. Z czasem w wyniku teoretycznych przemyśleń na temat formy zrezygnował z twórczości malarskiej. Założył jednoosobową "Firmę Portretową" i ograniczył się do zarobkowego wykonywania pastelowych portretów, tworzonych niejednokrotnie pod wypływem używek pozwalających na eksperymentowanie z formą. Stanisław Ignacy Witkiewicz napisał 4 powieści, ponad 40 dramatów, liczne artykuły i eseje dotyczące malarstwa, literatury, teatru i filozofii. W okresie dwudziestolecia międzywojennego mieszkał głównie w Zakopanem. Po wybuchu II wojny światowej uciekł przed Niemcami na kresy wschodnie, gdzie we wsi Jeziory na Polesiu 18 września 1939 roku popełnił samobójstwo.
Description:
Shy Bandit, Dangerous Bandit, 1931
gelatin-silver print, vintage print/photographic paper, 11.5 x 8.5 cm (dimensions of each); fot. Jozef Glogowski
described on reverse: 'A, 12, 286, 137, ST.I. WITKIEWICZ' and 'B, 13, 287, 138, ST. I. WITKIEWICZ'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
opisany na odwrociu: 'A, 12, 286, 137, ST.I. WITKIEWICZ' oraz 'B, 13, 287, 138, ST. I. WITKIEWICZ'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Fotografowanie było dla Witkacego niezwykle ważne jako wiarygodny, przemawiający do wyobraźni zapis. Zdjęcia zajmowały znaczną część jego prywatnego Muzeum Osobliwości. W zamyśle artysty rozmaitość zbiorów odzwierciedlała złożoność rzeczywistości. Odzwierciedlały to także fotografie ukazujące nieskończone możliwości wyrazu własnej twarzy. Ich zbiór tworzył zwielokrotniony autowizerunek stale uzupełniany kolejnymi autoportretami oraz portretami wykonywanymi przez jego przyjaciół fotografów – takich jak na przykład Józef Głogowski. Artystyczny związek Witkacego z Józefem Głogowskim trwał od 1931 do 1937 roku. Właśnie dzięki niemu powstało wiele najważniejszych fotografii dokumentujących Witkacowski teatr życiowy, m.in. Wujcio z Kalifornii, Profesor Pulverston, przerażony wariat czy dwaj Bandyci – groźny i nieśmiały fotografie prezentowane na aukcji. Głogowski dokumentował ekspresję twarzy Witkacego i jego działania, które często także improwizował w różnych sytuacjach towarzyskich. W albumie „Przeciw Nicości. Fotografie Stanisława Ignacego Witkiewicza” Stefan Okołowicz zauważa: „Jego kreowane gesty często z pogranicza absurdu są karykaturalnie przerysowane i teatralne, zaprawione żartem, nawet i chęcią szokowania, nie pozbawione jednocześnie mądrości i refleksji filozoficznych. Witkacy-aktor inspirowany jest przez Witkacego-artystę eksperymentatora i filozofa.” Okołowicz zwraca także uwagę na tytuły nadawane przez Witkacego fotografiom: „Tytuły zdjęć Witkiewicza, jeśli są dostępne (zachowało się ich niewiele), ułatwiają zrozumienie treści poszczególnych fotografii i pełnią podobną pomocniczą rolę jak tytuły i dopiski – informacje na rysunkach ołówkiem z końca lat dwudziestych i z lat trzydziestych. Brak ich uniemożliwia prawidłowe odczytanie improwizowanych przez Witkiewicza 'akcji'. Chociaż tytuły i treści scen są atrakcyjne i świadczą o dużej pomysłowości artysty, najciekawsza i najważniejsza jest jednak sama osoba Witkacego-aktora, który tymi żartobliwymi i demonicznymi sytuacjami w takiej właśnie formie manifestuje swoją osobowość i obecność. Improwizowane gesty i 'wyrazy' stają się znakami – symbolami artysty” (Ewa Franczak, Stefan Okołowicz, „Przeciw Nicości. Fotografie Stanisława Ignacego Witkiewicza”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1986).
Jego ojcem był znany krytyk, malarz i pisarz, twórca tzw. "stylu zakopiańskiego" w architekturze Stanisław Witkiewicz. W latach 1905-10 studiował niesystematycznie w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera oraz u Władysława Ślewińskiego w Poroninie. Podróżował do Włoch, Francji i Niemiec. W roku 1914 uczestniczył w etnograficznej ekspedycji Bronisława Malinowskiego do Australii, skąd na wiadomość o wybuchu I wojny światowej wrócił do Europy. Wczesna twórczość malarska pozostawała pod znakiem Młodej Polski i wpływem P. Gauguina i Wł. Ślewińskiego. Później doszedł do swoistego ekspresjonizmu. Z czasem w wyniku teoretycznych przemyśleń na temat formy zrezygnował z twórczości malarskiej. Założył jednoosobową "Firmę Portretową" i ograniczył się do zarobkowego wykonywania pastelowych portretów, tworzonych niejednokrotnie pod wypływem używek pozwalających na eksperymentowanie z formą. Stanisław Ignacy Witkiewicz napisał 4 powieści, ponad 40 dramatów, liczne artykuły i eseje dotyczące malarstwa, literatury, teatru i filozofii. W okresie dwudziestolecia międzywojennego mieszkał głównie w Zakopanem. Po wybuchu II wojny światowej uciekł przed Niemcami na kresy wschodnie, gdzie we wsi Jeziory na Polesiu 18 września 1939 roku popełnił samobójstwo.
Description:
Shy Bandit, Dangerous Bandit, 1931
gelatin-silver print, vintage print/photographic paper, 11.5 x 8.5 cm (dimensions of each); fot. Jozef Glogowski
described on reverse: 'A, 12, 286, 137, ST.I. WITKIEWICZ' and 'B, 13, 287, 138, ST. I. WITKIEWICZ'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
odbitka żelatynowo-srebrowa, vintage print/papier fotograficzny
Proweniencja
11 Aukcja Fotografii Kolekcjonerskiej, 2003; kolekcja prywatna, Polska; kolekcja instytucjonalna, Warszawa
Literatura
Face au néant katalog wystawy, Musée des Beaux-Arts, Nantes, 2004 (il.); Ewa Franczak, Stefan Okołowicz, Przeciw Nicości, Kraków 1986, poz. 286-287 (il.)
Wystawiany
„Witkacy. Sejsmograf epoki przyspieszenia”, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa, 8.07-9.10.2022; „Face au néant. Les portraits de Stanisław Ignacy Witkiewicz”, Musée des Beaux-Arts, Nantes, 2004; Witkacy. Mataphysische / Metaphysical Portraits..., Monachium, Halle, Nowy Jork, Chicago, 1997-1998; S. I. Witkiewicz. Photographs 1899 - 1939, Third Eye Centre, Glasgow, 1989; Nie-czysta forma. Witkiewicz i Głogowski fotografie, SHS, Warszawa 1985, Galeria ZPAF, Kraków 1986; Présences Polonaises, Centre Georges Pompidou, Paryż, 1983; S. I. Witkiewicz. Génie Multiple de Pologne, Festival Witkiewicz, Bruksela 1981; ; ; ; ;
