24
Teresa Murak (1949) | "Tors I", 1968/1969/2022
Estymacja:
120,000 zł - 200,000 zł
Sprzedane
120,000 zł
Aukcja na żywo
Rzeźba i Formy Przestrzenne
Artysta
Teresa Murak (1949)
Wymiary
46 x 33 x 12 cm
Kategoria
Opis
gips, rzeżucha, 46 x 33 x 12 cm, sygnowany na odwrociu: 'T. Murak', obiekt żyjący
bliźniacza praca znajduje się w kolekcji Staatliche Kunstsammlungen w Dreźnie, została ona przekazana przez Erikę i Rolfa Hoffmanów z Berlina
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Teresa Murak to autorka instalacji, performansów, rzeźb oraz
rysunków. Jest określana mianem jednej z najważniejszych
polskich artystek tworzących w nurcie sztuki ziemi.
Zaprezentowana praca stanowi odlew gipsowy ciała artystki
pokryty ziarnami rzeżuchy. Jak wspomina, zainteresowanie
ziarnem narodziło się w jej młodości, a do pierwszych prac
stosowała te, które znalazła w kuchni swojej mamy. Z czasem
rzeżucha stała się znakiem rozpoznawczym twórczyni. Gips
natomiast był jednym z ulubionych materiałów artystki aż do
matury. Jak wspomina Murak, lubiła, gdy materiał, poprzez
dokładanie kolejnych porcji, rósł ciepły pod jej palcami.
Twórczość Murak wyróżnia przyjmowanie ulotnych form akcji
oraz performansów gdzie akt twórczy był utożsamiany z procesem życia – np. w przypadku wegetacji rośliny. Jej działania odwołują się do inspiracji myślą Dalekiego Wschodu (tao). Artystka łączy w swojej twórczości z pozoru odległe światy – kultury oraz natury. Skupiają się one na eksplorowaniu oraz afirmacji więzi człowieka z naturą, gdzie eksponuje współzależności oraz responsywność. Natura w jej sztuce staje się siłą sprawczą. Indywidualne wystawy artystki odbyły się m.in. w Instytucie Polskim w Düsseldorfie, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Galerii Bielskiej BWA, Zachęcie. W 2005 twórczyni otrzymała Nagrodę im. Katarzyny Kobro.
Artystka rozpoczęła samodzielną karierę w latach 70.
XX wieku „Zasiewami”. „Pierwszy zasiew” w Warszawie
powstał w 1972 roku. Wysiała wtedy rzeżuchą łazienkę
w warszawskiej pracowni „Dziekanka”, gdzie mieszkała we
wspomnianym okresie. W tym czasie odbył się również performance taki jak „Lady’s smock” – płaszcz wysiany rzeżuchą czy „Forma” – bawełniana rękawiczka pokryta rzeżuchą i zachowana w przezroczystej żywicy poliestrowej. Utrwalenie roślin było artystyczną próbą zatrzymania czasu, w którym odwoływała się do wzrostu oraz obumierania. Praca znajduje się w kolekcji Zachęty.
Jak opowiadała na pytanie o właściwości rzeżuchy w wywiadzie opublikowanym na łamach dwutygodnika: „Cały szereg cudownych właściwości – przede wszystkim rośnie bardzo szybko i niemal w każdych warunkach, nawet bez ziemi, na wacie czy tkaninie. Wystarczy trochę wody. To dlatego w czasie Wielkanocy wysiewamy ją jako symbol odradzającego się życia. Mało tego, istnieje historyczna nazwa jednej z jej odmian, tzw. rzeżuchy łąkowej, którą w średniowiecznej Anglii nazwano dosłownie ‘koszula kobiety’ („Lady’s Smock”)! Ale ja się o tym dowiedziałam dopiero po realizacji w Galerii Repassage („Przyjście zieleni”, 1975), kiedy zaczęłam tłumaczyć na angielski swoje pierwsze teksty, czyli właściwie dość późno…”. (Teresa Murak. Zasiew, Iwo Zmyślony. Dwutygodnik. Strona kultury, dostępny na: https://www.dwutygodnik.com/artykul/6582-zasiew.html). Warta przytoczenia jest również akcja pt. „Procesja” w 1974, w ramach której artystka spacerowała po ulicach Warszawy w długim płaszczu gęsto obsianym rzeżuchą. W dwóch przytoczonych akcjach włączyła swoje ciało. Swoim ciepłym, nagim ciałem ogrzewała rośliny, nadając performance’om intymny charakter odzyskiwania jedności z naturą. Murak wykorzystywała również performerskie możliwości rośliny w swoich działaniach w latach 70. oraz 80. XX w., kiedy przebywała w wannie wyłożonej rozpulchnionymi
ziarnami aż do pojawienia się kiełków. Performance miał miejsce w Centrum Rzeźby w Orońsku z 1989.
Performerka, rzeźbiarka, autorka instalacji. Ważnym elementem jej działań performatywnych jest przyroda i ekologia. Po roku historii sztuki na lubelskim KULu, w 1970 roku przeniosła się na Wydział Malarstwa ASP w Warszawie, który ukończyła pod kierunkiem prof. Jana Tarasina i Tadeusza Dominika. W 2005 roku otrzymała nagrodę Katarzyny Kobro. Artystka współpracuje z grupami młodzieży w ramach niektórych zorientowanych ekologicznie "zasiewów" i innych projektów. "Zasiewy" miały między innymi miejsce na pasie zieleni nieopodal warszawskiej Biblioteki Narodowej - artystka wysiewała zboże w okolicach przystanku tramwajowego, wykonując swój bezinteresowny gest w zasadzie bez publiczności.
Description:
"Torso I", 1968/1969/2022
urinal, cutthroat, 46 x 33 x 12 cm; signed on the reverse: 'T. Murak', the living object
the identical work is in the collection of Staatliche Kunstsammlungen in Drezno, the work Erik and Rolf Hoffman from Berlin,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
bliźniacza praca znajduje się w kolekcji Staatliche Kunstsammlungen w Dreźnie, została ona przekazana przez Erikę i Rolfa Hoffmanów z Berlina
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Teresa Murak to autorka instalacji, performansów, rzeźb oraz
rysunków. Jest określana mianem jednej z najważniejszych
polskich artystek tworzących w nurcie sztuki ziemi.
Zaprezentowana praca stanowi odlew gipsowy ciała artystki
pokryty ziarnami rzeżuchy. Jak wspomina, zainteresowanie
ziarnem narodziło się w jej młodości, a do pierwszych prac
stosowała te, które znalazła w kuchni swojej mamy. Z czasem
rzeżucha stała się znakiem rozpoznawczym twórczyni. Gips
natomiast był jednym z ulubionych materiałów artystki aż do
matury. Jak wspomina Murak, lubiła, gdy materiał, poprzez
dokładanie kolejnych porcji, rósł ciepły pod jej palcami.
Twórczość Murak wyróżnia przyjmowanie ulotnych form akcji
oraz performansów gdzie akt twórczy był utożsamiany z procesem życia – np. w przypadku wegetacji rośliny. Jej działania odwołują się do inspiracji myślą Dalekiego Wschodu (tao). Artystka łączy w swojej twórczości z pozoru odległe światy – kultury oraz natury. Skupiają się one na eksplorowaniu oraz afirmacji więzi człowieka z naturą, gdzie eksponuje współzależności oraz responsywność. Natura w jej sztuce staje się siłą sprawczą. Indywidualne wystawy artystki odbyły się m.in. w Instytucie Polskim w Düsseldorfie, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Galerii Bielskiej BWA, Zachęcie. W 2005 twórczyni otrzymała Nagrodę im. Katarzyny Kobro.
Artystka rozpoczęła samodzielną karierę w latach 70.
XX wieku „Zasiewami”. „Pierwszy zasiew” w Warszawie
powstał w 1972 roku. Wysiała wtedy rzeżuchą łazienkę
w warszawskiej pracowni „Dziekanka”, gdzie mieszkała we
wspomnianym okresie. W tym czasie odbył się również performance taki jak „Lady’s smock” – płaszcz wysiany rzeżuchą czy „Forma” – bawełniana rękawiczka pokryta rzeżuchą i zachowana w przezroczystej żywicy poliestrowej. Utrwalenie roślin było artystyczną próbą zatrzymania czasu, w którym odwoływała się do wzrostu oraz obumierania. Praca znajduje się w kolekcji Zachęty.
Jak opowiadała na pytanie o właściwości rzeżuchy w wywiadzie opublikowanym na łamach dwutygodnika: „Cały szereg cudownych właściwości – przede wszystkim rośnie bardzo szybko i niemal w każdych warunkach, nawet bez ziemi, na wacie czy tkaninie. Wystarczy trochę wody. To dlatego w czasie Wielkanocy wysiewamy ją jako symbol odradzającego się życia. Mało tego, istnieje historyczna nazwa jednej z jej odmian, tzw. rzeżuchy łąkowej, którą w średniowiecznej Anglii nazwano dosłownie ‘koszula kobiety’ („Lady’s Smock”)! Ale ja się o tym dowiedziałam dopiero po realizacji w Galerii Repassage („Przyjście zieleni”, 1975), kiedy zaczęłam tłumaczyć na angielski swoje pierwsze teksty, czyli właściwie dość późno…”. (Teresa Murak. Zasiew, Iwo Zmyślony. Dwutygodnik. Strona kultury, dostępny na: https://www.dwutygodnik.com/artykul/6582-zasiew.html). Warta przytoczenia jest również akcja pt. „Procesja” w 1974, w ramach której artystka spacerowała po ulicach Warszawy w długim płaszczu gęsto obsianym rzeżuchą. W dwóch przytoczonych akcjach włączyła swoje ciało. Swoim ciepłym, nagim ciałem ogrzewała rośliny, nadając performance’om intymny charakter odzyskiwania jedności z naturą. Murak wykorzystywała również performerskie możliwości rośliny w swoich działaniach w latach 70. oraz 80. XX w., kiedy przebywała w wannie wyłożonej rozpulchnionymi
ziarnami aż do pojawienia się kiełków. Performance miał miejsce w Centrum Rzeźby w Orońsku z 1989.
Performerka, rzeźbiarka, autorka instalacji. Ważnym elementem jej działań performatywnych jest przyroda i ekologia. Po roku historii sztuki na lubelskim KULu, w 1970 roku przeniosła się na Wydział Malarstwa ASP w Warszawie, który ukończyła pod kierunkiem prof. Jana Tarasina i Tadeusza Dominika. W 2005 roku otrzymała nagrodę Katarzyny Kobro. Artystka współpracuje z grupami młodzieży w ramach niektórych zorientowanych ekologicznie "zasiewów" i innych projektów. "Zasiewy" miały między innymi miejsce na pasie zieleni nieopodal warszawskiej Biblioteki Narodowej - artystka wysiewała zboże w okolicach przystanku tramwajowego, wykonując swój bezinteresowny gest w zasadzie bez publiczności.
Description:
"Torso I", 1968/1969/2022
urinal, cutthroat, 46 x 33 x 12 cm; signed on the reverse: 'T. Murak', the living object
the identical work is in the collection of Staatliche Kunstsammlungen in Drezno, the work Erik and Rolf Hoffman from Berlin,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
gips, rzeżucha
Sygnatura
sygnowany na odwrociu: 'T. Murak'
Wystawiany
Teresa Murak, pokaz indywidualny, dom studencki „Dziekanka”, Warszawa, 1970; Teresa Murak, wystawa indywidualna, Galeria Labirynt 2, Lublin, 19.06.1985; Teresa Murak, wystawa indywidualna, Galerie Faust Rosa Turetsky, Genewa, 1992
