22
Magdalena Więcek (1924 - 2008) | Bez tytulu
Estymacja:
35,000 zł - 50,000 zł
Sprzedane
28,000 zł
Aukcja na żywo
Rzeźba i Formy Przestrzenne
Artysta
Magdalena Więcek (1924 - 2008)
Wymiary
68 x 46 x 28 cm
Kategoria
Opis
brąz patynowany, drewno, 68 x 46 x 28 cm,
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Spoglądam na te bloki kamienne i kłody drewna. Na masywne formy odlane w brązie. Zdają się być wrośnięte w ziemię. Zastygłe w bezruchu. Są monumentalne nawet wówczas, gdy zamiar artysty zrealizowany został w rzeźbie o drobnej skali”.
Aleksander Wojciechowski
Od połowy lat 60. XX wieku w twórczości Magdaleny Więcek widoczna jest tendencja do geometryzacji formy i wyeksponowania bogatej tekstury rzeźb.
Te tendencje jedynie natężyły się po udziale artystki w Biennale Form Przestrzennych w Elblągu w 1965, choć już na początku dekady przyznawała się do swojej skłonności do „myślenia architektonicznego”. To myślenie dało jej łatwość w tworzeniu monumentalnych form. Te są widoczne w twórczości Magdaleny Więcek od początku kariery, gdy była oddana sylwetce ludzkiej, przedstawianej często
w ujęciu realistycznym. Należąca do tego okresu „Matka”, za którą Magdalena Więcek została nagrodzona na Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki, charakteryzuje
się podobną monumentalnością i bogactwem tekstury co prezentowane w ofercie dzieło.
Najdroższą Magdalenie Więcek cechą rzeźby był właśnie wynikający z przestrzenności potencjał do interakcji z otoczeniem. Dla artystki oznaczało to bezpośrednie
współistnienie sztuki i życia. Lata 60. XX wieku to dla Magdaleny Więcek początek wzmożonych poszukiwań możliwości syntezy sztuk z przestrzenią urbanistyczną.
Był to też temat przewodni III Wystawy i Sympozjum „Złotego Grona”, gdzie uczestniczyła w 1967. Rok później artystka przygotowała rzeźby przeznaczone do przestrzeni publicznej w ramach wystawy zorganizowanej przez Centralne Biuro
Wystaw Artystycznych w Zachęcie. W projekcie uczestniczyli też artyści tacy jak Marian Bogusz, Jerzy Jarnuszkiewicz i Bronisław Kierzkowski.
Temat sztuki w przestrzeni urbanistycznej był szeroko poruszany we wspomnianym okresie, a rzeźba publiczna miała upiększyć miasta. W katalogu ze wspomnianej
wystawy w Zachęcie Marian Bogusz, jeden z uczestników wydarzenia, zadał pytanie o odpowiednie miejsce do wystawiania „form przestrzennych”. W przygotowaniach
do wystawy zastanawiał się z Magdaleną Więcek i resztą artystów, czy powinni wystawić swoje prace w centrum miasta, czy dzielnicach mieszkalnych. Dyskusje nad kształtowaniem przestrzeni miejskiej przybrał cykliczny format
właśnie w postaci elbląskiego Biennale Form Przestrzennych. Magdalena Więcek wspomniała o projekcie, że „to musiało zaistnieć, narastało w wielu naszych dyskusjach, Zachód już od lat zaczął próby wyjścia z pracowni, nie czekając na
zamówienia – a tu szansa w Polsce – mecenat zakładów przemysłowych, na taką skalę jak Elbląg na całym świecie nikt się nie odważył” (Anna Maria Leśniewska, Magdalena Więcek. Przestrzeń jako narzędzie poznania, Orońsko 2013, s. 40).
Komentarz Magdaleny Więcek jest bardzo trafny. Okres powojenny w zachodniej Europe łączył się ze wzmożonym zainteresowaniem rządów polityką socjalną i odbudową miast. Kraje takie jak Szwecja i Wielka Brytania inwestowały w rzeźbę
publiczną, dużo zleceń otrzymywali między innymi Henry Moore oraz Barbara Hepworth. Dla Magdaleny Więcek sztuka w przestrzeni miejskiej miała wymiar społeczny, co widać po jej wczesnych antropocentrycznych pracach z wpływami
socrealizmu. Z jej artystycznym rozwojem artystka bardziej zainteresowała się relacją wyrzeźbionego obiektu z otoczeniem, które mogła realizować w przestrzeni
publicznej lub w miniaturze.
W latach 70. XX wieku Magdalena Więcek osiągnęła uznanie zarówno w Polsce, jak i na arenie międzynarodowej. Rozpoczęła też nowy okres w swojej twórczości
– modelowanie organicznych form w kamieniu. Magdalena Więcek doczekała się więcej wystaw indywidualnych, niedługo potem zdobyła również II nagrodę na Biennale Dantesco w Rawennie oraz otrzymała Grand Prix Internazionale de la
Contemporanea d’Art Principauté de Monaco.
Studiowała malarstwo w PWSSP w Sopocie pod kierunkiem Mariana Wnuka i rzeźbę w warszawskiej ASP. Dyplom uzyskała w 1952 roku w pracowni Franciszka Strynkiewicza. W tym samym roku debiutowała rzeźbą Górnicy. Wystawiała w pierwszej połowie lat 50 w Zachęcie na Ogólnopolskich Wystawach Plastyki, w 1955 roku wzięła udział w Wystawie Młodej Plastyki w Arsenale. Pierwszą wystawę indywidualną miała w 1960 w Galerii Krzywe Koło w Warszawie. W latach 1966-1982 pracowała w ASP w Poznaniu, w latach 1983-1984 wykładała w ASP w Hadze. Zaczęła także twórczą pracę za granicą. W 1986 i w latach następnych odbyła kilkumiesięczne podróże do Nowego Jorku, gdzie powstały liczne cykle rysunkowe i projekty rzeźb. Tworzyła w Warszawie i Berlinie. Zmarła nagle w grudniu 2008 podczas podróży do Egiptu.
Description:
Untitled
patinated bronze, wood, 68 x 46 x 28 cm;
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Spoglądam na te bloki kamienne i kłody drewna. Na masywne formy odlane w brązie. Zdają się być wrośnięte w ziemię. Zastygłe w bezruchu. Są monumentalne nawet wówczas, gdy zamiar artysty zrealizowany został w rzeźbie o drobnej skali”.
Aleksander Wojciechowski
Od połowy lat 60. XX wieku w twórczości Magdaleny Więcek widoczna jest tendencja do geometryzacji formy i wyeksponowania bogatej tekstury rzeźb.
Te tendencje jedynie natężyły się po udziale artystki w Biennale Form Przestrzennych w Elblągu w 1965, choć już na początku dekady przyznawała się do swojej skłonności do „myślenia architektonicznego”. To myślenie dało jej łatwość w tworzeniu monumentalnych form. Te są widoczne w twórczości Magdaleny Więcek od początku kariery, gdy była oddana sylwetce ludzkiej, przedstawianej często
w ujęciu realistycznym. Należąca do tego okresu „Matka”, za którą Magdalena Więcek została nagrodzona na Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki, charakteryzuje
się podobną monumentalnością i bogactwem tekstury co prezentowane w ofercie dzieło.
Najdroższą Magdalenie Więcek cechą rzeźby był właśnie wynikający z przestrzenności potencjał do interakcji z otoczeniem. Dla artystki oznaczało to bezpośrednie
współistnienie sztuki i życia. Lata 60. XX wieku to dla Magdaleny Więcek początek wzmożonych poszukiwań możliwości syntezy sztuk z przestrzenią urbanistyczną.
Był to też temat przewodni III Wystawy i Sympozjum „Złotego Grona”, gdzie uczestniczyła w 1967. Rok później artystka przygotowała rzeźby przeznaczone do przestrzeni publicznej w ramach wystawy zorganizowanej przez Centralne Biuro
Wystaw Artystycznych w Zachęcie. W projekcie uczestniczyli też artyści tacy jak Marian Bogusz, Jerzy Jarnuszkiewicz i Bronisław Kierzkowski.
Temat sztuki w przestrzeni urbanistycznej był szeroko poruszany we wspomnianym okresie, a rzeźba publiczna miała upiększyć miasta. W katalogu ze wspomnianej
wystawy w Zachęcie Marian Bogusz, jeden z uczestników wydarzenia, zadał pytanie o odpowiednie miejsce do wystawiania „form przestrzennych”. W przygotowaniach
do wystawy zastanawiał się z Magdaleną Więcek i resztą artystów, czy powinni wystawić swoje prace w centrum miasta, czy dzielnicach mieszkalnych. Dyskusje nad kształtowaniem przestrzeni miejskiej przybrał cykliczny format
właśnie w postaci elbląskiego Biennale Form Przestrzennych. Magdalena Więcek wspomniała o projekcie, że „to musiało zaistnieć, narastało w wielu naszych dyskusjach, Zachód już od lat zaczął próby wyjścia z pracowni, nie czekając na
zamówienia – a tu szansa w Polsce – mecenat zakładów przemysłowych, na taką skalę jak Elbląg na całym świecie nikt się nie odważył” (Anna Maria Leśniewska, Magdalena Więcek. Przestrzeń jako narzędzie poznania, Orońsko 2013, s. 40).
Komentarz Magdaleny Więcek jest bardzo trafny. Okres powojenny w zachodniej Europe łączył się ze wzmożonym zainteresowaniem rządów polityką socjalną i odbudową miast. Kraje takie jak Szwecja i Wielka Brytania inwestowały w rzeźbę
publiczną, dużo zleceń otrzymywali między innymi Henry Moore oraz Barbara Hepworth. Dla Magdaleny Więcek sztuka w przestrzeni miejskiej miała wymiar społeczny, co widać po jej wczesnych antropocentrycznych pracach z wpływami
socrealizmu. Z jej artystycznym rozwojem artystka bardziej zainteresowała się relacją wyrzeźbionego obiektu z otoczeniem, które mogła realizować w przestrzeni
publicznej lub w miniaturze.
W latach 70. XX wieku Magdalena Więcek osiągnęła uznanie zarówno w Polsce, jak i na arenie międzynarodowej. Rozpoczęła też nowy okres w swojej twórczości
– modelowanie organicznych form w kamieniu. Magdalena Więcek doczekała się więcej wystaw indywidualnych, niedługo potem zdobyła również II nagrodę na Biennale Dantesco w Rawennie oraz otrzymała Grand Prix Internazionale de la
Contemporanea d’Art Principauté de Monaco.
Studiowała malarstwo w PWSSP w Sopocie pod kierunkiem Mariana Wnuka i rzeźbę w warszawskiej ASP. Dyplom uzyskała w 1952 roku w pracowni Franciszka Strynkiewicza. W tym samym roku debiutowała rzeźbą Górnicy. Wystawiała w pierwszej połowie lat 50 w Zachęcie na Ogólnopolskich Wystawach Plastyki, w 1955 roku wzięła udział w Wystawie Młodej Plastyki w Arsenale. Pierwszą wystawę indywidualną miała w 1960 w Galerii Krzywe Koło w Warszawie. W latach 1966-1982 pracowała w ASP w Poznaniu, w latach 1983-1984 wykładała w ASP w Hadze. Zaczęła także twórczą pracę za granicą. W 1986 i w latach następnych odbyła kilkumiesięczne podróże do Nowego Jorku, gdzie powstały liczne cykle rysunkowe i projekty rzeźb. Tworzyła w Warszawie i Berlinie. Zmarła nagle w grudniu 2008 podczas podróży do Egiptu.
Description:
Untitled
patinated bronze, wood, 68 x 46 x 28 cm;
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
brąz patynowany, drewno
