306
Eugeniusz Markowski (1912 - 2007) | "Walka"
Estymacja:
120,000 zł - 150,000 zł
Sprzedane
100,000 zł
Aukcja na żywo
Grażyna Kulczyk Collection. Pasja. Markowski. Chlanda. Szewczyk
Wymiary
117 x 142 cm
Kategoria
Opis
olej/folia celuloidowa, 117 x 142 cm, sygnowany p.g.: 'E. Markowski',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Motyw walki jest obecny w wielu kompozycjach Markowskiego. Czasem przybiera formę groteskowych, cyrkowych wyczynów, niekiedy, tak jak w przypadku prezentowanej pracy, przywodzi na myśl mitologiczną scenę. Artysta z jednej strony ujawnia krytyczny stosunek do wszelkich form rywalizacji i dostrzega pozbawioną głębszego sensu jałowość tych wysiłków, z drugiej nie ocenia i nie deprecjonuje bohaterów swoich obrazów. Wszyscy uwikłani są w rządzące nimi nadrzędne prawa lub popędy, podobnie jak portretujący ich artysta są świadomi tragizmu swojej egzystencji. Innym emblematycznym motywem, po który często sięgał Markowski, była sylwetka konia lub byka, niekiedy przeistoczonego w centaura, o mocno zarysowanym korpusie. Koń lub centaur – symbol witalnej siły, ale również symbol odwołujący się do większego uniwersum, świata mitologii, baśni i tajemniczych, odwiecznych sił władających prawami ziemskimi oraz tym, co nadludzkie. Obecność uniwersalnych mitów i zainteresowanie zagadnieniem archetypu jest jednym z wyróżników malarstwa artysty. Eugeniusz Markowski wypracował swój dojrzały, indywidualny styl i powrócił do aktywnego uczestnictwa w polskim życiu artystycznym w 1955. Do tego momentu większość czasu po wybuchu II wojny światowej spędził we Włoszech, gdzie pełnił służbę dyplomatyczną. Jego twórczość korespondowała z powojenną sztuką włoską, gdzie obok sprzeciwu wobec własnej przeszłości rysowała się solidarność z heroizmem i cierpieniem walczących narodów. Również na rodzimym gruncie bunt przeciwko konformizmowi i brak zgody na istniejący status były niezwykle silne. Na te wpływy nałożyły się egzystencjalne niepokoje obecne w sztuce europejskiej, których twórczą emanację stanowił nurt „nowej figuracji”. Sztukę tego kierunku cechowały ekspresyjność, atmosfera niepokoju i lęku, pesymizm, katastrofizm i krytyka kondycji egzystencjalnej człowieka. W malarstwie i rysunkach Markowskiej wpływy te łączą się w oryginalną i spójną wizję. Mateusz Rosiak pisał: „Markowski właściwie zawsze imponował nie tylko konsekwencją i jakością swojej sztuki, ale również coraz bardziej przejmującym wyostrzeniem wizji, w których egzystencja i esencja osiągnęły rzadko spotykaną jedność. Artysta – i to, moim zdaniem, jest ważne – nigdy bowiem nie moralizował na temat kondycji człowieka, choć może wydawać się, że wiele z jego obrazów przybiera formę jakiegoś współczesnego moralitetu. Markowski ujawnił jedynie pasje i namiętności, które są motorem ludzkich działań. Odsłaniał niejako moralny szkielet człowieka. Osiągnął archetypiczną czystość przedstawień, nierzadko na kanwie ikonografii jakiegoś ważkiego mitu lub symbolu. Jako kontrapunkt pojawiał się również w jego obrazach malarski pastisz lub cytat – obraz zapożyczony po to, aby nasączyć go własną treścią i własną temperaturą emocjonalną. Pokazać, że prawda o nas samych drzemie także ukryta w tym, co niekoniecznie jest naszą własnością”.
Malarz, grafik, scenograf. W 1938 uzyskał dyplom warszawskiej ASP w pracowni prof. T. Pruszkowskiego. Przez wiele lat pracował jako dziennikarz i dyplomata, m.in. w Kanadzie i we Włoszech. Właśnie w Italii miał możliwość zapoznania się zarówno z twórczością klasyków renesansu jak i włoskich futurystów. Tam też związał się z grupą Libera Associazione Arti Figurative, z którą wielokrotnie wystawiał swoje prace. Do kraju powrócił w 1955. Od 1969 był pedagogiem w macierzystej uczelni. Należał do nurtu nowej figuracji. Bohaterem jego obrazów jest człowiek poddany ciśnieniu negatywnych emocji, zdeformowany człowiek - potworek, na poły śmieszny, na poły tragiczny. Bogata faktura obrazów a także ich groteskowy wyraz zbliżają jego sztukę do poetyki art brut i twórczości J. Dubuffeta. Pomimo tego obecne jest u Markowskiego dążenie do podskórnej harmonii, widoczne są odwołania do antyku i renesansu. W 1963 artysta brał udział w Biennale w Sao Paulo. Jest laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida z 1984 oraz ustanowionej w Poznaniu Nagrody Kolekcjonerów im. dr L. Siudy z 1998.
Description:
"Fight"
oil/celluloid foil, 117 x 142 cm; signed upper right: 'E. Markowski', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Motyw walki jest obecny w wielu kompozycjach Markowskiego. Czasem przybiera formę groteskowych, cyrkowych wyczynów, niekiedy, tak jak w przypadku prezentowanej pracy, przywodzi na myśl mitologiczną scenę. Artysta z jednej strony ujawnia krytyczny stosunek do wszelkich form rywalizacji i dostrzega pozbawioną głębszego sensu jałowość tych wysiłków, z drugiej nie ocenia i nie deprecjonuje bohaterów swoich obrazów. Wszyscy uwikłani są w rządzące nimi nadrzędne prawa lub popędy, podobnie jak portretujący ich artysta są świadomi tragizmu swojej egzystencji. Innym emblematycznym motywem, po który często sięgał Markowski, była sylwetka konia lub byka, niekiedy przeistoczonego w centaura, o mocno zarysowanym korpusie. Koń lub centaur – symbol witalnej siły, ale również symbol odwołujący się do większego uniwersum, świata mitologii, baśni i tajemniczych, odwiecznych sił władających prawami ziemskimi oraz tym, co nadludzkie. Obecność uniwersalnych mitów i zainteresowanie zagadnieniem archetypu jest jednym z wyróżników malarstwa artysty. Eugeniusz Markowski wypracował swój dojrzały, indywidualny styl i powrócił do aktywnego uczestnictwa w polskim życiu artystycznym w 1955. Do tego momentu większość czasu po wybuchu II wojny światowej spędził we Włoszech, gdzie pełnił służbę dyplomatyczną. Jego twórczość korespondowała z powojenną sztuką włoską, gdzie obok sprzeciwu wobec własnej przeszłości rysowała się solidarność z heroizmem i cierpieniem walczących narodów. Również na rodzimym gruncie bunt przeciwko konformizmowi i brak zgody na istniejący status były niezwykle silne. Na te wpływy nałożyły się egzystencjalne niepokoje obecne w sztuce europejskiej, których twórczą emanację stanowił nurt „nowej figuracji”. Sztukę tego kierunku cechowały ekspresyjność, atmosfera niepokoju i lęku, pesymizm, katastrofizm i krytyka kondycji egzystencjalnej człowieka. W malarstwie i rysunkach Markowskiej wpływy te łączą się w oryginalną i spójną wizję. Mateusz Rosiak pisał: „Markowski właściwie zawsze imponował nie tylko konsekwencją i jakością swojej sztuki, ale również coraz bardziej przejmującym wyostrzeniem wizji, w których egzystencja i esencja osiągnęły rzadko spotykaną jedność. Artysta – i to, moim zdaniem, jest ważne – nigdy bowiem nie moralizował na temat kondycji człowieka, choć może wydawać się, że wiele z jego obrazów przybiera formę jakiegoś współczesnego moralitetu. Markowski ujawnił jedynie pasje i namiętności, które są motorem ludzkich działań. Odsłaniał niejako moralny szkielet człowieka. Osiągnął archetypiczną czystość przedstawień, nierzadko na kanwie ikonografii jakiegoś ważkiego mitu lub symbolu. Jako kontrapunkt pojawiał się również w jego obrazach malarski pastisz lub cytat – obraz zapożyczony po to, aby nasączyć go własną treścią i własną temperaturą emocjonalną. Pokazać, że prawda o nas samych drzemie także ukryta w tym, co niekoniecznie jest naszą własnością”.
Malarz, grafik, scenograf. W 1938 uzyskał dyplom warszawskiej ASP w pracowni prof. T. Pruszkowskiego. Przez wiele lat pracował jako dziennikarz i dyplomata, m.in. w Kanadzie i we Włoszech. Właśnie w Italii miał możliwość zapoznania się zarówno z twórczością klasyków renesansu jak i włoskich futurystów. Tam też związał się z grupą Libera Associazione Arti Figurative, z którą wielokrotnie wystawiał swoje prace. Do kraju powrócił w 1955. Od 1969 był pedagogiem w macierzystej uczelni. Należał do nurtu nowej figuracji. Bohaterem jego obrazów jest człowiek poddany ciśnieniu negatywnych emocji, zdeformowany człowiek - potworek, na poły śmieszny, na poły tragiczny. Bogata faktura obrazów a także ich groteskowy wyraz zbliżają jego sztukę do poetyki art brut i twórczości J. Dubuffeta. Pomimo tego obecne jest u Markowskiego dążenie do podskórnej harmonii, widoczne są odwołania do antyku i renesansu. W 1963 artysta brał udział w Biennale w Sao Paulo. Jest laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida z 1984 oraz ustanowionej w Poznaniu Nagrody Kolekcjonerów im. dr L. Siudy z 1998.
Description:
"Fight"
oil/celluloid foil, 117 x 142 cm; signed upper right: 'E. Markowski', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/folia celuloidowa
Sygnatura
sygnowany p.g.: 'E. Markowski'
Proweniencja
0
Literatura
0
Wystawiany
0
