33
Teresa Pągowska (1926 - 2007) | "Mój pies" ("Mon chien"), 2002
Estymacja:
40,000 zł - 60,000 zł
Sprzedane
40,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Teresa Pągowska (1926 - 2007)
Wymiary
46,5 x 56 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 46,5 x 56 cm, sygnowany l.d.: 'TP.', sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'TERESA PĄGOWSKA | MON CHIEN | 2002'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
PUPILE TERESY PĄGOWSKIEJ
Świat zwierząt był niewątpliwie jednym z ulubionych motywów malarskich w twórczości Teresy Pągowskiej. Twórczyni kochała zwierzęta i to właśnie im poświęciła znaczną część swojej twórczości, zwłaszcza w późniejszych latach praktyki artystycznej. W latach 90. wizerunki zwierząt zaczęły wypierać sylwetkę ludzką, jak gdyby stanowiły świadectwo rozczarowania ludźmi. Oprócz psów i kotów Pągowska malowała ptaki, szczury, pojawił się też hipopotam, koza, krowa, ocelot i inne.
Zwierzęta na płótnach Pągowskiej były utrwalane za pomocą płaskiej plamy koloru, pełne ekspresji, czasem sprawiające wrażenia graficznych, jakby stworzonych przy użyciu szablonu. Dla artystki charakterystyczne było również pozostawianie fragmentów surowego, niezamalowanego płótna. Na płótnach Pągowskiej świat zwierząt jest pełen ekspresji. W takiej estetyce powstawały zarówno wizerunki domowych pupili, jak i dzikich drapieżników. Niekiedy pojawiały się na płótnach razem z ludźmi, w innych przypadkach występowały samodzielnie: pojedynczo lub w grupach (czy stadach). Zwierzęta Pągowskiej, podobnie jak przedstawiane przez nią postacie ludzkie, zostają uchwycone w trudnej do zdefiniowania pozie. Na prezentowanym w ofercie obrazie widoczne dla oka pozostają trzy łapy zwierzęcia, czwarta zostaje ukryta w domyśle ludzkiego spojrzenia. Dynamiczna kompozycja figury w połączeniu z mocnym kolorem tworzy wyrazisty efekt, afektywnie oddziałujący na widza.
Prezentowana kompozycja przynależy do późniejszej serii prac Teresy Pągowskiej, kiedy artystka porzuciła wielkoformatowe realizacje dla niewielkich obrazów figuralnych. Krytyk sztuki Bogusław Deptuła zauważył, że późniejsze dzieła malarki były opowieściami o spotkaniach ze zwykłymi, codziennymi obiektami oraz istotami. Charakteryzowały się one zwięzłością oraz oszczędnością – zarówno formy, jak i tematu. „Kwadratowe malarskie haiku o wymiarach 50 × 50 lub 40 × 40 streszczają krótkie historie codziennych spotkań z przedmiotami najprostszymi. Owe, jeśli odwołać się do tradycji śródziemnomorskiej, malowane epigramaty, są arcydziełami malarskiej zwięzłości i koncentracji. Właściwie wszystko jest — tak jak zazwyczaj u Pągowskiej — oszczędne, czasami nieco zagadkowe, epigramatyczne właśnie” (Bogusław Deptuła, Tajemnicza szarość koloru płótna, [w:] Teresa Pągowska, Warszawa 2001, s. nlb.).
Skończyła poznańską Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych – malarstwo i techniki ścienne pod kierunkiem Wacława Taranczewskiego i Eustachego Wasilkowskiego. W okresie studiów była asystentką Jacka Piaseckiego. W latach 1950-64 była pedagogiem w gdańskiej PWSSP, po czym przeniosła się do Warszawy. Po kilkuletniej przerwie kontynuowała pracę pedagogiczną: w latach 1971-73 w łódzkiej PWSSP (aktualnie ASP), a następnie przez wiele lat w akademii warszawskiej. W roku 1988 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego. Artystka zawsze zdradzała nieprzeciętną wrażliwość kolorystyczną, rozwiniętą pod wpływem sztuki Piotra Potworowskiego. Skupiła się jednak na postaci ludzkiej. W latach 60. jej malarstwo zdominował motyw silnie zdeformowanej, traktowanej skrótowo, ludzkiej (głównie kobiecej) figury, ukazywanej często w nieoczekiwanych, dynamicznych, często tanecznych, układach. Od tamtej pory postać ludzka jest w tym malarstwie obecna jako pozbawiona rysów indywidualnych zwarta, mocna sylweta. Artystka chętnie operowała gwałtownymi spięciami sumarycznych kształtów oraz kontrastami plam jednolitego koloru. Przez tę umowność odbiera bohaterom jednoznaczny charakter.
Description:
"My dog" ("Mon chien"), 2002
oil/canvas, 46.5 x 56 cm; signed lower left: 'TP.', signed, dated and described on the reverse: 'TERESA PAGOWSKA | MON CHIEN | 2002',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
PUPILE TERESY PĄGOWSKIEJ
Świat zwierząt był niewątpliwie jednym z ulubionych motywów malarskich w twórczości Teresy Pągowskiej. Twórczyni kochała zwierzęta i to właśnie im poświęciła znaczną część swojej twórczości, zwłaszcza w późniejszych latach praktyki artystycznej. W latach 90. wizerunki zwierząt zaczęły wypierać sylwetkę ludzką, jak gdyby stanowiły świadectwo rozczarowania ludźmi. Oprócz psów i kotów Pągowska malowała ptaki, szczury, pojawił się też hipopotam, koza, krowa, ocelot i inne.
Zwierzęta na płótnach Pągowskiej były utrwalane za pomocą płaskiej plamy koloru, pełne ekspresji, czasem sprawiające wrażenia graficznych, jakby stworzonych przy użyciu szablonu. Dla artystki charakterystyczne było również pozostawianie fragmentów surowego, niezamalowanego płótna. Na płótnach Pągowskiej świat zwierząt jest pełen ekspresji. W takiej estetyce powstawały zarówno wizerunki domowych pupili, jak i dzikich drapieżników. Niekiedy pojawiały się na płótnach razem z ludźmi, w innych przypadkach występowały samodzielnie: pojedynczo lub w grupach (czy stadach). Zwierzęta Pągowskiej, podobnie jak przedstawiane przez nią postacie ludzkie, zostają uchwycone w trudnej do zdefiniowania pozie. Na prezentowanym w ofercie obrazie widoczne dla oka pozostają trzy łapy zwierzęcia, czwarta zostaje ukryta w domyśle ludzkiego spojrzenia. Dynamiczna kompozycja figury w połączeniu z mocnym kolorem tworzy wyrazisty efekt, afektywnie oddziałujący na widza.
Prezentowana kompozycja przynależy do późniejszej serii prac Teresy Pągowskiej, kiedy artystka porzuciła wielkoformatowe realizacje dla niewielkich obrazów figuralnych. Krytyk sztuki Bogusław Deptuła zauważył, że późniejsze dzieła malarki były opowieściami o spotkaniach ze zwykłymi, codziennymi obiektami oraz istotami. Charakteryzowały się one zwięzłością oraz oszczędnością – zarówno formy, jak i tematu. „Kwadratowe malarskie haiku o wymiarach 50 × 50 lub 40 × 40 streszczają krótkie historie codziennych spotkań z przedmiotami najprostszymi. Owe, jeśli odwołać się do tradycji śródziemnomorskiej, malowane epigramaty, są arcydziełami malarskiej zwięzłości i koncentracji. Właściwie wszystko jest — tak jak zazwyczaj u Pągowskiej — oszczędne, czasami nieco zagadkowe, epigramatyczne właśnie” (Bogusław Deptuła, Tajemnicza szarość koloru płótna, [w:] Teresa Pągowska, Warszawa 2001, s. nlb.).
Skończyła poznańską Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych – malarstwo i techniki ścienne pod kierunkiem Wacława Taranczewskiego i Eustachego Wasilkowskiego. W okresie studiów była asystentką Jacka Piaseckiego. W latach 1950-64 była pedagogiem w gdańskiej PWSSP, po czym przeniosła się do Warszawy. Po kilkuletniej przerwie kontynuowała pracę pedagogiczną: w latach 1971-73 w łódzkiej PWSSP (aktualnie ASP), a następnie przez wiele lat w akademii warszawskiej. W roku 1988 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego. Artystka zawsze zdradzała nieprzeciętną wrażliwość kolorystyczną, rozwiniętą pod wpływem sztuki Piotra Potworowskiego. Skupiła się jednak na postaci ludzkiej. W latach 60. jej malarstwo zdominował motyw silnie zdeformowanej, traktowanej skrótowo, ludzkiej (głównie kobiecej) figury, ukazywanej często w nieoczekiwanych, dynamicznych, często tanecznych, układach. Od tamtej pory postać ludzka jest w tym malarstwie obecna jako pozbawiona rysów indywidualnych zwarta, mocna sylweta. Artystka chętnie operowała gwałtownymi spięciami sumarycznych kształtów oraz kontrastami plam jednolitego koloru. Przez tę umowność odbiera bohaterom jednoznaczny charakter.
Description:
"My dog" ("Mon chien"), 2002
oil/canvas, 46.5 x 56 cm; signed lower left: 'TP.', signed, dated and described on the reverse: 'TERESA PAGOWSKA | MON CHIEN | 2002',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany l.d.: 'TP.'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Polska
