102 x 102 cm

olej/płótno, 102 x 102 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'FANGOR | M 67 | 40" x 40"',

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.


Prezentowany w katalogu magnetyzujący okrąg „M 67” to kompozycja, która powstała w 1970, w momencie, kiedy Wojciech Fangor – jeden z najwybitniejszych polskich artystów, a także przełomowy twórca sztuki optycznej – był u szczytu swojej amerykańskiej kariery. Tytuł rozpoczynający się literą M to określenie pracowni artysty w Madison, w której zostało namalowane dzieło. Oznaczenie „67” to z kolei numer porządkowy, jaki Fangor nadał kompozycji. Błękitne koło na szarym tle należy do eksperymentalnych kompozycji artysty, które przedstawiają różnokolorowe, pulsujące okręgi. Obok fal koła Fangora stanowią współczesną ikonę malarstwa optycznego, która nie znajduje analogii w ówczesnej sztuce.
W roku powstania omawianej kompozycji, czyli w 1970, w Guggenheim Museum w Nowym Jorku została zorganizowana indywidualna wystawa prac Wojciecha Fangora. Ekspozycja w światowej stolicy sztuki współczesnej stanowiła symboliczne ukoronowanie twórczości artysty i była potwierdzeniem jego głównej roli na międzynarodowej scenie artystycznej. Było to nie tylko najważniejsze wydarzenie w karierze Fangora, ale także jedno z bardziej nobilitujących w historii sztuki polskiej. Na ekspozycji znalazły się 34 obrazy, które powstały w latach 1965-70 – jak pisał Stefan Szydłowski – szczytowego okresu twórczości artysty. Pięć wielkoformatowych płócien artysta namalował specjalnie na tę wystawę. We wstępie do katalogu wystawy Thomas Maria Messer, dyrektor instytucji, pisał, że główną przyczyną współpracy z malarzem była chęć pokazania jego sylwetki szerszej publiczności. Do tej pory nieznanego w szerszych kręgach, a prace pojawiały się jedynie pojedynczo na dużych zbiorowych wystawach.
Ekspozycję Wojciecha Fangora w ikonicznym gmachu muzeum należy uznać za kolejny przykład działania w przestrzeni. Trudna przestrzeń wystawiennicza okazała się doskonale współgrać z malarstwem polskiego artysty. Zdaniem Magdaleny Dabrowski, która miała okazję obejrzeć wystawę na żywo: „Spiralna forma ramp Guggenheima wydawała się wręcz stworzona do eksponowania jego dzieł. Architektura i malarstwo komponowały się w sposób organiczny. Tak więc oko widza stojącego w centrum rotundy, na parterze, ślizgało się po wibrujących, kolorystycznych przestrzeniach ramp, rozmieszczonych na różnych poziomach, stwarzających wrażenie wnętrza wypełnionego drgającymi barwami” (Magdalena Dabrowski, Fangor – epizod nowojorski: Guggenheim 1970, [w:] Wojciech Fangor, katalog wystawy, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa 2003, [red.] Milada Ślazińska, s. 22).
O wadze organizacji wystawy Fangora przez Muzeum Guggenheima może stanowić fakt, że do tej pory był on jedynym Polakiem eksponującym tam na jednoosobowej wystawie. Muzeum od wielu dziesięcioleci jest jedną z najważniejszych i poważanych instytucji wystawiających sztukę nowoczesną oraz współczesną. Kolekcja założyciela muzeum powstawała już od 1929 i szybko rozrosła się do ogromnych rozmiarów. Już 10 lat później otwarto pierwsze muzeum – pod szyldem Museum of Non-Objective Painting. W 1944 Salomon Guggenheim i Hilla von Rebay zgłosili się do Franka Lloyda Wrighta z prośbą o zaprojektowanie budynku mającego pomieścić ciągle powiększający się zbiór. Ponieważ praca nad projektem zajęła architektowi wiele lat, ostateczna forma wykrystalizowała się w 1959 i obecnie jest jedną z ikonicznych budowli na Manhattanie. Muzeum znane jest nie tylko koneserom i historykom sztuki, ale też turystom odwiedzającym Nowy Jork. Przez wiele lat swojej działalności zgromadziło jedną z największych kolekcji sztuki współczesnej oraz wystawiało w swoich murach największe nazwiska.
W czasie okupacji studiował prywatnie u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Uzyskał dyplom w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1946. Na festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie wraz z Henrykiem Tomaszewskim zaprojektował dekorację przestrzenną w plenerze. Odtąd prace malarskie były realizowane w relacji do przestrzeni poza obrazem - jak w słynnym “Studium przestrzeni" z 1958 roku, poprzedzającym światowe realizacje environments. Instalacje malarskie z lat 50. i 60., złożone z kolorowych kontrastujących kręgów i fal, dotykały problemów optycznych i były bliskie sztuce op-art. Ukoronowaniem tego okresu była indywidualna wystawa w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (1970). Prowadził działalność pedagogiczną na uniwersytetach w Anglii i USA. Jego prace znajdują się w największych kolekcjach na świecie.

Description:
"M 67", 1970
oil/canvas, 102 x 102 cm; signed, dated and described on the reverse: 'FANGOR | M 67 | 40" x 40"', ,

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.

olej/płótno

sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'FANGOR | M 67 | 40" x 40"'