25
Antoni Piotrowski | Święto wiosny
Estymacja:
100,000 zł - 150,000 zł
Sprzedane
120,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna. XIX wiek, Modernizm, Międzywojnie
Artysta
Antoni Piotrowski (1853 - 1924)
Wymiary
74 x 148 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 74 x 148 cm, na odwrociu potwierdzenie autentyczności Feliksa Kopery z dnia 30 lipca 1942 roku
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Antoni Piotrowski w świecie prasłowiańskich mitów
„Osobny dział w dorobku Antoniego Piotrowskiego stanowią tematy legendowe i baśniowe. Ze skarbnicy podań ludowych ujętych w szatę legendy lub baśni wybiera on temata możliwie najefektowniejsze i ilustruje je z tym smakiem artysty, który całą swą wiedzę i talent usiłuje zużytkować w swej kompozycyi”.
Władysław Prokesch, Antoni Piotrowski, Kraków 1914, s. 13
Władysław Prokesch, polski dziennikarz i krytyk początku XX stulecia, tak pisał o autorze obrazu: „Talent i twórczość Piotrowskiego szły po najpiękniejszej linii rozwoju, skojarzyły bowiem w sobie kierunki dwóch wielkich szkół malarskich w Polsce, które łączyły w sobie tradycye epoki odrodzenia z kultem dla wielkiej monumentalnej sztuki” (Władysław Prokesch, Antoni Piotrowski, Wieliczka 1914, s. 3). Omówienie działalności artystycznej w ramach serii wydawniczej zatytułowanej „Współczesne malarstwo polskie”, w której to w owym czasie publikowano monografie znanych i popularnych twórców, świadczy o uznaniu, jakim cieszył się Piotrowski już w swojej epoce. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, iż publikacja ukazała się jeszcze za życia samego malarza, choć tak działo się iw przypadku innych artystów.
Antoni Piotrowski to malarz wykształcony w pracowniach Wojciecha Gersona i Jana Matejki oraz w kręgu monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych. Znany jest głównie z przedstawień o charakterze rodzajowym, w których silnie eksponował motywy ludowe. Piotrowski był także znakomitym ilustratorem historii. Wielokrotnie podejmował wątki zaczerpnięte z mniej lub bardziej odległej przeszłości, w których często pojawiają się postaci jeźdźców na koniach oddawane z niebywałą biegłością warsztatową. Punkt zwrotny w twórczości Piotrowskiego stanowił niewątpliwie wyjazd na Bałkany. W 1885 roku, jako korespondent kilku brytyjskich i francuskich czasopism, wyjechał do Bułgarii. Trafił tam w wir wojennych wydarzeń. Zajmował się głównie dostarczaniem ilustracji m.in. dla takich tytułów jak „The Illustrated London News” czy „Le Monde Illustré”.
Scena wykreowana przez malarza i prezentowana na kartach katalogu aukcyjnego wciąga widza w zupełnie odmienny świat prasłowiańskich wierzeń i mitów. Niewątpliwie mamy tutaj do czynienia z jakimś mistycznym rytuałem, którego uczestnikiem staje się mimowolnie sam oglądający dzieło. Trzy niemal nagie kapłanki czy też leśne nimfy zebrały się tuż obok niewielkiego zagłębienia w skale. Na wydatnym głazie odgrywającym rolę quasi-ołtarza widzimy ludzką czaszkę i oplatającego ją, groźnego węża. Piotrowski jawi się tutaj jako mistrz nastroju. Stwarza atmosferę grozy, którą dodatkowo potęguje zasnute błękitno-różowymi chmurami niebo, skąpane w refleksach zachodzącego słońca. Zgromadzone obok siebie kobiety we włosach mają wplecione kwiaty. Sporo z nich leży również rozrzuconych w nieładzie na ziemi.
Wszystko to pozwala przypuszczać, że artysta ukazał tutaj jakiegoś rodzaju obrzędowość związaną ze świętem wiosny. Pojawiający się w kilku miejscach narcyz jest z jednej strony symbolem tej właśnie pory roku, z drugiej natomiast przenosi nas do mitologicznej historii o Korze – Persefonie i władcy zaświatów – Hadesie. Kto wie, czy zresztą na obrazie nie przedstawił malarz takich właśnie wrót do innego, metafizycznego świata. Wedle wierzeń i badaczy mitologii słowiańskiej istniały dwie pozaziemskie krainy – Raj i Wyraj, w których to jesienią kryły się ptaki i, co z perspektywy omawianego obrazu ważniejsze, węże. Wiosną natomiast, jedne i drugie miały powracać do życia, na ziemię. Wiosna jako pora roku była ponadto silnie zakorzeniona w kulturze przełomu XIX i XX stulecia. Śledząc inne notowane i znany dzisiaj często jedynie z tytułów prace Piotrowskiego, stwierdzić można, że sformułowanie „Wiosna” czy „Ver Sacrum” (Święta Wiosna) pojawia się w nich nad wyraz często.
Całe œuvre Piotrowskiego jest zjawiskiem bardzo złożonym. Realizm i ludowość przeplata się w tej twórczości z naleciałościami akademickimi i tematyką historyzującą, co nie może dziwić w kontekście jego wielkich nauczycieli – Gersona i Matejki. Dochodzą tutaj do głosu także i fascynacje modernistycznymi prądami, a pośród nich chociażby zainteresowanie fantastyką, rozbudzone dzięki sztuce symbolistów, pośród których wymienić należy chociażby Arnolda Böcklina. Piotrowski z zapałem eksplorował mitologię Greków i Rzymian, ale także i świat prasłowiańskich wierzeń oraz obrzędów. Ukazywał na swoich kompozycjach odpoczywających satyrów, roztańczone bachantki, ale i wyłaniające się z odmętów jeziora Świtezianki czy też złowrogie Topielice czyhające na nierozważnych wędrowców, którzy zabłądzili nocą gdzieś na bagnach.
Od 1869 uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona. W latach 1875- 1877 studiował w Akademii Monachijskiej, a w latach 1877 - 1879 był uczniem Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W latach 1885 - 1887 wyjeżdżał do Bułgarii jako korespondent - ilustrator pism angielskich i francuskich dokumentujący wojnę bułgarsko-serbską. Będąc w Bułgarii namalował cykl obrazów dla Galerii Narodowej w Sofii i zrobił karierę jako portrecista arystokracji. W 1897 i 1903 wyjeżdżał na Bliski Wschód, skąd nadsyłał korespondencję i rysunki z wojny grecko-tureckiej. Malował przede wszystkim sceny rodzajowe, często z życia mazowieckiej wsi. Malował także obrazy historyczne, epizody z powstania styczniowego oraz portrety. Brał udział w malowaniu panoramy Berezyna.
Description:
Spring festival
oil/canvas, 74 x 148 cm; on the reverse an authenticity confirmation by Feliks Kopera from 30th July 1942,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Antoni Piotrowski w świecie prasłowiańskich mitów
„Osobny dział w dorobku Antoniego Piotrowskiego stanowią tematy legendowe i baśniowe. Ze skarbnicy podań ludowych ujętych w szatę legendy lub baśni wybiera on temata możliwie najefektowniejsze i ilustruje je z tym smakiem artysty, który całą swą wiedzę i talent usiłuje zużytkować w swej kompozycyi”.
Władysław Prokesch, Antoni Piotrowski, Kraków 1914, s. 13
Władysław Prokesch, polski dziennikarz i krytyk początku XX stulecia, tak pisał o autorze obrazu: „Talent i twórczość Piotrowskiego szły po najpiękniejszej linii rozwoju, skojarzyły bowiem w sobie kierunki dwóch wielkich szkół malarskich w Polsce, które łączyły w sobie tradycye epoki odrodzenia z kultem dla wielkiej monumentalnej sztuki” (Władysław Prokesch, Antoni Piotrowski, Wieliczka 1914, s. 3). Omówienie działalności artystycznej w ramach serii wydawniczej zatytułowanej „Współczesne malarstwo polskie”, w której to w owym czasie publikowano monografie znanych i popularnych twórców, świadczy o uznaniu, jakim cieszył się Piotrowski już w swojej epoce. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, iż publikacja ukazała się jeszcze za życia samego malarza, choć tak działo się iw przypadku innych artystów.
Antoni Piotrowski to malarz wykształcony w pracowniach Wojciecha Gersona i Jana Matejki oraz w kręgu monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych. Znany jest głównie z przedstawień o charakterze rodzajowym, w których silnie eksponował motywy ludowe. Piotrowski był także znakomitym ilustratorem historii. Wielokrotnie podejmował wątki zaczerpnięte z mniej lub bardziej odległej przeszłości, w których często pojawiają się postaci jeźdźców na koniach oddawane z niebywałą biegłością warsztatową. Punkt zwrotny w twórczości Piotrowskiego stanowił niewątpliwie wyjazd na Bałkany. W 1885 roku, jako korespondent kilku brytyjskich i francuskich czasopism, wyjechał do Bułgarii. Trafił tam w wir wojennych wydarzeń. Zajmował się głównie dostarczaniem ilustracji m.in. dla takich tytułów jak „The Illustrated London News” czy „Le Monde Illustré”.
Scena wykreowana przez malarza i prezentowana na kartach katalogu aukcyjnego wciąga widza w zupełnie odmienny świat prasłowiańskich wierzeń i mitów. Niewątpliwie mamy tutaj do czynienia z jakimś mistycznym rytuałem, którego uczestnikiem staje się mimowolnie sam oglądający dzieło. Trzy niemal nagie kapłanki czy też leśne nimfy zebrały się tuż obok niewielkiego zagłębienia w skale. Na wydatnym głazie odgrywającym rolę quasi-ołtarza widzimy ludzką czaszkę i oplatającego ją, groźnego węża. Piotrowski jawi się tutaj jako mistrz nastroju. Stwarza atmosferę grozy, którą dodatkowo potęguje zasnute błękitno-różowymi chmurami niebo, skąpane w refleksach zachodzącego słońca. Zgromadzone obok siebie kobiety we włosach mają wplecione kwiaty. Sporo z nich leży również rozrzuconych w nieładzie na ziemi.
Wszystko to pozwala przypuszczać, że artysta ukazał tutaj jakiegoś rodzaju obrzędowość związaną ze świętem wiosny. Pojawiający się w kilku miejscach narcyz jest z jednej strony symbolem tej właśnie pory roku, z drugiej natomiast przenosi nas do mitologicznej historii o Korze – Persefonie i władcy zaświatów – Hadesie. Kto wie, czy zresztą na obrazie nie przedstawił malarz takich właśnie wrót do innego, metafizycznego świata. Wedle wierzeń i badaczy mitologii słowiańskiej istniały dwie pozaziemskie krainy – Raj i Wyraj, w których to jesienią kryły się ptaki i, co z perspektywy omawianego obrazu ważniejsze, węże. Wiosną natomiast, jedne i drugie miały powracać do życia, na ziemię. Wiosna jako pora roku była ponadto silnie zakorzeniona w kulturze przełomu XIX i XX stulecia. Śledząc inne notowane i znany dzisiaj często jedynie z tytułów prace Piotrowskiego, stwierdzić można, że sformułowanie „Wiosna” czy „Ver Sacrum” (Święta Wiosna) pojawia się w nich nad wyraz często.
Całe œuvre Piotrowskiego jest zjawiskiem bardzo złożonym. Realizm i ludowość przeplata się w tej twórczości z naleciałościami akademickimi i tematyką historyzującą, co nie może dziwić w kontekście jego wielkich nauczycieli – Gersona i Matejki. Dochodzą tutaj do głosu także i fascynacje modernistycznymi prądami, a pośród nich chociażby zainteresowanie fantastyką, rozbudzone dzięki sztuce symbolistów, pośród których wymienić należy chociażby Arnolda Böcklina. Piotrowski z zapałem eksplorował mitologię Greków i Rzymian, ale także i świat prasłowiańskich wierzeń oraz obrzędów. Ukazywał na swoich kompozycjach odpoczywających satyrów, roztańczone bachantki, ale i wyłaniające się z odmętów jeziora Świtezianki czy też złowrogie Topielice czyhające na nierozważnych wędrowców, którzy zabłądzili nocą gdzieś na bagnach.
Od 1869 uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona. W latach 1875- 1877 studiował w Akademii Monachijskiej, a w latach 1877 - 1879 był uczniem Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W latach 1885 - 1887 wyjeżdżał do Bułgarii jako korespondent - ilustrator pism angielskich i francuskich dokumentujący wojnę bułgarsko-serbską. Będąc w Bułgarii namalował cykl obrazów dla Galerii Narodowej w Sofii i zrobił karierę jako portrecista arystokracji. W 1897 i 1903 wyjeżdżał na Bliski Wschód, skąd nadsyłał korespondencję i rysunki z wojny grecko-tureckiej. Malował przede wszystkim sceny rodzajowe, często z życia mazowieckiej wsi. Malował także obrazy historyczne, epizody z powstania styczniowego oraz portrety. Brał udział w malowaniu panoramy Berezyna.
Description:
Spring festival
oil/canvas, 74 x 148 cm; on the reverse an authenticity confirmation by Feliks Kopera from 30th July 1942,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Proweniencja
kolekcja prywatna, Polska
