15
Teresa Tyszkiewicz | "Douze Carres", 2010
Estymacja:
70,000 zł - 100,000 zł
Sprzedane
80,000 zł
Aukcja na żywo
Very Peri
Artysta
Teresa Tyszkiewicz (1953 - 2020)
Wymiary
112 x 84,5 cm
Kategoria
Opis
technika mieszana/płótno, 112 x 84,5 cm, sygnowany i datowany p.d.: ‘Teresa TYSZKIEWICZ 2010', sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: ‘112x84,5 | Teresa TYSZKIEWICZ | 2010 TTyszk | „douze carres”’
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Proces jest przeżyciem. Jest akcją.(…) W czasie pracy czuję się punktem, ukłuciem mojej szpilki”.
Teresa Tyszkiewicz
Tyszkiewicz nie miała formalnego artystycznego wykształcenia. Jej droga twórcza rozpoczęła się od pracy w galerii Zdzisława Sosnowskiego, którą podjęła jeszcze jako studentka Politechniki Warszawskiej. Od końca lat 70. działała w kręgu artystów Galerii Współczesnej, od razu wkraczając w awangardowe środowisko. W tym czasie zaczęła również tworzyć filmy z Sosnowskim, którego poślubiła niewiele wcześniej. Performansy przed kamerą partnera często były wykonywane spontanicznie, na podstawie zastanej sytuacji. Na zachowanych filmach możemy oglądać artystkę tarzającą się w piórach, ciągnącą za sobą pończochy wypełnione piaskiem czy poruszającą się wśród znalezionych na strychu ziaren zboża. Dzieła te stały się już kanonicznymi pracami w powojennej historii sztuki polskiej.
Szpilki stały się znakiem rozpoznawczym twórczości Teresy Tyszkiewicz. Artystka zaczęła tworzyć swoje „szpilkowe” prace od 1981. To właśnie w tym okresie odkryła narzędzie, które zdominowało jej późniejszą twórczość, czyli szpilkę. Artystka rozpoczęła proces „nakłuwania rzeczywistości”. W pierwszych pracach twórczyni nakłuwała papier, a następnie każdą z prac „otulała” watą lub włosiem końskim, niejako niwelując pierwotny ból i brutalność gestu. Po przyjeździe do Francji artystka odkryła format prac, który stał się dla niej ulubionym – 300 × 150 cm. Po naklejeniu papieru na płótno pokrywała pracę gęstą warstwą farby. W głównej palecie barw wykorzystywanych przez Tyszkiewicz były czernie, brązy, czerwienie, rozświetlane najczęściej dodatkiem złota. Cały proces nakłuwania płótna przypominał proces przekłuwania mięsistej, twardej i stawiającej opór materii. Na przestrzeni lat szpilki pojawiały się w ogromnej liczbie prac i wystąpień – czasem stłoczone, wbite rytmicznie w powierzchnię płótna, pokryte farbami, przylutowane, innym razem rzucone na twarz leżącej artystki lub zdobiące przywdziewaną przez nią do fotografii maskę. W obrazach szpilkowych zawarte jest doświadczenie bólu, który jest składową kobiecego istnienia. Tak otwarte komunikowanie tego aspektu życia kobiet było odkrywcze. Teresa Tyszkiewicz jako pierwsza, używając tego języka sztuki, wskazała drogę wielu innym współczesnym artystkom.
Jak opowiada o cyklu Zofia Machnicka: „Powstające do końca życia artystki ‘prace szpilkowe’ są efektem długotrwałego, wielomiesięcznego procesu nabijania szpilkami papieru, fotografii, płótna czy obiektów. Ten swego rodzaju rytualny performans angażuje ciało Tyszkiewicz w działanie polegające na rytmicznej kumulacji gestu, powtarzalności i ciągłości. W efekcie ruch ciała nad płaszczyzną pozostawia na niej kształty będące jego ‘obrazem’. W tym sensie struktura ‘prac szpilkowych’ jest cielesna i organiczna, a procesualność i powtarzalność tej metody warunkuje jej performatywny charakter” (Zofia Machnicka, Ciało, erotyzm, śruby i vagina dentata. O twórczości Teresy Tyszkiewicz, [w:] Teresa Tyszkiewicz. Dzień po dniu, [red.] Agnieszka Hatowska, Łódź 2020, s. 11).
Awangardowa artystka malarka, fotograf. W latach 1973-1978 studiowała na Politechnice Warszawskiej. Mieszka i pracuje we Francji od 1982. Uprawia malarstwo, rzeźbę, video, fotografię. Jej prace były wystawiane w różnych krajach Europy. Głównym materiałem jej prac jest szpilka.
Description:
"Douze Carres", 2010
mixed media/canvas, 112 x 84.5 cm; signed and dated lower right: ‘Teresa TYSZKIEWICZ 2010', signed, dated and described with a pencil on the reverse: ‘112x84,5 | Teresa TYSZKIEWICZ | 2010 TTyszk | „douze carres”’
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Proces jest przeżyciem. Jest akcją.(…) W czasie pracy czuję się punktem, ukłuciem mojej szpilki”.
Teresa Tyszkiewicz
Tyszkiewicz nie miała formalnego artystycznego wykształcenia. Jej droga twórcza rozpoczęła się od pracy w galerii Zdzisława Sosnowskiego, którą podjęła jeszcze jako studentka Politechniki Warszawskiej. Od końca lat 70. działała w kręgu artystów Galerii Współczesnej, od razu wkraczając w awangardowe środowisko. W tym czasie zaczęła również tworzyć filmy z Sosnowskim, którego poślubiła niewiele wcześniej. Performansy przed kamerą partnera często były wykonywane spontanicznie, na podstawie zastanej sytuacji. Na zachowanych filmach możemy oglądać artystkę tarzającą się w piórach, ciągnącą za sobą pończochy wypełnione piaskiem czy poruszającą się wśród znalezionych na strychu ziaren zboża. Dzieła te stały się już kanonicznymi pracami w powojennej historii sztuki polskiej.
Szpilki stały się znakiem rozpoznawczym twórczości Teresy Tyszkiewicz. Artystka zaczęła tworzyć swoje „szpilkowe” prace od 1981. To właśnie w tym okresie odkryła narzędzie, które zdominowało jej późniejszą twórczość, czyli szpilkę. Artystka rozpoczęła proces „nakłuwania rzeczywistości”. W pierwszych pracach twórczyni nakłuwała papier, a następnie każdą z prac „otulała” watą lub włosiem końskim, niejako niwelując pierwotny ból i brutalność gestu. Po przyjeździe do Francji artystka odkryła format prac, który stał się dla niej ulubionym – 300 × 150 cm. Po naklejeniu papieru na płótno pokrywała pracę gęstą warstwą farby. W głównej palecie barw wykorzystywanych przez Tyszkiewicz były czernie, brązy, czerwienie, rozświetlane najczęściej dodatkiem złota. Cały proces nakłuwania płótna przypominał proces przekłuwania mięsistej, twardej i stawiającej opór materii. Na przestrzeni lat szpilki pojawiały się w ogromnej liczbie prac i wystąpień – czasem stłoczone, wbite rytmicznie w powierzchnię płótna, pokryte farbami, przylutowane, innym razem rzucone na twarz leżącej artystki lub zdobiące przywdziewaną przez nią do fotografii maskę. W obrazach szpilkowych zawarte jest doświadczenie bólu, który jest składową kobiecego istnienia. Tak otwarte komunikowanie tego aspektu życia kobiet było odkrywcze. Teresa Tyszkiewicz jako pierwsza, używając tego języka sztuki, wskazała drogę wielu innym współczesnym artystkom.
Jak opowiada o cyklu Zofia Machnicka: „Powstające do końca życia artystki ‘prace szpilkowe’ są efektem długotrwałego, wielomiesięcznego procesu nabijania szpilkami papieru, fotografii, płótna czy obiektów. Ten swego rodzaju rytualny performans angażuje ciało Tyszkiewicz w działanie polegające na rytmicznej kumulacji gestu, powtarzalności i ciągłości. W efekcie ruch ciała nad płaszczyzną pozostawia na niej kształty będące jego ‘obrazem’. W tym sensie struktura ‘prac szpilkowych’ jest cielesna i organiczna, a procesualność i powtarzalność tej metody warunkuje jej performatywny charakter” (Zofia Machnicka, Ciało, erotyzm, śruby i vagina dentata. O twórczości Teresy Tyszkiewicz, [w:] Teresa Tyszkiewicz. Dzień po dniu, [red.] Agnieszka Hatowska, Łódź 2020, s. 11).
Awangardowa artystka malarka, fotograf. W latach 1973-1978 studiowała na Politechnice Warszawskiej. Mieszka i pracuje we Francji od 1982. Uprawia malarstwo, rzeźbę, video, fotografię. Jej prace były wystawiane w różnych krajach Europy. Głównym materiałem jej prac jest szpilka.
Description:
"Douze Carres", 2010
mixed media/canvas, 112 x 84.5 cm; signed and dated lower right: ‘Teresa TYSZKIEWICZ 2010', signed, dated and described with a pencil on the reverse: ‘112x84,5 | Teresa TYSZKIEWICZ | 2010 TTyszk | „douze carres”’
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
technika mieszana/płótno
Sygnatura
sygnowany i datowany p.d.: ‘Teresa TYSZKIEWICZ 2010'
