8310
Aleksander Roszkowski | Bez tytułu, 2017
Estymacja:
20,000 zł - 25,000 zł
Sprzedane
17,000 zł
Aukcja online
Op-art i Abstrakcja Geometryczna. Malarstwo, Grafika, Relief
Artysta
Aleksander Roszkowski (1961)
Wymiary
110 x 110 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 110 x 110 cm, sygnowany monogramem wiązanym i datowany p.d.: 'AR 17', sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'ALEKSANDER | ROSZKOWSKI | 1150 | 2017' na blejtramie: '110:110 cm'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Działalność twórcza Aleksandra Roszkowskiego nieodłącznie wiąże się z warsztatem malarskim. Technika, którą wykorzystuje artysta, zakłada warstwowe nakładanie grubych kresek farby olejnej. Rozedrgana, reliefowa powierzchnia płótna uderza widza kolorem, który staje się podstawowym środkiem ekspresji Roszkowskiego. Kolejnym chętnie wykorzystywanym przez nigo środkiem jest przestrzeń – zarówno symboliczna, wyrażona poprzez gradację barw, jak i dosłowna, którą oddaje faktura.
Zróżnicowanie fakturalne to cecha wszystkich prac Aleksandra Roszkowskiego. Chociaż powstają z zamaszystych, energicznych ruchów pędzla, nie mają za wiele wspólnego z ikonicznym ruchem action painting, zakładającym pewną przypadkowość, która wynika z performatywnego charakteru tej sztuki. Z obrazów Roszkowskiego z ostatnich lat emanuje hipnotyzująca harmonia. Aczkolwiek, obrazy te podszyte są też pewnym niepokojem. W końcu lat 80., kiedy Roszkowski porzucił nurt nowej ekspresji, zaczął tworzyć monumentalne obrazy figuralne. Zazwyczaj samotna, pozbawiona głowy, naga sylwetka wyłania się z ciemnego, rozwiązanego fakturowo tła. Pozorny chaos kreski Roszkowskiego, objawia się jako przemyślany, systematyczny twór.
Późniejsze obrazy Roszkowskiego charakteryzuje geometryzacja. Zdaniem Roszkowskiego, to właśnie proste formy geometryczne są istotą natury, kosmosu oraz naszego bytu. Wyczuwalna dynamika faktury oraz wrażliwy sposób widzenia koloru i światła sprawia, że najnowsze obrazy jawią się odbiorcy jako bardzo szczera, a zarazem metafizyczna kontemplacja na temat człowieka podporządkowanego prawom natury oraz nienamacalnemu uniwersum.
Jednym z krytyków jego twórczości był Franciszek Starowieyski, który pisał do Roszkowskiego:
„Bardzo niewielu malarzy współczesnych myśli o odkrywaniu świata. Ale co jeszcze można więcej powiedzieć po XIX-wiecznych naturalistach, impresjonizmie, Bonnardzie czy tłumie byleinaczejowców.
Odpowiedzi na te tematy, które wymienię, zdawałoby się chciała dla siebie zastrzec wataha producentów obrazów olejnych: co to jest woda bez błękitu, wzburzona bryzą popołudnia? Co to olszynka wiosną zalana powodzią czy pagórki porosłe rumiankiem (w formacie 2 x 3 m malowanym przez 2 lata)? Jak można przejść z tego w radosne oglądanie samej materii farby, gdy pejzaż nie wiadomo kiedy uciekł z obrazu?
Nie wierzę malarzom, którzy nie zaczynali od człowieka. Wszelkie błyszczenie zaczyna się na ludzkiej skórze. Ale i wszelkie znaczenie zaczyna się od człowieka. Obraz jest po to , aby mówił i to mówił językiem absolutnie niedostępnym innemu przekazowi.
Sam zawsze marzę, jak jednym ruchem powiedzieć wszystko, co mam do powiedzenia. Każdy potem dodany ślad to gubienie zamiaru pierwotnego. Jakiż we mnie podziw wzbudza warstwa na warstwie farby, na pierwszej myśli myśl jeszcze dokładniejsza, i gdy wszystko jest już na granicy niebytu – obraz do życia przywrócić.
Pamiętam z Akademii paraliżujące przepisy technologii: grunty kredowe chude, serowe półtłuste, tłuste jajowo pokostowe, temperowe podmalówki, jak panować nad warstwami, kolejność błyszczeń i matów, i to wszystko co nie wiedziałem, że jest wielkim czarowaniem. Malarzowi sprawia radość patrzenie na to, co było martwą regułą, jeszcze wzbogacone własnymi pomysłami, stało się bogatym językiem. Bo malarstwa w całej okazałości bez wirtuozerii warsztatu nie ma.
To cudowna – w męce samotności – zabawa w mówienie wielkich i wzniosłych prawd oka, współzawodniczenie ze Stwórcą w stwarzaniu natury obok natury.
I świadomość, że w walce o wielką prawdę masz prawo się mylić, ale i masz prawo do megalomanii.
Jak się domyślasz Aleksandrze – to wszystko o Tobie, mimo że Twoje imię ani razu nie padło.
Wybacz patos, ale Twoja sztuka jest wspaniale patetyczna” (cyt za: http://www.aleksanderroszkowski.pl/ )
Aleksander Roszkowski urodził się w 1961 roku w Warszawie. W 1985 roku ukończył warszawską Akademię Sztuk Pięknych, gdzie studiował pod kierunkiem Jacka Sienickiego i Zbigniewa Gostomskiego. Dyplom na Wydziale Malarstwa uzyskał w 1985 roku. Był uczestnikiem
wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i zagranicą. Dwa lata po uzyskaniu dyplomu Aleksander Roszkowski zdobył dwa wyróżnienia honorowe na XIII Ogólnopolskim Konkursie Malarskim im. Jana Spychalskiego w Poznaniu. Nagrodzony został również na pokazie „Arsenał 88”. Tym, co wyróżnia sztukę Roszkowskiego jest niezwykle ekspresyjna metoda twórcza oraz specyficzna, niepowtarzalna kolorystyka, uzyskiwana w skutek kładzenia kolejnych warstw farby. Wczesne płótna tego artysty sytuowano w popularnym wówczas nurcie nowej ekspresji. Już przy końcu dekady lat 80. Roszkowski zaczął tworzyć monumentalne kompozycje figuralne, przedstawiające sylwetki ludzkie w kanonicznych ujęciach, takich jak Ukrzyżowanie. Najnowsze obrazy Aleksandra Roszkowskiego bliższe są abstrakcji geometrycznej. Aczkolwiek zamiast typowego dla tego nurtu puryzmu formalnego, płótna tego artysty są malowane ekspresyjnie i posiadają bogatą fakturę, która nadaje im specyficzny wolumen.
Description:
Bez tytulu, 2017
oil/canvas, 110 x 110 cm; sygnowany monogramem wiazanym i datowany p.d.: 'AR 17', sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'ALEKSANDER | ROSZKOWSKI | 1150 | 2017' na blejtramie: '110:110 cm'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Działalność twórcza Aleksandra Roszkowskiego nieodłącznie wiąże się z warsztatem malarskim. Technika, którą wykorzystuje artysta, zakłada warstwowe nakładanie grubych kresek farby olejnej. Rozedrgana, reliefowa powierzchnia płótna uderza widza kolorem, który staje się podstawowym środkiem ekspresji Roszkowskiego. Kolejnym chętnie wykorzystywanym przez nigo środkiem jest przestrzeń – zarówno symboliczna, wyrażona poprzez gradację barw, jak i dosłowna, którą oddaje faktura.
Zróżnicowanie fakturalne to cecha wszystkich prac Aleksandra Roszkowskiego. Chociaż powstają z zamaszystych, energicznych ruchów pędzla, nie mają za wiele wspólnego z ikonicznym ruchem action painting, zakładającym pewną przypadkowość, która wynika z performatywnego charakteru tej sztuki. Z obrazów Roszkowskiego z ostatnich lat emanuje hipnotyzująca harmonia. Aczkolwiek, obrazy te podszyte są też pewnym niepokojem. W końcu lat 80., kiedy Roszkowski porzucił nurt nowej ekspresji, zaczął tworzyć monumentalne obrazy figuralne. Zazwyczaj samotna, pozbawiona głowy, naga sylwetka wyłania się z ciemnego, rozwiązanego fakturowo tła. Pozorny chaos kreski Roszkowskiego, objawia się jako przemyślany, systematyczny twór.
Późniejsze obrazy Roszkowskiego charakteryzuje geometryzacja. Zdaniem Roszkowskiego, to właśnie proste formy geometryczne są istotą natury, kosmosu oraz naszego bytu. Wyczuwalna dynamika faktury oraz wrażliwy sposób widzenia koloru i światła sprawia, że najnowsze obrazy jawią się odbiorcy jako bardzo szczera, a zarazem metafizyczna kontemplacja na temat człowieka podporządkowanego prawom natury oraz nienamacalnemu uniwersum.
Jednym z krytyków jego twórczości był Franciszek Starowieyski, który pisał do Roszkowskiego:
„Bardzo niewielu malarzy współczesnych myśli o odkrywaniu świata. Ale co jeszcze można więcej powiedzieć po XIX-wiecznych naturalistach, impresjonizmie, Bonnardzie czy tłumie byleinaczejowców.
Odpowiedzi na te tematy, które wymienię, zdawałoby się chciała dla siebie zastrzec wataha producentów obrazów olejnych: co to jest woda bez błękitu, wzburzona bryzą popołudnia? Co to olszynka wiosną zalana powodzią czy pagórki porosłe rumiankiem (w formacie 2 x 3 m malowanym przez 2 lata)? Jak można przejść z tego w radosne oglądanie samej materii farby, gdy pejzaż nie wiadomo kiedy uciekł z obrazu?
Nie wierzę malarzom, którzy nie zaczynali od człowieka. Wszelkie błyszczenie zaczyna się na ludzkiej skórze. Ale i wszelkie znaczenie zaczyna się od człowieka. Obraz jest po to , aby mówił i to mówił językiem absolutnie niedostępnym innemu przekazowi.
Sam zawsze marzę, jak jednym ruchem powiedzieć wszystko, co mam do powiedzenia. Każdy potem dodany ślad to gubienie zamiaru pierwotnego. Jakiż we mnie podziw wzbudza warstwa na warstwie farby, na pierwszej myśli myśl jeszcze dokładniejsza, i gdy wszystko jest już na granicy niebytu – obraz do życia przywrócić.
Pamiętam z Akademii paraliżujące przepisy technologii: grunty kredowe chude, serowe półtłuste, tłuste jajowo pokostowe, temperowe podmalówki, jak panować nad warstwami, kolejność błyszczeń i matów, i to wszystko co nie wiedziałem, że jest wielkim czarowaniem. Malarzowi sprawia radość patrzenie na to, co było martwą regułą, jeszcze wzbogacone własnymi pomysłami, stało się bogatym językiem. Bo malarstwa w całej okazałości bez wirtuozerii warsztatu nie ma.
To cudowna – w męce samotności – zabawa w mówienie wielkich i wzniosłych prawd oka, współzawodniczenie ze Stwórcą w stwarzaniu natury obok natury.
I świadomość, że w walce o wielką prawdę masz prawo się mylić, ale i masz prawo do megalomanii.
Jak się domyślasz Aleksandrze – to wszystko o Tobie, mimo że Twoje imię ani razu nie padło.
Wybacz patos, ale Twoja sztuka jest wspaniale patetyczna” (cyt za: http://www.aleksanderroszkowski.pl/ )
Aleksander Roszkowski urodził się w 1961 roku w Warszawie. W 1985 roku ukończył warszawską Akademię Sztuk Pięknych, gdzie studiował pod kierunkiem Jacka Sienickiego i Zbigniewa Gostomskiego. Dyplom na Wydziale Malarstwa uzyskał w 1985 roku. Był uczestnikiem
wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i zagranicą. Dwa lata po uzyskaniu dyplomu Aleksander Roszkowski zdobył dwa wyróżnienia honorowe na XIII Ogólnopolskim Konkursie Malarskim im. Jana Spychalskiego w Poznaniu. Nagrodzony został również na pokazie „Arsenał 88”. Tym, co wyróżnia sztukę Roszkowskiego jest niezwykle ekspresyjna metoda twórcza oraz specyficzna, niepowtarzalna kolorystyka, uzyskiwana w skutek kładzenia kolejnych warstw farby. Wczesne płótna tego artysty sytuowano w popularnym wówczas nurcie nowej ekspresji. Już przy końcu dekady lat 80. Roszkowski zaczął tworzyć monumentalne kompozycje figuralne, przedstawiające sylwetki ludzkie w kanonicznych ujęciach, takich jak Ukrzyżowanie. Najnowsze obrazy Aleksandra Roszkowskiego bliższe są abstrakcji geometrycznej. Aczkolwiek zamiast typowego dla tego nurtu puryzmu formalnego, płótna tego artysty są malowane ekspresyjnie i posiadają bogatą fakturę, która nadaje im specyficzny wolumen.
Description:
Bez tytulu, 2017
oil/canvas, 110 x 110 cm; sygnowany monogramem wiazanym i datowany p.d.: 'AR 17', sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'ALEKSANDER | ROSZKOWSKI | 1150 | 2017' na blejtramie: '110:110 cm'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany monogramem wiązanym i datowany p.d.: 'AR 17'
