50
Tadeusz Łodziana | "Otwarta II"
Estymacja:
90,000 zł - 120,000 zł
Sprzedane
90,000 zł
Aukcja na żywo
Rzeźba i Formy Przestrzenne
Artysta
Tadeusz Łodziana (1920 - 2011)
Wymiary
z postumentem: 71 x 40 x 40 cm
sama rzeźba: 67 x 40 x 40 cm
sama rzeźba: 67 x 40 x 40 cm
Kategoria
Opis
odlew/brąz, drewno, z postumentem: 71 x 40 x 40 cm
sama rzeźba: 67 x 40 x 40 cm, sygnowany monogramem artyst z tyłu: 'TŁ',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Zaprezentowana praca „Otwarta II” jest znakomitym przykładem stylu Tadeusza Łodziany. Anatomia zostaje tu sprowadzona do bliskiego abstrakcji enigmatycznego znaku. Mimo tej innowacyjności rzeźbiarz odwoływał się do tradycyjnych reguł obrazowania, pozostając wierny naturze. Zaznaczał to czytelnym impulsem pozwalającym nierzadko odszyfrować formę kobiecego ciała.
Artysta był jednym z najbardziej rozpoznawalnych rzeźbiarzy połowy wieku XX. Prace na uczelni łączył z oryginalną twórczością, która zdobywała uznanie publiczności oraz krytyków. Był jednym z reprezentantów zmian formy oraz kierunków rozwoju rzeźby w Polsce.
Urodzony w 1920, we wschodniej Galicji, jako 17-latek rozpoczął edukację plastyczną w Państwowym Instytucie Sztuk Plastycznych we Lwowie, którą przerwał wybuch II wojny światowej. Osobą, która odcisnęła piętno na młodym twórcy, był Marian Wnuk – wybitna postać polskiej sztuki, uczeń Karola Stryjeńskiego i dozgonny przyjaciel Antoniego Kenara. Po zakończeniu wojny Tadeusz Łodziana udał się ze swoim mentorem na Pomorze, gdzie wraz z gronem bliskich twórców założył Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Sopocie. Z czasem Łodziana, obok takich artystów jak Adam Smolana, Magdalena Więcek i Franciszek Duszenko, stał się częścią bardzo wpływowego środowiska nazywanego szkołą sopocką.
Mimo rygorystycznych wymogów sopockiej szkoły, w której natura i tradycja stanowiły mocną bazę warsztatową, wybitni pedagodzy pozwalali swoim studentom na swobodę twórczą. Mentorzy oraz nauczyciele zachęcali swoich podopiecznych do poszukiwań własnych środków ekspresji. To właśnie wspomniane eksperymenty stanowiły najważniejsze wyzwanie stawiane młodym adeptom. Kiedy Wnuk otrzymał propozycję objęcia katedry rzeźby na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, Łodziana był jego młodszym asystentem. Razem dołączyli do warszawskiego środowiska artystycznego. Tadeusz Łodziana przez wiele lat kształcił pokolenia artystów, pełnił funkcję dziekana i prorektora uczelni. W 1989 został profesorem zwyczajnym.
Pomimo działalność pedagogicznej nigdy nie porzucił własnej twórczości oraz rozwoju. Stał się częścią zmian i innowacji pojawiających się w rzeźbie. Formy, które tworzył, nabierały coraz bardziej abstrakcyjnych cech, a jednocześnie były niezwykle harmonijne. Legenda polskiej kultury – Wiesław Borowski – zachwycił się oddziaływaniem czystej formy rzeźb Łodziany, grą ich pięknych rytmów i proporcji. Monumentalność łączy się tu z lekkością i prostotą przy jednocześnie bogatej i wszechstronnej artykulacji. Prezentowane prace Łodziany to syntetyczne, abstrakcyjne akty.
W 1937-39 oraz 1941-42 latach artysta studiował w Instytucie Sztuk Plastycznych we Lwowie. Po wojnie kontynuował naukę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie. W latach 1949-50 pracował tam jako asystent. W roku 1954 uzyskał dyplom Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i rozpoczął pracę na uczelni. W latach 1966-69, 1972-78 był Dziekanem Wydziału Rzeźby. W latach 1968-72 pełnił funkcję prorektora. W 1989 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Tworzył monumentalne pomniki, rzeźbę plenerową, kameralną i portrety. Był autorem wielu pomników m.in.: Mauzoleum na Pawiaku w Warszawie, Ofiar Faszyzmu w Radogoszczy, Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie. W 1981 roku zdobył Grand Prix na Międzynarodowym Biennale Rzeźby w Monaco za rzeźbę "Otwarta II".
Description:
"Open II"
cast/bronze, wood, with the base: 71 x 40 x 40 cm
the sculpture: 67 x 40 x 40 cm; signed with the artist's monogram on the back: 'TL',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
sama rzeźba: 67 x 40 x 40 cm, sygnowany monogramem artyst z tyłu: 'TŁ',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Zaprezentowana praca „Otwarta II” jest znakomitym przykładem stylu Tadeusza Łodziany. Anatomia zostaje tu sprowadzona do bliskiego abstrakcji enigmatycznego znaku. Mimo tej innowacyjności rzeźbiarz odwoływał się do tradycyjnych reguł obrazowania, pozostając wierny naturze. Zaznaczał to czytelnym impulsem pozwalającym nierzadko odszyfrować formę kobiecego ciała.
Artysta był jednym z najbardziej rozpoznawalnych rzeźbiarzy połowy wieku XX. Prace na uczelni łączył z oryginalną twórczością, która zdobywała uznanie publiczności oraz krytyków. Był jednym z reprezentantów zmian formy oraz kierunków rozwoju rzeźby w Polsce.
Urodzony w 1920, we wschodniej Galicji, jako 17-latek rozpoczął edukację plastyczną w Państwowym Instytucie Sztuk Plastycznych we Lwowie, którą przerwał wybuch II wojny światowej. Osobą, która odcisnęła piętno na młodym twórcy, był Marian Wnuk – wybitna postać polskiej sztuki, uczeń Karola Stryjeńskiego i dozgonny przyjaciel Antoniego Kenara. Po zakończeniu wojny Tadeusz Łodziana udał się ze swoim mentorem na Pomorze, gdzie wraz z gronem bliskich twórców założył Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Sopocie. Z czasem Łodziana, obok takich artystów jak Adam Smolana, Magdalena Więcek i Franciszek Duszenko, stał się częścią bardzo wpływowego środowiska nazywanego szkołą sopocką.
Mimo rygorystycznych wymogów sopockiej szkoły, w której natura i tradycja stanowiły mocną bazę warsztatową, wybitni pedagodzy pozwalali swoim studentom na swobodę twórczą. Mentorzy oraz nauczyciele zachęcali swoich podopiecznych do poszukiwań własnych środków ekspresji. To właśnie wspomniane eksperymenty stanowiły najważniejsze wyzwanie stawiane młodym adeptom. Kiedy Wnuk otrzymał propozycję objęcia katedry rzeźby na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, Łodziana był jego młodszym asystentem. Razem dołączyli do warszawskiego środowiska artystycznego. Tadeusz Łodziana przez wiele lat kształcił pokolenia artystów, pełnił funkcję dziekana i prorektora uczelni. W 1989 został profesorem zwyczajnym.
Pomimo działalność pedagogicznej nigdy nie porzucił własnej twórczości oraz rozwoju. Stał się częścią zmian i innowacji pojawiających się w rzeźbie. Formy, które tworzył, nabierały coraz bardziej abstrakcyjnych cech, a jednocześnie były niezwykle harmonijne. Legenda polskiej kultury – Wiesław Borowski – zachwycił się oddziaływaniem czystej formy rzeźb Łodziany, grą ich pięknych rytmów i proporcji. Monumentalność łączy się tu z lekkością i prostotą przy jednocześnie bogatej i wszechstronnej artykulacji. Prezentowane prace Łodziany to syntetyczne, abstrakcyjne akty.
W 1937-39 oraz 1941-42 latach artysta studiował w Instytucie Sztuk Plastycznych we Lwowie. Po wojnie kontynuował naukę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie. W latach 1949-50 pracował tam jako asystent. W roku 1954 uzyskał dyplom Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i rozpoczął pracę na uczelni. W latach 1966-69, 1972-78 był Dziekanem Wydziału Rzeźby. W latach 1968-72 pełnił funkcję prorektora. W 1989 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Tworzył monumentalne pomniki, rzeźbę plenerową, kameralną i portrety. Był autorem wielu pomników m.in.: Mauzoleum na Pawiaku w Warszawie, Ofiar Faszyzmu w Radogoszczy, Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie. W 1981 roku zdobył Grand Prix na Międzynarodowym Biennale Rzeźby w Monaco za rzeźbę "Otwarta II".
Description:
"Open II"
cast/bronze, wood, with the base: 71 x 40 x 40 cm
the sculpture: 67 x 40 x 40 cm; signed with the artist's monogram on the back: 'TL',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
odlew/brąz, drewno
Sygnatura
sygnowany monogramem artyst z tyłu: 'TŁ'
