25
Tomasz Górnicki | "Ad Lucem", 2022
Estymacja:
40,000 zł - 60,000 zł
Sprzedane
120,000 zł
Aukcja na żywo
Rzeźba i Formy Przestrzenne
Artysta
Tomasz Górnicki (1986)
Wymiary
całość: 193 x 74 x 33,5 cm
rzeźba: 93 x 74 x 21 cm
rzeźba: 93 x 74 x 21 cm
Kategoria
Opis
brąz, stal, całość: 193 x 74 x 33,5 cm
rzeźba: 93 x 74 x 21 cm, sygnowany i opisany na górze postumentu: 'GÓR | NIC | KI+ | UNIQUE / RUST | AD LUCEM',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Tomasz Górnicki jest niewątpliwie jednym z najbardziej uzdolnionych rzeźbiarzy młodego pokolenia, który za pomocą swojej sztuki krytycznie przygląda się otaczającej go rzeczywistości. W swojej twórczości artysta płynnie łączy warsztatową perfekcję, klasyczne inspiracje, a także pełnię eksperymentu, jeżeli chodzi o aspekty formalne. Górnicki zasłynął z „partyzanckiego” podejścia do sztuki i rzeźb pojawiających się bez ostrzeżenia w miejskiej przestrzeni, tak by niespodziewanie móc z niej zniknąć i pojawić się w innym miejscu. To, co charakteryzuje twórczość artysty, to liczne odwołania do sfery emocjonalnej. Niezależnie od techniki, w jakiej aktualnie tworzy, a rzeźbi między innymi w kamieniu, stali, betonie czy w brązie, wykuwa on różne stany ducha człowieka będące także odzwierciedleniem jego własnej, bieżącej kondycji. Inspirują i absorbują go pojęcia takie jak samotność, wyobcowanie, poczucie straty, które wprost wybrzmiewają z jego prac. W swojej twórczości Górnicki nierzadko podejmuje odważny dialog ze sztuką sakralną oraz malarstwem wielkich mistrzów. Szczególnie bliska jest mu sztuka barokowa, czerpiąc z motywów klasycznej ikonografii. Przyznaje, że wykonywane przez niego rzeźby są próbą konfrontacji z własnymi demonami. Ilustrują wewnętrzny konflikt oraz stan nieprzerwanej walki.
Zaprezentowana praca to postać nagiej kobiety w tanecznej pozie z zawoalowana twarzą, której nie można dostrzec spod materiału spowijającego jej oblicze. Widoczna jest w niej wirtuozerska umiejętność rzeźbiarza, który świetnie operuje formami wywodzącymi się z bardzo różnych estetyk. W jednej i tej samej pracy zawiera subtelność klasycznego piękna, które zupełnie bez pardonu potrafi skonfrontować z groteską, a nawet bezpośrednio z brzydotą. Operowanie ostrymi kontrastami jest jedną z głównych metod twórczych Górnickiego, którymi artysta prowokuje widza do zaangażowania się w aktywny odbiór dzieła. Charakterystyczną cechą działalności Górnickiego jest również wyjątkowa zdolność do tworzenia bardzo naturalnych przejść między materiałami i estetykami. Jego obiekty ze stali i kamienia nie stwarzają wrażenia „łączonych” z różnych pojedynczych elementów, a raczej wydają się tworzyć organiczną całość. I choć jego rzeźby zbudowane są na zasadzie przeciwieństw, to kontrasty te zawsze zaprezentowane są niezwykle umiejętnie, niemal naturalnie. Taka zdolność wiernego odtwarzania nawet najbardziej nieoczywistych obrazów widzianych oczami wyobraźni jest cechą niezwykle rzadko spotykaną wśród rzeźbiarzy. Artysta zdaje się całkowicie wolny od fizycznych ograniczeń, które narzuca rzeźbiarzom materiał. Górnicki chętnie sięga zarówno po te klasyczne, jak marmur i brąz, jak i industrialne, np. aluminium czy stal. Właśnie te materiały stanowią o bardzo charakterystycznej surowości jego prac, których estetykę można umieścić na pograniczu rzeźby tradycyjnej i instalacji czy nawet performansu. W tym względzie Górnicki współpracuje z czołówką polskich artystów i grup tworzących sztukę ulicy, sam jest założycielem streetartowego kolektywu artystycznego Iron Oxide. Bardzo sprawnie łączy warsztatowe wykształcenie z odwagą w realizacji projektów zaangażowanych społecznie odnoszących się do aktualnych wydarzeń. Ich tytuły i aranżacja często stanowią komentarz na temat związków kultury i polityki oraz opresyjności instytucji kulturalnych i narzuconych społecznych norm. Górnicki jest artystą bezkompromisowym, który często określany jest mianem miejskiego partyzanta. Miano to otrzymał po akcjach związanych z umieszczaniem swoich rzeźb w przestrzeniach publicznych bez zezwolenia. Wiele z rzeźb oraz wybór miejsca ich prezentacji było zaproszeniem do gry oraz interakcji z widzem. Artysta zdaje się wzywać widzów do aktywności oraz krytycznej obserwacji otoczenia. Górnicki stał się jednym z bohaterów książki pt. „Nie ma” autorstwa Mariusza Szczygła. W 2009 został laureatem stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych oraz indywidualnych w Nowym Jorku, Londynie, Cannes czy Berlinie.
Absolwent Wydziału Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Janusza Antoniego Pastwy. Artysta w swojej twórczości sięga zarówno po monumentalną skalę, a także tworzy małe, intymne formy, inspirowane codziennymi sytuacjami. Eksperymentuje z różnymi materiałami, takimi jak brąz, kamień, aluminium, ale także tanimi materiałami takimi jak skrawki tkanin, gałązki. Tematyka jego prac oscyluje wokół realizmu, artysta często swoje realizacje rzeźbiarskie instaluje w przestrzeni publicznej, wzywając odbiorców do aktywności i krytycznej obserwacji otoczenia. Ich tytuły i aranżacja często stanowią komentarz na temat związków kultury i polityki, oraz opresyjności instytucji kulturalnych i narzuconych społecznych norm.
Description:
"Ad Lucem", 2022
bronze, steel, the pedestal and the sculpture: 193 x 74 x 33,5 cm
the sculpture: 93 x 74 x 21 cm ; signed and described on the top of the pedestal: 'GOR | NIC | KI+ | UNIQUE / RUST | AD LUCEM', unique work,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
rzeźba: 93 x 74 x 21 cm, sygnowany i opisany na górze postumentu: 'GÓR | NIC | KI+ | UNIQUE / RUST | AD LUCEM',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Tomasz Górnicki jest niewątpliwie jednym z najbardziej uzdolnionych rzeźbiarzy młodego pokolenia, który za pomocą swojej sztuki krytycznie przygląda się otaczającej go rzeczywistości. W swojej twórczości artysta płynnie łączy warsztatową perfekcję, klasyczne inspiracje, a także pełnię eksperymentu, jeżeli chodzi o aspekty formalne. Górnicki zasłynął z „partyzanckiego” podejścia do sztuki i rzeźb pojawiających się bez ostrzeżenia w miejskiej przestrzeni, tak by niespodziewanie móc z niej zniknąć i pojawić się w innym miejscu. To, co charakteryzuje twórczość artysty, to liczne odwołania do sfery emocjonalnej. Niezależnie od techniki, w jakiej aktualnie tworzy, a rzeźbi między innymi w kamieniu, stali, betonie czy w brązie, wykuwa on różne stany ducha człowieka będące także odzwierciedleniem jego własnej, bieżącej kondycji. Inspirują i absorbują go pojęcia takie jak samotność, wyobcowanie, poczucie straty, które wprost wybrzmiewają z jego prac. W swojej twórczości Górnicki nierzadko podejmuje odważny dialog ze sztuką sakralną oraz malarstwem wielkich mistrzów. Szczególnie bliska jest mu sztuka barokowa, czerpiąc z motywów klasycznej ikonografii. Przyznaje, że wykonywane przez niego rzeźby są próbą konfrontacji z własnymi demonami. Ilustrują wewnętrzny konflikt oraz stan nieprzerwanej walki.
Zaprezentowana praca to postać nagiej kobiety w tanecznej pozie z zawoalowana twarzą, której nie można dostrzec spod materiału spowijającego jej oblicze. Widoczna jest w niej wirtuozerska umiejętność rzeźbiarza, który świetnie operuje formami wywodzącymi się z bardzo różnych estetyk. W jednej i tej samej pracy zawiera subtelność klasycznego piękna, które zupełnie bez pardonu potrafi skonfrontować z groteską, a nawet bezpośrednio z brzydotą. Operowanie ostrymi kontrastami jest jedną z głównych metod twórczych Górnickiego, którymi artysta prowokuje widza do zaangażowania się w aktywny odbiór dzieła. Charakterystyczną cechą działalności Górnickiego jest również wyjątkowa zdolność do tworzenia bardzo naturalnych przejść między materiałami i estetykami. Jego obiekty ze stali i kamienia nie stwarzają wrażenia „łączonych” z różnych pojedynczych elementów, a raczej wydają się tworzyć organiczną całość. I choć jego rzeźby zbudowane są na zasadzie przeciwieństw, to kontrasty te zawsze zaprezentowane są niezwykle umiejętnie, niemal naturalnie. Taka zdolność wiernego odtwarzania nawet najbardziej nieoczywistych obrazów widzianych oczami wyobraźni jest cechą niezwykle rzadko spotykaną wśród rzeźbiarzy. Artysta zdaje się całkowicie wolny od fizycznych ograniczeń, które narzuca rzeźbiarzom materiał. Górnicki chętnie sięga zarówno po te klasyczne, jak marmur i brąz, jak i industrialne, np. aluminium czy stal. Właśnie te materiały stanowią o bardzo charakterystycznej surowości jego prac, których estetykę można umieścić na pograniczu rzeźby tradycyjnej i instalacji czy nawet performansu. W tym względzie Górnicki współpracuje z czołówką polskich artystów i grup tworzących sztukę ulicy, sam jest założycielem streetartowego kolektywu artystycznego Iron Oxide. Bardzo sprawnie łączy warsztatowe wykształcenie z odwagą w realizacji projektów zaangażowanych społecznie odnoszących się do aktualnych wydarzeń. Ich tytuły i aranżacja często stanowią komentarz na temat związków kultury i polityki oraz opresyjności instytucji kulturalnych i narzuconych społecznych norm. Górnicki jest artystą bezkompromisowym, który często określany jest mianem miejskiego partyzanta. Miano to otrzymał po akcjach związanych z umieszczaniem swoich rzeźb w przestrzeniach publicznych bez zezwolenia. Wiele z rzeźb oraz wybór miejsca ich prezentacji było zaproszeniem do gry oraz interakcji z widzem. Artysta zdaje się wzywać widzów do aktywności oraz krytycznej obserwacji otoczenia. Górnicki stał się jednym z bohaterów książki pt. „Nie ma” autorstwa Mariusza Szczygła. W 2009 został laureatem stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych oraz indywidualnych w Nowym Jorku, Londynie, Cannes czy Berlinie.
Absolwent Wydziału Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Janusza Antoniego Pastwy. Artysta w swojej twórczości sięga zarówno po monumentalną skalę, a także tworzy małe, intymne formy, inspirowane codziennymi sytuacjami. Eksperymentuje z różnymi materiałami, takimi jak brąz, kamień, aluminium, ale także tanimi materiałami takimi jak skrawki tkanin, gałązki. Tematyka jego prac oscyluje wokół realizmu, artysta często swoje realizacje rzeźbiarskie instaluje w przestrzeni publicznej, wzywając odbiorców do aktywności i krytycznej obserwacji otoczenia. Ich tytuły i aranżacja często stanowią komentarz na temat związków kultury i polityki, oraz opresyjności instytucji kulturalnych i narzuconych społecznych norm.
Description:
"Ad Lucem", 2022
bronze, steel, the pedestal and the sculpture: 193 x 74 x 33,5 cm
the sculpture: 93 x 74 x 21 cm ; signed and described on the top of the pedestal: 'GOR | NIC | KI+ | UNIQUE / RUST | AD LUCEM', unique work,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
brąz, stal
Sygnatura
sygnowany i opisany na górze postumentu: 'GÓR | NIC | KI+ | UNIQUE / RUST | AD LUCEM'
