34
Jacek Sroka | "Tematyka wojenna", 2009
Estymacja:
8,000 zł - 12,000 zł
Sprzedane
3,800 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Dzikość i Ekspresja
Artysta
Jacek Sroka (1957)
Wymiary
65 x 81 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 65 x 81 cm, sygnowany i datowany p.d.: 'SROKA 2009', sygnowany, opisany i datowany na odwrociu: 'JACEK SROKA 20P42 | 2009'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Przez lata funkcjonowania na scenie artystycznej Jacek Sroka wypracował szczególny rodzaj figuratywnego malarstwa, który stał się znakiem rozpoznawczym jego twórczości. Artysta niezwykle bacznie obserwuje rzeczywistość będącą w jego ujęciu tematem głębokiej analizy. Choć wizja świata i refleksja poświęcona pokrętności ludzkiej psychiki, jakie wyłaniają się z jego dzieł, są gorzkie, to osładza je pastisz i ironia. Ów kontrast wyróżnia jego twórczość również na poziomie środków formalnych, dlatego też zwłaszcza wczesne malarstwo Sroki należy zaliczyć do omawianego nurtu „Nowej ekspresji”, którą charakteryzuje programowa „dzikość”. Przejawia się ona w ekspresyjnej stylizacji postaci przedstawionych na obrazach, a także w podejmowaniu kontrowersyjnych tematów. Na jego płótnach, często namalowanych za pomocą żywych, kontrastowych barw, kontrowersje zmieniają się w kolorowe obrazy. W ten sposób to, co przyziemne, niskie, brudne i odrażające przeobraża się w malarską wizję. Jest to zabieg, który można uznać za estetyzację makabry, jednak Sroka czyni to w sposób, który nie przesłania zupełnie charakteru obrazowanego zjawiska i nie neutralizuje zupełnie jego poruszającego charakteru.
Jacek Sroka jest absolwentem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie studiował od 1976 do 1981. W ostatnich latach nauki w Akademii poszukiwał indywidualnej formy wypowiedzi artystycznej odpowiadającej zarówno potrzebom młodzieńczej fantazji, jak i czasom politycznego fermentu końca lat 70. Twórca odnalazł ją w silnie ekspresjonistycznym, poddanym deformacji kształcie, a także w figuratywności niosącej w sobie wieloznaczny, a zarazem wielostopniowy przekaz. Jak przyznał w jednym z wywiadów: „Wczesne lata osiemdziesiąte miały specjalny klimat. Proszę pamiętać, że po latach całkowitego zniewolenia rok osiemdziesiąty i osiemdziesiąty pierwszy przyniósł niewyobrażalną zmianę. Wydawało się, że wolność jest tuż-tuż. To była gorączka. Świat jawił się prosto: zło i dobro, kłamstwo i fałsz, czarne i białe. Ta prostota pogłębiła się jeszcze w stanie wojennym: my po tej, oni po tamtej stronie. Taka sytuacja wymagała komentarza, opisu. Dla wielu artystów był to moment, kiedy ‘co’ (się mówi) wydawało się być ważniejsze niż ‘jak’. Ja, choć też uważałem, że sztuka jest odpowiednim instrumentem do ‘opisania świata’, chciałem, by zapis taki pełen był nie tylko ‘obiektywnych’ spostrzeżeń, ale miał też własny charakter ‘pisma’, refleksji czy emocji artysty. To się do dziś nie zmieniło. Mówiąc szczerze, nie snuję głębszych rozważań o tym, czym jest, lub czym powinna być sztuka. Uważam, że do tego, starego jak ludzkość, sposobu wyrażania siebie niezbędna jest przede wszystkim wyobraźnia. ‘Wszyscy wiedzą, że sztuka jest potrzebna, ale nikt nie wie do czego’ – ktoś żartobliwie powiedział. Jest w tym pełnym bezradności stwierdzeniu ukryta i taka racja, że sztuka może być wszystkim i wszystko może być sztuką”.
W twórczości Sroki niezwykle ważny jest kolor stanowiący dominantę jego prac malarskich. Spełnia zadania estetyczne, a także jest kluczowym narzędziem, za pomocą którego artysta komunikuje widzowi swoje przemyślenia. Ujawnia się to zwłaszcza w pracach powstałych pod koniec lat 80., gdzie coraz częściej dla wzmocnienia ekspresji wykorzystuje zdecydowane, dysonansowe zestawienia barw oparte na błękitach, zieleniach oraz czerwieniach. Jak wspominał Sroka w jednym z wywiadów: „Bez koloru nie ma malarstwa. Ta prosta prawda dotyczy nawet realizacji monochromatycznych, nawet te mogą być, jak błękitne obrazy Yves Kleina, cudowną manifestacją witalności i wigoru malarstwa”. W latach 90. ekspresja obrazów Sroki ulega powolnemu wyciszeniu, a sam artysta coraz intensywniej korzysta z tematów odnoszących się do literatury, historii i filozofii.
Studiował na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie. W 1981 roku uzyskał dyplom w Pracowni Miedziorytu prof. M. Wejmana; malarstwo w pracowni prof. J. Świderskiego. W latach 1981-89 pracował jako asystent w macierzystej uczelni. Uprawia malarstwo, grafikę, rysunek. Laureat nagród i wyróżnień m.in. na Biennale Grafiki w Mulhouse (1984), Międzynarodowej Wystawie Miniatury w Toronto (1986), Graphica Atlantica w Reykjaviku (1987), na Biennale Grafiki w Vaasa (1987), Grand Prix na Biennale Grafiki w Seulu (1988), Nagrody im. I. Trybowskiego na Międzynarodowym Triennale Grafiki w Krakowie (1994). W 2001 roku zostaL laureatem Nagrody im. W. Wojtkiewicza przyznawanej przez krakowski okrąg ZPAP za najciekawszą wystawę indywidualną prezentowaną w Krakowie. Jako jeden z nielicznych artystów krakowskich, od lat 80 - tych, współtworzy obraz nurtu neoekspresjonistycznego w Polsce. Maluje w charakterystycznie uproszczony sposób, ostro definiując kolory i kształty, często przerysowując je w kierunku karykaturalnego traktowania postaci i sytuacji.
Description:
"War theme", 2009
oil/canvas, 65 x 81 cm; signed and dated lower right: 'SROKA 2009', signed, described and dated on the reverse: 'JACEK SROKA 20P42 | 2009 '
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Przez lata funkcjonowania na scenie artystycznej Jacek Sroka wypracował szczególny rodzaj figuratywnego malarstwa, który stał się znakiem rozpoznawczym jego twórczości. Artysta niezwykle bacznie obserwuje rzeczywistość będącą w jego ujęciu tematem głębokiej analizy. Choć wizja świata i refleksja poświęcona pokrętności ludzkiej psychiki, jakie wyłaniają się z jego dzieł, są gorzkie, to osładza je pastisz i ironia. Ów kontrast wyróżnia jego twórczość również na poziomie środków formalnych, dlatego też zwłaszcza wczesne malarstwo Sroki należy zaliczyć do omawianego nurtu „Nowej ekspresji”, którą charakteryzuje programowa „dzikość”. Przejawia się ona w ekspresyjnej stylizacji postaci przedstawionych na obrazach, a także w podejmowaniu kontrowersyjnych tematów. Na jego płótnach, często namalowanych za pomocą żywych, kontrastowych barw, kontrowersje zmieniają się w kolorowe obrazy. W ten sposób to, co przyziemne, niskie, brudne i odrażające przeobraża się w malarską wizję. Jest to zabieg, który można uznać za estetyzację makabry, jednak Sroka czyni to w sposób, który nie przesłania zupełnie charakteru obrazowanego zjawiska i nie neutralizuje zupełnie jego poruszającego charakteru.
Jacek Sroka jest absolwentem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie studiował od 1976 do 1981. W ostatnich latach nauki w Akademii poszukiwał indywidualnej formy wypowiedzi artystycznej odpowiadającej zarówno potrzebom młodzieńczej fantazji, jak i czasom politycznego fermentu końca lat 70. Twórca odnalazł ją w silnie ekspresjonistycznym, poddanym deformacji kształcie, a także w figuratywności niosącej w sobie wieloznaczny, a zarazem wielostopniowy przekaz. Jak przyznał w jednym z wywiadów: „Wczesne lata osiemdziesiąte miały specjalny klimat. Proszę pamiętać, że po latach całkowitego zniewolenia rok osiemdziesiąty i osiemdziesiąty pierwszy przyniósł niewyobrażalną zmianę. Wydawało się, że wolność jest tuż-tuż. To była gorączka. Świat jawił się prosto: zło i dobro, kłamstwo i fałsz, czarne i białe. Ta prostota pogłębiła się jeszcze w stanie wojennym: my po tej, oni po tamtej stronie. Taka sytuacja wymagała komentarza, opisu. Dla wielu artystów był to moment, kiedy ‘co’ (się mówi) wydawało się być ważniejsze niż ‘jak’. Ja, choć też uważałem, że sztuka jest odpowiednim instrumentem do ‘opisania świata’, chciałem, by zapis taki pełen był nie tylko ‘obiektywnych’ spostrzeżeń, ale miał też własny charakter ‘pisma’, refleksji czy emocji artysty. To się do dziś nie zmieniło. Mówiąc szczerze, nie snuję głębszych rozważań o tym, czym jest, lub czym powinna być sztuka. Uważam, że do tego, starego jak ludzkość, sposobu wyrażania siebie niezbędna jest przede wszystkim wyobraźnia. ‘Wszyscy wiedzą, że sztuka jest potrzebna, ale nikt nie wie do czego’ – ktoś żartobliwie powiedział. Jest w tym pełnym bezradności stwierdzeniu ukryta i taka racja, że sztuka może być wszystkim i wszystko może być sztuką”.
W twórczości Sroki niezwykle ważny jest kolor stanowiący dominantę jego prac malarskich. Spełnia zadania estetyczne, a także jest kluczowym narzędziem, za pomocą którego artysta komunikuje widzowi swoje przemyślenia. Ujawnia się to zwłaszcza w pracach powstałych pod koniec lat 80., gdzie coraz częściej dla wzmocnienia ekspresji wykorzystuje zdecydowane, dysonansowe zestawienia barw oparte na błękitach, zieleniach oraz czerwieniach. Jak wspominał Sroka w jednym z wywiadów: „Bez koloru nie ma malarstwa. Ta prosta prawda dotyczy nawet realizacji monochromatycznych, nawet te mogą być, jak błękitne obrazy Yves Kleina, cudowną manifestacją witalności i wigoru malarstwa”. W latach 90. ekspresja obrazów Sroki ulega powolnemu wyciszeniu, a sam artysta coraz intensywniej korzysta z tematów odnoszących się do literatury, historii i filozofii.
Studiował na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie. W 1981 roku uzyskał dyplom w Pracowni Miedziorytu prof. M. Wejmana; malarstwo w pracowni prof. J. Świderskiego. W latach 1981-89 pracował jako asystent w macierzystej uczelni. Uprawia malarstwo, grafikę, rysunek. Laureat nagród i wyróżnień m.in. na Biennale Grafiki w Mulhouse (1984), Międzynarodowej Wystawie Miniatury w Toronto (1986), Graphica Atlantica w Reykjaviku (1987), na Biennale Grafiki w Vaasa (1987), Grand Prix na Biennale Grafiki w Seulu (1988), Nagrody im. I. Trybowskiego na Międzynarodowym Triennale Grafiki w Krakowie (1994). W 2001 roku zostaL laureatem Nagrody im. W. Wojtkiewicza przyznawanej przez krakowski okrąg ZPAP za najciekawszą wystawę indywidualną prezentowaną w Krakowie. Jako jeden z nielicznych artystów krakowskich, od lat 80 - tych, współtworzy obraz nurtu neoekspresjonistycznego w Polsce. Maluje w charakterystycznie uproszczony sposób, ostro definiując kolory i kształty, często przerysowując je w kierunku karykaturalnego traktowania postaci i sytuacji.
Description:
"War theme", 2009
oil/canvas, 65 x 81 cm; signed and dated lower right: 'SROKA 2009', signed, described and dated on the reverse: 'JACEK SROKA 20P42 | 2009 '
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany i datowany p.d.: 'SROKA 2009'
