9
Wacław Józef Koniuszko | Portret kobiety z Bałkanów, około 1880
Estymacja:
50,000 zł - 70,000 zł
Sprzedane
45,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna. XIX wiek, Modernizm, Międzywojnie
Wymiary
126 x 84 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno (dublowane), 126 x 84 cm, sygnowany, datowany i opisany p.d.: 'W Koniuszko. | Monachium | (data nieczytelna)',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Postać Wacława Koniuszki została nieco zapomniana, a stało się to bez wątpienia zupełnie niesłusznie. Malarz też był w swojej epoce twórcą niezmiernie cenionym, a jego dzieła znajdują się dzisiaj w kolekcjach największych muzeów w kraju. Obracał się w kręgu bohemy artystycznej Krakowa w czasach, kiedy miasto nie tętniło jeszcze rytmem młodopolskich fascynacji, a królował w nim historyzm Jana Matejki. Obecny był również i w okresie późniejszym, kiedy na arenie artystycznej zaczęło dochodzić do poważnych przemian, o czym może świadczyć dla przykładu jego portret wykonany przez samego Jacka Malczewskiego w 1896, czyli cztery lata przed śmiercią Koniuszki. Warto przypomnieć jednocześnie, że obaj twórcy byli równolatkami, a jak odmiennie potoczyły się ich kariery. Tutaj właśnie dochodzimy do bardzo istotnej kwestii, historia tegoż artysty bowiem to nie tylko wybitne prace malarskie, ale i tragiczne losy. Począwszy od roku 1866 Koniuszko kształcił się w zakresie malarstwa w Krakowie, wyjeżdżając również na studia do Monachium. Po niemal dwóch dekadach artystycznych zmagań powrócił w 1885 do rodzinnego miasta. Wówczas też rozpoczęła się jego trauma związana z nieuleczalną chorobą. Jak podają źródła, czas ten stanowi pewnego rodzaju moment ante quem w jego plastycznej działalności, wraz z narastającymi problemami zdrowotnymi bowiem Koniuszko stopniowo przestaje malować. Wobec tych danych należy sobie uzmysłowić, jak cenne są obrazy tegoż malarza, który żyjąc niecałe pięćdziesiąt lat, działał aktywnie zaledwie przez około dwa dziesięciolecia.
Obrazy Koniuszki to głównie nastrojowe nokturny z dzielnicy Kazimierz, sylwetki krakowskich Żydów, portrety wytwornych dam i wnętrza wiejskich chałup tworzone w duchu malarstwa niemieckiego. Wydaje się jednak, że to właśnie w odtwarzaniu sylwetek i fizjonomii ludzkich artysta osiągnął największą biegłość. Sam Henryk Sienkiewicz, widząc jego prace, mówił „Przede wszystkiem tedy sam p. Koniuszko zasługuje na bliższą uwagę. Jest to malarz zdolny i płodny. Miłuje on się w ciemnych barwach, mrokach, światełkach, połyskujących wśród ciemności i w ogóle w głębokich cieniach” (Ewa Micke-Broniarek, Malarstwo polskie. Realizm, naturalizm, Warszawa 2005). Prezentowany w katalogu portret kobiety znakomicie wpisuje się w tę konwencję. Postać wyłania się z mroku, a stosunkowo jednolita kolorystyka tu i ówdzie połyskuje jasnymi blikami światła. Zatarta data nie ułatwia badaczom usytuowania dzieła w oeuvre malarza. Pomaga tutaj jednak umieszczony przez niego skrupulatnie opis. ‘Monachium’ – tuż pod sygnaturą ukazuje się naszym oczom ledwo widoczna nazwa miasta. Portret ten zatem musiał powstać podczas zagranicznych studiów Koniuszki, najprawdopodobniej gdzieś na przełomie lat 70. i 80. XIX stulecia. Regionalny strój sportretowanej kobiety sugeruje tutaj rejon Bałkanów. Trudno dziś precyzyjnie powiedzieć, czy jest to reminiscencja egzotycznej podróży, czy jedynie studium ludowego typu kultywowane podczas kursów malarstwa. Patrząc na prace malarza wystawiane chociażby w 1884 w warszawskiej Zachęcie – „Cyganka”, „Egipcjanka” czy „Włoszka” – twierdzić należy, że fascynował go niezmiernie świat obcych kultur.
W latach 1866-75 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u F. Szynalewskiego, W. Łuszczkiewicza i J. Matejki. W roku 1875 uzyskał stypendium i po dłuższej przerwie, w czasie której działał w Krakowie, wyjechał do Monachium. Kontynuował studia w l. 1882-85 w tamtejszej akademii u Aleksandra Wagnera. Za swoje prace został dwukrotnie odznaczony - w roku 1882 i 1883 - srebrnymi medalami. Po powrocie do Krakowa (1885) ciężko zachorował i niemal całkowicie przestał malować. Tematem jego obrazów były przede wszystkim sceny rodzajowe z życia rzemieślników, portrety, rzadziej sceny wiejskie. Znaczną część swojej twórczości poświęcił tematyce żydowskiej. Malował zarówno portrety Żydów jak i sceny rozgrywające się na tle architektury i bóżnic krakowskiego Kazimierza - powroty z synagog, święta i modlitwy.
Description:
Portrait of a Woman from Balkans, circa 1880
oil/lined canvas, 126 x 84 cm; signed, dated and described lower right: 'W Koniuszko. | Monachium | (date illegible)',,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Postać Wacława Koniuszki została nieco zapomniana, a stało się to bez wątpienia zupełnie niesłusznie. Malarz też był w swojej epoce twórcą niezmiernie cenionym, a jego dzieła znajdują się dzisiaj w kolekcjach największych muzeów w kraju. Obracał się w kręgu bohemy artystycznej Krakowa w czasach, kiedy miasto nie tętniło jeszcze rytmem młodopolskich fascynacji, a królował w nim historyzm Jana Matejki. Obecny był również i w okresie późniejszym, kiedy na arenie artystycznej zaczęło dochodzić do poważnych przemian, o czym może świadczyć dla przykładu jego portret wykonany przez samego Jacka Malczewskiego w 1896, czyli cztery lata przed śmiercią Koniuszki. Warto przypomnieć jednocześnie, że obaj twórcy byli równolatkami, a jak odmiennie potoczyły się ich kariery. Tutaj właśnie dochodzimy do bardzo istotnej kwestii, historia tegoż artysty bowiem to nie tylko wybitne prace malarskie, ale i tragiczne losy. Począwszy od roku 1866 Koniuszko kształcił się w zakresie malarstwa w Krakowie, wyjeżdżając również na studia do Monachium. Po niemal dwóch dekadach artystycznych zmagań powrócił w 1885 do rodzinnego miasta. Wówczas też rozpoczęła się jego trauma związana z nieuleczalną chorobą. Jak podają źródła, czas ten stanowi pewnego rodzaju moment ante quem w jego plastycznej działalności, wraz z narastającymi problemami zdrowotnymi bowiem Koniuszko stopniowo przestaje malować. Wobec tych danych należy sobie uzmysłowić, jak cenne są obrazy tegoż malarza, który żyjąc niecałe pięćdziesiąt lat, działał aktywnie zaledwie przez około dwa dziesięciolecia.
Obrazy Koniuszki to głównie nastrojowe nokturny z dzielnicy Kazimierz, sylwetki krakowskich Żydów, portrety wytwornych dam i wnętrza wiejskich chałup tworzone w duchu malarstwa niemieckiego. Wydaje się jednak, że to właśnie w odtwarzaniu sylwetek i fizjonomii ludzkich artysta osiągnął największą biegłość. Sam Henryk Sienkiewicz, widząc jego prace, mówił „Przede wszystkiem tedy sam p. Koniuszko zasługuje na bliższą uwagę. Jest to malarz zdolny i płodny. Miłuje on się w ciemnych barwach, mrokach, światełkach, połyskujących wśród ciemności i w ogóle w głębokich cieniach” (Ewa Micke-Broniarek, Malarstwo polskie. Realizm, naturalizm, Warszawa 2005). Prezentowany w katalogu portret kobiety znakomicie wpisuje się w tę konwencję. Postać wyłania się z mroku, a stosunkowo jednolita kolorystyka tu i ówdzie połyskuje jasnymi blikami światła. Zatarta data nie ułatwia badaczom usytuowania dzieła w oeuvre malarza. Pomaga tutaj jednak umieszczony przez niego skrupulatnie opis. ‘Monachium’ – tuż pod sygnaturą ukazuje się naszym oczom ledwo widoczna nazwa miasta. Portret ten zatem musiał powstać podczas zagranicznych studiów Koniuszki, najprawdopodobniej gdzieś na przełomie lat 70. i 80. XIX stulecia. Regionalny strój sportretowanej kobiety sugeruje tutaj rejon Bałkanów. Trudno dziś precyzyjnie powiedzieć, czy jest to reminiscencja egzotycznej podróży, czy jedynie studium ludowego typu kultywowane podczas kursów malarstwa. Patrząc na prace malarza wystawiane chociażby w 1884 w warszawskiej Zachęcie – „Cyganka”, „Egipcjanka” czy „Włoszka” – twierdzić należy, że fascynował go niezmiernie świat obcych kultur.
W latach 1866-75 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u F. Szynalewskiego, W. Łuszczkiewicza i J. Matejki. W roku 1875 uzyskał stypendium i po dłuższej przerwie, w czasie której działał w Krakowie, wyjechał do Monachium. Kontynuował studia w l. 1882-85 w tamtejszej akademii u Aleksandra Wagnera. Za swoje prace został dwukrotnie odznaczony - w roku 1882 i 1883 - srebrnymi medalami. Po powrocie do Krakowa (1885) ciężko zachorował i niemal całkowicie przestał malować. Tematem jego obrazów były przede wszystkim sceny rodzajowe z życia rzemieślników, portrety, rzadziej sceny wiejskie. Znaczną część swojej twórczości poświęcił tematyce żydowskiej. Malował zarówno portrety Żydów jak i sceny rozgrywające się na tle architektury i bóżnic krakowskiego Kazimierza - powroty z synagog, święta i modlitwy.
Description:
Portrait of a Woman from Balkans, circa 1880
oil/lined canvas, 126 x 84 cm; signed, dated and described lower right: 'W Koniuszko. | Monachium | (date illegible)',,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno (dublowane)
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany p.d.: 'W Koniuszko. | Monachium | (data nieczytelna)'
