6
Giovanni Battista Lampi | Portret hrabiny Giulii Piccoli Savorgnan di Brazzà (?), około 1797
Estymacja:
100,000 zł - 150,000 zł
Sprzedane
130,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna. XIX wiek, Modernizm, Międzywojnie
Wymiary
89 x 74 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 89 x 74 cm, na krośnie malarskim papierowa nalepka z opisem pochodzenia i atrybucją oraz nalepki galeryjne
Dziękujęmy Panu Roberto Pancheri'emu za potwierdzenie atrybucji. Dzieło zostanie uwzględnione w przygotowywanym przez Pana Roberto Pancheri'ego katalogu raisonné artysty.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Obiekt importowany spoza terytorium UE na podstawie odprawy czasowej. Importowy podatek VAT w wysokości 8% kwoty wylicytowanej, będzie doliczony do ceny sprzedaży obiektu.
W dobie oświecenia Giovanni Battista Lampi był jednym z najwybitniejszych europejskich portrecistów, który pracował na cesarskich dworach w Austrii i Rosji oraz dworze królewskim w Polsce. Artysta urodził się w Tyrolu w rodzinie malarza Mathiasa Lampiego. Edukację artystyczną odebrał od ojca, który tworzył w Weronie i Salzburgu. W 1773 roku dotarł do Trydentu, gdzie zaczął specjalizować się w malarstwie portretowym. W kolejnym okresie wyjechał do Innsbrucku i do Wiednia, gdzie, mianowany przez cesarza Józefa II, w 1786 roku objął stanowisko profesora w tamtejszej Akademii. Na zaproszenie Stanisława Augusta Poniatowskiego w latach 1788-1791 tworzył w Polsce, portretując członków dworu oraz arystokrację. Od 1791 roku przebywał w Rosji, gdzie tworzył na dworze carycy Katarzyny II. W 1797 roku powrócił do Wiednia.
Prezentowany portret pochodzi z amerykańskiej kolekcji prywatnej i już w 1900 roku był opisywany jako wizerunek hrabiny Savorgnan di Brazzà, lecz z chybioną atrybucją Élisabeth Vigée Le Brun (Blakeslee Galleries, Nowy Jork, 1900). Nieznane są precyzyjne losy obrazu, zarówno w XIX, jak i XX wieku, lecz najprawdopodobniej trafił na rynek amerykański, gdy rodzina Savorgnan di Brazzà wyprzedała pod koniec XIX wieku wyposażanie i dzieła sztuki z willi w okolicy Udine. Dzieło jest prawdopodobnie wizerunkiem Giulii Piccoli Savorgnan di Brazzà (ur. około 1760), żony Francesca (ur. około 1760), matki Ascanio (1793-1877), malarza oraz babki Pierre’a (1852-1905), znanego podróżnika do Afryki. Hrabina pochodziła z Udine we Friuli, gdzie współtworzyła lokalną scenę artystyczno-intelektualną. Była poetką i przyjaciółką artystów, m.in. Antonio Canovy, u którego kształcił się jej syn. Ze względu na stylistykę obraz daje się datować na ostatnią dekadę XVIII wieku. Po okresie polskim i rosyjskim Lampi powrócił do Wiednia w 1797 roku. Wtedy też mógł portretować hrabinę, szczególnie, że właśnie w tym okresie w Wiedniu studiował Ascanio.
Prezentowany portret wskazuje na nieprzeciętnie zdolności artysty w uchwyceniu charakteru i osobowości modela. Na tle ugrowego tła Lampi przedstawił w półpostaci, siedzącą kobietę. W przedstawieniu braknie przepychu, charakterystycznego dla wielu portretów pędzla artysty. Podobnie jak w „Portrecie hrabiego Franza Petera Friedricha von Diesbach” (1788, sprzedaż w Christie’s w 2017 roku) stworzył dzieło skromne w aparacie rekwizytów, lecz bogate w wyrazie modela. Wzrok widza koncentruje się na twarzy modelki, która przeszywa go rozumnym spojrzeniem, prezentując się jako nie tylko arystokrata, lecz erudytka. Układ rąk i dłoni w wizerunku hrabiny Savorgnan di Brazzà bliski jest kompozycji znanej z „Portretu Józefy z Radziwiłłów Massalskiej Grabowskiej” (około 1791, Muzeum Narodowe w Warszawie).
Giovanni Battista Lampi był jednym z najwybitniejszych portrecistów swojej epoki. Odbył początkowe szkolenie artystyczne w pracowni ojca, Mathiasa Lampiego, a następnie kształcił się w Salzburgu w pracowni Pietra Antonia Lorenzoniego oraz w Weronie i Trydencie. W 1786 został profesorem i radcą Akademii wiedeńskiej (funkcję tę pełnił z przerwami do 1822). Lata 1788-1791 spędził w Polsce, zaproszony przez króla Stanisława Augusta. Artysta portretował, m.in. Stanisława Augusta i osoby związane z dworem, marszałków Sejmu Wielkiego, dygnitarzy, magnatów oraz arystokratyczne damy. Miał tu wielu uczniów i naśladowców. W Polsce działali także dwaj jego synowie - Jan Chrzciciel Lampi, zwany Młodszym (1773-1837) oraz Franciszek Ksawery Lampi (1882-1852). W 1791 wrócił do Wiednia, skąd jednak niebawem wyjechał, by następne lata 1792-1797 spędzić w Rosji, na dworze Katarzyny II, gdzie portretował carycę, członków jej rodziny, dostojników rosyjskich.
Lampi był powszechnie cenionym artystą o czym świadczyć może mnogość zamówień portretowych oraz członkostwo w Akademii w Weronie (1773), Wiedniu (1785), Akademii w Petersburgu (1794) i Akademii szwedzkiej (1800). Jego wczesna twórczość kształtowała się pod wpływem późnego baroku włoskiego, by z czasem ewoluować w kierunku klasycyzmu.
Dzieła Lampieg z kolekcji publicznych znaleźć można m.in. w: Muzeum Czartoryskich, Muzeum Zamku w Łańcucie, Galerii Mielżyńskich w Poznaniu, Muzeum Narodowym w Warszawie oraz Zamku Tarnowskich w Dzikowie. W Petersburgu i Wiedniu znajdują się portrety panujących (Józef II, August II, Katarzyna II, Maria Fiodorowna i in.).
Description:
Portrait of a Countess Giulia Piccoli Savorgnan di Brazza (?), circa 1797
oil/canvas, 89 x 74 cm;, on the stretcher a paper label with description of provenance and authorship and gallery labels
We are grateful to Roberto Pancheri for endorsing the attribution. The painting will be included in the forthcoming artist's catalogue raisonné which is currently being prepared by Roberto Pancheri.,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Dziękujęmy Panu Roberto Pancheri'emu za potwierdzenie atrybucji. Dzieło zostanie uwzględnione w przygotowywanym przez Pana Roberto Pancheri'ego katalogu raisonné artysty.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Obiekt importowany spoza terytorium UE na podstawie odprawy czasowej. Importowy podatek VAT w wysokości 8% kwoty wylicytowanej, będzie doliczony do ceny sprzedaży obiektu.
W dobie oświecenia Giovanni Battista Lampi był jednym z najwybitniejszych europejskich portrecistów, który pracował na cesarskich dworach w Austrii i Rosji oraz dworze królewskim w Polsce. Artysta urodził się w Tyrolu w rodzinie malarza Mathiasa Lampiego. Edukację artystyczną odebrał od ojca, który tworzył w Weronie i Salzburgu. W 1773 roku dotarł do Trydentu, gdzie zaczął specjalizować się w malarstwie portretowym. W kolejnym okresie wyjechał do Innsbrucku i do Wiednia, gdzie, mianowany przez cesarza Józefa II, w 1786 roku objął stanowisko profesora w tamtejszej Akademii. Na zaproszenie Stanisława Augusta Poniatowskiego w latach 1788-1791 tworzył w Polsce, portretując członków dworu oraz arystokrację. Od 1791 roku przebywał w Rosji, gdzie tworzył na dworze carycy Katarzyny II. W 1797 roku powrócił do Wiednia.
Prezentowany portret pochodzi z amerykańskiej kolekcji prywatnej i już w 1900 roku był opisywany jako wizerunek hrabiny Savorgnan di Brazzà, lecz z chybioną atrybucją Élisabeth Vigée Le Brun (Blakeslee Galleries, Nowy Jork, 1900). Nieznane są precyzyjne losy obrazu, zarówno w XIX, jak i XX wieku, lecz najprawdopodobniej trafił na rynek amerykański, gdy rodzina Savorgnan di Brazzà wyprzedała pod koniec XIX wieku wyposażanie i dzieła sztuki z willi w okolicy Udine. Dzieło jest prawdopodobnie wizerunkiem Giulii Piccoli Savorgnan di Brazzà (ur. około 1760), żony Francesca (ur. około 1760), matki Ascanio (1793-1877), malarza oraz babki Pierre’a (1852-1905), znanego podróżnika do Afryki. Hrabina pochodziła z Udine we Friuli, gdzie współtworzyła lokalną scenę artystyczno-intelektualną. Była poetką i przyjaciółką artystów, m.in. Antonio Canovy, u którego kształcił się jej syn. Ze względu na stylistykę obraz daje się datować na ostatnią dekadę XVIII wieku. Po okresie polskim i rosyjskim Lampi powrócił do Wiednia w 1797 roku. Wtedy też mógł portretować hrabinę, szczególnie, że właśnie w tym okresie w Wiedniu studiował Ascanio.
Prezentowany portret wskazuje na nieprzeciętnie zdolności artysty w uchwyceniu charakteru i osobowości modela. Na tle ugrowego tła Lampi przedstawił w półpostaci, siedzącą kobietę. W przedstawieniu braknie przepychu, charakterystycznego dla wielu portretów pędzla artysty. Podobnie jak w „Portrecie hrabiego Franza Petera Friedricha von Diesbach” (1788, sprzedaż w Christie’s w 2017 roku) stworzył dzieło skromne w aparacie rekwizytów, lecz bogate w wyrazie modela. Wzrok widza koncentruje się na twarzy modelki, która przeszywa go rozumnym spojrzeniem, prezentując się jako nie tylko arystokrata, lecz erudytka. Układ rąk i dłoni w wizerunku hrabiny Savorgnan di Brazzà bliski jest kompozycji znanej z „Portretu Józefy z Radziwiłłów Massalskiej Grabowskiej” (około 1791, Muzeum Narodowe w Warszawie).
Giovanni Battista Lampi był jednym z najwybitniejszych portrecistów swojej epoki. Odbył początkowe szkolenie artystyczne w pracowni ojca, Mathiasa Lampiego, a następnie kształcił się w Salzburgu w pracowni Pietra Antonia Lorenzoniego oraz w Weronie i Trydencie. W 1786 został profesorem i radcą Akademii wiedeńskiej (funkcję tę pełnił z przerwami do 1822). Lata 1788-1791 spędził w Polsce, zaproszony przez króla Stanisława Augusta. Artysta portretował, m.in. Stanisława Augusta i osoby związane z dworem, marszałków Sejmu Wielkiego, dygnitarzy, magnatów oraz arystokratyczne damy. Miał tu wielu uczniów i naśladowców. W Polsce działali także dwaj jego synowie - Jan Chrzciciel Lampi, zwany Młodszym (1773-1837) oraz Franciszek Ksawery Lampi (1882-1852). W 1791 wrócił do Wiednia, skąd jednak niebawem wyjechał, by następne lata 1792-1797 spędzić w Rosji, na dworze Katarzyny II, gdzie portretował carycę, członków jej rodziny, dostojników rosyjskich.
Lampi był powszechnie cenionym artystą o czym świadczyć może mnogość zamówień portretowych oraz członkostwo w Akademii w Weronie (1773), Wiedniu (1785), Akademii w Petersburgu (1794) i Akademii szwedzkiej (1800). Jego wczesna twórczość kształtowała się pod wpływem późnego baroku włoskiego, by z czasem ewoluować w kierunku klasycyzmu.
Dzieła Lampieg z kolekcji publicznych znaleźć można m.in. w: Muzeum Czartoryskich, Muzeum Zamku w Łańcucie, Galerii Mielżyńskich w Poznaniu, Muzeum Narodowym w Warszawie oraz Zamku Tarnowskich w Dzikowie. W Petersburgu i Wiedniu znajdują się portrety panujących (Józef II, August II, Katarzyna II, Maria Fiodorowna i in.).
Description:
Portrait of a Countess Giulia Piccoli Savorgnan di Brazza (?), circa 1797
oil/canvas, 89 x 74 cm;, on the stretcher a paper label with description of provenance and authorship and gallery labels
We are grateful to Roberto Pancheri for endorsing the attribution. The painting will be included in the forthcoming artist's catalogue raisonné which is currently being prepared by Roberto Pancheri.,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Proweniencja
z kolekcji rodziny Brazza de Savorgnan, Udine, Włochy; Victor Morawetz (1859-1938); kolekcja prywatna, Nowy Jork
Literatura
Early English, Dutch and Flemish Paintings from the Blakeslee Galleries, New York 1900, nr 40 (il.), jako Élisabeth Vigée-Lebrun
