21
Edward Krasiński | "Intervention", 1981
Estymacja:
180,000 zł - 250,000 zł
Sprzedane
220,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Edward Krasiński (1925 - 2004)
Wymiary
105 x 100 cm
Kategoria
Opis
taśma klejąca, technika własna, fotografia/płótno, 105 x 100 cm, sygnowany, datowany i opisany na blejtramie: 'E. KRASINSKI - INTERVENTION - 1981', emulsja światłoczuła na tkaninie, taśma klejąca, technika własna
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Prezentowany obiekt stanowi kontynuację głównych założeń Krasińskiego. Artysta był znany z radykalnych gestów, praca stworzona przez niego na Biennale w Tokio w 1970 uznawana jest za pierwsze polskie dzieło konceptualne. „Interwencje” Edwarda Krasińskiego to seria, którą artysta zapoczątkował w 1968 na przyjęciu w swoim domu w Zalesiu Górnym pod Warszawą, niebieskim paskiem oklejając kilka dni drzew i dwie małe dziewczynki. Ten element z miejsca stał się znakiem rozpoznawczym Krasińskiego i jednocześnie określił zakres jego działań – „Interwencje” opierają się bowiem na bardzo subtelnej ingerencji w zastaną rzeczywistość w sposób, który zwraca uwagę na wyróżnione przedmioty, same w sobie. Adam Szymczyk pisał, w kontekście tych prac, że w sztuce Krasińskiego racjonalistyczna tradycja konstruktywizmu miesza się ze skłonnością do dadaistycznego żartu. Wyznaczony gestem oklejania „duchowy krąg” artysty, na poły ironiczny, na poły poetycki, nabiera potencjału do rozszerzania się w nieznanych kierunkach – niebieska taśma wypływała z butelek i kranów, wydobywała się z maszynki do mięsa, stawała się zakładką do książki. Krasiński oddziaływał swoją osobowością, ironią, humorem, podważając i kwestionując w subtelny sposób tradycyjne formy przejawiania się sztuki i jej sensy. Prace z cyklu „Interwencje” pojawiły się między innymi na wystawach w MoMA w Nowym Jorku. Na przełomie 2016 i 2017 Tate Liverpool zorganizowało dużą retrospektywę artysty, którą zaprezentowano następnie w Stedelijk Museum w Amsterdamie.
Twórczość Edwarda Krasińskiego jest zjawiskiem bardzo złożonym i ulotnym. Najważniejszym jej aspektem było bowiem samo życie tego artysty i jego twórcza postawa wobec rzeczywistości, która wyrażała się poprzez „życie w sztuce”, ideę tę prawdopodobnie najlepiej odzwierciedla działalność, którą uprawiał w swoim mieszkaniu, a zarazem pracowni dzielonej z Henrykiem Stażewskim. Obecnie działa w nim Instytut Awangardy. „W 1962 roku w jednym z budynków pracownię przy Alei Solidarności 64 otrzymał Henryk Stażewski. Początkowo dzielił ją z artystką Marią Ewą Łunkiewicz-Rogoyską i jej mężem Janem Rogoyskim, a od 1969 roku z Edwardem Krasińskim. Po sąsiedzku swoje studia mieli tutaj także malarze Jerzy Tchórzewski oraz Przemysław Brykalski. (…) Artyści wspólnie dzielili pracownię przy Solidarności przez 18 lat. Jednak to Krasiński jest dziś główną postacią tego miejsca. Po śmierci Stażewskiego w 1988 roku został w niej sam, wtedy też zaczął przekształcać studio w swoiste dzieło sztuki. (…) Cała przestrzeń studia jest totalnym dziełem sztuki. Krasiński zaczął je tworzyć od słynnej taśmy – niebieskiej linii – będącej symboliczną osią dla tego, co znajdowało się wokół niego, próbą porządkowania rzeczywistości i – jak to często u niego – po prostu żartem. Niebieską taśmę izolacyjną Schotch blue 3M o szerokości 19 mm naklejał niemal wszędzie (na ścianach, przedmiotach, ludziach, galeriach czy w przestrzeni miejskiej) na wysokości 130 cm. Była jego znakiem rozpoznawczym. (…) Krasiński nieustannie bawił się otaczającą go przestrzenią, robiąc to tak, jakby zastawiał na widza pułapki. Wszędzie można natknąć się na małe myszki, potknąć o gałązkę wyrastającą z podłogi, kran wystający ze ściany czy przestraszyć ostrza przypominającego płetwę rekina wystającego ze stołu (stworzył go jeszcze razem ze Stażewskim). Jest tu też ulubiony fotel, na którym często przesiadywał i zdjęcia dwóch postaci (Krasińskiego i Stefana Szydłowskiego) stojące naprzeciwko siebie, które ustawił tak, jakby grali… w ping-ponga! Między nimi umieścił czerwoną piłeczkę, która wygląda jakby zastygła w locie. (…) Oprócz tego, że studio pełniło funkcję mieszkania i pracowni, było także miejscem spotkań towarzyskich i dyskusji artystów z kręgu awangardy i neoawangardy. Bywali tu Tadeusz Kantor, Wiesław Borowski, Koji Kamoji, Marek Nowakowski, Anka Ptaszkowska, Hanna i Gaber Rechowiczowie oraz Tadeusz Rolke. Krasiński stworzył ze swojego studia coś na kształt teatru. Wykonał do niego scenografię, stworzył iluzję, liczne pułapki i gry z widzem. Jedynym aktorem na jego własnej scenie był on sam. Nie zapominając przy tym o swoim przyjacielu” (źródło: www.miejsceartysty.pl/portfolio/instytut-awangardy).
W Krakowie podczas wojny uczęszczał do Kunstgewerbeschule. Po wojnie studiował w krakowskiej ASP. W latach 50 - tych przeniósł się do Warszawy. Wystawiał od 1962 roku. Początkowo związany był z kręgiem Galerii Krzywego Koła. Po jej zamknięciu, w 1966, razem z krytykami Wiesławem Borowskim, Anką Ptaszkowską i Mariuszem Tchorkiem i oraz artystami Tadeuszem Kantorem, Henrykiem Stażewskim i Zbigniewem Gostomskim był współtwórcą warszawskiej Galerii Foksal, w której wielokrotnie wystawiał swoje prace (15 wystaw indywidualnych, ostatnia w lutym 2004), z przerwą w latach 1970-1984. Od 1970 mieszkał wspólnie z Henrykiem Stażewskim w pracowni na ostatnim piętrze bloku przy ul. Świerczewskiego (obecnie al. Solidarności). Miał również liczne wystawy w innych galeriach polskich i zagranicznych (m.in. w 2003 w Anton Kern Gallery w Nowym Jorku). Przedstawiciel awangardy, od lat 70 znakiem rozpoznawczym jego prac była niebieska taśma samoprzylepna, umieszczona na pracach na wysokości 130 cm. Popularny w środowiskach artystycznych, bohater wielu anegdot. Twórczość Edwarda Krasińskiego jest zjawiskiem bardzo złożonym, ulotnym i nieuchwytnym. Najważniejszym jej aspektem było bowiem samo życie tego artysty i jego twórcza postawa wobec rzeczywistości, która wyrażała się poprzez „życie w sztuce”. Nieustannie oddziaływał on na świat swoją osobowością, ironią, humorem, podważając i kwestionując w subtelny sposób tradycyjne formy przejawiania się sztuki i jej sensy. Prace Edwarda Krasińskiego znajdują się w zbiorach m.in. Centre Georges Pompidou w Paryżu, Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie i we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi i Galerii Narodowej w Pradze.
Description:
"Intervention", 1981
adhesive tape, mixed media, photography/canvas, 105 x 100 cm; signed, dated and described on the stretcher: 'E. KRASINSKI - INTERVENTION - 1981', emulsja swiatloczula na tkaninie, tasma klejaca, technika wlasna
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Prezentowany obiekt stanowi kontynuację głównych założeń Krasińskiego. Artysta był znany z radykalnych gestów, praca stworzona przez niego na Biennale w Tokio w 1970 uznawana jest za pierwsze polskie dzieło konceptualne. „Interwencje” Edwarda Krasińskiego to seria, którą artysta zapoczątkował w 1968 na przyjęciu w swoim domu w Zalesiu Górnym pod Warszawą, niebieskim paskiem oklejając kilka dni drzew i dwie małe dziewczynki. Ten element z miejsca stał się znakiem rozpoznawczym Krasińskiego i jednocześnie określił zakres jego działań – „Interwencje” opierają się bowiem na bardzo subtelnej ingerencji w zastaną rzeczywistość w sposób, który zwraca uwagę na wyróżnione przedmioty, same w sobie. Adam Szymczyk pisał, w kontekście tych prac, że w sztuce Krasińskiego racjonalistyczna tradycja konstruktywizmu miesza się ze skłonnością do dadaistycznego żartu. Wyznaczony gestem oklejania „duchowy krąg” artysty, na poły ironiczny, na poły poetycki, nabiera potencjału do rozszerzania się w nieznanych kierunkach – niebieska taśma wypływała z butelek i kranów, wydobywała się z maszynki do mięsa, stawała się zakładką do książki. Krasiński oddziaływał swoją osobowością, ironią, humorem, podważając i kwestionując w subtelny sposób tradycyjne formy przejawiania się sztuki i jej sensy. Prace z cyklu „Interwencje” pojawiły się między innymi na wystawach w MoMA w Nowym Jorku. Na przełomie 2016 i 2017 Tate Liverpool zorganizowało dużą retrospektywę artysty, którą zaprezentowano następnie w Stedelijk Museum w Amsterdamie.
Twórczość Edwarda Krasińskiego jest zjawiskiem bardzo złożonym i ulotnym. Najważniejszym jej aspektem było bowiem samo życie tego artysty i jego twórcza postawa wobec rzeczywistości, która wyrażała się poprzez „życie w sztuce”, ideę tę prawdopodobnie najlepiej odzwierciedla działalność, którą uprawiał w swoim mieszkaniu, a zarazem pracowni dzielonej z Henrykiem Stażewskim. Obecnie działa w nim Instytut Awangardy. „W 1962 roku w jednym z budynków pracownię przy Alei Solidarności 64 otrzymał Henryk Stażewski. Początkowo dzielił ją z artystką Marią Ewą Łunkiewicz-Rogoyską i jej mężem Janem Rogoyskim, a od 1969 roku z Edwardem Krasińskim. Po sąsiedzku swoje studia mieli tutaj także malarze Jerzy Tchórzewski oraz Przemysław Brykalski. (…) Artyści wspólnie dzielili pracownię przy Solidarności przez 18 lat. Jednak to Krasiński jest dziś główną postacią tego miejsca. Po śmierci Stażewskiego w 1988 roku został w niej sam, wtedy też zaczął przekształcać studio w swoiste dzieło sztuki. (…) Cała przestrzeń studia jest totalnym dziełem sztuki. Krasiński zaczął je tworzyć od słynnej taśmy – niebieskiej linii – będącej symboliczną osią dla tego, co znajdowało się wokół niego, próbą porządkowania rzeczywistości i – jak to często u niego – po prostu żartem. Niebieską taśmę izolacyjną Schotch blue 3M o szerokości 19 mm naklejał niemal wszędzie (na ścianach, przedmiotach, ludziach, galeriach czy w przestrzeni miejskiej) na wysokości 130 cm. Była jego znakiem rozpoznawczym. (…) Krasiński nieustannie bawił się otaczającą go przestrzenią, robiąc to tak, jakby zastawiał na widza pułapki. Wszędzie można natknąć się na małe myszki, potknąć o gałązkę wyrastającą z podłogi, kran wystający ze ściany czy przestraszyć ostrza przypominającego płetwę rekina wystającego ze stołu (stworzył go jeszcze razem ze Stażewskim). Jest tu też ulubiony fotel, na którym często przesiadywał i zdjęcia dwóch postaci (Krasińskiego i Stefana Szydłowskiego) stojące naprzeciwko siebie, które ustawił tak, jakby grali… w ping-ponga! Między nimi umieścił czerwoną piłeczkę, która wygląda jakby zastygła w locie. (…) Oprócz tego, że studio pełniło funkcję mieszkania i pracowni, było także miejscem spotkań towarzyskich i dyskusji artystów z kręgu awangardy i neoawangardy. Bywali tu Tadeusz Kantor, Wiesław Borowski, Koji Kamoji, Marek Nowakowski, Anka Ptaszkowska, Hanna i Gaber Rechowiczowie oraz Tadeusz Rolke. Krasiński stworzył ze swojego studia coś na kształt teatru. Wykonał do niego scenografię, stworzył iluzję, liczne pułapki i gry z widzem. Jedynym aktorem na jego własnej scenie był on sam. Nie zapominając przy tym o swoim przyjacielu” (źródło: www.miejsceartysty.pl/portfolio/instytut-awangardy).
W Krakowie podczas wojny uczęszczał do Kunstgewerbeschule. Po wojnie studiował w krakowskiej ASP. W latach 50 - tych przeniósł się do Warszawy. Wystawiał od 1962 roku. Początkowo związany był z kręgiem Galerii Krzywego Koła. Po jej zamknięciu, w 1966, razem z krytykami Wiesławem Borowskim, Anką Ptaszkowską i Mariuszem Tchorkiem i oraz artystami Tadeuszem Kantorem, Henrykiem Stażewskim i Zbigniewem Gostomskim był współtwórcą warszawskiej Galerii Foksal, w której wielokrotnie wystawiał swoje prace (15 wystaw indywidualnych, ostatnia w lutym 2004), z przerwą w latach 1970-1984. Od 1970 mieszkał wspólnie z Henrykiem Stażewskim w pracowni na ostatnim piętrze bloku przy ul. Świerczewskiego (obecnie al. Solidarności). Miał również liczne wystawy w innych galeriach polskich i zagranicznych (m.in. w 2003 w Anton Kern Gallery w Nowym Jorku). Przedstawiciel awangardy, od lat 70 znakiem rozpoznawczym jego prac była niebieska taśma samoprzylepna, umieszczona na pracach na wysokości 130 cm. Popularny w środowiskach artystycznych, bohater wielu anegdot. Twórczość Edwarda Krasińskiego jest zjawiskiem bardzo złożonym, ulotnym i nieuchwytnym. Najważniejszym jej aspektem było bowiem samo życie tego artysty i jego twórcza postawa wobec rzeczywistości, która wyrażała się poprzez „życie w sztuce”. Nieustannie oddziaływał on na świat swoją osobowością, ironią, humorem, podważając i kwestionując w subtelny sposób tradycyjne formy przejawiania się sztuki i jej sensy. Prace Edwarda Krasińskiego znajdują się w zbiorach m.in. Centre Georges Pompidou w Paryżu, Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie i we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi i Galerii Narodowej w Pradze.
Description:
"Intervention", 1981
adhesive tape, mixed media, photography/canvas, 105 x 100 cm; signed, dated and described on the stretcher: 'E. KRASINSKI - INTERVENTION - 1981', emulsja swiatloczula na tkaninie, tasma klejaca, technika wlasna
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
taśma klejąca, technika własna, fotografia/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na blejtramie: 'E. KRASINSKI - INTERVENTION - 1981'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Niemcy; Desa Unicum, private sale, 2014; kolekcja prywatna, Poznań
