8
Ryszard Winiarski | "28th game", 1991
Estymacja:
40,000 zł - 60,000 zł
Sprzedane
60,000 zł
Aukcja na żywo
Art Outlet. Sztuka Współczesna
Artysta
Ryszard Winiarski (1936 - 2006)
Wymiary
64 x 64 cm
Kategoria
Opis
akryl/płyta, 64 x 64 cm, sygnowany i datowany p.d.: 'winiarski '91' oraz opisany l.d.: '28-th game', sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: '28-th game | winiarski '91'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Tylko przypadek do nas przemawia. Staramy się czytać w nim, jak Cyganki odczytują przyszłość z fusów na dnie filiżanki”.
Milan Kundera, Nieznośna lekkość bytu
Pierwszym obszarem fascynacji Ryszarda Winiarskiego była matematyka i to zdeterminowało późniejsze wybory artystyczne. Jego sposób definiowania sztuki i działania był niezwykłym przykładem połączenia nauk ścisłych i kreatywności. Dzisiaj to zestawienie już nas nie dziwi, ale w latach 60., gdy artysta debiutował, był ze swoją teorią programowania obrazów bliżej rodzącej się równolegle w Niemczech i Stanach Zjednoczonych sztuki cyfrowej niż rodzimym nurtom. Choć Winiarski do generowania obrazów nie używał technologii komputerowych, to jego wizualne reprezentacje układów statystycznych przypominają procedury algorytmiczne rozwijane do dzisiaj przez nurt sztuki cyfrowej. Natomiast pozbawienie dzieła sztuki jego materialnej wartości zapowiadało nadchodzący konceptualizm. Pionierskie myślenie Winiarskiego zdecydowanie wyprzedzało swój czas.
Już jako młody artysta zaproponował spójną, nowatorską i opartą na fundamencie matematyki koncepcję, którą rozwijał przez całe swoje życie. Jej początki wykrystalizowały się pod koniec studiów na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, a decydujący na nią wpływ miało seminarium traktujące o związkach nauki i sztuki prowadzone na uczelni przez Mieczysława Porębskiego. Dla Winiarskiego, którego edukację artystyczną poprzedziło uzyskanie dyplomu na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej na Politechnice Warszawskiej, zetknięcie się z poruszoną przez Porębskiego kwestią było niezwykle mocnym zdarzeniem o charakterze iluminacji i zdecydowało o wypracowaniu koncepcji opartej na fundamencie naukowym, w której to artysta przekładał na język sztuki zagadnienia z obszaru nauk ścisłych takich jak statystyka, teoria gier, przypadek. Dyplomowy esej Winiarskiego nosił tytuł „Zdarzenie – Informacja – Obraz”, częściej jednak dla określenia swojej sztuki używał słowa „system”, obrazy zaś były dla niego „obszarami”. Takie podejście nie uwzględniało emocji i subiektywności samego twórcy, a było wizualną rejestracją układów wynikających z przyjętych reguł gry. Dla Winiarskiego estetyka obrazu i jego materialna obecność nie stanowiły głównego celu, ważniejszy od efektu był sam proces. Powstające prace były dla niego tylko „produktem ubocznym” przyjętego systemu zaplanowanych operacji myślowych. Artysta zmierzał do pełnej transparentności w sztuce, chciał w niej pokazać tylko to, co robił, nie zostawiając pola na interpretacje i asocjacje, stąd też wynikało ograniczenie środków wyrazowych i użycie głównie dwóch barw: czerni i bieli.
Znakiem rozpoznawczym artysty stały się kwadratowe płótna wypełnione układami mniejszych kwadracików w dwóch kolorach. Ten dualizm był odzwierciedleniem systemu binarnego. Konstruowanie „obszaru” artysta zaczynał od ustalenia reguł. Określały one, jaki rozmiar miało płótno i jak było dzielone, układ siatki, liczbę mniejszych kwadracików i narożnik, od którego będzie rozwijać się kompozycja. Następnie o zapełnianiu konkretnych pól kolorem decydował przypadek: rzut kostką lub monetą. Z czasem artysta losowo dodawał trzeci kolor, wychodził w przestrzeń, tworząc reliefowe kompozycje, odchodził od kwadratu na rzecz rombów i innych czworoboków. Na niektórych pracach znajdują się zapiski wyjaśniające reguły, którymi się posługiwał, do innych dołączał specjalne instrukcje. Lata 70. przyniosły rozwinięcie teorii gier, co miało swoje odzwierciedlenie w projektach siedmiu „Gier” oddanych do użycia publiczności, która jednak uparcie, wbrew woli Winiarskiego, doszukiwała się w nich malarstwa. Praca „28th game” pochodzi z czasu, gdy w twórczości artysty było coraz więcej działania intuicji, ale też świadomych propozycji nowych kształtów i reguł. Zapełnione na czarno kwadraciki układają się w dramatyczne, spiczaste formy, które przyciągają wzrok i przekazują komunikat o binarnej naturze świata.
Studiował na Politechnice i w ASP w Warszawie. W 1965 roku powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie użył jako podstawowej jednostki struktury czarny i biały kwadrat, a ich układ wynikał z przypadku. W 1966 otrzymał nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m. in. w Teatrze Polskim w Warszawie. Od 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał ok. 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971).
Description:
"28th game", 1991
acrylic/board, 64 x 64 cm; signed and dated lower right: 'winiarski '91' and described lower left: '28-th game', signed, dated and described on the reverse: '28-th game | winiarski '91'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Tylko przypadek do nas przemawia. Staramy się czytać w nim, jak Cyganki odczytują przyszłość z fusów na dnie filiżanki”.
Milan Kundera, Nieznośna lekkość bytu
Pierwszym obszarem fascynacji Ryszarda Winiarskiego była matematyka i to zdeterminowało późniejsze wybory artystyczne. Jego sposób definiowania sztuki i działania był niezwykłym przykładem połączenia nauk ścisłych i kreatywności. Dzisiaj to zestawienie już nas nie dziwi, ale w latach 60., gdy artysta debiutował, był ze swoją teorią programowania obrazów bliżej rodzącej się równolegle w Niemczech i Stanach Zjednoczonych sztuki cyfrowej niż rodzimym nurtom. Choć Winiarski do generowania obrazów nie używał technologii komputerowych, to jego wizualne reprezentacje układów statystycznych przypominają procedury algorytmiczne rozwijane do dzisiaj przez nurt sztuki cyfrowej. Natomiast pozbawienie dzieła sztuki jego materialnej wartości zapowiadało nadchodzący konceptualizm. Pionierskie myślenie Winiarskiego zdecydowanie wyprzedzało swój czas.
Już jako młody artysta zaproponował spójną, nowatorską i opartą na fundamencie matematyki koncepcję, którą rozwijał przez całe swoje życie. Jej początki wykrystalizowały się pod koniec studiów na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, a decydujący na nią wpływ miało seminarium traktujące o związkach nauki i sztuki prowadzone na uczelni przez Mieczysława Porębskiego. Dla Winiarskiego, którego edukację artystyczną poprzedziło uzyskanie dyplomu na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej na Politechnice Warszawskiej, zetknięcie się z poruszoną przez Porębskiego kwestią było niezwykle mocnym zdarzeniem o charakterze iluminacji i zdecydowało o wypracowaniu koncepcji opartej na fundamencie naukowym, w której to artysta przekładał na język sztuki zagadnienia z obszaru nauk ścisłych takich jak statystyka, teoria gier, przypadek. Dyplomowy esej Winiarskiego nosił tytuł „Zdarzenie – Informacja – Obraz”, częściej jednak dla określenia swojej sztuki używał słowa „system”, obrazy zaś były dla niego „obszarami”. Takie podejście nie uwzględniało emocji i subiektywności samego twórcy, a było wizualną rejestracją układów wynikających z przyjętych reguł gry. Dla Winiarskiego estetyka obrazu i jego materialna obecność nie stanowiły głównego celu, ważniejszy od efektu był sam proces. Powstające prace były dla niego tylko „produktem ubocznym” przyjętego systemu zaplanowanych operacji myślowych. Artysta zmierzał do pełnej transparentności w sztuce, chciał w niej pokazać tylko to, co robił, nie zostawiając pola na interpretacje i asocjacje, stąd też wynikało ograniczenie środków wyrazowych i użycie głównie dwóch barw: czerni i bieli.
Znakiem rozpoznawczym artysty stały się kwadratowe płótna wypełnione układami mniejszych kwadracików w dwóch kolorach. Ten dualizm był odzwierciedleniem systemu binarnego. Konstruowanie „obszaru” artysta zaczynał od ustalenia reguł. Określały one, jaki rozmiar miało płótno i jak było dzielone, układ siatki, liczbę mniejszych kwadracików i narożnik, od którego będzie rozwijać się kompozycja. Następnie o zapełnianiu konkretnych pól kolorem decydował przypadek: rzut kostką lub monetą. Z czasem artysta losowo dodawał trzeci kolor, wychodził w przestrzeń, tworząc reliefowe kompozycje, odchodził od kwadratu na rzecz rombów i innych czworoboków. Na niektórych pracach znajdują się zapiski wyjaśniające reguły, którymi się posługiwał, do innych dołączał specjalne instrukcje. Lata 70. przyniosły rozwinięcie teorii gier, co miało swoje odzwierciedlenie w projektach siedmiu „Gier” oddanych do użycia publiczności, która jednak uparcie, wbrew woli Winiarskiego, doszukiwała się w nich malarstwa. Praca „28th game” pochodzi z czasu, gdy w twórczości artysty było coraz więcej działania intuicji, ale też świadomych propozycji nowych kształtów i reguł. Zapełnione na czarno kwadraciki układają się w dramatyczne, spiczaste formy, które przyciągają wzrok i przekazują komunikat o binarnej naturze świata.
Studiował na Politechnice i w ASP w Warszawie. W 1965 roku powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie użył jako podstawowej jednostki struktury czarny i biały kwadrat, a ich układ wynikał z przypadku. W 1966 otrzymał nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m. in. w Teatrze Polskim w Warszawie. Od 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał ok. 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971).
Description:
"28th game", 1991
acrylic/board, 64 x 64 cm; signed and dated lower right: 'winiarski '91' and described lower left: '28-th game', signed, dated and described on the reverse: '28-th game | winiarski '91'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Stan zachowania
0
Technika
akryl/płyta
Sygnatura
sygnowany i datowany p.d.: 'winiarski '91' oraz opisany l.d.: '28-th game'
Proweniencja
0
Literatura
0
Wystawiany
0
