130 x 178 cm

akryl/płótno, 130 x 178 cm, każda część sygnowana, datowana i opisana na odwrociu: 'ZBIGNIEW GOSTOMSKI | 1972 | 130 X 89 cm | (ACRYL)'

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.


Początek lat 70. w sztuce polskiej wyznaczają narodziny sztuki konceptualnej, ukonstytuowanej słynnym sympozjum „Wrocław ‘70”. Brali w nim udział artyści i teoretycy ze środowiska. W związku z wydarzeniem Zbigniew Gostomski przygotował projekt pt. „Fragment systemu. Zaczyna się we Wrocławiu”, którego założeniem było rozmieszczenie w różnych częściach goszczącego wydarzenie miasta oraz obszarach przylegających dwóch rodzajów niezidentyfikowanych, powtarzających się elementów oznaczonych jako „o” lub „/”. Według Andrzeja Turowskiego realizacja Gostomskiego była swego rodzaju „absolutnym environment i absolutną formą” (Lech Stangret, Zbigniew Gostomski. Ad rem, Radom 2012, s. 11). W kontekście tej pracy często mówi się o pierwszej w Polsce manifestacji sztuki konceptualnej – w tym przypadku zakładającej dowolne ułożenie, kontekst oraz sposób oddziaływania na siebie elementów pracy. Dzieło Gostomskiego okazało się symptomatyczne dla rozwoju neoawangardy w kraju.

Oprócz zagadnień wzajemnego oddziaływania na siebie obiektów Gostomskiego interesowało również zgłębianie tajemnicy koloru. Jego artystyczne dociekania znalazły realizację w serii „10 obrazów”, w ramach której „w wypadku dziewięciu obrazów artysta mieszał osiem pigmentów i równomiernie zamalowywał powstałą w ten sposób farbą powierzchnie płócien. Pozostały dziewiąty pigment występował w formie czystej w postaci pasa koloru położonego centralnie i równolegle do obrzeży obrazu. Obrazy różniły się tym, że każdy z pigmentów, który pojawiał się jako czysty kolor, był eliminowany ze składu mieszaniny. Dziesiąty obraz został całkowicie zamalowany farbą utworzoną ze zmieszania wszystkich dziewięciu pigmentów. (…) ’10 obrazów’ zawiera (…) refleksje Gostomskiego nad rzekomym końcem malarstwa – haśle, które powróciło w radykalnej wersji w konceptualizmie. W dziele warszawskiego artysty zjawisko koloru pojawiło się jako konkret i stąd też w jednym z wywiadów stwierdzał z przekąsem, że nie przewiduje sytuacji końca malarstwa ‘skoro istnieje pigment’” (dz. cyt., s. 12). W późniejszym okresie Gostomski zaczął analizować możliwości podziału obrazu jako ograniczonej formy. Najlepszym tego przykładem są cykle dzieł: „Obraz” i „Tkanina” wykonane w 1975. W tym pierwszym, zaprezentowanym podczas Biennale Sztuki w Wenecji w 1976, przedstawił wszystkie możliwości podziału powierzchni na trzy równe części.

W prezentowanej w katalogu pracy z 1972 widać charakterystyczne dla twórczości artysty próby rozstrzygnięcia problemu podziału poszczególnych części płótna na jego powierzchni. Dyptyk przypomina formę prac znajdujących się w kolekcjach polskich muzeów, na przykład Muzeum Sztuki w Łodzi („Żółte na czarnym III”, 1969) i Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze („Relief malowany”, 1982). Czysta w formie kompozycja, rozegrana jedynie w dwóch kolorach, wydaje się bardziej zapisem artystycznych kalkulacji malarza niż twórczością abstrakcyjną per se. Wiesław Borowski pisał o pracach malarza: „Kształt geometryczny nie jest ani jedynym, ani pierwszoplanowym elementem kompozycji Gostomskiego, jest najwyżej tej kompozycji podłożem. (…) W miejsce stosunków liczbowych między kształtami w jego obrazach decydującą rolę spełnia statystyczna zasada budowania jednolitego układu kompozycyjnego drogą określonego przekształcenia natężeń kolorystycznych”.

Gostomski został szybko rozpoznany przez polskie środowisko artystyczne jako ważna postać. Niemal od początku swojej drogi był związany z awangardą. W 2 połowie lat 60. brał udział w otwarciu i budowaniu programu słynnej Galerii Foksal – kolebki współczesnej twórczości awangardowej. Już w latach 60. wystawiał swoje prace na słynnym Biennale w São Paulo w 1976 oraz na Biennale w Wenecji. W ciągu wielu lat swojej twórczości zorganizował wiele pokazów w kraju i za granicą. Jednym z nich była „16 Contemporary Polish Artists” w Ridgefield, na której pokazywano reprodukowane tu płótna.

Description:
Untitled - diptych, 1972
acrylic/canvas, 130 x 178 cm; each part signed, dated and described on the reverse: 'ZBIGNIEW GOSTOMSKI | 1972 | 130 X 89 cm | (ACRYL)',

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.

akryl/płótno

każda część sygnowana, datowana i opisana na odwrociu: 'ZBIGNIEW GOSTOMSKI | 1972 | 130 X 89 cm | (ACRYL)'