30
Marek Włodarski (wł. Henryk Streng) | "Sąd nieostateczny II", około1957
Estymacja:
90,000 zł - 150,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Wymiary
141 x 115,5 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 141 x 115,5 cm,
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Marek Włodarski urodził się we Lwowie w 1903 jako Henryk Streng. Początkowo chciał być muzykiem – podobnie jak Alfred Lenica grał na skrzypcach, a muzyka była powracającym motywem jego twórczości. W latach 1920-24 uczył się w Szkole Sztuk Zdobniczych u Kazimierza Sichulskiego, który go protegował i pomógł mu wyjechać do Paryża, gdzie przez pół roku uczył się w Académie Moderne Fernanda Légera. Silny wpływ wywarły na nim postaci André Bretona oraz André Massona. We Lwowie od 1930 współtworzył lewicującą grupę „Artes”, która w 1934 zmieniła nazwę na „Neoartes”. W 1933 wstąpił do Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom, podporządkowanej Międzynarodówce Komunistycznej. Po wybuchu II wojny światowej wziął udział w Kampanii Wrześniowej jako żołnierz Wojska Polskiego. Po kapitulacji wrócił do Lwowa i w obawie przed prześladowaniem zmienił nazwisko na Marek Włodarski. Od 1944 mieszkał w Warszawie, gdzie przeżył Powstanie Warszawskie, a następnie trafił do obozu koncentracyjnego Stutthof. Po wyzwoleniu obozu mieszkał do śmierci w Warszawie, gdzie od 1947 był wykładowcą na Akademii Sztuk Pięknych – od 1956 w stopniu profesora. W okresie międzywojennym tworzył pod wpływem krakowskich formistów, kubizmu i futuryzmu. Nieco wcześniej, w okresie paryskim, inspirował się też surrealizmem, malarstwem naiwnym i folklorem. Malował i rysował sceny z muzykantami, tancerzami, manekinami, cyrkowymi magikami, piwoszami. Swoje postaci wyposażał w atrybuty tej samej, cyrkowo-odpustowej kategorii. W latach 30. twórczość Włodarskiego – wtedy Strenga – zaczęła wyrażać jego zainteresowania polityczne.
Marek Włodarski był artystą, którego historycy i krytycy sztuki jednomyślnie nazywają jednym z najoryginalniejszych i najmniej przeciętnych polskich twórców XX wieku. Należał do tych, którzy wyznaczali nowe horyzonty, a samego siebie nazywał „modernistą”. Był awangardzistą zdolnym do wygenerowania prawdziwej zmiany w polskim środowisku artystycznym, na które szczególny wpływ wywarł w okresie międzywojennym. Jego biografia zaś odzwierciedla złożoność polskiej tożsamości międzywojennej i graniczne, dehumanizujące doświadczenia holokaustu, II wojny światowej i stalinizmu. Mimo to historia tej niezwykłej postaci uległa zatarciu, a pamięć o Włodarskim została przywrócona dopiero w ciągu ostatnich lat.
Powojenna twórczość Włodarskiego to interesujący, jakże odmienny od wcześniejszych obrazów, epizod w jego artystycznej biografii ze względu na zainteresowanie artysty sztuką abstrakcyjną. Początkowo były to formy poddane geometryzacji, z czasem artysta rozmiękczył kontur, zwracając się w swoich pracach ku formom organicznym. Zasadniczy temat obrazu stanowi gra kolorystycznych akcentów, rzuconych na płótno swobodnym pociągnięciami pędzla, rozegranych na monochromatycznej płaszczyźnie kompozycji. Według opinii badaczy malarstwa Włodarskiego prace tego okresu stanowią interesujący odpowiednik francuskiej i włoskiej abstrakcji lirycznej.
Studiował we lwowskiej Wolnej Akademii Sztuk Pięknych i Państwowej Szkole Przemysłowej pod kierunkiem Kazimierza Sichulskiego i w paryskiej Académie Moderne u Fernanda Légera. Był zafascynowany naiwną sztuką prowincjonalną, jarmarcznym folklorem i lunaparkiem; często wykorzystywał motyw człowieka-manekina. W roku 1930 przyłączył się do grupy ARTES (należeli do niej m.in.: Jerzy Janisch, Mieczysław Wysocki, Aleksander Krzywobłocki, Ludwik Lille, Otto Hahn, Tadeusz Wojciechowski, Aleksander Riemer). Po wojnie wykładał w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Brał udział w pracach warszawskiego Klubu Młodych Artystów i Naukowców, uczestniczył w Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie (1948). Jego powojenna twórczość stanowi interesujący odpowiednik francuskiej i włoskiej abstrakcji lirycznej.
Description:
"Judgment Not Final II", circa 1957
oil/canvas, 141 x 115.5 cm; , ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Marek Włodarski urodził się we Lwowie w 1903 jako Henryk Streng. Początkowo chciał być muzykiem – podobnie jak Alfred Lenica grał na skrzypcach, a muzyka była powracającym motywem jego twórczości. W latach 1920-24 uczył się w Szkole Sztuk Zdobniczych u Kazimierza Sichulskiego, który go protegował i pomógł mu wyjechać do Paryża, gdzie przez pół roku uczył się w Académie Moderne Fernanda Légera. Silny wpływ wywarły na nim postaci André Bretona oraz André Massona. We Lwowie od 1930 współtworzył lewicującą grupę „Artes”, która w 1934 zmieniła nazwę na „Neoartes”. W 1933 wstąpił do Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom, podporządkowanej Międzynarodówce Komunistycznej. Po wybuchu II wojny światowej wziął udział w Kampanii Wrześniowej jako żołnierz Wojska Polskiego. Po kapitulacji wrócił do Lwowa i w obawie przed prześladowaniem zmienił nazwisko na Marek Włodarski. Od 1944 mieszkał w Warszawie, gdzie przeżył Powstanie Warszawskie, a następnie trafił do obozu koncentracyjnego Stutthof. Po wyzwoleniu obozu mieszkał do śmierci w Warszawie, gdzie od 1947 był wykładowcą na Akademii Sztuk Pięknych – od 1956 w stopniu profesora. W okresie międzywojennym tworzył pod wpływem krakowskich formistów, kubizmu i futuryzmu. Nieco wcześniej, w okresie paryskim, inspirował się też surrealizmem, malarstwem naiwnym i folklorem. Malował i rysował sceny z muzykantami, tancerzami, manekinami, cyrkowymi magikami, piwoszami. Swoje postaci wyposażał w atrybuty tej samej, cyrkowo-odpustowej kategorii. W latach 30. twórczość Włodarskiego – wtedy Strenga – zaczęła wyrażać jego zainteresowania polityczne.
Marek Włodarski był artystą, którego historycy i krytycy sztuki jednomyślnie nazywają jednym z najoryginalniejszych i najmniej przeciętnych polskich twórców XX wieku. Należał do tych, którzy wyznaczali nowe horyzonty, a samego siebie nazywał „modernistą”. Był awangardzistą zdolnym do wygenerowania prawdziwej zmiany w polskim środowisku artystycznym, na które szczególny wpływ wywarł w okresie międzywojennym. Jego biografia zaś odzwierciedla złożoność polskiej tożsamości międzywojennej i graniczne, dehumanizujące doświadczenia holokaustu, II wojny światowej i stalinizmu. Mimo to historia tej niezwykłej postaci uległa zatarciu, a pamięć o Włodarskim została przywrócona dopiero w ciągu ostatnich lat.
Powojenna twórczość Włodarskiego to interesujący, jakże odmienny od wcześniejszych obrazów, epizod w jego artystycznej biografii ze względu na zainteresowanie artysty sztuką abstrakcyjną. Początkowo były to formy poddane geometryzacji, z czasem artysta rozmiękczył kontur, zwracając się w swoich pracach ku formom organicznym. Zasadniczy temat obrazu stanowi gra kolorystycznych akcentów, rzuconych na płótno swobodnym pociągnięciami pędzla, rozegranych na monochromatycznej płaszczyźnie kompozycji. Według opinii badaczy malarstwa Włodarskiego prace tego okresu stanowią interesujący odpowiednik francuskiej i włoskiej abstrakcji lirycznej.
Studiował we lwowskiej Wolnej Akademii Sztuk Pięknych i Państwowej Szkole Przemysłowej pod kierunkiem Kazimierza Sichulskiego i w paryskiej Académie Moderne u Fernanda Légera. Był zafascynowany naiwną sztuką prowincjonalną, jarmarcznym folklorem i lunaparkiem; często wykorzystywał motyw człowieka-manekina. W roku 1930 przyłączył się do grupy ARTES (należeli do niej m.in.: Jerzy Janisch, Mieczysław Wysocki, Aleksander Krzywobłocki, Ludwik Lille, Otto Hahn, Tadeusz Wojciechowski, Aleksander Riemer). Po wojnie wykładał w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Brał udział w pracach warszawskiego Klubu Młodych Artystów i Naukowców, uczestniczył w Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie (1948). Jego powojenna twórczość stanowi interesujący odpowiednik francuskiej i włoskiej abstrakcji lirycznej.
Description:
"Judgment Not Final II", circa 1957
oil/canvas, 141 x 115.5 cm; , ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Proweniencja
kolekcja prywatna, Poznań
Literatura
Czarownik przy zielonej skale. Marek Włodarski / Henryk Streng, [red.] Józef Chrobak, Justyna Michalik, Marek Wilk, Poznań 2009, kat. 100, s. nlb. (il.)
