31,5 x 24 cm

gwasz/tektura, 31,5 x 24 cm, sygnowany p.d.: 'STAŻEWSKI', na odwrociu szkice gwaszem, stempel Związku Polskich Artystów Plastyków potwierdzający autentyczność sygnatury Henryka Stażewskiego oraz nalepka galerii Annely Juda Fine Art w Londynie

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.


„Artysta nie zatrzymuje się nigdy, praca jego nigdy nie jest skończona. Idzie równolegle z przemianami społecznymi i postępem technicznym. Tkwi on w teraźniejszości, ale ogarnia zawartość przeszłości, jak i przewiduje przyszłość przez wyczucie aspiracji swojej epoki. Błędnym jest twierdzenie, że szuka ma wyrażać tylko to, co jest niezmienne, wieczne. Artysta czerpie z rzeczywistości, która jest zmienną i nieuchwytną, bierze z niej to, co jest w ciągłości i co jest wspólne, a tworzy dzieło o znaczeniu trwałym i wiecznym” – uważał Henryk Stażewski (rękopis artysty, ok. 1932, Archiwum Galerii Foksal).

Przynależność Stażewskiego do awangardowych nurtów sztuki zapowiadały już pierwsze jego rysunki o kubizującej strukturze, zaś w konstruktywistycznej fazie jego twórczości czytelne są inspiracje teorią unizmu stworzoną przez Władysława Strzemińskiego. Wpływ jego architektonicznych kompozycji ujawnił się w obrazach analizujących relacje figury i tła wpisanych w rytm geometrycznej struktury kompozycji. Stażewski będąc czołowym twórcą polskiej awangardy skupiał wokół siebie kolejne pokolenia artystów. Początkowo znajdywał źródło inspiracji w kubizmie, natomiast od lat 20. XX wieku w centrum jego zainteresowań znalazła się sztuka abstrakcyjno-geometryczna. Lata 20. oraz 30. były dla niego okresem nawiązywania kontaktów artystycznych, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Już w okresie dwudziestolecia międzywojennego należał do czołowych przedstawicieli awangardy. Był współzałożycielem i członkiem awangardowych grup artystycznych polskich i międzynarodowych: „Blok”, „Praesens”, „a.r.”, „Cercle et Carre”, „Abstraction-Creation”, oraz współredaktorem wielu czasopism, m.in.: „Bloku”, „Praesensu”, „L’Art Contemporain – Sztuki Współczesnej”.

W latach 1929-1931 uczestniczył w tworzeniu Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej. Forma jego twórczości kształtowała się w kręgu tych samych ideowych poszukiwań sztuki obiektywnej, antyindywidualistycznej i matematycznie wymiernej i już na zawsze pozostała zawsze pod silnym wpływem międzynarodowego środowiska artystycznego. W kompozycjach malarskich był najbliższy sztuce kubistów i twórców neooplastycyzmu. Jednocześnie powstają kompozycje bliższe już koncepcjom purystów, w których oddzielone dobitnym rysem konturu przedmioty stają się układami abstrakcyjnymi. Architektonikę formy podkreślał kolorem. Poszukiwania formy zdyscyplinowanej, architektonicznej, lecz nie tak jak u neoplastyków ortodoksyjnej, w późniejszych latach doprowadziły Stażewskiego do wzbogacenia obrazu o elementy fakturowe i trójwymiarowe – w konsekwencji artysty w okresie powojennym zaczął tworzyć trójwymiarowe reliefy.

Stażewski poprzez wprowadzenie prostej, elementarnej formy chciał zdyscyplinować swoją sztukę, wychodząc z założenia, że indywidualizm opierający się na absolutnej wolności i swobodzie wiódł donikąd. Nie miał wartości poznawczych i prowadził do kontemplacji własnej realności i żonglowania subiektywną wrażeniowością. Dla Stażewskiego nieustanne badanie możliwości układów abstrakcyjnych form nie odnosiło się jedynie do płaszczyzny formalnej pracy – było próbą zrozumienia świata, ogarnięcia absolutu. Jego sztuka miała charakter poznawczy, wyrażający się w ujmowaniu zjawisk wzrokowych w system formy, w poszukiwaniu prawa harmonii, rządzącym mechanizmem oka, dzięki temu stwarzając obiektywne środki porozumiewawcze z odbiorcą, kształtując jego oko i umysł, uwrażliwiając ja na proporcje proste, narzucając „jedność widzenia” ujętego w ramy systemu, co doskonale widać na prezentowanym gwaszu powstałym zapewne około 1928 roku, momencie rozkwitu polskiej awangardy konstruktywistycznej. Nakładające się na siebie kształty tworzą wyważoną, harmonijną kompozycję. Dla Stażewskiego nieustanne badanie możliwości układów abstrakcyjnych form nie odnosiło się jedynie do płaszczyzny formalnej pracy – było próbą zrozumienia świata, ogarnięcia absolutu. Poszukiwanie porządku w chaosie u Henryka Stażewskiego to nadawanie sensu zastanej rzeczywistości, konstruowanie i przekształcanie jej, ciągła próba odnalezienia odpowiednich do doświadczenia środków plastycznych.

Prezentowany w katalogu gwasz należał do kolekcji Galerie Gmurzynska, która, działając w Kolonii, promowała twórczość Stażewskiego w Europie Zachodniej, ale też – szerzej – sztukę radzieckiej awangardy i konstruktywistyczną. Dzieło eksponowane było również na wystawie „The non-objective world,1914-1939: twenty five years” w londyńskiej galerii Annely Juda, jednej z najważniejszych galerii poświęconych sztuce modernistycznej, promującej dorobek Stażewskiego. Zebrano na niej prace kilkudziesięciu twórców pierwszej awangardy, w tym heroldów abstrakcji Pieta Mondriana, Roberta Delaunaya, Fernanda Légera, Kazimierza Malewicza czy Wasilija Kandinskiego.
Henryk Stażewski to legenda sztuki awangardowej w Polsce. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1913-20. W początkach kariery malował martwe natury. Przejściowo wystawiał z ugrupowaniem "Formiści" (1922). Wziął też udział w Wystawie Nowej Sztuki w Wilnie w 1923 roku. O tego czasu tworzył pod wpływem konstruktywizmu. Obok kompozycji malarskich zajmował się grafiką książkową, projektował wnętrza, sprzęty, a także scenografie - były to w większości prace teoretyczne i studyjne. Polskie i międzynarodowe ugrupowania awangardy, z którymi wystawiał i współpracował jako publicysta, to kolejno: "Blok" (1924-26), "Praesens" (1926-30), "Cercle et Carré" (1929-31), "Abstraction-Création" (1931-39), "a.r." (1932-39). Należał też do Koła Artystów Grafików Reklamowych (1933-39). W 1930 roku był współorganizatorem zbiórki dzieł artystów międzynarodowej awangardy przeznaczonych dla muzeum łódzkiego (obecnie w Muzeum Sztuki w Łodzi). Po II wojnie mieszkał i działał w Warszawie. W latach 40. i 50. podejmował próby dostosowania się do postulatów sztuki figuratywnej. Z tego okresu pochodzą rysunkowe i malarskie kompozycje o tematyce pracy, budowy, a także projekty monumentalne. Po 1956 roku, uznawany powszechnie za patrona polskiej awangardy, uprawiał już wyłącznie abstrakcję o konstruktywistycznym rodowodzie. Tworzył cykle prac będących studiami płaszczyzn, linii, kolorów w różnych układach względem siebie. Przy pozorach chłodnej perfekcji umiał nasycić je emocją bezpośredniego dotknięcia, śladu ręki. Obok malarstwa i form pochodnych, jak kolaże, reliefy, multiple, tworzył formy przestrzenne i grafikę (autoryzował serigraficzne repliki swoich prac).

Description:
Composition, 1928 (?)
gouache/paperboard, 31.5 x 24 cm; signed lower right: 'STAZEWSKI', on the reverse, sketches in gouache, a stamp of the Association of Polish Artists and Designers confirming the authenticity of Henryk Stazewski's signature and a sticker of the Annely Juda Fine Art Gallery in London,

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.

0

gwasz/tektura

sygnowany p.d.: 'STAŻEWSKI'