43
Olga Niewska | "Uśmiech"
Estymacja:
15,000 zł - 20,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Rzeźba i Formy Przestrzenne
Artysta
Olga Niewska (1898 - 1943)
Wymiary
28 x 21 x 24 cm
Kategoria
Opis
ceramika szkliwiona, malowana podszkliwnie, 28 x 21 x 24 cm, sygnowany i datowany z tyłu: 'Olga Niewska | 1921', forma z okresu dwudziestolecia międzywojennego
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Ta ceramiczna forma przedstawiająca siedzącego mnicha była niezwykle popularna w okresie XX-lecia międzywojennego. Być może stąd wziął się cały wachlarz odmiennych tytułów, które funkcjonują dziś w literaturze przedmiotu. Kompozycję zaprojektowaną w 1921 wykonywano m.in. w Skawińskich Zakładach Materiałów Ogniotrwałych, nadając jej różnorakie malatury. Rzeźba znakomicie wpisuje się w twórczość autorki, Olgi Niewskiej, w której motywy dalekowschodnie przeplatają się z elementami klasycyzującymi, a nawet z tematyką wywodzącą się wprost z Czarnego Lądu. Niewska urodziła się w 1898 w Charkowie. Po latach sama opowiadała anegdoty o zamierzchłych początkach swojej działalności plastycznej – „Już od dzieciństwa miałam tendencję do lepienia. Ofiarą padało ciasto w domu rodzicielskim. A często był świeży chleb. Ojciec powtarzał, oczywiście w żartach: ‘Oby tylko nie została rzeźbiarką’” (Kazimiera Alberti, Rzeźby Olgi Niewskiej, „Świat Kobiecy”, 1929, nr 8, s. 165).
Wbrew woli ojca Olga rzeźbiarką jednak została. W 1919 jako jedna z pierwszych kobiet podjęła studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dostała się do pracowni wybitnego polskiego twórcy modernistycznego, Konstantego Laszczki. To pod okiem profesora ukształtował się indywidualny i bardzo interesujący styl Niewskiej. Artystka uzupełniła swoją edukację jeszcze w latach 1926-28 w Paryżu, a dokładniej w Académie de la Grande Chaumière. Tam zetknęła się z wielką indywidualnością, jaką był Antoine Bourdelle. Stworzona przez nią w tym czasie postać „Łuczniczki” (1927) jest bodaj najlepszym wyrazem inspiracji dokonaniami Francuza. Na oeuvre polskiej rzeźbiarki oprócz klasycyzujących kompozycji składają się również prace o zupełnie odmiennym charakterze. Są to chociażby „Portret Ali ibn Abduh al Fanii” (1934-36, Muzeum Narodowe w Warszawie) przedstawiający czarnoskórego mężczyznę czy chociażby prezentowany w katalogu aukcyjnym wizerunek „Japończyka”. Do naszych czasów zachowały się liczne fotografie warszawskiej pracowni artystki zlokalizowanej przy ulicy Zakroczymskiej. Na ich podstawie można identyfikować wiele projektów rzeźbiarki, w tym także inne egzemplarze omawianej formy znajdujące się na kilku odbitkach wykonanych gdzieś około 1926.
Studiowała w latach 1919-1923 na wydziale rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Konstantego Laszczki. Debiutowała w 1920 roku wystawą w krakowskim Pałacu Sztuki. W kolejnych latach wystawiała regularnie w TPSP w Krakowie i w warszawskiej "Zachęcie". W 1922 roku pokazała na wystawie w Krakowie rzeźbę "Japończyk". Po ukończeniu studiów artystka przeniosła się do Warszawy, gdzie miała swoją pracownię. Rozgłos przyniosły jej rzeźba Marszałka Józefa Piłsudskiego (1926). W latach 1926-28 artystka wyjechała do Paryża, gdzie kontynuowała naukę u Emile'a A. Bourdelle' a. Obok rzeźby portretowej, Niewską inspirowała tematyka sportowa (tworzyła statuetki, puchary jako nagrody w zawodach sportowych) oraz animalistyczna (złoty medal za rzeźbę "Pelikan" na wystawie w Paryżu w 1937).
Description:
"Smile" ("Japanese", "Tibetan monk"), 1921
ceramika szkliwiona, malowana podszkliwnie, 28 x 21 x 24 cm; signed and dated on the back: 'Olga Niewska | 1921', form from interwar period
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Ta ceramiczna forma przedstawiająca siedzącego mnicha była niezwykle popularna w okresie XX-lecia międzywojennego. Być może stąd wziął się cały wachlarz odmiennych tytułów, które funkcjonują dziś w literaturze przedmiotu. Kompozycję zaprojektowaną w 1921 wykonywano m.in. w Skawińskich Zakładach Materiałów Ogniotrwałych, nadając jej różnorakie malatury. Rzeźba znakomicie wpisuje się w twórczość autorki, Olgi Niewskiej, w której motywy dalekowschodnie przeplatają się z elementami klasycyzującymi, a nawet z tematyką wywodzącą się wprost z Czarnego Lądu. Niewska urodziła się w 1898 w Charkowie. Po latach sama opowiadała anegdoty o zamierzchłych początkach swojej działalności plastycznej – „Już od dzieciństwa miałam tendencję do lepienia. Ofiarą padało ciasto w domu rodzicielskim. A często był świeży chleb. Ojciec powtarzał, oczywiście w żartach: ‘Oby tylko nie została rzeźbiarką’” (Kazimiera Alberti, Rzeźby Olgi Niewskiej, „Świat Kobiecy”, 1929, nr 8, s. 165).
Wbrew woli ojca Olga rzeźbiarką jednak została. W 1919 jako jedna z pierwszych kobiet podjęła studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dostała się do pracowni wybitnego polskiego twórcy modernistycznego, Konstantego Laszczki. To pod okiem profesora ukształtował się indywidualny i bardzo interesujący styl Niewskiej. Artystka uzupełniła swoją edukację jeszcze w latach 1926-28 w Paryżu, a dokładniej w Académie de la Grande Chaumière. Tam zetknęła się z wielką indywidualnością, jaką był Antoine Bourdelle. Stworzona przez nią w tym czasie postać „Łuczniczki” (1927) jest bodaj najlepszym wyrazem inspiracji dokonaniami Francuza. Na oeuvre polskiej rzeźbiarki oprócz klasycyzujących kompozycji składają się również prace o zupełnie odmiennym charakterze. Są to chociażby „Portret Ali ibn Abduh al Fanii” (1934-36, Muzeum Narodowe w Warszawie) przedstawiający czarnoskórego mężczyznę czy chociażby prezentowany w katalogu aukcyjnym wizerunek „Japończyka”. Do naszych czasów zachowały się liczne fotografie warszawskiej pracowni artystki zlokalizowanej przy ulicy Zakroczymskiej. Na ich podstawie można identyfikować wiele projektów rzeźbiarki, w tym także inne egzemplarze omawianej formy znajdujące się na kilku odbitkach wykonanych gdzieś około 1926.
Studiowała w latach 1919-1923 na wydziale rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Konstantego Laszczki. Debiutowała w 1920 roku wystawą w krakowskim Pałacu Sztuki. W kolejnych latach wystawiała regularnie w TPSP w Krakowie i w warszawskiej "Zachęcie". W 1922 roku pokazała na wystawie w Krakowie rzeźbę "Japończyk". Po ukończeniu studiów artystka przeniosła się do Warszawy, gdzie miała swoją pracownię. Rozgłos przyniosły jej rzeźba Marszałka Józefa Piłsudskiego (1926). W latach 1926-28 artystka wyjechała do Paryża, gdzie kontynuowała naukę u Emile'a A. Bourdelle' a. Obok rzeźby portretowej, Niewską inspirowała tematyka sportowa (tworzyła statuetki, puchary jako nagrody w zawodach sportowych) oraz animalistyczna (złoty medal za rzeźbę "Pelikan" na wystawie w Paryżu w 1937).
Description:
"Smile" ("Japanese", "Tibetan monk"), 1921
ceramika szkliwiona, malowana podszkliwnie, 28 x 21 x 24 cm; signed and dated on the back: 'Olga Niewska | 1921', form from interwar period
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
ceramika szkliwiona, malowana podszkliwnie
Sygnatura
sygnowany i datowany z tyłu: 'Olga Niewska | 1921'
Literatura
porównaj: ; fotografie ukazujące pracownię artystki przy ul. Zakroczymskiej w Warszawie z analogicznymi formami, około 1926, Muzeum Narodowe w Warszawie, sygn. DI 92431/84 MNW, DI 92431/81 MNW; Anna Nadolska, Rzeźbiarka Piłsudskiego. Związki Olgi Niewskiej z Bydgoszczą, "Acta Universitatis Nicolai Copernici. Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo L", Toruń 2020, s. 100 (il.) (analogiczna forma pozbawiona malatury ze zbiorów Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy)
