37
Henryk Albin Tomaszewski | Rzeźba
Estymacja:
10,000 zł - 15,000 zł
Sprzedane
7,500 zł
Aukcja na żywo
Rzeźba i Formy Przestrzenne
Wymiary
90 x 44 x 32 cm
Kategoria
Opis
szkło żaroodporne, wolnoformowane, 90 x 44 x 32 cm
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Rzeźby Henryka Albina Tomaszewskiego wprawiają w zdumienie. Nawet osoba nieobeznana z procesem tworzenia szklanych naczyń wyczuwa, obcując z jego wyrobami, że ma do czynienia z arcydziełami sztuki szklarskiej. Artysta osiągnął ten pułap, gdzie rzemieślnik przestaje być jedynie człowiekiem znającym swój fach. Choć unikalność tej sztuki jest oparta na zręczności i znajomości prawideł, to łamie ona wszelkie podziały na sztukę wysoką i (będące niżej) użytkową czy dekoracyjną.
Do pracy w szkle Tomaszewski przystąpił z pozycji, jak sam twierdzi, niewykwalifikowanego rzemieślnika, nie mając pojęcia o aktualnych tendencjach ani warsztacie. Bardzo szybko jednak posiadł umiejętność władania szklaną masą, pojmując jej istotę oraz zerwał z utartymi, skostniałymi przez lata schematami. Jak pisał Mieczysław Buczyński: „Zafascynowany tworzywem, będąc już dojrzałym artystą w 1946 roku w hucie Józefina-Julia w Szklarskiej Porębie, rozpoczął swoją życiową przygodę ze szkłem, które stało się jego autentyczną pasją. Z autopsji poznawał wszelkie tajemnice gorącej masy szklanej, samodzielnie podpatrując starych mistrzów, doskonalił swój warsztat zdobienia szkła. Z pasją często wyśmiewany w hucie, ten autodydaktyk odrzucał tradycyjne kanony sztuki szklarskiej. Jako jeden z pierwszych odrodził polskie wzornictwo przemysłowe wyrobów ze szkła. Z czasem, będąc już artystą ukształtowanym, porzucił tradycyjne wzornictwo, które z natury rzeczy ograniczało jego swobodę twórczą i skupił się na tworzeniu ze szkła kompozycji z tzw. wolnej ręki. To w nich znalazł ujście jego wspaniały temperament twórczy i niekonwencjonalne poczucie piękna. Dopiero teraz nastąpiła ‘erupcja’ talentu i możliwości, artysta stworzył własny niepowtarzalny styl, stając się jednym z najwybitniejszych na świecie kreatorów ze szkła”.
Te szkła to rzeźby, zapisy ruchu szklanej masy, którą Tomaszewski kształtował w czasie zastygania. Pracując w Szklarskiej Porębie od 1950, stworzył ponad kilkaset projektów szkła użytkowego i artystycznego, łączących w sobie nowoczesną formę, przy jednoczesnej prostocie zastosowanych rozwiązań. Ekspresyjność formy przy jednoczesnej delikatności użytego materiału oddaje dramatyczność oraz piękno dźwięków. Jak opisuje fascynacje muzyczne i ich wpływ na twórczość artysty Paweł Banaś: „[Tomaszewski] coraz częściej sam wskazywał na znaczącą rolę inspiracji muzycznych w jego twórczości. Świadczyły o tym i tytuły prac, i okoliczności organizacji wielu wystaw indywidualnych. Tomaszewski – jak wiemy – wyrastał w wielkim kulcie muzyki dawnej, nie była mu obca wagnerowska koncepcja syntezy sztuk, znał inwencje Schönberga i Skriabina. Z dawna fascynowały go też wzajemne związki plastyki i sztuki. Zwróćmy uwagę, że metoda jego pracy w szkle formowanym na gorąco oparta jest – jak to określono – na zasadzie prima vista i ma wszelkie cechy muzycznej improwizacji” (Paweł Banaś, Helena Michałowska, Henryk Albin Tomaszewski, Warszawa 1992, s. 14).
Na rodzimym gruncie dorobek, jaki pozostawił po sobie Henryk Albin Tomaszewski, jest czymś zupełnie wyjątkowym, choć, co warto zaznaczyć, w szerszym kontekście szkła światowego można wskazać na zjawiska paralelne. Dzieła Tomaszewskiego nie ustępują jednak ówczesnych kreacjom szklarskim, a co cenniejsze, powstawały one bez jakichkolwiek wzorów. Swoje sukcesy twórca zawdzięczał przede wszystkim samodzielnym doświadczeniom warsztatowym. Obdarzony błyskotliwą inwencją twórca odrzucił statyczną technikę wydmuchiwania szkła na rzecz eksperymentów polegających na wolnym formowaniu z bańki szklanej przy pomocy piszczela i skonstruowanych przez siebie narzędzi. Z czasem artysta zaczął eksperymentować z przedmiotami, które przestały służyć jedynie codziennemu użytkowi. Jego realizacje stawały się coraz mniej naczyniowe w swoim kształcie i zaczęły przybierać abstrakcyjne formy przestrzenne. Przy ich tworzeniu autorowi udało się opracować technikę idealnego wywijania krawędzi wylewów, czego przykładem jest prezentowane dzieło.
Najbardziej znany polski twórca szkła unikatowego, traktowanego jak samoistna rzeźba. Artysta uczył się swojego zawodu się w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych w Warszawie a następnie w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Po drugiej wojnie światowej pracował w Szklarskiej Porębie, gdzie zaprojektował ponad 250 wzorów szlifów na kryształy. Pobyt na Śląsku trwał do roku 1950 kiedy to przeniósł się do Łodzi, a później, w 1963 powrócił do Warszawy. Po wyjeździe ze Śląska kontynuował twórczość w zakresie szkła. Wiele lat pracy artysta poświęcił szkłom unikatowym, formowanym na gorąco. Odrzucił technikę wdmuchiwania szkła do form na rzecz tzw. wolnego formowania z bańki szklanej wyłącznie przy pomocy piszczela i skonstruowanych przez siebie narzędzi. Odszedł od wykorzystywania szkła jedynie do wyrobu przedmiotów codziennego użytku. Realizował szklane kompozycje rzeźbiarskie inspirowane naturą, cykl „Zima”, bądź światem fauny i flory, jak cykle „Łabędzie” czy, „Wazony - Kwiaty”. Wiele prac nawiązuje do muzyki, której był wielbicielem. Szkła artysty prezentowane były na wielu indywidualnych wystawach w kraju, min. w Jeleniej Górze, Krakowie, Łodzi, Poznaniu, Siedlcach, Szczecinie, Toruniu, Warszawie i Wrocławiu. Twórczość ta wielokrotnie była pokazywana również na indywidualnych wystawach zagranicznych, min. w Berlinie, Bratysławie, Lipsku, Londynie, Moskwie i Pradze. Zespoły szkieł Henryka Albina Tomaszewskiego znajdują się w wielu muzeach w Polsce i za granicą.
Description:
Sculpture (double)
heatproof glass, free formed, 90 x 44 x 32 cm;,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Rzeźby Henryka Albina Tomaszewskiego wprawiają w zdumienie. Nawet osoba nieobeznana z procesem tworzenia szklanych naczyń wyczuwa, obcując z jego wyrobami, że ma do czynienia z arcydziełami sztuki szklarskiej. Artysta osiągnął ten pułap, gdzie rzemieślnik przestaje być jedynie człowiekiem znającym swój fach. Choć unikalność tej sztuki jest oparta na zręczności i znajomości prawideł, to łamie ona wszelkie podziały na sztukę wysoką i (będące niżej) użytkową czy dekoracyjną.
Do pracy w szkle Tomaszewski przystąpił z pozycji, jak sam twierdzi, niewykwalifikowanego rzemieślnika, nie mając pojęcia o aktualnych tendencjach ani warsztacie. Bardzo szybko jednak posiadł umiejętność władania szklaną masą, pojmując jej istotę oraz zerwał z utartymi, skostniałymi przez lata schematami. Jak pisał Mieczysław Buczyński: „Zafascynowany tworzywem, będąc już dojrzałym artystą w 1946 roku w hucie Józefina-Julia w Szklarskiej Porębie, rozpoczął swoją życiową przygodę ze szkłem, które stało się jego autentyczną pasją. Z autopsji poznawał wszelkie tajemnice gorącej masy szklanej, samodzielnie podpatrując starych mistrzów, doskonalił swój warsztat zdobienia szkła. Z pasją często wyśmiewany w hucie, ten autodydaktyk odrzucał tradycyjne kanony sztuki szklarskiej. Jako jeden z pierwszych odrodził polskie wzornictwo przemysłowe wyrobów ze szkła. Z czasem, będąc już artystą ukształtowanym, porzucił tradycyjne wzornictwo, które z natury rzeczy ograniczało jego swobodę twórczą i skupił się na tworzeniu ze szkła kompozycji z tzw. wolnej ręki. To w nich znalazł ujście jego wspaniały temperament twórczy i niekonwencjonalne poczucie piękna. Dopiero teraz nastąpiła ‘erupcja’ talentu i możliwości, artysta stworzył własny niepowtarzalny styl, stając się jednym z najwybitniejszych na świecie kreatorów ze szkła”.
Te szkła to rzeźby, zapisy ruchu szklanej masy, którą Tomaszewski kształtował w czasie zastygania. Pracując w Szklarskiej Porębie od 1950, stworzył ponad kilkaset projektów szkła użytkowego i artystycznego, łączących w sobie nowoczesną formę, przy jednoczesnej prostocie zastosowanych rozwiązań. Ekspresyjność formy przy jednoczesnej delikatności użytego materiału oddaje dramatyczność oraz piękno dźwięków. Jak opisuje fascynacje muzyczne i ich wpływ na twórczość artysty Paweł Banaś: „[Tomaszewski] coraz częściej sam wskazywał na znaczącą rolę inspiracji muzycznych w jego twórczości. Świadczyły o tym i tytuły prac, i okoliczności organizacji wielu wystaw indywidualnych. Tomaszewski – jak wiemy – wyrastał w wielkim kulcie muzyki dawnej, nie była mu obca wagnerowska koncepcja syntezy sztuk, znał inwencje Schönberga i Skriabina. Z dawna fascynowały go też wzajemne związki plastyki i sztuki. Zwróćmy uwagę, że metoda jego pracy w szkle formowanym na gorąco oparta jest – jak to określono – na zasadzie prima vista i ma wszelkie cechy muzycznej improwizacji” (Paweł Banaś, Helena Michałowska, Henryk Albin Tomaszewski, Warszawa 1992, s. 14).
Na rodzimym gruncie dorobek, jaki pozostawił po sobie Henryk Albin Tomaszewski, jest czymś zupełnie wyjątkowym, choć, co warto zaznaczyć, w szerszym kontekście szkła światowego można wskazać na zjawiska paralelne. Dzieła Tomaszewskiego nie ustępują jednak ówczesnych kreacjom szklarskim, a co cenniejsze, powstawały one bez jakichkolwiek wzorów. Swoje sukcesy twórca zawdzięczał przede wszystkim samodzielnym doświadczeniom warsztatowym. Obdarzony błyskotliwą inwencją twórca odrzucił statyczną technikę wydmuchiwania szkła na rzecz eksperymentów polegających na wolnym formowaniu z bańki szklanej przy pomocy piszczela i skonstruowanych przez siebie narzędzi. Z czasem artysta zaczął eksperymentować z przedmiotami, które przestały służyć jedynie codziennemu użytkowi. Jego realizacje stawały się coraz mniej naczyniowe w swoim kształcie i zaczęły przybierać abstrakcyjne formy przestrzenne. Przy ich tworzeniu autorowi udało się opracować technikę idealnego wywijania krawędzi wylewów, czego przykładem jest prezentowane dzieło.
Najbardziej znany polski twórca szkła unikatowego, traktowanego jak samoistna rzeźba. Artysta uczył się swojego zawodu się w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych w Warszawie a następnie w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Po drugiej wojnie światowej pracował w Szklarskiej Porębie, gdzie zaprojektował ponad 250 wzorów szlifów na kryształy. Pobyt na Śląsku trwał do roku 1950 kiedy to przeniósł się do Łodzi, a później, w 1963 powrócił do Warszawy. Po wyjeździe ze Śląska kontynuował twórczość w zakresie szkła. Wiele lat pracy artysta poświęcił szkłom unikatowym, formowanym na gorąco. Odrzucił technikę wdmuchiwania szkła do form na rzecz tzw. wolnego formowania z bańki szklanej wyłącznie przy pomocy piszczela i skonstruowanych przez siebie narzędzi. Odszedł od wykorzystywania szkła jedynie do wyrobu przedmiotów codziennego użytku. Realizował szklane kompozycje rzeźbiarskie inspirowane naturą, cykl „Zima”, bądź światem fauny i flory, jak cykle „Łabędzie” czy, „Wazony - Kwiaty”. Wiele prac nawiązuje do muzyki, której był wielbicielem. Szkła artysty prezentowane były na wielu indywidualnych wystawach w kraju, min. w Jeleniej Górze, Krakowie, Łodzi, Poznaniu, Siedlcach, Szczecinie, Toruniu, Warszawie i Wrocławiu. Twórczość ta wielokrotnie była pokazywana również na indywidualnych wystawach zagranicznych, min. w Berlinie, Bratysławie, Lipsku, Londynie, Moskwie i Pradze. Zespoły szkieł Henryka Albina Tomaszewskiego znajdują się w wielu muzeach w Polsce i za granicą.
Description:
Sculpture (double)
heatproof glass, free formed, 90 x 44 x 32 cm;,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
szkło żaroodporne, wolnoformowane
