11
Józef Rapacki | Portret damy w kapeluszu, 1917
Estymacja:
25,000 zł - 35,000 zł
Sprzedane
24,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna. XIX wiek, Modernizm, Międzywojnie
Artysta
Józef Rapacki (1871 - 1929)
Wymiary
54 x 42 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno naklejone na tekturę, 54 x 42 cm, sygnowany i datowany p.d.: 'JÓZEF RAPACKI 1917', na odwrociu papierowa nalepka przyjęcia i wystawowa Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie oraz notatka ramiarska
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Rapacki należał do najpopularniejszych malarzy warszawskich pierwszych dekad XX stulecia i był artystą szczególnie poświęconym malarstwu krajobrazowemu z Mazowsza. W 1891 roku Rapacki powrócił do Warszawy ze studiów w Monachium. W tym okresie nawiązywał do twórczości malarzy innowatorów na gruncie mazowieckiego pejzażu – Władysława Podkowińskiego oraz Józefa Chełmońskiego. Mieszkając w Warszawie, podjął próby z zakresu pejzażu czystego. Wypracował formułę przestrzennego, horyzontalnego pejzażu realistycznego, którą realizował do końca kariery. Przez historię sztuki Rapacki został niesprawiedliwie osądzony jako „epigon realizmu”. Wielokrotnie powtarzano zapisane przez Pię Górską sformułowanie o „malarzu brzóz i liliowych wrzosów” (Pia Górska, Paleta i pióro [Wspomnienia], Kraków 1956, s. 39). Malarz związany ze środowiskiem warszawskim w 1907 roku kupił działkę w Olszance koło Żyrardowa. Chory na gruźlicę Rapacki kierował się właściwościami leczniczego klimatu okolicy. Tamtejsze grunty ze względu na bliskość Puszczy Mariańskiej nabył w 1904 roku dr Władysław Wróblewski. Wkrótce osada stała się mini-salonem Warszawy i osiedli w niej Czesław Tański, Stefan Popowski, Henryk Galle i Wojciech Świętosławski. Portrety to rzadkość w œuvre malarskim Rapackiego. Znane są wizerunki własne malarza oraz portrety bliskich. Modelka z prezentowanego portretu wykazuje zbieżność rysów z Gabrielą Rapacką, żoną malarza. Jej fotograficzne portrety zachowały się w zbiorze 39 fotografii ze szklanych negatywów z Olszanki.
Był uczniem Wojciecha Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej. Później studiował u Floriana Cynka w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie i w prywatnej szkole Fehera w Monachium. Po studiach kilkakrotnie podróżował do Włoch, wiele wystawiał (dyplom honorowy na światowej wystawie w 1900 w Paryżu), należał do grupy Pro Arte. Malował głównie realistycznie traktowane pejzaże i rozgrywające się na tle pejzażu sceny rodzajowe. Ponad to zajmował się ilustratorstwem i grafiką.
Description:
Portrait of a lady in hat, 1917
oil/canvas mounted on paperboard, 54 x 42 cm; signed and dated lower right: 'JOZEF RAPACKI 1917', on the reverse a paper admission and exhibition label of Society for Encouragement of Fine Arts in Warsaw and framing atelier note,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Rapacki należał do najpopularniejszych malarzy warszawskich pierwszych dekad XX stulecia i był artystą szczególnie poświęconym malarstwu krajobrazowemu z Mazowsza. W 1891 roku Rapacki powrócił do Warszawy ze studiów w Monachium. W tym okresie nawiązywał do twórczości malarzy innowatorów na gruncie mazowieckiego pejzażu – Władysława Podkowińskiego oraz Józefa Chełmońskiego. Mieszkając w Warszawie, podjął próby z zakresu pejzażu czystego. Wypracował formułę przestrzennego, horyzontalnego pejzażu realistycznego, którą realizował do końca kariery. Przez historię sztuki Rapacki został niesprawiedliwie osądzony jako „epigon realizmu”. Wielokrotnie powtarzano zapisane przez Pię Górską sformułowanie o „malarzu brzóz i liliowych wrzosów” (Pia Górska, Paleta i pióro [Wspomnienia], Kraków 1956, s. 39). Malarz związany ze środowiskiem warszawskim w 1907 roku kupił działkę w Olszance koło Żyrardowa. Chory na gruźlicę Rapacki kierował się właściwościami leczniczego klimatu okolicy. Tamtejsze grunty ze względu na bliskość Puszczy Mariańskiej nabył w 1904 roku dr Władysław Wróblewski. Wkrótce osada stała się mini-salonem Warszawy i osiedli w niej Czesław Tański, Stefan Popowski, Henryk Galle i Wojciech Świętosławski. Portrety to rzadkość w œuvre malarskim Rapackiego. Znane są wizerunki własne malarza oraz portrety bliskich. Modelka z prezentowanego portretu wykazuje zbieżność rysów z Gabrielą Rapacką, żoną malarza. Jej fotograficzne portrety zachowały się w zbiorze 39 fotografii ze szklanych negatywów z Olszanki.
Był uczniem Wojciecha Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej. Później studiował u Floriana Cynka w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie i w prywatnej szkole Fehera w Monachium. Po studiach kilkakrotnie podróżował do Włoch, wiele wystawiał (dyplom honorowy na światowej wystawie w 1900 w Paryżu), należał do grupy Pro Arte. Malował głównie realistycznie traktowane pejzaże i rozgrywające się na tle pejzażu sceny rodzajowe. Ponad to zajmował się ilustratorstwem i grafiką.
Description:
Portrait of a lady in hat, 1917
oil/canvas mounted on paperboard, 54 x 42 cm; signed and dated lower right: 'JOZEF RAPACKI 1917', on the reverse a paper admission and exhibition label of Society for Encouragement of Fine Arts in Warsaw and framing atelier note,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno naklejone na tekturę
Proweniencja
dar rodziny Rapackich dla rodziny właścicieli
Wystawiany
Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, kwiecień 1918
