2
Leon Wyczółkowski | Szymon Tatar, 1907
Estymacja:
6,000 zł - 9,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Grafika Artystyczna. Sztuka Dawna
Artysta
Leon Wyczółkowski (1852 - 1936)
Wymiary
27,5 x 23,5 cm (odcisk płyty)
Kategoria
Opis
miękki werniks/papier, 27,5 x 23,5 cm (odcisk płyty), sygnowany ołówkiem p.d. (ledwo widoczne): 'LWycz',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
"Znany portret Szymona Tatara z Zakopanego rysowany jest miękką linią, śmiałą i oszczędną, wydobywającą z białego tła tylko te elementy, które są niezbędne dla zaznaczenia plastycznej bryły, skontrastowania światła oraz pokazania charakteru i psychiki niezmiernie ciekawej głowy starego górala. Inne partie - ręka, zarys ramion - markuje jedynie szkicowy kontur. Rysunkowemu w zasadzie charakterowi całości przeciwstawiony jest kapelusz, potraktowany jako płaska, jednolita plama głębokiej czerni, kontrastującej ostro z jasnym tłem. Zastosowana tu technika vernis mou [miękkiego werniksu] powiększa jeszcze sugestię rysunku wykonanego miękkim węglem", Krystyna Czarnocka, Półtora wieku grafiki polskiej, Warszawa 1962, s. 230-231
W latach 1869- 1875 studiował w Klasie Rysunkowej w Warszawie m.in. u W. Gersona, A. Kamińskiego, Hadziewicza. Naukę kontynuował w Akademii w Monachium, a w latach 1877-1879 uczęszczał do SSP w Krakowie, gdzie pobierał nauki u J. Matejki. W latach 1895-1911 był profesorem ASP w Krakowie, a od 1934 prowadził katedrę grafiki w SSP w Warszawie. W 1889 odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z impresjonizmem. Początkowo malował obrazy historyczno - rodzajowe, później realistyczne portrety i modne sceny salonowe. Podczas pobytu na Ukrainie w latach 1883-1893 tworzył głównie sceny przedstawiające rybaków i chłopów, podejmując w nich problematykę światła i koloru. Po 1895 uległ na krótko wpływowi symbolizmu, po czym zwrócił się w kierunku swoistego koloryzmu. Posługiwał się głównie pastelem, akwarelą i tuszem. Malował nastrojowe pejzaże, głównie tatrzańskie, zabytki architektoniczne, martwe natury, zwłaszcza kwiaty. Tworzył też zróżnicowane stylistycznie, wnikliwe portrety. Od ok. 1918 zajął się grafiką (techniki trawione, autolitografia). Jego twórczość jest zaliczana do najwybitniejszych zjawisk artystycznych w sztuce polskiej przełomu XIX/XX w.
Description:
Szymon Tatar, 1907
soft varnish/paper, 27.5 x 23.5 cm (odcisk plyty); signed with pencil lower right (hardly legible): 'LWycz',,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
"Znany portret Szymona Tatara z Zakopanego rysowany jest miękką linią, śmiałą i oszczędną, wydobywającą z białego tła tylko te elementy, które są niezbędne dla zaznaczenia plastycznej bryły, skontrastowania światła oraz pokazania charakteru i psychiki niezmiernie ciekawej głowy starego górala. Inne partie - ręka, zarys ramion - markuje jedynie szkicowy kontur. Rysunkowemu w zasadzie charakterowi całości przeciwstawiony jest kapelusz, potraktowany jako płaska, jednolita plama głębokiej czerni, kontrastującej ostro z jasnym tłem. Zastosowana tu technika vernis mou [miękkiego werniksu] powiększa jeszcze sugestię rysunku wykonanego miękkim węglem", Krystyna Czarnocka, Półtora wieku grafiki polskiej, Warszawa 1962, s. 230-231
W latach 1869- 1875 studiował w Klasie Rysunkowej w Warszawie m.in. u W. Gersona, A. Kamińskiego, Hadziewicza. Naukę kontynuował w Akademii w Monachium, a w latach 1877-1879 uczęszczał do SSP w Krakowie, gdzie pobierał nauki u J. Matejki. W latach 1895-1911 był profesorem ASP w Krakowie, a od 1934 prowadził katedrę grafiki w SSP w Warszawie. W 1889 odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z impresjonizmem. Początkowo malował obrazy historyczno - rodzajowe, później realistyczne portrety i modne sceny salonowe. Podczas pobytu na Ukrainie w latach 1883-1893 tworzył głównie sceny przedstawiające rybaków i chłopów, podejmując w nich problematykę światła i koloru. Po 1895 uległ na krótko wpływowi symbolizmu, po czym zwrócił się w kierunku swoistego koloryzmu. Posługiwał się głównie pastelem, akwarelą i tuszem. Malował nastrojowe pejzaże, głównie tatrzańskie, zabytki architektoniczne, martwe natury, zwłaszcza kwiaty. Tworzył też zróżnicowane stylistycznie, wnikliwe portrety. Od ok. 1918 zajął się grafiką (techniki trawione, autolitografia). Jego twórczość jest zaliczana do najwybitniejszych zjawisk artystycznych w sztuce polskiej przełomu XIX/XX w.
Description:
Szymon Tatar, 1907
soft varnish/paper, 27.5 x 23.5 cm (odcisk plyty); signed with pencil lower right (hardly legible): 'LWycz',,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Stan zachowania
zażółcenia papieru, przebarwienia, rozdarcie w prawej części marginesu
Technika
miękki werniks/papier
Sygnatura
sygnowany ołówkiem p.d. (ledwo widoczne): 'LWycz'
Literatura
Danuta Godyń, Magdalena Laskowska, Rysunki, akwarele i pastele z kolekcji Feliksa Jasieńskiego w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, Kraków 2016, nr 668 (il.), s. 268; Irena Kossowska, Narodziny polskiej grafiki artystycznej 1897-1917, Kraków 2000, il. 311, s. 213; Leopold Wellisz, Wspomnienia i refleksje o moich zbiorach grafiki polskiej. Katalog rysunków i rycin Feliksa Jasińskiego i Leona Wyczółkowskiego w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Warszawa 1970, nr 49, s. 49; Helena Blum, Sztuka Młodej Polski. Katalog wystawy, Sopot-Kraków 1965, nr 358, s. 51; Maria Twarowska, Leon Wyczółkowski, Warszawa 1962, il. 65, s. 29; Krystyna Czarnocka, Półtora wieku grafiki polskiej, Warszawa 1962, il. 112, s. 230; Katalog wystawy obrazów Leona Wyczółkowskiego zorganizowanej w setną rocznicę urodzin artysty w gmachu Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, 1852-1952, Kraków 1952, nr 143, s. 40; Nowoczesna grafika polska, Antykwaryat Polski w Warszawie Hieronima Wildera i S-ki, Warszawa 1913, s. 18
