42
Ewa Kuryluk (1946) | "W samochodzie II", 1975
Estymacja:
40,000 zł - 60,000 zł
Sprzedane
42,000 zł
Aukcja na żywo
Feminizm. Sztuka Kobiet
Artysta
Ewa Kuryluk (1946)
Wymiary
100 x 100 cm
Kategoria
Opis
akryl, kolaż/płyta pilśniowa, 100 x 100 cm, sygnowany na odwrociu: 'Ewa Kuryluk',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Prezentowana praca „W samochodzie II” jest jednym z wielu autoportretów Ewy Kuryluk powstałych na bazie fotografii. Problem odwzorowywania własnego wizerunku, bez zbędnych upiększeń i masek zrodził się w wyobraźni artystki jeszcze podczas zajęć w wiedeńskim gimnazjum i do tej pory pozostał głównym źródłem jej artystycznych poszukiwań. Jak wspominała ten czas sama Kuryluk: „Wiosna w Wiedniu. Lekcja rysunku. Dziewczynka śledzi wróbla za oknem. Wypakowała z teczki pudełko akwarelek i nalała wody do słoika, ale nie zamierza nic robić. Nie ma ochoty rysować i nie zna niemieckiego, nie wie, jaki zadano temat. Ziewa, aby zarazić nauczycielkę, która podeszła z otwartą puderniczką. Na widok odbicia swojej twarzy pojmuje, o co chodzi. I przenosi swoje rysy z lusterka na papier jak w hipnozie. Ta dziewczynka to ja. Autoportret, od którego wszystko się zaczęło, pozostał moją pasją” (Ewa Kuryluk, Obrysować cień. Malarstwo 1968-1978, BWA, Wrocław, 2011, s. 53). Zainteresowanie autoportretem jako formą samoidentyfikacji artystka realizowała, oscylując pomiędzy medium malarstwa, fotografii oraz odbicia lustrzanego, które nierzadko stanowiły swoje wzajemne uzupełnienie. Wykonanie obrazu artystka poprzedza wykonaniem autofotografii, traktowanych jako forma intymnego dziennika pełnego autoinscenizacji i autodokumentacji.
„W samochodzie II” jest jednym z ikonicznych malarskich autoportretów Ewy Kuryluk. To właśnie w latach 70. artystka stworzyła kluczowe dla swojej twórczości obrazy, w których z łatwością odnaleźć można motywy z jej autobiografii. Sama kompozycja pracy utrzymana w ciepłej kolorystyce przedstawia kobietę prowadzącą samochód. Jednak sama scena wydaje się być dla Ewy Kuryluk jedynie pretekstem do sportretowania siebie, albowiem pojazd, którym się porusza, jest wyraźnie uszkodzony – spod wygiętej i zdeformowanej maski widać kompilację różnych elementów niemających jednak nic wspólnego z budową silnika. Ten fragment kompozycji, który mógłby być pewnego rodzaju początkiem do zbudowania dynamicznego, być możne nawet dramatycznego charakteru dzieła, jest tonowany spokojem bijącym z postaci artystki. Kobieta umieszczona w centralnej kompozycji obrazu została namalowana w bardzo oszczędny sposób przy użyciu delikatnego konturu i umownego światłocienia. Owa umowność tyczy się właściwie całej postaci – na tle innych autoportretów Kuryluk obraz ten wyróżnia lapidarne przedstawienie charakterystycznych cech wyglądu pozwalających na jednoznaczną identyfikację osoby. Zdaniem Mariki Kuźmicz wynika to z potrzeby udokumentowania istotnego wydarzenia z życia artystki – być może ta potrzeba uchwycenia chwili przewyższa potrzebę uchwycenia „siebie”. Rok przed namalowanie obrazu „W samochodzie II” Kuryluk stworzyła serię czarnobiałych zdjęć w Lasku Wiedeńskim, które również są autoportretami. Budowa kompozycji zdjęć, które również rozgrywają się w zniszczonym samochodzie, od razu budzą skojarzenia z prezentowanym obrazem – wręcz oczywiste wydaje się, że to właśnie na ich podstawie dzieło to zostało namalowane. To zderzenie fotografii z ich późniejszą malarską kontynuacją uwidacznia twórczą kreację, którą Kuryluk roztacza na płótnie – kontrastujące żywe kolory, chusta zasłaniająca twarz artystki, czy nawet obecność papierosa są pewnego rodzaju reinterpretacją, poprzez którą to samo wydarzenie zostało umieszczone w zupełnie innym kontekście. „Ewa Kuryluk zdaje sobie sprawę z niemożności sfotografowania swojego ‘ja’. Proponuje nam więc setki odsłon siebie, które razem mają szanse pokazać więcej. Używając samowyzwalacza, eliminuje osobę fotografa z całym bagażem jego intencji wobec modela. A nieufność wobec fotografa, dla którego ‘ja’ jest niedostępne, przenosi w obszar malarstwa. Autoportrety inspirowane autofotografiami to fragmenty całości życia w coraz innym kontekście” – pisze Kuźmicz (Ewa Kuryluk, Obrysować cień / Outlining the Shadow. 1968-1978, 2011, s. 60.)
Historyk sztuki, malarka, rysowniczka, autorka instalacji plastycznych, eseistka, pisarka. W 1970 skończył ASP w Warszawie. Studia z zakresu malarstwa i historii sztuki ukończyła w Krakowie. Współzałożycielka grupy Śmietanka oraz ruchu O poprawę. Jej najsłynniejsze prace to rysunki na bawełnianych i jedwabnych chustach, które rozwieszane i drapowane przez artystkę w różnych miejscach tworzą niepowtarzalne instalacje. Od kilku lat artystka wplata również w swoje rysunki fragmenty tekstów, często pochodzących z jej prozy, podkreślając jedność wszystkich podejmowanych przez siebie projektów: naukowych, pisarskich i plastycznych. Na dokonania prozatorskie artystki składają się dwie nowatorskie powieści: "Wiek 21 "(napisany po angielsku, wydany w Polsce w roku 1995) i "Grand Hotel Oriental".
Description:
"In the car II", 1975
acrylic, collage/fiberboard, 100 x 100 cm; signed on the reverse: 'Ewa Kuryluk', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Prezentowana praca „W samochodzie II” jest jednym z wielu autoportretów Ewy Kuryluk powstałych na bazie fotografii. Problem odwzorowywania własnego wizerunku, bez zbędnych upiększeń i masek zrodził się w wyobraźni artystki jeszcze podczas zajęć w wiedeńskim gimnazjum i do tej pory pozostał głównym źródłem jej artystycznych poszukiwań. Jak wspominała ten czas sama Kuryluk: „Wiosna w Wiedniu. Lekcja rysunku. Dziewczynka śledzi wróbla za oknem. Wypakowała z teczki pudełko akwarelek i nalała wody do słoika, ale nie zamierza nic robić. Nie ma ochoty rysować i nie zna niemieckiego, nie wie, jaki zadano temat. Ziewa, aby zarazić nauczycielkę, która podeszła z otwartą puderniczką. Na widok odbicia swojej twarzy pojmuje, o co chodzi. I przenosi swoje rysy z lusterka na papier jak w hipnozie. Ta dziewczynka to ja. Autoportret, od którego wszystko się zaczęło, pozostał moją pasją” (Ewa Kuryluk, Obrysować cień. Malarstwo 1968-1978, BWA, Wrocław, 2011, s. 53). Zainteresowanie autoportretem jako formą samoidentyfikacji artystka realizowała, oscylując pomiędzy medium malarstwa, fotografii oraz odbicia lustrzanego, które nierzadko stanowiły swoje wzajemne uzupełnienie. Wykonanie obrazu artystka poprzedza wykonaniem autofotografii, traktowanych jako forma intymnego dziennika pełnego autoinscenizacji i autodokumentacji.
„W samochodzie II” jest jednym z ikonicznych malarskich autoportretów Ewy Kuryluk. To właśnie w latach 70. artystka stworzyła kluczowe dla swojej twórczości obrazy, w których z łatwością odnaleźć można motywy z jej autobiografii. Sama kompozycja pracy utrzymana w ciepłej kolorystyce przedstawia kobietę prowadzącą samochód. Jednak sama scena wydaje się być dla Ewy Kuryluk jedynie pretekstem do sportretowania siebie, albowiem pojazd, którym się porusza, jest wyraźnie uszkodzony – spod wygiętej i zdeformowanej maski widać kompilację różnych elementów niemających jednak nic wspólnego z budową silnika. Ten fragment kompozycji, który mógłby być pewnego rodzaju początkiem do zbudowania dynamicznego, być możne nawet dramatycznego charakteru dzieła, jest tonowany spokojem bijącym z postaci artystki. Kobieta umieszczona w centralnej kompozycji obrazu została namalowana w bardzo oszczędny sposób przy użyciu delikatnego konturu i umownego światłocienia. Owa umowność tyczy się właściwie całej postaci – na tle innych autoportretów Kuryluk obraz ten wyróżnia lapidarne przedstawienie charakterystycznych cech wyglądu pozwalających na jednoznaczną identyfikację osoby. Zdaniem Mariki Kuźmicz wynika to z potrzeby udokumentowania istotnego wydarzenia z życia artystki – być może ta potrzeba uchwycenia chwili przewyższa potrzebę uchwycenia „siebie”. Rok przed namalowanie obrazu „W samochodzie II” Kuryluk stworzyła serię czarnobiałych zdjęć w Lasku Wiedeńskim, które również są autoportretami. Budowa kompozycji zdjęć, które również rozgrywają się w zniszczonym samochodzie, od razu budzą skojarzenia z prezentowanym obrazem – wręcz oczywiste wydaje się, że to właśnie na ich podstawie dzieło to zostało namalowane. To zderzenie fotografii z ich późniejszą malarską kontynuacją uwidacznia twórczą kreację, którą Kuryluk roztacza na płótnie – kontrastujące żywe kolory, chusta zasłaniająca twarz artystki, czy nawet obecność papierosa są pewnego rodzaju reinterpretacją, poprzez którą to samo wydarzenie zostało umieszczone w zupełnie innym kontekście. „Ewa Kuryluk zdaje sobie sprawę z niemożności sfotografowania swojego ‘ja’. Proponuje nam więc setki odsłon siebie, które razem mają szanse pokazać więcej. Używając samowyzwalacza, eliminuje osobę fotografa z całym bagażem jego intencji wobec modela. A nieufność wobec fotografa, dla którego ‘ja’ jest niedostępne, przenosi w obszar malarstwa. Autoportrety inspirowane autofotografiami to fragmenty całości życia w coraz innym kontekście” – pisze Kuźmicz (Ewa Kuryluk, Obrysować cień / Outlining the Shadow. 1968-1978, 2011, s. 60.)
Historyk sztuki, malarka, rysowniczka, autorka instalacji plastycznych, eseistka, pisarka. W 1970 skończył ASP w Warszawie. Studia z zakresu malarstwa i historii sztuki ukończyła w Krakowie. Współzałożycielka grupy Śmietanka oraz ruchu O poprawę. Jej najsłynniejsze prace to rysunki na bawełnianych i jedwabnych chustach, które rozwieszane i drapowane przez artystkę w różnych miejscach tworzą niepowtarzalne instalacje. Od kilku lat artystka wplata również w swoje rysunki fragmenty tekstów, często pochodzących z jej prozy, podkreślając jedność wszystkich podejmowanych przez siebie projektów: naukowych, pisarskich i plastycznych. Na dokonania prozatorskie artystki składają się dwie nowatorskie powieści: "Wiek 21 "(napisany po angielsku, wydany w Polsce w roku 1995) i "Grand Hotel Oriental".
Description:
"In the car II", 1975
acrylic, collage/fiberboard, 100 x 100 cm; signed on the reverse: 'Ewa Kuryluk', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
akryl, kolaż/płyta pilśniowa
Sygnatura
sygnowany na odwrociu: 'Ewa Kuryluk'
Wystawiany
„Ewa Kuryluk. Obrysować cień. Malarstwo 1968-1978”, wystawa indywidualna, Galeria Design BWA Wrocław, 25.03-23.04.2011 Czytelnia Sztuki, Gliwice 7.10-27.11.2011;
