245 x 128 cm

asamblaż/tkanina, akryl, cekiny, deska, drewno, gąbka, kamienie akrylowe, lycra, sztuczne futro, sztuczne perły, welur, wypełnienie poliestrowe, 245 x 128 cm, Serce: 124 x 128 cm
Klęcznik: 90 x 60 x 58 cm

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.


„Dawno, dawno temu, w czasach prehistorycznych, ludzkość przekonana była, że mężczyzna nie ma żadnego związku z aktem zapłodnienia. Oczywistym był fakt, że to kobieta wydaje na świat nowe życie. Uważano, że ma ona taką możliwość za sprawą kontaktu z siłami natury. Nie kojarzono zupełnie stosunku seksualnego z aktem poczęcia. Najważniejsza była więc kobieta, jako ta, która wydawała na świat dziecko, a rola mężczyzny była nieistotna. Poczęcie dokonywało się dzięki zapładniającej mocy bogów, sił przyrody lub przodków, których dusze przenikały do ciała kobiety. Polinezyjscy Trobriandczycy wierzyli, że dusza dziecka wnika w ciało matki podczas kąpieli w oceanie. W starożytnej Grecji, jeszcze w czasach Homera (ok. 800 p.n.e.), istniały teorie, które głosiły, że zapłodnienie odbywa się przy pomocy żywiołów takich jak wiatr czy woda. Wyrazem przekonania o samotwórczej mocy kobiecej płodności jest wiele mitów mówiących o boginiach-matkach rodzących świat i dających życie pierwszym ludziom. Kobieca płodność – zdolność wydawania na świat dziecka miała dla naszych przodków boski charakter. Natomiast wagina była bramą, którą każdy z nas przekracza, była początkiem świata. Była symbolem szczęścia, płodności i zdrowia. Posiadała również moc sprawczą – jeśli kobieta dobrowolnie odsłoniła narządy płciowe, to mogła powstrzymać huragan, odpędzić złe demony, odstraszyć drapieżnika, wrogich wojowników czy groźne bóstwa – mogła zapobiec nieszczęściu”. Iwona Demko
Dyplom uzyskała w 2001 roku na Wydziale Rzeźby w krakowskiej ASP, gdzie pracuje od 2008 roku. Obroniła tytuł doktory sztuk plastycznych rozprawą pt. "Waginatyzm" oraz pracą rzeźbiarską "Kaplica Waginy", a w 2016 otrzymała tytuł doktory habilitowanej. Była kuratorką wystaw feministycznych "Krzątaczki", "HERstoria sztuki", "Gastronomki".

Description:
"Vaginatism", 2008-2009
assemblage/fabric, wood, acrylic, board, sponge, 245 x 128 cm; , sequins, artificial pearls, lycra, polyester filling, acrylic, sponge, boards, artificial fur, wood, velour, acrylic stones
Heart: 124x128 cm
Kneeler: 90x60x58 cm,

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.

asamblaż/tkanina, akryl, cekiny, deska, drewno, gąbka, kamienie akrylowe, lycra, sztuczne futro, sztuczne perły, welur, wypełnienie poliestrowe

„Dawno, dawno temu, w czasach prehistorycznych, ludzkość przekonana była, że mężczyzna nie ma żadnego związku z aktem zapłodnienia. Oczywistym był fakt, że to kobieta wydaje na świat nowe życie. Uważano, że ma ona taką możliwość za sprawą kontaktu z siłami natury. Nie kojarzono zupełnie stosunku seksualnego z aktem poczęcia. Najważniejsza była więc kobieta, jako ta, która wydawała na świat dziecko, a rola mężczyzny była nieistotna. Poczęcie dokonywało się dzięki zapładniającej mocy bogów, sił przyrody lub przodków, których dusze przenikały do ciała kobiety. Polinezyjscy Trobriandczycy wierzyli, że dusza dziecka wnika w ciało matki podczas kąpieli w oceanie. W starożytnej Grecji, jeszcze w czasach Homera (ok. 800 p.n.e.), istniały teorie, które głosiły, że zapłodnienie odbywa się przy pomocy żywiołów takich jak wiatr czy woda. Wyrazem przekonania o samotwórczej mocy kobiecej płodności jest wiele mitów mówiących o boginiach-matkach rodzących świat i dających życie pierwszym ludziom. Kobieca płodność – zdolność wydawania na świat dziecka miała dla naszych przodków boski charakter. Natomiast wagina była bramą, którą każdy z nas przekracza, była początkiem świata. Była symbolem szczęścia, płodności i zdrowia. Posiadała również moc sprawczą – jeśli kobieta dobrowolnie odsłoniła narządy płciowe, to mogła powstrzymać huragan, odpędzić złe demony, odstraszyć drapieżnika, wrogich wojowników czy groźne bóstwa – mogła zapobiec nieszczęściu”. Iwona Demko
Dyplom uzyskała w 2001 roku na Wydziale Rzeźby w krakowskiej ASP, gdzie pracuje od 2008 roku. Obroniła tytuł doktory sztuk plastycznych rozprawą pt. "Waginatyzm" oraz pracą rzeźbiarską "Kaplica Waginy", a w 2016 otrzymała tytuł doktory habilitowanej. Była kuratorką wystaw feministycznych "Krzątaczki", "HERstoria sztuki", "Gastronomki".