13
Jadwiga Maziarska (1913 - 2003) | Bez tytułu, 1989
Estymacja:
60,000 zł - 80,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Feminizm. Sztuka Kobiet
Artysta
Jadwiga Maziarska (1913 - 2003)
Wymiary
104 x 70 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 104 x 70 cm, sygnowany i datowany na odwrociu: 'Jadwiga Maziarska | 1989',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Jadwiga Maziarska to jedna z najbardziej nowatorskich artystek na polskiej scenie sztuki, choć jednocześnie przez długi czas za mało znana. Pomimo bycia w najbliższym kręgu Tadeusza Kantora, nie wierzyła w promocję swojej sztuki. Twierdziła, że sztuka powinna się bronić sama. Dodatkowo chowała się w cieniu swoich przyjaciół – wielkich artystów, takich jak Jerzy Tchórzewski, Jan Tarasin czy Jerzy Nowosielski, przez co była za mało ceniona. Niestety, takie działanie poskutkowało zapomnieniem i marginalizacją obrazów Maziarskiej oraz całej jej twórczości.
Dopiero w latach 90. artystka została na nowo odkryta i jest bardzo pożądana przez kolekcjonerów i wielbicieli sztuki. Była pionierką w malarstwie materii w Polsce, gdyż już w latach 40. rozpoczęła tworzenie kompozycji przy użyciu kartonu i koronkowych tkanin o nieregularnym splocie. Jadwiga Maziarska swoją techniką wyprzedziła zarówno wielu artystów zagranicznych, jak i polską artystkę – Magdalenę Abakanowicz i jej abakany. Po wielu eksperymentach z materiałami Maziarska zajęła się malarstwem, które było dla niej najbardziej satysfakcjonujące. Interesowała się strukturą farby i jej nawarstwianiem na płótnie. W pewnym momencie prace artystki stały się bardziej trójwymiarowymi obiektami niż dwuwymiarowymi obrazami, gdyż Maziarska prawie w całości wypełniała je żłobieniami, spęcznieniami i wypukłościami. Obrazy malarki były wyjątkowe ze względu na swoją przestrzenność, która fascynowała artystkę, co sama nawet przyznała: „Materia mnie fascynowała, byłam nią bardzo podniecona. (…) Kolor ma na obrazie cechy materialne, konstrukcyjne (…). Obrazy wypukłe była dla mnie odkryciem nowej, nieznanej jeszcze formy materii. Tym właśnie jest dla mnie malarstwo – tworzeniem własnej artystycznej materii. (…) Kolor jest nie tylko farbą, którą nakładam na płótno. Jest jak krew. Jest tym dla malarstwa, czym krew dla organizmu” (https://culture.pl/pl/tworca/jadwiga-maziarska, dostęp: 25.08.2021).
Maziarska traktowała kolor na obrazie jak krew dla organizmu, co bardzo łatwo można przełożyć na część jej prac. Jedną z nich jest prezentowane dzieło z 1989 „Bez tytułu”. Już z daleka można dojrzeć podobieństwo kompozycji do struktur organicznych i tkanek znajdujących się w ciele człowieka. Wszystkie wgłębienia i wyżłobienia sprawiają wrażenie, jakby ruszały się, wprowadzając do obrazu życie. Ta praca jest idealnym przykładem mistrzowskiego warsztatu, jakim posługiwała się Maziarska, poprzez detale w nawarstwionej farbie i efekty, jakie ona daje całości obrazu. Cielistoróżowe odcienie dzieła tylko podkreślają jego podobieństwo do struktur organizmu i ożywiają całą kompozycję. Gra pomiędzy białymi i szarymi tonacjami tworzy kształty i cienie, wzmacniając uczucie trójwymiarowości. Umiejętności Jadwigi Maziarskiej ukazują mistrzostwo związane z operowaniem kolorem i strukturą, dające niebywałe efekty. Krytycy dostrzegli oryginalność i niesamowity talent Jadwigi Maziarskiej i w 2001 artystka została laureatką nagrody im. Jana Cybisa.
Przez rok studiowała prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W 1933 rozpoczęła studia artystyczne w Prywatnej Szkole Malarskiej Alfreda Terleckiego w Krakowie. Kontynuowała je w latach 1934-39 w krakowskiej ASP u Władysława Jarockiego, Stefana Filipkiewicza i Ignacego Pieńkowskiego. Od 1945 roku była członkiem Grupy Młodych Plastyków, a od 1957 - reaktywowanej wówczas Grupy Krakowskiej. Brała udział w trzech Wystawach Sztuki Nowoczesnej (Kraków 1948-49, Warszawa 1957 i 1959). Decydujące dla twórczości artystki miały okazać się problemy struktury dzieła sztuki. Najpierw eksperymentowała z nakładaniem na płótno grubych warstw pigmentu. W 1947 wykonała pierwszą aplikację - pracę z różnobarwnych fragmentów tkanin o nieregularnych kształtach. W kompozycjach strukturalnych nie skupiała się tylko na stronie formalnej i technologicznej, ale nadawała im też aluzyjne tytuły. Sugerowały one chęć połączenia się poprzez sztukę z uniwesum ludzkich wyobrażeń, przeczuć i tęsknot. Później pojawiła się ciekawa seria obrazów wykonanych techniką łączenia farby olejnej ze stearyną. Kompozycje stearynowe eksponowały nie tylko fakturę ale również rytm, który dynamizował ale i harmonizował powierzchnię płótna. W latach 70. zaprzestała ich tworzenia skupiając się na malowaniu bardziej zdecydowanych, jednolitych fakturowo i ograniczonych kolorystycznie (niekiedy tylko do czerni i bieli) kompozycji. Kolejną metamorfozę przeszła w latach 90., kiedy jej malarstwo opanowała dziecięca niemal radość zestawiania jaskrawych kolorów. W 1991 w krakowskiej galerii Krzysztofory miała miejsce jej retrospektywna wystawa monograficzna.
Description:
Untitled, 1989
oil/canvas, 104 x 70 cm; signed and dated on the reverse: 'Jadwiga Maziarska | 1989', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Jadwiga Maziarska to jedna z najbardziej nowatorskich artystek na polskiej scenie sztuki, choć jednocześnie przez długi czas za mało znana. Pomimo bycia w najbliższym kręgu Tadeusza Kantora, nie wierzyła w promocję swojej sztuki. Twierdziła, że sztuka powinna się bronić sama. Dodatkowo chowała się w cieniu swoich przyjaciół – wielkich artystów, takich jak Jerzy Tchórzewski, Jan Tarasin czy Jerzy Nowosielski, przez co była za mało ceniona. Niestety, takie działanie poskutkowało zapomnieniem i marginalizacją obrazów Maziarskiej oraz całej jej twórczości.
Dopiero w latach 90. artystka została na nowo odkryta i jest bardzo pożądana przez kolekcjonerów i wielbicieli sztuki. Była pionierką w malarstwie materii w Polsce, gdyż już w latach 40. rozpoczęła tworzenie kompozycji przy użyciu kartonu i koronkowych tkanin o nieregularnym splocie. Jadwiga Maziarska swoją techniką wyprzedziła zarówno wielu artystów zagranicznych, jak i polską artystkę – Magdalenę Abakanowicz i jej abakany. Po wielu eksperymentach z materiałami Maziarska zajęła się malarstwem, które było dla niej najbardziej satysfakcjonujące. Interesowała się strukturą farby i jej nawarstwianiem na płótnie. W pewnym momencie prace artystki stały się bardziej trójwymiarowymi obiektami niż dwuwymiarowymi obrazami, gdyż Maziarska prawie w całości wypełniała je żłobieniami, spęcznieniami i wypukłościami. Obrazy malarki były wyjątkowe ze względu na swoją przestrzenność, która fascynowała artystkę, co sama nawet przyznała: „Materia mnie fascynowała, byłam nią bardzo podniecona. (…) Kolor ma na obrazie cechy materialne, konstrukcyjne (…). Obrazy wypukłe była dla mnie odkryciem nowej, nieznanej jeszcze formy materii. Tym właśnie jest dla mnie malarstwo – tworzeniem własnej artystycznej materii. (…) Kolor jest nie tylko farbą, którą nakładam na płótno. Jest jak krew. Jest tym dla malarstwa, czym krew dla organizmu” (https://culture.pl/pl/tworca/jadwiga-maziarska, dostęp: 25.08.2021).
Maziarska traktowała kolor na obrazie jak krew dla organizmu, co bardzo łatwo można przełożyć na część jej prac. Jedną z nich jest prezentowane dzieło z 1989 „Bez tytułu”. Już z daleka można dojrzeć podobieństwo kompozycji do struktur organicznych i tkanek znajdujących się w ciele człowieka. Wszystkie wgłębienia i wyżłobienia sprawiają wrażenie, jakby ruszały się, wprowadzając do obrazu życie. Ta praca jest idealnym przykładem mistrzowskiego warsztatu, jakim posługiwała się Maziarska, poprzez detale w nawarstwionej farbie i efekty, jakie ona daje całości obrazu. Cielistoróżowe odcienie dzieła tylko podkreślają jego podobieństwo do struktur organizmu i ożywiają całą kompozycję. Gra pomiędzy białymi i szarymi tonacjami tworzy kształty i cienie, wzmacniając uczucie trójwymiarowości. Umiejętności Jadwigi Maziarskiej ukazują mistrzostwo związane z operowaniem kolorem i strukturą, dające niebywałe efekty. Krytycy dostrzegli oryginalność i niesamowity talent Jadwigi Maziarskiej i w 2001 artystka została laureatką nagrody im. Jana Cybisa.
Przez rok studiowała prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W 1933 rozpoczęła studia artystyczne w Prywatnej Szkole Malarskiej Alfreda Terleckiego w Krakowie. Kontynuowała je w latach 1934-39 w krakowskiej ASP u Władysława Jarockiego, Stefana Filipkiewicza i Ignacego Pieńkowskiego. Od 1945 roku była członkiem Grupy Młodych Plastyków, a od 1957 - reaktywowanej wówczas Grupy Krakowskiej. Brała udział w trzech Wystawach Sztuki Nowoczesnej (Kraków 1948-49, Warszawa 1957 i 1959). Decydujące dla twórczości artystki miały okazać się problemy struktury dzieła sztuki. Najpierw eksperymentowała z nakładaniem na płótno grubych warstw pigmentu. W 1947 wykonała pierwszą aplikację - pracę z różnobarwnych fragmentów tkanin o nieregularnych kształtach. W kompozycjach strukturalnych nie skupiała się tylko na stronie formalnej i technologicznej, ale nadawała im też aluzyjne tytuły. Sugerowały one chęć połączenia się poprzez sztukę z uniwesum ludzkich wyobrażeń, przeczuć i tęsknot. Później pojawiła się ciekawa seria obrazów wykonanych techniką łączenia farby olejnej ze stearyną. Kompozycje stearynowe eksponowały nie tylko fakturę ale również rytm, który dynamizował ale i harmonizował powierzchnię płótna. W latach 70. zaprzestała ich tworzenia skupiając się na malowaniu bardziej zdecydowanych, jednolitych fakturowo i ograniczonych kolorystycznie (niekiedy tylko do czerni i bieli) kompozycji. Kolejną metamorfozę przeszła w latach 90., kiedy jej malarstwo opanowała dziecięca niemal radość zestawiania jaskrawych kolorów. W 1991 w krakowskiej galerii Krzysztofory miała miejsce jej retrospektywna wystawa monograficzna.
Description:
Untitled, 1989
oil/canvas, 104 x 70 cm; signed and dated on the reverse: 'Jadwiga Maziarska | 1989', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany i datowany na odwrociu: 'Jadwiga Maziarska | 1989'
