6
Jerzy Duda-Gracz (1941 - 2004) | "Jesień", 1983
Estymacja:
60,000 zł - 80,000 zł
Sprzedane
65,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Fantastyczna. Surrealizm i Realizm Magiczny
Artysta
Jerzy Duda-Gracz (1941 - 2004)
Wymiary
48,5 x 43 cm (w świetle oprawy)
Kategoria
Opis
olej/płyta pilśniowa, 48,5 x 43 cm (w świetle oprawy), sygnowany i datowany p.d.: 'DUDA GRACZ 1983', na odwrociu nalepka z opisem pracy
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Motywy, Tańce i Dialogi Polskie” to cykl malarski, który Jerzy Duda-Gracz z powodzeniem rozwijał w latach 1980-83. Obrazy wchodzące w ten cykl z jednej strony skupiają się na słabościach i przywarach Polaków, pokazując je w karykaturalnym, bezlitosnym świetle. Z drugiej strony trudno jednak pominąć zawarty w nich swoisty sentyment za odchodzącym światem uchwyconym tuż przed industrialną rewolucją. To prace pokazujące nie tylko ludzi obsadzonych na całe życie w swoich rolach, ludzi, którzy w podeszłym wieku, niezależnie od tego, ile bogactw zgromadzili i czego dokonali i tak są do siebie łudząco podobni, ale też artystyczna refleksja nad tym, jak zmienia się nasz krajobraz i zestaw wizualnych punktów odniesienia. W obrazie „Jesień”, jak w większości prac z omawianego okresu, malarz posługuje się niezwykle prostym, ale silnie oddziałującym zestawieniem dwóch warstw świata przedstawionego – wyrazistą, pierwszoplanową postacią oraz dość umownym tłem. Na obrazie uwiecznił starszą kobietę z pomarszczoną twarzą i przymkniętymi oczami odzianą w ciemną suknię i kapeluszem z piórem na głowie. Pozycja, którą przyjęła, wydaje się wymuszona, a założone na siebie dłonie sugerują nadchodzącą śmierć. Zza prowokacyjnie rozchylonego dekoltu wyłaniają się suche piersi, a ponad nimi okazały naszyjnik, który poza finezyjnym kapeluszem jest właściwie jedyną oznaką dostatniej przeszłości kobiety. Zamożność hrabianki zostaje skonfrontowana przez Dudę z najzwyklejszym, stereotypowym i ponadczasowym krajobrazem, który rządzi się swoimi prawami, niezależnie od swojego właściciela. „Maluję to, co mi w duszy gra; im bardziej człowiek pierniczeje, tym lepiej wie, że odchodzi, a z nim cały ten świat. Z upływem czasu rodzi się czułość i tęsknota za tym, co bezpowrotne” – mówił artysta. „Malarstwo Jerzego Dudy-Gracza to swoista opowieść o Polsce. Twórca pozostawił po sobie blisko trzy tysiące obrazów. Krzysztof Teodor Toeplitz pisał o twórczości artysty, że to świat głęboki i tragiczny. Świat, w którym człowiek nie może znaleźć wewnętrznej harmonii, miejsca i spokoju. Malarz wnikliwie i bezpośrednio przedstawia człowieka, pejzaż czy dany motyw, uciekając jednocześnie od jakiejkolwiek idealizacji. Budowane specyficznymi, wypracowanymi przez artystę środkami wyrazu kompozycje nie stronią od deformacji i groteski. Sprawiają wrażenie przedstawień w ‘krzywym zwierciadle’. Takie przetwarzanie realizmu pozwoliło niejako na sklasyfikowanie twórczości Dudy-Gracza pomiędzy takimi kierunkami jak surrealizm i symbolizm. Nostalgiczny charakter pejzaży w schyłkowym okresie twórczości artysty przywodzi na myśl silne związki z romantyzmem, nie jest to jednak bezpośrednia inspiracja. Jest to raczej wypadkowa wielu aspektów interesujących artystę, takich jak ukazywanie pierwotności krajobrazu polskiego wraz z odczuwalną nostalgią faktu, iż z dnia na dzień jest on tracony. Jest to również nawiązanie do dawnych mistrzów oraz silna inspiracja naturą. W ten sposób powstawały dzieła hybrydalne, łączące w sobie realistyczne elementy z partiami silnej, mocnej deformacji i groteski. Artysta, scalając te dwa, poniekąd przeciwne sobie obszary, stworzył dzieła, do których trudno znaleźć bezpośrednie analogie w sztuce polskiej” (Jestem chory na Polskę – Jerzy Duda-Gracz, [w:] Mateusz Kozieradzki, Jerzy Duda-Gracz, katalog wystawy w CSW Znaki Czasu w Toruniu).
W 1969 otrzymał dyplom na Wydziale Grafiki w Katowicach. W 1984 jego prace wystawiane były na weneckim Biennale Sztuki. W swej twórczości często posługiwał się pastiszem, groteską, karykaturą postaci ludzkich. Tworzył sceny rodzajowe, oparte na tradycji malarskiego surrealizmu i ekspresjonizmu. Jego obrazy znajdują się w kolekcjach czołowych Muzeów Narodowych (Kraków, Warszawa, Gdańsk, Poznań) a także w Muzeum Sztuki w Łodzi.
Description:
"Autumn", 1983
oil/fiberboard, 48.5 x 43 cm (dimensions in frame); signed and dated lower right: 'DUDA GRACZ 1983', a label with the artwork's description on the reverse,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Motywy, Tańce i Dialogi Polskie” to cykl malarski, który Jerzy Duda-Gracz z powodzeniem rozwijał w latach 1980-83. Obrazy wchodzące w ten cykl z jednej strony skupiają się na słabościach i przywarach Polaków, pokazując je w karykaturalnym, bezlitosnym świetle. Z drugiej strony trudno jednak pominąć zawarty w nich swoisty sentyment za odchodzącym światem uchwyconym tuż przed industrialną rewolucją. To prace pokazujące nie tylko ludzi obsadzonych na całe życie w swoich rolach, ludzi, którzy w podeszłym wieku, niezależnie od tego, ile bogactw zgromadzili i czego dokonali i tak są do siebie łudząco podobni, ale też artystyczna refleksja nad tym, jak zmienia się nasz krajobraz i zestaw wizualnych punktów odniesienia. W obrazie „Jesień”, jak w większości prac z omawianego okresu, malarz posługuje się niezwykle prostym, ale silnie oddziałującym zestawieniem dwóch warstw świata przedstawionego – wyrazistą, pierwszoplanową postacią oraz dość umownym tłem. Na obrazie uwiecznił starszą kobietę z pomarszczoną twarzą i przymkniętymi oczami odzianą w ciemną suknię i kapeluszem z piórem na głowie. Pozycja, którą przyjęła, wydaje się wymuszona, a założone na siebie dłonie sugerują nadchodzącą śmierć. Zza prowokacyjnie rozchylonego dekoltu wyłaniają się suche piersi, a ponad nimi okazały naszyjnik, który poza finezyjnym kapeluszem jest właściwie jedyną oznaką dostatniej przeszłości kobiety. Zamożność hrabianki zostaje skonfrontowana przez Dudę z najzwyklejszym, stereotypowym i ponadczasowym krajobrazem, który rządzi się swoimi prawami, niezależnie od swojego właściciela. „Maluję to, co mi w duszy gra; im bardziej człowiek pierniczeje, tym lepiej wie, że odchodzi, a z nim cały ten świat. Z upływem czasu rodzi się czułość i tęsknota za tym, co bezpowrotne” – mówił artysta. „Malarstwo Jerzego Dudy-Gracza to swoista opowieść o Polsce. Twórca pozostawił po sobie blisko trzy tysiące obrazów. Krzysztof Teodor Toeplitz pisał o twórczości artysty, że to świat głęboki i tragiczny. Świat, w którym człowiek nie może znaleźć wewnętrznej harmonii, miejsca i spokoju. Malarz wnikliwie i bezpośrednio przedstawia człowieka, pejzaż czy dany motyw, uciekając jednocześnie od jakiejkolwiek idealizacji. Budowane specyficznymi, wypracowanymi przez artystę środkami wyrazu kompozycje nie stronią od deformacji i groteski. Sprawiają wrażenie przedstawień w ‘krzywym zwierciadle’. Takie przetwarzanie realizmu pozwoliło niejako na sklasyfikowanie twórczości Dudy-Gracza pomiędzy takimi kierunkami jak surrealizm i symbolizm. Nostalgiczny charakter pejzaży w schyłkowym okresie twórczości artysty przywodzi na myśl silne związki z romantyzmem, nie jest to jednak bezpośrednia inspiracja. Jest to raczej wypadkowa wielu aspektów interesujących artystę, takich jak ukazywanie pierwotności krajobrazu polskiego wraz z odczuwalną nostalgią faktu, iż z dnia na dzień jest on tracony. Jest to również nawiązanie do dawnych mistrzów oraz silna inspiracja naturą. W ten sposób powstawały dzieła hybrydalne, łączące w sobie realistyczne elementy z partiami silnej, mocnej deformacji i groteski. Artysta, scalając te dwa, poniekąd przeciwne sobie obszary, stworzył dzieła, do których trudno znaleźć bezpośrednie analogie w sztuce polskiej” (Jestem chory na Polskę – Jerzy Duda-Gracz, [w:] Mateusz Kozieradzki, Jerzy Duda-Gracz, katalog wystawy w CSW Znaki Czasu w Toruniu).
W 1969 otrzymał dyplom na Wydziale Grafiki w Katowicach. W 1984 jego prace wystawiane były na weneckim Biennale Sztuki. W swej twórczości często posługiwał się pastiszem, groteską, karykaturą postaci ludzkich. Tworzył sceny rodzajowe, oparte na tradycji malarskiego surrealizmu i ekspresjonizmu. Jego obrazy znajdują się w kolekcjach czołowych Muzeów Narodowych (Kraków, Warszawa, Gdańsk, Poznań) a także w Muzeum Sztuki w Łodzi.
Description:
"Autumn", 1983
oil/fiberboard, 48.5 x 43 cm (dimensions in frame); signed and dated lower right: 'DUDA GRACZ 1983', a label with the artwork's description on the reverse,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płyta pilśniowa
Sygnatura
sygnowany i datowany p.d.: 'DUDA GRACZ 1983'
Proweniencja
Galeria Zapiecek, Warszawa; kolekcja prywatna, Warszawa
