34
Stanisław Kamocki | "Liście jesionu" ("Liście klonu"), przed 1927
Estymacja:
50,000 zł - 70,000 zł
Sprzedane
50,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna. XIX wiek, Modernizm, Międzywojnie
Artysta
Stanisław Kamocki (1875 - 1944)
Wymiary
120 x 135 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 120 x 135 cm, sygnowany l.d.: 'St. Kamocki', na odwrociu na podobraziu obiekt opisany numerem kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie "MNK | ND. 6443"; na górnej listwie blejtramu po lewej u góry papierowa nalepka z opisem obiektu "Stanisław Kamocki | "Liście klonu" i numerem "ND. 6443"; na listwie blejtramu papierowa nalepka z historycznym tytułem dzieła "Liście jesionu"; na dolnej listwie blejtramu papierowa nalepka z numerem "534" oraz papierowa nalepka z opisem obiektu "Stanisław Kamocki | "Liście klonu" oraz numerem "ND. 6443"; na listwie blejtramu nalepka wystawowa Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Stanisław Kamocki uznawany jest za najzdolniejszego ucznia Jana Stanisławskiego. "Uczniowie Stanisławskiego brali gorąco słowa mistrza i przejęli od niego tak głębokie i tak zarazem nerwowe umiłowanie polskiego wiejskiego pejzażu, jakby on istotnie niedługo miał zniknąć z powierzchni ziemi" (Antoni Chołoniewski, Nasi artyści. Stanisław Kamocki, "Świat" 1909, nr 11, s. 3). Nic dziwnego, iż tak właśnie czynili słysząc od profesora słowa: "Malujcie, panowie polską wieś, bo może za kilka lat jej nie będzie" (Jan Stanisławski, cyt. za: Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska, Jan Stanisławski i jego uczniowie, Kraków 2004, s. 26).
Artysta w 1891 roku ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Floriana Cynka, Józefa Unierzyskiego, Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego i Jana Stanisławskiego. Dzięki stypendium kontynuował naukę w Paryżu. Odwiedził również Włochy, Niemcy i Szwajcarię. W 1919 objął katedrę pejzażu na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jako pedagog kontynuował program Stanisławskiego, organizując plenery pejzażowe. Właśnie od swego mistrza przejął umiłowanie przyrody, wrażliwość obserwacji, uczuciowy stosunek do krajobrazu wsi polskiej. Stąd często pojawiające się w jego malarstwie motywy: łany zboża, zagony ziemniaków, stogi siana, drzewa, dworki, wiejskie kościółki oglądane o różnych porach roku. Tematów tych szukał, wędrując po wsiach Podola, Wołynia, Spisza, a szczególnie ziemi podkrakowskiej i podhalańskiej. Obrazy malował w plenerze. W pierwszym okresie twórczości (1900-15) malował gęstą pastą olejną, którą nakładał obficie, uzyskując efekt konkretnej materialnej powierzchni malarskiej. Operował przy tym niezbyt szeroką gamą barw. W krajobrazach letnich stosował ciężkie zielenie o niezbyt silnym napięciu walorowym. Posługiwał się na ogół barwami lokalnymi i pozostawał wierny przedmiotowi. W późniejszym okresie farba kładziona była pobieżnie, szerokimi pociągnięciami pędzla, nadając obrazom matową powierzchnię. "Istotną, rdzenną cechą Kamockiego, filozofią jego sztuki jest dążenie do jasności i pogody, akcentowanie tego, co życiu sprzyja, co czyni je radosnym i ponętnym, co je upiększa i podnosi, i nuta ta drga silnie w całej jego twórczości" (Antoni Chołoniewski, Nasi artyści. Stanisław Kamocki, "Świat" 1909, nr 11, s. 4).
Artysta szczególnie chętnie malował tereny podkrakowskie, krajobrazy tatrzańskie, pola zbóż i bujne ogrody pełne dzikich kwiatów. Wzorem Jana Stanisławskiego rozwinął uczuciowy stosunek do natury i wrażliwość na detal, choć chętnie sięgał po większe formaty płócien. Do okolic Zakopanego uczniowie Jana Stanisławskiego podchodzili ze szczególnie dużym sentymentem, nie inaczej Kamocki - właśnie tam wyjeżdżali z profesorem w plener, opuszczając progi krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Kamocki, będąc od 1919 roku profesorem katedry malarstwa pejzażowego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych kontynuował tradycję prowadzania pracowni w Zakopanem. Z miastem związał się definitywnie podczas okupacji, ucząc malarstwa w Państwowej Szkole Góralskiej Sztuki Ludowej.
W 1891 roku ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Floriana Cynka, Józefa Unierzyskiego, Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego i Jana Stanisławskiego. Dzięki stypendium kontynuował naukę w Paryżu. Odwiedził również Włochy, Niemcy i Szwajcarię. W 1919 roku objął katedrę pejzażu na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jako pedagog kontynuował program Stanisławskiego, organizując plenery pejzażowe. Właśnie od Stanisławskiego przejął umiłowanie przyrody, wrażliwość obserwacji, uczuciowy stosunek do krajobrazu wsi polskiej. Stąd często pojawiające się w jego malarstwie motywy: łany zboża, zagony ziemniaków, stogi siana, drzewa, dworki, wiejskie kościółki oglądane w różnych porach roku. Tematów tych szukał wędrując po wsiach Podola, Wołynia, Spisza, a szczególnie ziemi podkrakowskiej i podhalańskiej. Obrazy malował w plenerze. W pierwszym okresie twórczości (1900-15) malował gęstą pastą olejną, którą nakładał obficie, uzyskując efekt konkretnej materialnej powierzchni malarskiej. Operował przy tym niezbyt szeroką gamą barwną. W krajobrazach letnich stosował ciężkie zielenie o niezbyt silnym napięciu walorowym. Posługiwał się na ogół barwami lokalnymi i pozostawał wierny przedmiotowi. W późniejszym okresie farba kładziona była pobieżnie, szerokimi pociągnięciami pędzla, nadając obrazom matową powierzchnię. Należał m.in do ugrupowań artystycznych "Sztuka", wiedeńskiej Secesji oraz Związku Polskich Artystów Plastyków i Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.
Description:
"Ash leaves" ("Maple leaves"), before 1927
oil/canvas, 120 x 135 cm; signed lower left: 'St. Kamocki', on the reverse an inventory number of National Museum in Cracow: 'MNK | ND. 6443'; on the stretcher paper label with painting's description: 'Stanislaw Kamocki | "Liscie klonu"' and number: 'ND. 6443'; paper label with historical title 'Liscie jesionu', paper label with number: '534', paper label with painting's description: 'Stanislaw Kamocki | "Liscie klonu"' and number: 'ND. 6443', exhibition label of Society of Friends of Fine Arts in Cracow,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Stanisław Kamocki uznawany jest za najzdolniejszego ucznia Jana Stanisławskiego. "Uczniowie Stanisławskiego brali gorąco słowa mistrza i przejęli od niego tak głębokie i tak zarazem nerwowe umiłowanie polskiego wiejskiego pejzażu, jakby on istotnie niedługo miał zniknąć z powierzchni ziemi" (Antoni Chołoniewski, Nasi artyści. Stanisław Kamocki, "Świat" 1909, nr 11, s. 3). Nic dziwnego, iż tak właśnie czynili słysząc od profesora słowa: "Malujcie, panowie polską wieś, bo może za kilka lat jej nie będzie" (Jan Stanisławski, cyt. za: Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska, Jan Stanisławski i jego uczniowie, Kraków 2004, s. 26).
Artysta w 1891 roku ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Floriana Cynka, Józefa Unierzyskiego, Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego i Jana Stanisławskiego. Dzięki stypendium kontynuował naukę w Paryżu. Odwiedził również Włochy, Niemcy i Szwajcarię. W 1919 objął katedrę pejzażu na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jako pedagog kontynuował program Stanisławskiego, organizując plenery pejzażowe. Właśnie od swego mistrza przejął umiłowanie przyrody, wrażliwość obserwacji, uczuciowy stosunek do krajobrazu wsi polskiej. Stąd często pojawiające się w jego malarstwie motywy: łany zboża, zagony ziemniaków, stogi siana, drzewa, dworki, wiejskie kościółki oglądane o różnych porach roku. Tematów tych szukał, wędrując po wsiach Podola, Wołynia, Spisza, a szczególnie ziemi podkrakowskiej i podhalańskiej. Obrazy malował w plenerze. W pierwszym okresie twórczości (1900-15) malował gęstą pastą olejną, którą nakładał obficie, uzyskując efekt konkretnej materialnej powierzchni malarskiej. Operował przy tym niezbyt szeroką gamą barw. W krajobrazach letnich stosował ciężkie zielenie o niezbyt silnym napięciu walorowym. Posługiwał się na ogół barwami lokalnymi i pozostawał wierny przedmiotowi. W późniejszym okresie farba kładziona była pobieżnie, szerokimi pociągnięciami pędzla, nadając obrazom matową powierzchnię. "Istotną, rdzenną cechą Kamockiego, filozofią jego sztuki jest dążenie do jasności i pogody, akcentowanie tego, co życiu sprzyja, co czyni je radosnym i ponętnym, co je upiększa i podnosi, i nuta ta drga silnie w całej jego twórczości" (Antoni Chołoniewski, Nasi artyści. Stanisław Kamocki, "Świat" 1909, nr 11, s. 4).
Artysta szczególnie chętnie malował tereny podkrakowskie, krajobrazy tatrzańskie, pola zbóż i bujne ogrody pełne dzikich kwiatów. Wzorem Jana Stanisławskiego rozwinął uczuciowy stosunek do natury i wrażliwość na detal, choć chętnie sięgał po większe formaty płócien. Do okolic Zakopanego uczniowie Jana Stanisławskiego podchodzili ze szczególnie dużym sentymentem, nie inaczej Kamocki - właśnie tam wyjeżdżali z profesorem w plener, opuszczając progi krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Kamocki, będąc od 1919 roku profesorem katedry malarstwa pejzażowego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych kontynuował tradycję prowadzania pracowni w Zakopanem. Z miastem związał się definitywnie podczas okupacji, ucząc malarstwa w Państwowej Szkole Góralskiej Sztuki Ludowej.
W 1891 roku ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Floriana Cynka, Józefa Unierzyskiego, Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego i Jana Stanisławskiego. Dzięki stypendium kontynuował naukę w Paryżu. Odwiedził również Włochy, Niemcy i Szwajcarię. W 1919 roku objął katedrę pejzażu na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jako pedagog kontynuował program Stanisławskiego, organizując plenery pejzażowe. Właśnie od Stanisławskiego przejął umiłowanie przyrody, wrażliwość obserwacji, uczuciowy stosunek do krajobrazu wsi polskiej. Stąd często pojawiające się w jego malarstwie motywy: łany zboża, zagony ziemniaków, stogi siana, drzewa, dworki, wiejskie kościółki oglądane w różnych porach roku. Tematów tych szukał wędrując po wsiach Podola, Wołynia, Spisza, a szczególnie ziemi podkrakowskiej i podhalańskiej. Obrazy malował w plenerze. W pierwszym okresie twórczości (1900-15) malował gęstą pastą olejną, którą nakładał obficie, uzyskując efekt konkretnej materialnej powierzchni malarskiej. Operował przy tym niezbyt szeroką gamą barwną. W krajobrazach letnich stosował ciężkie zielenie o niezbyt silnym napięciu walorowym. Posługiwał się na ogół barwami lokalnymi i pozostawał wierny przedmiotowi. W późniejszym okresie farba kładziona była pobieżnie, szerokimi pociągnięciami pędzla, nadając obrazom matową powierzchnię. Należał m.in do ugrupowań artystycznych "Sztuka", wiedeńskiej Secesji oraz Związku Polskich Artystów Plastyków i Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.
Description:
"Ash leaves" ("Maple leaves"), before 1927
oil/canvas, 120 x 135 cm; signed lower left: 'St. Kamocki', on the reverse an inventory number of National Museum in Cracow: 'MNK | ND. 6443'; on the stretcher paper label with painting's description: 'Stanislaw Kamocki | "Liscie klonu"' and number: 'ND. 6443'; paper label with historical title 'Liscie jesionu', paper label with number: '534', paper label with painting's description: 'Stanislaw Kamocki | "Liscie klonu"' and number: 'ND. 6443', exhibition label of Society of Friends of Fine Arts in Cracow,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany l.d.: 'St. Kamocki'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Polska (depozyt w Muzeum Narodowym w Krakowie); dom aukcyjny Unicum, Warszawa, maj 1996; kolekcja prywatna, Polska
Literatura
Wystawa prac malarskich Stanisława Kamockiego, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych Związku Polskich Artystów Plastyków, Zachęta, Warszawa, marzec - kwiecień 1951, poz. kat. 13, s. 10; "Sztuki Piękne" 1927-1928, t. IV (il.)
Wystawiany
Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, Kraków; Wystawa prac malarskich Stanisława Kamockiego, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych Związku Polskich Artystów Plastyków, Zachęta, Warszawa, marzec - kwiecień 1951
