47
Zbigniew Makowski (1930 - 2019) | Kompozycja, 1964
Estymacja:
12,000 zł - 18,000 zł
Sprzedane
11,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Prace na papierze
Artysta
Zbigniew Makowski (1930 - 2019)
Lokalizacja
tusz/papier
Wymiary
64 x 50 cm
Kategoria
Opis
tusz/papier , 64 x 50 cm, sygnowany wzdłuż prawej krawędzi: 'Zbigniew Makowski' oraz datowany śr.d.: '16 II 1964',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Bez wątpienia wiele znaczyło dla niego spotkanie w Paryżu z André Bretonem i surrealistami, którzy zaprosili go także do wspólnej wystawy. Szybko jednak zasymilował te wpływy i zespolił je z częściowo może nieuświadomionymi elementami ojczystego folkloru w swą osobistą koncepcję obrazu, w której ambicje literackie jednoczą się z wysokiej rangi talentem malarskim w swoiście magiczną poezję”.
KARI – HEINZ HERING
W latach 60. XX wieku Zbigniew Makowski, mimo młodego wieku, był już uznanym przez krytykę twórcą o ugruntowanej w świecie sztuki pozycji. Prace artysty wystawiane były w licznych instytucjach muzealnych zarówno w Polsce, jak i na arenie międzynarodowej. W 1963 roku swoją twórczość prezentował w Miami Museum of Modern Art oraz Museu de Arte Moderna w Rio de Janeiro, a zaledwie rok później w Lozannie, Düsseldorfie czy Bochum. W literaturze zaznacza się, że niezwykle znaczącym i formującym dla późniejszej twórczości Makowskiego był pobyt artysty w Paryżu w 1962 roku, ściśle powiązany z wystawą „Mouvement surréaliste et Mouvement PHASE”. Artysta poznał wówczas ojca europejskiego nadrealizmu André Bretona oraz nawiązał bliskie kontakty z twórcami z międzynarodowej grupy surrealistów, których artystyczne poszukiwania stały się dla niego
kluczowym i niewyczerpanym źródłem inspiracji oraz ukształtowały jego zasadnicze cechy stylistyczne. W drugiej połowie dekady prace Makowskiego znalazły swoje miejsce w najważniejszych kolekcjach muzealnych, między innymi w Museum of Modern Art w Nowym Jorku oraz licznych zbiorach prywatnych we Francji oraz Stanach Zjednoczonych.
Choć niewątpliwie twórczość Zbigniewa Makowskiego nosi silny surrealistyczny rodowód, udało mu się zachować zupełnie niezależny, samodzielny charakter oparty na syntezie wymiaru intelektualnego, tj. bogatej warstwy narracyjnej z wachlarzem różnorodnych środków artystycznej ekspresji. W swoich kompozycjach bowiem Makowski nawarstwia symbole i znaczenia, zestawiając je z tekstem pisanym, częstokroć łacińskim. Stosował
bezpośrednie cytaty z poezji i prozy antycznej, sprawiając, że jego prace stały się wyrafinowanymi malarskimi traktatami metaforycznymi. Niezwykle istotnym i charakterystycznym dla twórczości Makowskiego jest jego warsztatowa biegłość oraz dbałość o detal. Maestria, z jaką operował kreską, podsycała u widza wrażenie iluzyjności przestrzeni oraz wzmacniała tajemniczą aurę tych erudycyjnych kompozycji. Warto również wskazać na symboliczny alfabet, którym artysta konsekwentnie posługiwał się przez cały okres swojej twórczości. Spotykamy w niej zatem bardzo często motywy schodów, kostek, kluczy, krzyży, rozet oraz odręcznie spisane teksty, które wykonane na pergaminowym podłożu przywodzą na myśl strony starych, tajemnych ksiąg. W późniejszych latach Makowski skupił się na ezoterycznych, magicznych pejzażach, przedstawiających fragmenty antycznej architektury w otoczeniu tańczących na wietrze symboli.
Te wysoce intelektualne i spekulatywne kompozycje malarskie należy oceniać nie tylko w warstwie wizualnej, ale szczególnie w tej narracyjno- -intelektualnej. Elementy tych pięknych łamigłówek zaczerpnięte są z rozmaitych dyscyplin naukowych, literatury pięknej, muzyki i sztuki dawnych mistrzów Botticellego, Caravaggia czy Rembrandta. Do swoich dzieł przemycał również idee mistycyzmu oraz wiedzę z zakresu magii i kabały.
Studiował w warszawskiej ASP (1950-56). Zajmował się różnymi dziedzinami nauki: matematyką, kulturą wschodu, pasjonował się kabalistyka. Łącząc w swoich kompozycjach znaki, cyfry i litery osiągał efekty symboliczne i surrealistyczne. Brał udział w III Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1959. Jest laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida. W 1956 ukończył warszawską ASP (pracownia Kazimierza Tomorowicza). W 1962 przebywał we Francji i brał udział w wystawie "Le Mouvement Surréaliste et le Mouvement Phases" w Paryżu. Uprawia sztukę surrealistyczną, świadczącą o fascynacji wiedzą ezoteryczną. W latach 60. komponował swe obrazy ze znaków magicznych, symboli i rekwizytów, także sentencji i dłuższych tekstów. W latach 70. i 80. malował ezoteryczno-magiczne pejzaże, przedstawiające zazwyczaj fragmenty antycznej architektury, ponad którymi unoszą się symboliczne przedmioty "Vale ergo polia, Et ibam in profundis". Otrzymał Nagrodę Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida oraz Nagrody im. J. Cybisa.
Description:
Composition, 1964
ink/paper, 64 x 50 cm; signed along the right edge: 'Zbigniew Makowski' and dated lower middle: '16 II 1964', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Bez wątpienia wiele znaczyło dla niego spotkanie w Paryżu z André Bretonem i surrealistami, którzy zaprosili go także do wspólnej wystawy. Szybko jednak zasymilował te wpływy i zespolił je z częściowo może nieuświadomionymi elementami ojczystego folkloru w swą osobistą koncepcję obrazu, w której ambicje literackie jednoczą się z wysokiej rangi talentem malarskim w swoiście magiczną poezję”.
KARI – HEINZ HERING
W latach 60. XX wieku Zbigniew Makowski, mimo młodego wieku, był już uznanym przez krytykę twórcą o ugruntowanej w świecie sztuki pozycji. Prace artysty wystawiane były w licznych instytucjach muzealnych zarówno w Polsce, jak i na arenie międzynarodowej. W 1963 roku swoją twórczość prezentował w Miami Museum of Modern Art oraz Museu de Arte Moderna w Rio de Janeiro, a zaledwie rok później w Lozannie, Düsseldorfie czy Bochum. W literaturze zaznacza się, że niezwykle znaczącym i formującym dla późniejszej twórczości Makowskiego był pobyt artysty w Paryżu w 1962 roku, ściśle powiązany z wystawą „Mouvement surréaliste et Mouvement PHASE”. Artysta poznał wówczas ojca europejskiego nadrealizmu André Bretona oraz nawiązał bliskie kontakty z twórcami z międzynarodowej grupy surrealistów, których artystyczne poszukiwania stały się dla niego
kluczowym i niewyczerpanym źródłem inspiracji oraz ukształtowały jego zasadnicze cechy stylistyczne. W drugiej połowie dekady prace Makowskiego znalazły swoje miejsce w najważniejszych kolekcjach muzealnych, między innymi w Museum of Modern Art w Nowym Jorku oraz licznych zbiorach prywatnych we Francji oraz Stanach Zjednoczonych.
Choć niewątpliwie twórczość Zbigniewa Makowskiego nosi silny surrealistyczny rodowód, udało mu się zachować zupełnie niezależny, samodzielny charakter oparty na syntezie wymiaru intelektualnego, tj. bogatej warstwy narracyjnej z wachlarzem różnorodnych środków artystycznej ekspresji. W swoich kompozycjach bowiem Makowski nawarstwia symbole i znaczenia, zestawiając je z tekstem pisanym, częstokroć łacińskim. Stosował
bezpośrednie cytaty z poezji i prozy antycznej, sprawiając, że jego prace stały się wyrafinowanymi malarskimi traktatami metaforycznymi. Niezwykle istotnym i charakterystycznym dla twórczości Makowskiego jest jego warsztatowa biegłość oraz dbałość o detal. Maestria, z jaką operował kreską, podsycała u widza wrażenie iluzyjności przestrzeni oraz wzmacniała tajemniczą aurę tych erudycyjnych kompozycji. Warto również wskazać na symboliczny alfabet, którym artysta konsekwentnie posługiwał się przez cały okres swojej twórczości. Spotykamy w niej zatem bardzo często motywy schodów, kostek, kluczy, krzyży, rozet oraz odręcznie spisane teksty, które wykonane na pergaminowym podłożu przywodzą na myśl strony starych, tajemnych ksiąg. W późniejszych latach Makowski skupił się na ezoterycznych, magicznych pejzażach, przedstawiających fragmenty antycznej architektury w otoczeniu tańczących na wietrze symboli.
Te wysoce intelektualne i spekulatywne kompozycje malarskie należy oceniać nie tylko w warstwie wizualnej, ale szczególnie w tej narracyjno- -intelektualnej. Elementy tych pięknych łamigłówek zaczerpnięte są z rozmaitych dyscyplin naukowych, literatury pięknej, muzyki i sztuki dawnych mistrzów Botticellego, Caravaggia czy Rembrandta. Do swoich dzieł przemycał również idee mistycyzmu oraz wiedzę z zakresu magii i kabały.
Studiował w warszawskiej ASP (1950-56). Zajmował się różnymi dziedzinami nauki: matematyką, kulturą wschodu, pasjonował się kabalistyka. Łącząc w swoich kompozycjach znaki, cyfry i litery osiągał efekty symboliczne i surrealistyczne. Brał udział w III Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1959. Jest laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida. W 1956 ukończył warszawską ASP (pracownia Kazimierza Tomorowicza). W 1962 przebywał we Francji i brał udział w wystawie "Le Mouvement Surréaliste et le Mouvement Phases" w Paryżu. Uprawia sztukę surrealistyczną, świadczącą o fascynacji wiedzą ezoteryczną. W latach 60. komponował swe obrazy ze znaków magicznych, symboli i rekwizytów, także sentencji i dłuższych tekstów. W latach 70. i 80. malował ezoteryczno-magiczne pejzaże, przedstawiające zazwyczaj fragmenty antycznej architektury, ponad którymi unoszą się symboliczne przedmioty "Vale ergo polia, Et ibam in profundis". Otrzymał Nagrodę Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida oraz Nagrody im. J. Cybisa.
Description:
Composition, 1964
ink/paper, 64 x 50 cm; signed along the right edge: 'Zbigniew Makowski' and dated lower middle: '16 II 1964', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Stan zachowania
0
Technika
tusz/papier
Sygnatura
sygnowany wzdłuż prawej krawędzi: 'Zbigniew Makowski' oraz datowany śr.d.: '16 II 1964'
Proweniencja
0
Literatura
0
Wystawiany
0
