22
Tadeusz Kantor (1915 - 1990) | "Artysta i jego 'alter ego'", 1956
Estymacja:
8,000 zł - 12,000 zł
Sprzedane
7,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Prace na papierze
Artysta
Tadeusz Kantor (1915 - 1990)
Lokalizacja
tusz/papier
Wymiary
20 x 29 cm (w świetle passe-partout)
Kategoria
Opis
tusz/papier , 20 x 29 cm (w świetle passe-partout), sygnowany p.d.: 'T. Kantor', opisany i datowany u góry: 'reminiscencje z "Mątwy" | 1956 | artysta i jego "alter ego [nieczytelny]'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
W 1955 roku grupa artystów, teoretyków sztuki oraz krytyków założyła pod przewodnictwem Tadeusza Kantora teatr Cricot 2 w Krakowie. Założyciele nawiązywali nazwą do teatru utworzonego przed II wojną światową, w 1935 roku w tym samym mieście. Niektórzy z nich należeli zarówno do „pierwszego”, jak i powojennego Cricot, czym zapewniali artystyczną i ideową łączność między teatrem współczesnym artystom, a jego pierwowzorem.
„Mątwa” według Stanisława Ignacego Witkiewicza była pierwszą premierą teatru Cricot 2. Kostiumy do tego spektaklu zaprojektowała Maria Jarema. Warto wspomnieć, że była to pierwsza powojenna inscenizacja sztuki Witkacego. Już wtedy pojawiły się elementy charakterystyczne dla późniejszych sztuk teatru Cricot 2 – aktorzy poruszali się niczym kukły, a publiczność miała wpływ na przebieg spektaklu. W latach 1955-73 Tadeusz Kantor wystawił sześć kolejnych spektakli, których tematyka była ściśle powiązana z rożnymi okresami i stylistykami jego twórczości malarskiej. Tematykę spektakli chętnie czerpał ze sztuk Witkiewicza.
Zaprezentowana praca należy do bogatego archiwum rysunków artysty. Jest to również praca powiązana z jego opisaną powyżej działalnością teatralną. Rysunek był dla Kantora formą pozwalającą na szybki zapis zaobserwowanych zjawisk oraz zdarzeń, które potem rozwijał czy to
na scenie, czy na płótnie. Wizualizacje uchwyconych na szybko myśli twórca opatrywał nieraz komentarzami czy adnotacjami: na marginesie lub wewnątrz kompozycji. Była to również forma o wiele swobodniejsza niż czasochłonne malarstwo. Zdarzało się, że artysta wracał do swoich rysunków po upływie pewnego czasu i stawały się wtedy źródłem inspiracji do najnowszych dzieł czy realizacji.
Zaprezentowana praca pochodzi z kolekcji Anny Baranowej, krytyczki i historyczki sztuki. Historię pracy Baranowa opisuje w swojej książce „Osobno i razem: szkice o twórczości Tadeusz Kantora i Marii Stangret”: „Dzięki byłemu mężowi poznałam osobiście Marię Stangret. Po pierwszym o niej tekście w „Tygodniku Powszechnym” zostałam poproszona o napisanie o jej wystawie Pamięci lekarzy w galerii Krzysztofory. Wtedy się spotkałyśmy i kontakt ten bardzo dobrze się rozwijał. Po publikacji tekstu w „Dekadzie Literackiej” Maria Stangret podarowała mi rysunek Kantora na temat Mątwy, z napisem „Mistrz i jego akademickie alter ego”. Na szczęście moja przygoda z twórczością Kantora i Stangret miała charakter akademicki tylko w pewnym stopniu” (Osobno i razem: szkice o twórczości Tadeusz kantora i Marii Stangret, red. Anna Baranowa, Kraków 2015, s. 13).
W 1939 roku ukończył ASP w Krakowie. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej doby powojennej, a przede wszystkim twórcą polskiego teatru awangardowego eksperymentalnego teatru podziemnego, a od 1956 teatru Cricot 2 w Krakowie. Był współzałożycielem i członkiem Grupy Plastyków Nowoczesnych w 1945 roku. W 1955 odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z najnowszymi tendencjami w sztuce światowej. W jego twórczości główną formą wypowiedzi artystycznej było malarstwo abstrakcyjne, zwłaszcza typu informel, zajmował się także grafiką; aranżował happeningi, zajmował się scenografią i filmem. Prowadził działalność pedagogiczną: w 1948 i 1968 roku w ASP w Krakowie i w 1961 w akademii w Hamburgu. Laureat m.in. nagrody Fundacji im. Goethego w 1978 w Szwajcarii.
Description:
"The artist and his 'alter ego'", 1956
ink/paper, 20 x 29 cm (dimensions in passe-partout window); signed lower right: 'T. Kantor', signed and dated on the top: 'reminiscencje z "Matwy" | 1956 | artysta i jego "alter ego [unreadable]',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
W 1955 roku grupa artystów, teoretyków sztuki oraz krytyków założyła pod przewodnictwem Tadeusza Kantora teatr Cricot 2 w Krakowie. Założyciele nawiązywali nazwą do teatru utworzonego przed II wojną światową, w 1935 roku w tym samym mieście. Niektórzy z nich należeli zarówno do „pierwszego”, jak i powojennego Cricot, czym zapewniali artystyczną i ideową łączność między teatrem współczesnym artystom, a jego pierwowzorem.
„Mątwa” według Stanisława Ignacego Witkiewicza była pierwszą premierą teatru Cricot 2. Kostiumy do tego spektaklu zaprojektowała Maria Jarema. Warto wspomnieć, że była to pierwsza powojenna inscenizacja sztuki Witkacego. Już wtedy pojawiły się elementy charakterystyczne dla późniejszych sztuk teatru Cricot 2 – aktorzy poruszali się niczym kukły, a publiczność miała wpływ na przebieg spektaklu. W latach 1955-73 Tadeusz Kantor wystawił sześć kolejnych spektakli, których tematyka była ściśle powiązana z rożnymi okresami i stylistykami jego twórczości malarskiej. Tematykę spektakli chętnie czerpał ze sztuk Witkiewicza.
Zaprezentowana praca należy do bogatego archiwum rysunków artysty. Jest to również praca powiązana z jego opisaną powyżej działalnością teatralną. Rysunek był dla Kantora formą pozwalającą na szybki zapis zaobserwowanych zjawisk oraz zdarzeń, które potem rozwijał czy to
na scenie, czy na płótnie. Wizualizacje uchwyconych na szybko myśli twórca opatrywał nieraz komentarzami czy adnotacjami: na marginesie lub wewnątrz kompozycji. Była to również forma o wiele swobodniejsza niż czasochłonne malarstwo. Zdarzało się, że artysta wracał do swoich rysunków po upływie pewnego czasu i stawały się wtedy źródłem inspiracji do najnowszych dzieł czy realizacji.
Zaprezentowana praca pochodzi z kolekcji Anny Baranowej, krytyczki i historyczki sztuki. Historię pracy Baranowa opisuje w swojej książce „Osobno i razem: szkice o twórczości Tadeusz Kantora i Marii Stangret”: „Dzięki byłemu mężowi poznałam osobiście Marię Stangret. Po pierwszym o niej tekście w „Tygodniku Powszechnym” zostałam poproszona o napisanie o jej wystawie Pamięci lekarzy w galerii Krzysztofory. Wtedy się spotkałyśmy i kontakt ten bardzo dobrze się rozwijał. Po publikacji tekstu w „Dekadzie Literackiej” Maria Stangret podarowała mi rysunek Kantora na temat Mątwy, z napisem „Mistrz i jego akademickie alter ego”. Na szczęście moja przygoda z twórczością Kantora i Stangret miała charakter akademicki tylko w pewnym stopniu” (Osobno i razem: szkice o twórczości Tadeusz kantora i Marii Stangret, red. Anna Baranowa, Kraków 2015, s. 13).
W 1939 roku ukończył ASP w Krakowie. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej doby powojennej, a przede wszystkim twórcą polskiego teatru awangardowego eksperymentalnego teatru podziemnego, a od 1956 teatru Cricot 2 w Krakowie. Był współzałożycielem i członkiem Grupy Plastyków Nowoczesnych w 1945 roku. W 1955 odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z najnowszymi tendencjami w sztuce światowej. W jego twórczości główną formą wypowiedzi artystycznej było malarstwo abstrakcyjne, zwłaszcza typu informel, zajmował się także grafiką; aranżował happeningi, zajmował się scenografią i filmem. Prowadził działalność pedagogiczną: w 1948 i 1968 roku w ASP w Krakowie i w 1961 w akademii w Hamburgu. Laureat m.in. nagrody Fundacji im. Goethego w 1978 w Szwajcarii.
Description:
"The artist and his 'alter ego'", 1956
ink/paper, 20 x 29 cm (dimensions in passe-partout window); signed lower right: 'T. Kantor', signed and dated on the top: 'reminiscencje z "Matwy" | 1956 | artysta i jego "alter ego [unreadable]',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Stan zachowania
0
Technika
tusz/papier
Sygnatura
sygnowany p.d.: 'T. Kantor'
Proweniencja
kolekcja Anny Baranowej
Literatura
Osobno i razem: szkice o twórczości Tadeusz kantora i Marii Stangret, red. Anna Baranowa, Kraków 2015, s. 13
Wystawiany
0
