55
Jean (Jan Mirosław Peszke) Peske | "Kobieta nad brzegiem wody"
Estymacja:
30,000 zł - 40,000 zł
Sprzedane
26,000 zł
Aukcja na żywo
École de Paris
Wymiary
61 x 50 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 61 x 50 cm, sygnowany l.d.: 'Peske',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Chyba żaden polski malarz przełomu wieków nie miał tak wnikliwego wejrzenia w awangardę artystyczną swoich czasów jak właśnie Peské. Przybywszy do Paryża w 1891 roku, wszedł w inspirujący kontakt z kręgiem postimpresjonistów i zaadoptował ich środki wyrazu artystycznego do swojego warsztatu. Od 1891 roku zaczął uczęszczać do paryskiej Académie Julian, która dla wielu przybyszów nad Sekwanę okazywał się kuźnią modernizmu. Peské jednak w lokalne życie artystyczne wniknął głębiej. Za mityczny moment w biografii Peskégo uchodzi spotkanie z Paulem Signakiem, główym eksponentem neoimpresjonizmu. Marta Chrzanowska- Foltzera odnotowuje w oeuvre malarskim artysty prace („Saint Tropez od strony Phare Vert”, około 1896, Musée de l’Annonciade, Saint-Tropez), które jawnie świadczą o eksperymencie pointylistycznym w jego dziele malarskim. Wydaje się jednak, że kontakt z Signakiem wpłynął przede wszystkim na rozluźnienie rygorów obrazowania natury (którą Peské zawsze wiernie studiował) i zaprowadził go na Południe. W 1894 roku, śladem francuskiego malarza, wyjechał na wybrzeże Morza Śródziemnego, pod Pireneje – do Collioure – który to obszar stał się dla niego na dekady „przestrzenią tworzenia”. Dekoracyjny charakter pointylizmu Signaca przeszedł do dzieła Peskégo. Jego arkadyjskie kompozycje (np. „Kobiety przy studni” nazywane inaczej „Młodymi kobietami z Prowansji” pobrzmiewają echem w sielankowych przedstawieniach żony i dzieci Peskégo z pierwszych dwóch dekad XX stulecia. Braknie w nich tylko anarchistycznego kontekstu – krytyki społecznej robotniczej rzeczywistości fin de siècle – która podskórnie drzemie w obrazach rodzajowych Signaca. W ostatniej dekadzie XIX wieku Peské dołączył do paryskiej elity sztuki i zyskał rozgłos. Zawarł znajomość z Paulem Sérusierem, Henri de Toulouse-Lautrekiem i Camille’em Pissarrem, którego poznał przez Félixa Fénéona – wybitnego krytyka sztuki, anarchisty i redaktora modernistycznego czasopisma literacko-artystycznego „La Revue blanche” (1889-1903) wydawanego przez braci Natansonów. Poznał również krytyka należącego do tego kręgu, Octave’a Mirbeau, który wprowadził go do galerii Paula Duranda-Ruela. Od 1895 roku zaczął wystawiać w Salon de la Société Nationale i Salon des Indépendants. Jego prace pokazywano w galerii Le Barc de Boutteville obok prac symbolistów czy malarzy nabistów.
Początkowo uczył się w Szkole Malarstwa Nikołaja Muraszki w Kijowie, a następnie w latach 1886 - 89 w Szkole Sztuk Pięknych w Odessie. W 1890 został uczniem Wojciecha Gersona w jego szkole w Warszawie. W 1891 wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował studia w Académie Julian pod kierunkiem Jean-Paula Laurensa i Benjamina Constanta, gdzie osiadł na stałe. Od 1894 uczestniczył w Salonach: Niezależnych, Société Nationale des Beaux-Arts, Tuileryjskim. Uczestniczył w życiu artystycznym Paryża, utrzymywał też kontakty z krajem, gdzie wystawiał w warszawskiej Zachęcie (1892) oraz w TPSP we Lwowie (1900) i Krakowie (1910), uczestniczył też w wystawie sztuki polskiej w Grand Palais w Paryżu w 1921 Pracował wiele na plenerach na południu Francji – w Bormes, gdzie do 1926 miał własną pracownię i w Collioure, gdzie utworzył muzeum współczesnej sztuki francuskiej (obecnie jego imienia i z kolekcją jego prac). Malował sceny rodzajowe utrzymane w stylistyce sztuki nabistów i postimpresjonistów, także portrety i pejzaże.
Description:
"Woman by the water"
oil/canvas, 61 x 50 cm; signed lower left: 'Peske',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Chyba żaden polski malarz przełomu wieków nie miał tak wnikliwego wejrzenia w awangardę artystyczną swoich czasów jak właśnie Peské. Przybywszy do Paryża w 1891 roku, wszedł w inspirujący kontakt z kręgiem postimpresjonistów i zaadoptował ich środki wyrazu artystycznego do swojego warsztatu. Od 1891 roku zaczął uczęszczać do paryskiej Académie Julian, która dla wielu przybyszów nad Sekwanę okazywał się kuźnią modernizmu. Peské jednak w lokalne życie artystyczne wniknął głębiej. Za mityczny moment w biografii Peskégo uchodzi spotkanie z Paulem Signakiem, główym eksponentem neoimpresjonizmu. Marta Chrzanowska- Foltzera odnotowuje w oeuvre malarskim artysty prace („Saint Tropez od strony Phare Vert”, około 1896, Musée de l’Annonciade, Saint-Tropez), które jawnie świadczą o eksperymencie pointylistycznym w jego dziele malarskim. Wydaje się jednak, że kontakt z Signakiem wpłynął przede wszystkim na rozluźnienie rygorów obrazowania natury (którą Peské zawsze wiernie studiował) i zaprowadził go na Południe. W 1894 roku, śladem francuskiego malarza, wyjechał na wybrzeże Morza Śródziemnego, pod Pireneje – do Collioure – który to obszar stał się dla niego na dekady „przestrzenią tworzenia”. Dekoracyjny charakter pointylizmu Signaca przeszedł do dzieła Peskégo. Jego arkadyjskie kompozycje (np. „Kobiety przy studni” nazywane inaczej „Młodymi kobietami z Prowansji” pobrzmiewają echem w sielankowych przedstawieniach żony i dzieci Peskégo z pierwszych dwóch dekad XX stulecia. Braknie w nich tylko anarchistycznego kontekstu – krytyki społecznej robotniczej rzeczywistości fin de siècle – która podskórnie drzemie w obrazach rodzajowych Signaca. W ostatniej dekadzie XIX wieku Peské dołączył do paryskiej elity sztuki i zyskał rozgłos. Zawarł znajomość z Paulem Sérusierem, Henri de Toulouse-Lautrekiem i Camille’em Pissarrem, którego poznał przez Félixa Fénéona – wybitnego krytyka sztuki, anarchisty i redaktora modernistycznego czasopisma literacko-artystycznego „La Revue blanche” (1889-1903) wydawanego przez braci Natansonów. Poznał również krytyka należącego do tego kręgu, Octave’a Mirbeau, który wprowadził go do galerii Paula Duranda-Ruela. Od 1895 roku zaczął wystawiać w Salon de la Société Nationale i Salon des Indépendants. Jego prace pokazywano w galerii Le Barc de Boutteville obok prac symbolistów czy malarzy nabistów.
Początkowo uczył się w Szkole Malarstwa Nikołaja Muraszki w Kijowie, a następnie w latach 1886 - 89 w Szkole Sztuk Pięknych w Odessie. W 1890 został uczniem Wojciecha Gersona w jego szkole w Warszawie. W 1891 wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował studia w Académie Julian pod kierunkiem Jean-Paula Laurensa i Benjamina Constanta, gdzie osiadł na stałe. Od 1894 uczestniczył w Salonach: Niezależnych, Société Nationale des Beaux-Arts, Tuileryjskim. Uczestniczył w życiu artystycznym Paryża, utrzymywał też kontakty z krajem, gdzie wystawiał w warszawskiej Zachęcie (1892) oraz w TPSP we Lwowie (1900) i Krakowie (1910), uczestniczył też w wystawie sztuki polskiej w Grand Palais w Paryżu w 1921 Pracował wiele na plenerach na południu Francji – w Bormes, gdzie do 1926 miał własną pracownię i w Collioure, gdzie utworzył muzeum współczesnej sztuki francuskiej (obecnie jego imienia i z kolekcją jego prac). Malował sceny rodzajowe utrzymane w stylistyce sztuki nabistów i postimpresjonistów, także portrety i pejzaże.
Description:
"Woman by the water"
oil/canvas, 61 x 50 cm; signed lower left: 'Peske',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany l.d.: 'Peske'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Polska
Literatura
Kolekcja Urszuli i Piotra Hofman, Warszawa 2018, s. 39 (il.)
Wystawiany
Od Boznańskiej do Fangora. Kolekcja Urszuli i Piotra Hofman, Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu, 20 marca - 31 sierpnia 2020; Galerie Jean-Claude Bellier, Paryż, 1 grudnia 1967 - 20 stycznia 1968 (nr kat. 28)
