9
Tadeusz Makowski | "Martwa natura z melonem", około 1913
Estymacja:
220,000 zł - 300,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
École de Paris
Artysta
Tadeusz Makowski (1882 - 1932)
Wymiary
38,5 x 46,5 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 38,5 x 46,5 cm, sygnowany p.d.: 'J. Makowski',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
„Maluję małe studia, przeważnie martwe natury, owoce. Zajmuje mnie materia i różne tajemnice jej wydobywania. Więcej żywe stąd kształty i głębsze pojęcie obrazu (…) Lubię malować realnie. Materialna strona przedmiotu w obrazie jest jego bogactwem. Pragnę farbami wydobywać życie”.
Tadeusz Makowski, Pamiętnik (30 XII 1913)
W 1911 roku Makowski stworzył pierwsze geometryzujące kompozycje. Pod wpływem znajomości z Henri Le Fauconnierem rozwinął zainteresowanie kubizmem, który już wtedy, w momencie wystawy Salonu Jesiennego 1911 roku, stał się tematem debaty publicznej. W okresie 1912-1913 malarz stworzył dziewiętnaście kubizujących obrazów olejnych oraz liczne szkice. Zetknięcie się z kubizmem, który artysta wkrótce porzucił, stanowiło szkołę „nowego” widzenia. Makowski, ukształtowany pod wpływem młodopolskiego środowiska artystycznego w Krakowie, zyskał wejrzenie we francuską awangardę. Pozwoliło mu to porzucić dotychczasowe rygory „siatkówkowego” odtwarzania przedmiotów na płótnie.
Gwałtowne zerwanie z kubizmem następuje w lipcu 1913 roku. Makowski wystawił w tym okresie dwa kubizujące płótna na Salonie Niezależnych i notował w „Dzienniku”: „Czuję, że następne obrazy nie będą im podobne”. Odtąd będzie wnikliwiej studiować naturę, aby w kolejnych latach zwrócić się w stronę realizmu mistrzów niderlandzkich. Prezentowana „Martwa natura z melonem” to ciekawy przykład „okresu przejściowego”. Malarz połączył tutaj gładki sposób malowania z nieco impastowym, impresjonistycznym operowaniem tkanką malarską. „Soczyste”, dojrzałe owoce Makowski malował jeszcze w dwóch okresach, w 1918 i 1923 roku, lecz w już uproszczonej, naiwnej manierze. W 1913 roku zastosował bogatą paletę barwną i mnogość motywów: wielorakie warzywa i owoce oraz różnorodnie układająca się tkanina tworzą wrażenie bujności kompozycji.
Z dystansu Makowski krytykował kubizm. Podobnie fowizm: Matisse’owi przyznawał mistrzostwo barwy, lecz zarzucał brak wewnętrznej tajemnicy. Mimo deklaracji, „Martwa natura z melonem” zbliża się w drapieżności i sile oddziaływania koloru do dzieł fowistów. Być może najbliżej jest jej do prac Auguste’a Renoira – mistrza impresjonizmu podziwianego przez pokolenie pierwszej awangardy. W bliskości dzieła Renoira artystycznie dorastali, spośród członków polskiej kolonii artystycznej w Paryżu, Hayden, Mondzain i Kisling. Choć w dotychczasowych badaniach nie odnotowano wpływu mistrza z Cagnes na postawę Makowskiego, to srebrzysty koloryt, ślizganie się światła po powierzchni przedmiotów i zestawienie konkretnych owoców w „Martwej naturze z melonem” zaskakująco bliskie jest martwym naturom Renoira.
Tadeusz Makowski jest jednym z najwybitniejszych artstów polskich 1 połowy XX wieku. Był malarzem, grafikiem i rysownikiem. W latach 1903-08 uczył się w Akademii krakowskiej u Józefa Unierzyskiego, Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego; jednocześnie studiował filologię na Uniwersytecie Jagiellońskiem. W roku 1908, przez Monachium, wyjechał do Paryża, gdzie zamieszkał na stałe. Stamtąd wyjeżdżał na letnie sezony do Bretanii, Owerni oraz na południe Francji. Odbył też podróż artystyczną do Holandii i Belgii (1921). W Paryżu przyjaźnił się z wieloma znakomitymi malarzami, pisarzami oraz marszandami. Utrzymywał żywe kontakty z artystami polskimi przebywającymi we Francji i był prezesem paryskiego "Towarzystwa Artystów Polskich". Swoje prace wystawiał w kraju - w Krakowie i Warszawie (od 1907) i Lwowie (1910) oraz za granicą: w Paryżu, Barcelonie, Wiedniu, Budapeszcie i Amsterdamie. Malował kompozycje figuralne, pejzaże, martwe natury i portrety, zwłaszcza dzieci. Eksperymentując z malarstwem kubistycznym wypracował swój indywidualny styl. Formą, kolorem i światłem, a także pewną deformacją budował pełne liryzmu choć czasami nie pozbawione pewnej ironii czy drwiny kompozycje malarskie.
Description:
"Still life with melon", circa 1913
oil/canvas, 38.5 x 46.5 cm; signed lower right: 'J. Makowski',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
„Maluję małe studia, przeważnie martwe natury, owoce. Zajmuje mnie materia i różne tajemnice jej wydobywania. Więcej żywe stąd kształty i głębsze pojęcie obrazu (…) Lubię malować realnie. Materialna strona przedmiotu w obrazie jest jego bogactwem. Pragnę farbami wydobywać życie”.
Tadeusz Makowski, Pamiętnik (30 XII 1913)
W 1911 roku Makowski stworzył pierwsze geometryzujące kompozycje. Pod wpływem znajomości z Henri Le Fauconnierem rozwinął zainteresowanie kubizmem, który już wtedy, w momencie wystawy Salonu Jesiennego 1911 roku, stał się tematem debaty publicznej. W okresie 1912-1913 malarz stworzył dziewiętnaście kubizujących obrazów olejnych oraz liczne szkice. Zetknięcie się z kubizmem, który artysta wkrótce porzucił, stanowiło szkołę „nowego” widzenia. Makowski, ukształtowany pod wpływem młodopolskiego środowiska artystycznego w Krakowie, zyskał wejrzenie we francuską awangardę. Pozwoliło mu to porzucić dotychczasowe rygory „siatkówkowego” odtwarzania przedmiotów na płótnie.
Gwałtowne zerwanie z kubizmem następuje w lipcu 1913 roku. Makowski wystawił w tym okresie dwa kubizujące płótna na Salonie Niezależnych i notował w „Dzienniku”: „Czuję, że następne obrazy nie będą im podobne”. Odtąd będzie wnikliwiej studiować naturę, aby w kolejnych latach zwrócić się w stronę realizmu mistrzów niderlandzkich. Prezentowana „Martwa natura z melonem” to ciekawy przykład „okresu przejściowego”. Malarz połączył tutaj gładki sposób malowania z nieco impastowym, impresjonistycznym operowaniem tkanką malarską. „Soczyste”, dojrzałe owoce Makowski malował jeszcze w dwóch okresach, w 1918 i 1923 roku, lecz w już uproszczonej, naiwnej manierze. W 1913 roku zastosował bogatą paletę barwną i mnogość motywów: wielorakie warzywa i owoce oraz różnorodnie układająca się tkanina tworzą wrażenie bujności kompozycji.
Z dystansu Makowski krytykował kubizm. Podobnie fowizm: Matisse’owi przyznawał mistrzostwo barwy, lecz zarzucał brak wewnętrznej tajemnicy. Mimo deklaracji, „Martwa natura z melonem” zbliża się w drapieżności i sile oddziaływania koloru do dzieł fowistów. Być może najbliżej jest jej do prac Auguste’a Renoira – mistrza impresjonizmu podziwianego przez pokolenie pierwszej awangardy. W bliskości dzieła Renoira artystycznie dorastali, spośród członków polskiej kolonii artystycznej w Paryżu, Hayden, Mondzain i Kisling. Choć w dotychczasowych badaniach nie odnotowano wpływu mistrza z Cagnes na postawę Makowskiego, to srebrzysty koloryt, ślizganie się światła po powierzchni przedmiotów i zestawienie konkretnych owoców w „Martwej naturze z melonem” zaskakująco bliskie jest martwym naturom Renoira.
Tadeusz Makowski jest jednym z najwybitniejszych artstów polskich 1 połowy XX wieku. Był malarzem, grafikiem i rysownikiem. W latach 1903-08 uczył się w Akademii krakowskiej u Józefa Unierzyskiego, Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego; jednocześnie studiował filologię na Uniwersytecie Jagiellońskiem. W roku 1908, przez Monachium, wyjechał do Paryża, gdzie zamieszkał na stałe. Stamtąd wyjeżdżał na letnie sezony do Bretanii, Owerni oraz na południe Francji. Odbył też podróż artystyczną do Holandii i Belgii (1921). W Paryżu przyjaźnił się z wieloma znakomitymi malarzami, pisarzami oraz marszandami. Utrzymywał żywe kontakty z artystami polskimi przebywającymi we Francji i był prezesem paryskiego "Towarzystwa Artystów Polskich". Swoje prace wystawiał w kraju - w Krakowie i Warszawie (od 1907) i Lwowie (1910) oraz za granicą: w Paryżu, Barcelonie, Wiedniu, Budapeszcie i Amsterdamie. Malował kompozycje figuralne, pejzaże, martwe natury i portrety, zwłaszcza dzieci. Eksperymentując z malarstwem kubistycznym wypracował swój indywidualny styl. Formą, kolorem i światłem, a także pewną deformacją budował pełne liryzmu choć czasami nie pozbawione pewnej ironii czy drwiny kompozycje malarskie.
Description:
"Still life with melon", circa 1913
oil/canvas, 38.5 x 46.5 cm; signed lower right: 'J. Makowski',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany p.d.: 'J. Makowski'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Paryż
