30,7 x 34 x 14,5 cm

brąz patynowany, 30,7 x 34 x 14,5 cm, sygnowany na podstawie: 'E Wittig',

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.


„W okresie drugim (1908-1914) dokonało się w twórczości artysty stanowcze zwycięstwo koncepcji klasycznej nad impresjonistyczną. (…) ‘Ewa’ jest hołdem złożonym macierzyństwu. Takim najwyższym akordem zakończył Wittig swą od wielu lat w marmurze i bronzie pisaną księgę hymnów na cześć kobiety. Odtąd kobieta znika prawie zupełnie z jego sztuki, a uprzywilejowane jej miejsce zajmuje mężczyzna. Z tą chwilą zaczyna się w jego twórczości epoka heroiczna, epoka wielkich pomników, której początek przypada na rok 1915. Jej zapowiedzią był ‘Łucznik’, mały bronz z r. 1914” (Edward Wittig. Wystawa zbiorowa, katalog wystawy, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie, Lwów 1932, s. 6-11). Rzeźba łucznika stanowi w twórczości Wittiga dzieło z okresu przejściowego. Już od około 1910 zaczął on stopniowo odchodzić od stylistyki impresjonizmu, secesji i symbolizmu. Podczas kilkuletniego pobytu w Paryżu oprócz rzeźbiarskich koncepcji Rodina poznał także prace innego Francuza – Émile’a Antoine’a Bourdelle’a. Jego kompozycje i propagowane w niej tendencje klasycyzujące odcisnęły na Wittigu wyraźne piętno. Powrót do tradycyjnych wartości sztuki był pewnego rodzaju reakcją na rosnącą w siłę awangardę odchodzącą od przedmiotowości i humanizmu. „Łucznik” Polaka nawiązuje bezpośrednio do „Heraklesa łucznika” stworzonego przez Bourdelle’a w 1909. Jest on jednakże o wiele bardziej tektoniczny. Linie budujące całą strukturę stają się tutaj nośnikiem emocjonalnego napięcia, na pozór ukrytego pod formalną statyką. Od momentu powstania tej właśnie rzeźby dzieła Wittiga zaczęły zmierzać w kierunku form o blokowym charakterze. Ten późniejszy monumentalizm artysty był uzasadniony przeznaczeniem wielu jego prac, które obok funkcji dekoracyjnej pełniły także funkcję komemoratywną. Był bowiem Wittig w okresie międzywojennym kreatorem licznych, ikonicznych już dziś pomników.
Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu pod kierunkiem J. Tautenheima (1897-1900) oraz w Ecole des Beaux-Arts w Paryżu, w pracowni M. Jouvray, uczennicy Auguste'a Rodina i Lucien Schnegga. W okresie 1914-20 był profesorem Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Politechniki Warszawskiej. Należał m.in. do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" i ugrupowania Rytm. Wystawiał w warszawskiej Zachęcie (od 1900), Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (od 1903), w latach 1920 i 1934 brał udział w Biennale w Wenecji. We wczesnym okresie tworzył rzeźby o tematyce symbolicznej i alegorycznej. Później jego styl stał się bardziej monumentalny. Tworzył popiersia portretowe oraz pomniki.

Description:
"Archer", 1914
patinated bronze, 30.7 x 34 x 14.5 cm; signed on the base: 'E Wittig',

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.

brąz patynowany

sygnowany na podstawie: 'E Wittig'