13
Auguste Rodin | "Pocałunek" ("Le Baiser"), 1901-1918
Estymacja:
1,500,000 zł - 2,000,000 zł
Sprzedane
1,450,000 zł
Aukcja na żywo
Rzeźba i formy przestrzenne
Artysta
Auguste Rodin (1840 - 1917)
Wymiary
39,5 x 24,1 x 24,3 cm
Kategoria
Opis
brąz patynowany, 39,5 x 24,1 x 24,3 cm, sygnowany na podstawie: 'Rodin', znak odlewni: 'F. BARBEDIENNE FONDEUR' oraz edycja: '23'
trzecia redukcja (troisième réduction)
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
„POCAŁUNEK” RODINA: HISTORIA ARCYDZIEŁA
Auguste Rodin, uważany jako jeden z najważniejszych rzeźbiarzy wszechczasów, stworzył „Pocałunek” z myślą o włączeniu do dużej realizacji dla Musée des Arts Décoratifs w Paryżu, tzw. „Bramy piekieł”. Choć Rodin nigdy nie sfinalizował tego projektu, stworzone doń rzeźby stały się czasem wzorami dla pojedynczych, autonomicznych prac i przez historyków sztuki zostały uznane za jedne z najwybitniejszych nowoczesnych rzeźb.
Oryginalnie zatytułowana „Francesca da Rimini” rzeźba odnosiła się do realnej postaci, żyjącej w XIII wieku, a sportretowanej przez Dantego w „Boskiej komedii”. Francesca ze znanego rodu da Polenta z Rawenny, wdawała się w płomienny romans z bratem swojego męża, Paolo Malatestą. Rozwścieczony po odkryciu zdrady Giovanni Malatesta zabił parę, przez co przeszli do historii jako uosobienie miłości porywczej i zmysłowej. Dante opisał Francescę i Paola, umieszczając ich w drugim kręgu „Piekła”, przez artyści XIX wieku chętnie podejmowali ten temat miłosny. Parę rzeźbili i malowali m.in. William Blake, Antonio Canova, Gustave Doré, Dante Gabriel Rossetti, lecz chyba najbardziej ponadczasowy ich wizerunek wykonał Rodin.
Pierwszą ważną wersję „Pocałunku” poprzedzały studia w glinie i brązie, które artysta wykonywał w momencie pracy koncepcyjnej nad „Bramą piekieł”. W 1888 roku na zamówienie rządu francuskiego wykonał marmurową wersję rzeźby (Musée Rodin) na wystawę powszechną 1889 roku, a potem jej powtórzenia dwa powtórzenia (Tate, Londyn oraz Ny Carlsberg Glyptotek, Kopenhaga). Popularność paryskiej wersji, wystawionej dopiero na Salon de la Société Nationale des Beaux-Arts w 1898 spowodowała zainteresowanie nią paryską odlewnią Barbedienne’a. Rodin współpracował z wytwórnią, która w latach 1898-1918 wykonała 319 odlewów „Pocałunku” w czterech rozmiarach. W polskich kolekcjach znajduje się jedynie tzw. pierwsza redukcja
„Pocałunku” wykonana przez Barbedienna’a w 1898 roku (Muzeum Narodowe w Warszawie). Prezentowana wersja to dwudziesta trzecia edycja trzeciej redukcji (109 egzemplarzy), powstała w okresie 1901-1918.
Jedna z brązowych wersji „Pocałunku” została wysłana na Wystawę Kolumbijską w 1893 roku w Chicago. Spowodowała skandal: ze względu na nagość modeli oraz śmiałą scenę miłosnego uścisku została zdjęta z publicznie dostępnej ekspozycji. Współcześnie już uchodzi z uosobienie zmysłowości doskonale uchwyconej w trudnym materiale rzeźbiarskim. Co charakterystyczne dla Rodinowskiej rzeźby, to złączenie figury z cokołem i różnorodne opracowanie materiału. Szczególnie dobrze widoczne w „Pocałunku” jest impresjonistyczne rozegranie powierzchni dzieła: szkicowość podstawy łączy się tutaj z pofalowaną partią ciała kochanków, co w całości daje wrażenie migotania materii rzeźbiarskiej, w ostatecznym efekcie stanowi krok ku jej dematerializacji. Splecione ciała kochanków siedzących na niby skalistej podstawie budują organicznie pulsująca światłem, różnorodną wizualnie bryłę. Anegdotyczny pocałunek zaobserwuje widz okrążając rzeźbę – usta niemalże dotykają się, co powoduje wrażenie erotycznego napięcia.
Prace Rodina stanowią cezurę w historii nowoczesnej rzeźby i wywarły znaczący wpływ na jej rozwój. Przełomowe podejście do kształtowania materii, porzucenie tradycyjnego postumentu i sensualność doznania dzieła uformowały nowe pokolenie twórców modernistów początku XX stulecia. W 1903-1904 roku 27-letni Constantin Brâncuși udał się w 18-miesięczną pieszą wędrówkę po Europie. Chciał dotrzeć do Paryża, by poznać bliżej twórczość mitycznego Rodina. W kolejnych latach podjął temat pocałunku w rzeźbie, która zapowiada już awangardowe tendencje w sztuce europejskiej. Historia Brâncușiego dowodzi znaczenia postaci Rodina dla sztuki swoich czasów. Także współcześnie budzi najwyższe zainteresowanie muzealnej publiczności i kolekcjonerów.
Description:
"The kiss" ("Le Baiser"), 1901-1918
patinated bronze, 39.5 x 24.1 x 24.3 cm; signed on the base: 'Rodin', foundry stamp: 'F. BARBEDIENNE FONDEUR' and an edition number: '23'
(troisieme réduction),
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
trzecia redukcja (troisième réduction)
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
„POCAŁUNEK” RODINA: HISTORIA ARCYDZIEŁA
Auguste Rodin, uważany jako jeden z najważniejszych rzeźbiarzy wszechczasów, stworzył „Pocałunek” z myślą o włączeniu do dużej realizacji dla Musée des Arts Décoratifs w Paryżu, tzw. „Bramy piekieł”. Choć Rodin nigdy nie sfinalizował tego projektu, stworzone doń rzeźby stały się czasem wzorami dla pojedynczych, autonomicznych prac i przez historyków sztuki zostały uznane za jedne z najwybitniejszych nowoczesnych rzeźb.
Oryginalnie zatytułowana „Francesca da Rimini” rzeźba odnosiła się do realnej postaci, żyjącej w XIII wieku, a sportretowanej przez Dantego w „Boskiej komedii”. Francesca ze znanego rodu da Polenta z Rawenny, wdawała się w płomienny romans z bratem swojego męża, Paolo Malatestą. Rozwścieczony po odkryciu zdrady Giovanni Malatesta zabił parę, przez co przeszli do historii jako uosobienie miłości porywczej i zmysłowej. Dante opisał Francescę i Paola, umieszczając ich w drugim kręgu „Piekła”, przez artyści XIX wieku chętnie podejmowali ten temat miłosny. Parę rzeźbili i malowali m.in. William Blake, Antonio Canova, Gustave Doré, Dante Gabriel Rossetti, lecz chyba najbardziej ponadczasowy ich wizerunek wykonał Rodin.
Pierwszą ważną wersję „Pocałunku” poprzedzały studia w glinie i brązie, które artysta wykonywał w momencie pracy koncepcyjnej nad „Bramą piekieł”. W 1888 roku na zamówienie rządu francuskiego wykonał marmurową wersję rzeźby (Musée Rodin) na wystawę powszechną 1889 roku, a potem jej powtórzenia dwa powtórzenia (Tate, Londyn oraz Ny Carlsberg Glyptotek, Kopenhaga). Popularność paryskiej wersji, wystawionej dopiero na Salon de la Société Nationale des Beaux-Arts w 1898 spowodowała zainteresowanie nią paryską odlewnią Barbedienne’a. Rodin współpracował z wytwórnią, która w latach 1898-1918 wykonała 319 odlewów „Pocałunku” w czterech rozmiarach. W polskich kolekcjach znajduje się jedynie tzw. pierwsza redukcja
„Pocałunku” wykonana przez Barbedienna’a w 1898 roku (Muzeum Narodowe w Warszawie). Prezentowana wersja to dwudziesta trzecia edycja trzeciej redukcji (109 egzemplarzy), powstała w okresie 1901-1918.
Jedna z brązowych wersji „Pocałunku” została wysłana na Wystawę Kolumbijską w 1893 roku w Chicago. Spowodowała skandal: ze względu na nagość modeli oraz śmiałą scenę miłosnego uścisku została zdjęta z publicznie dostępnej ekspozycji. Współcześnie już uchodzi z uosobienie zmysłowości doskonale uchwyconej w trudnym materiale rzeźbiarskim. Co charakterystyczne dla Rodinowskiej rzeźby, to złączenie figury z cokołem i różnorodne opracowanie materiału. Szczególnie dobrze widoczne w „Pocałunku” jest impresjonistyczne rozegranie powierzchni dzieła: szkicowość podstawy łączy się tutaj z pofalowaną partią ciała kochanków, co w całości daje wrażenie migotania materii rzeźbiarskiej, w ostatecznym efekcie stanowi krok ku jej dematerializacji. Splecione ciała kochanków siedzących na niby skalistej podstawie budują organicznie pulsująca światłem, różnorodną wizualnie bryłę. Anegdotyczny pocałunek zaobserwuje widz okrążając rzeźbę – usta niemalże dotykają się, co powoduje wrażenie erotycznego napięcia.
Prace Rodina stanowią cezurę w historii nowoczesnej rzeźby i wywarły znaczący wpływ na jej rozwój. Przełomowe podejście do kształtowania materii, porzucenie tradycyjnego postumentu i sensualność doznania dzieła uformowały nowe pokolenie twórców modernistów początku XX stulecia. W 1903-1904 roku 27-letni Constantin Brâncuși udał się w 18-miesięczną pieszą wędrówkę po Europie. Chciał dotrzeć do Paryża, by poznać bliżej twórczość mitycznego Rodina. W kolejnych latach podjął temat pocałunku w rzeźbie, która zapowiada już awangardowe tendencje w sztuce europejskiej. Historia Brâncușiego dowodzi znaczenia postaci Rodina dla sztuki swoich czasów. Także współcześnie budzi najwyższe zainteresowanie muzealnej publiczności i kolekcjonerów.
Description:
"The kiss" ("Le Baiser"), 1901-1918
patinated bronze, 39.5 x 24.1 x 24.3 cm; signed on the base: 'Rodin', foundry stamp: 'F. BARBEDIENNE FONDEUR' and an edition number: '23'
(troisieme réduction),
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
brąz patynowany
Sygnatura
sygnowany na podstawie: 'Rodin'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Polska (od poł. lat 50. XX w.)
Literatura
dzieło zostanie opublikowane w Catalogue Critique de l’Oeuvre Sculpté d’Auguste Rodin przygotowanym przez Galerie Brame & Lorenceau pod redakcją Jérôme'a Le Blay'a pod numerem 2019-6II3B
