1202
Teodor Axentowicz | Na Gromniczną
Cena wywoławcza: 20,000 zł
Estymacja:
28,000 zł - 38,000 zł
Zakończone
Aukcja online
Młoda Polska. Malarstwo, Rysunek, Grafika
Artysta
Teodor Axentowicz (1859 - 1938)
Wymiary
27 x 35 cm
Kategoria
Opis
olej/tektura, 27 x 35 cm, sygnowany l.d.: 'T. Axentowicz',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Różnorodna twórczość Teodora Axentowicza obejmuje przede wszystkim bogatą twórczość portretową, jak również liczne sceny z życia polskiej wsi. Obok salonowej twórczości, najliczniejszą grupą jego dzieł są te przedstawiające wieś, przede wszystkim tę huculską. Owe folklorystyczne sceny rodzajowe mają swe początki zarówno we wspomnieniach rodzinnych stron, jak i w wykształceniu zdobywanym w monachijskiej Akademii; to klimat twórczy Akademii podsuwał artyście takie tematy, w których dominować miał perfekcyjny rysunek i wzniosły temat na pograniczu życia i historii. Widoki Huculszczyzny zainspirowały malarza do tworzenia ikonicznych dla jego twórczości przedstawień z życia tej grupy etnicznej. Axentowicz malował z rozmachem duże kompozycje z życia Hucułów, dosadnie charakteryzując poszczególne postaci i rozmieszczając je z dekoracyjnym poczuciem rytmu w przestrzeni obrazu. Twórca widział w góralach Karpat wschodnich przejaw czystości i nieskażonego duchowego wnętrza. Przedstawiona na płótnie młoda Hucułka ze świecą gromniczną to dzieło, które wpisuje się w subtelnie redagowany malarsko cykl quasi reportaży z życia karpackiego ludu. „Na gromniczną” to epizod z celebracji święta Matki Boskiej Gromnicznej, obchodzonego również przez karpackich górali. Tradycja owego dnia sięgała jeszcze wieków średnich, gdy wierni przynosili tego dnia do poświęcenia woskowe świece zwane gromnicami. Świece zdobione były kolorowymi wstążkami oraz przybrane zieloną gałązką, symbolizującą światło wiary i łaskę Bożą. Podczas Mszy św. obserwowano palące się świece. Gdy obficie kapał z nich wosk – zima miała być jeszcze długa i mroźna. Skwiercząca się świeca zwiastowała wiele wiosennych deszczy i letnich burz. Po obrzędzie poświęcenia świec starano się tak przynieść je do domu, by po drodze nie zgasł ogień. Po powrocie do domu – niezależnie od regionu Polski – podnoszono świece wysoko do góry i kopcono nią belki stropowe chaty tak, by powstał na nich znak krzyża. W całej Polsce wierzono, że poświęcona w kościele gromnica ma moc ochrony domostwa przed burzami, piorunami i ogniem. W czasie burz stawiano zapaloną w oknie lub obchodzono z nią dom i całe obejście. Gromnice wkładano także do rąk umierającym ludziom, aby zaprowadziły ich do zbawienia. Krople zastygłego na gromnicy wosku wkładano pod fundamenty i w szczeliny budowanego domu, by szczęście nie omijało jego mieszkańców. Poświęcone świece wykorzystywano także w trakcie różnych zabiegów medycznych. Prezentowana w katalogu praca to najpełniejszy wyraz folklorystycznych inklinacji w twórczości Axentowicza. W oparciu o młodopolską fascynację wsią i ludowością, malarz podjął refleksję nad przemijaniem i tożsamością etniczną celem zbudowania narracji bogatszej aniżeli sama „egzotyka wieśniactwa” kreowana przez mieszczan i dla mieszczan. Melancholijna, a zarazem etnograficznie bogata sceneria to najwyższa próba przekazania odbiorcy oryginalności kultury, która, żyjąc w samotności, dzięki płótnom Axentowicza obnażyła swój urok.
Teodor Axentowicz studiował w akademii monachijskiej pod kierunkiem Gabriela von Hackla oraz u profesorów Sandora Wagnera i Guyli Benczura w latach 1879-82. W 1883 roku wyjechał do Paryża, gdzie uczył się w pracowni Emila Augusta Carolus-Durana. Odbył wiele podróży artystycznych m.in. do Włoszech, Londynu. W 1895 roku objął stanowisko profesora rysunku w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w 1910 został pierwszym jej rektorem z wyboru. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" oraz członkiem wiedeńskiej "Secesji". Był jednym z najwybitniejszych polskich portrecistów; malował także sceny rodzajowe i historyczne. Ulubionym tematem artysty były sceny z motywami huculskimi - studia postaci, zwyczaje, wierzenia - malowane z dbałością o szczegóły, a jednocześnie bardzo swobodnie oraz przedstawienia symboliczne.
Description:
On Candlemas Day
oil/paperboard, 27 x 35 cm; signed lower left: 'T. Axentowicz',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Różnorodna twórczość Teodora Axentowicza obejmuje przede wszystkim bogatą twórczość portretową, jak również liczne sceny z życia polskiej wsi. Obok salonowej twórczości, najliczniejszą grupą jego dzieł są te przedstawiające wieś, przede wszystkim tę huculską. Owe folklorystyczne sceny rodzajowe mają swe początki zarówno we wspomnieniach rodzinnych stron, jak i w wykształceniu zdobywanym w monachijskiej Akademii; to klimat twórczy Akademii podsuwał artyście takie tematy, w których dominować miał perfekcyjny rysunek i wzniosły temat na pograniczu życia i historii. Widoki Huculszczyzny zainspirowały malarza do tworzenia ikonicznych dla jego twórczości przedstawień z życia tej grupy etnicznej. Axentowicz malował z rozmachem duże kompozycje z życia Hucułów, dosadnie charakteryzując poszczególne postaci i rozmieszczając je z dekoracyjnym poczuciem rytmu w przestrzeni obrazu. Twórca widział w góralach Karpat wschodnich przejaw czystości i nieskażonego duchowego wnętrza. Przedstawiona na płótnie młoda Hucułka ze świecą gromniczną to dzieło, które wpisuje się w subtelnie redagowany malarsko cykl quasi reportaży z życia karpackiego ludu. „Na gromniczną” to epizod z celebracji święta Matki Boskiej Gromnicznej, obchodzonego również przez karpackich górali. Tradycja owego dnia sięgała jeszcze wieków średnich, gdy wierni przynosili tego dnia do poświęcenia woskowe świece zwane gromnicami. Świece zdobione były kolorowymi wstążkami oraz przybrane zieloną gałązką, symbolizującą światło wiary i łaskę Bożą. Podczas Mszy św. obserwowano palące się świece. Gdy obficie kapał z nich wosk – zima miała być jeszcze długa i mroźna. Skwiercząca się świeca zwiastowała wiele wiosennych deszczy i letnich burz. Po obrzędzie poświęcenia świec starano się tak przynieść je do domu, by po drodze nie zgasł ogień. Po powrocie do domu – niezależnie od regionu Polski – podnoszono świece wysoko do góry i kopcono nią belki stropowe chaty tak, by powstał na nich znak krzyża. W całej Polsce wierzono, że poświęcona w kościele gromnica ma moc ochrony domostwa przed burzami, piorunami i ogniem. W czasie burz stawiano zapaloną w oknie lub obchodzono z nią dom i całe obejście. Gromnice wkładano także do rąk umierającym ludziom, aby zaprowadziły ich do zbawienia. Krople zastygłego na gromnicy wosku wkładano pod fundamenty i w szczeliny budowanego domu, by szczęście nie omijało jego mieszkańców. Poświęcone świece wykorzystywano także w trakcie różnych zabiegów medycznych. Prezentowana w katalogu praca to najpełniejszy wyraz folklorystycznych inklinacji w twórczości Axentowicza. W oparciu o młodopolską fascynację wsią i ludowością, malarz podjął refleksję nad przemijaniem i tożsamością etniczną celem zbudowania narracji bogatszej aniżeli sama „egzotyka wieśniactwa” kreowana przez mieszczan i dla mieszczan. Melancholijna, a zarazem etnograficznie bogata sceneria to najwyższa próba przekazania odbiorcy oryginalności kultury, która, żyjąc w samotności, dzięki płótnom Axentowicza obnażyła swój urok.
Teodor Axentowicz studiował w akademii monachijskiej pod kierunkiem Gabriela von Hackla oraz u profesorów Sandora Wagnera i Guyli Benczura w latach 1879-82. W 1883 roku wyjechał do Paryża, gdzie uczył się w pracowni Emila Augusta Carolus-Durana. Odbył wiele podróży artystycznych m.in. do Włoszech, Londynu. W 1895 roku objął stanowisko profesora rysunku w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w 1910 został pierwszym jej rektorem z wyboru. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" oraz członkiem wiedeńskiej "Secesji". Był jednym z najwybitniejszych polskich portrecistów; malował także sceny rodzajowe i historyczne. Ulubionym tematem artysty były sceny z motywami huculskimi - studia postaci, zwyczaje, wierzenia - malowane z dbałością o szczegóły, a jednocześnie bardzo swobodnie oraz przedstawienia symboliczne.
Description:
On Candlemas Day
oil/paperboard, 27 x 35 cm; signed lower left: 'T. Axentowicz',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/tektura
Sygnatura
sygnowany l.d.: 'T. Axentowicz'
