8
Zofia Butrymowicz (1904 - 1987) | "Bukiety", 1963
Estymacja:
30,000 zł - 40,000 zł
Sprzedane
26,000 zł
Aukcja na żywo
Polska Szkoła Tkaniny
Artysta
Zofia Butrymowicz (1904 - 1987)
Wymiary
125 x 151 cm
Kategoria
Opis
wełna, len, 125 x 151 cm, sygnowany wszytym monogramem p.d.: 'ZB', na odwrociu dwie naszywki z opisem pracy: 'L’auteur: Zofia Butrymowicz | L’éxecutuer: Zofia Butrymowicz | La tapisserie: Les bouquets, Die Blumensträusse | Dimension: 151 cm x 125 cm | L’année d’éxecution: 1963 | La signature de sa propre main:' oraz '13/5 INHABER | "DESA" | WARSZAWA | Al. Jerozolimskie | Polen'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Myśląc o tworzonych przez Butrymowicz tkaninach, nie sposób nie dostrzec znamiennej dla jej sztuki rangi koloru. Nazwisko artystki jak żadne inne oznaczało dla tej dziedziny przepływ barwy bazującej na doświadczeniu malarskim oraz warsztacie tkackim. Jak wskazuje Danuta Wróblewska w tekście popełnionym przy okazji wystawy artystki w warszawskiej Zachęcie w 1968: „Taka predyspozycja bierze się przede wszystkim z daru oka, ale rozwija się dzięki cechom charakteru. Wrażliwość na strefę koloru wsparta jest u niej zwyczajną, choć ryzykancką niekiedy odwagą decyzji, optymizmem, humorem i ciekawością fizycznej strony zjawisk. Drogę Butrymowiczowej uwarunkował taki właśnie potencjał i nie ma powodu go ukrywać. Czucie koloru i wiara w jego niewytarte wartości stanowią pierwszy fragment jej roboczych założeń. Z tego gruntu wyrasta działanie”. Wykonane przez Butrymowicz tkaniny cechują się bowiem wysmakowaną gamą kolorystyczną, pełną niuansów i przejść barwnych, ale także ciekawymi rozwiązaniami fakturowymi. Oszczędna zwykle paleta kolorystyczna sprawiała, że tkanina łącząca w sobie kolor, dźwięk, światło i przestrzeń dawała wrażenie niezwykle syntetycznej. Jak pisze dalej Wróblewska: „Więc barwą wyznacza Butrymowiczowa kompozycję. Kolor jest u niej kolorem, wibruje grain’em ściegu, atakuje swoją sytością. Ścielą się wokół współbrzmiące smugi walorów. Kiedy tkaczka niecierpliwie wyrzuca na osnowę dojrzewający obraz, jej tkaniny pęcznieją barwą po brzegi. Jeśli sięgnie po czerwień – będzie to szkarłat. Jeśli tka bielą i czernią – daje pokaz podstawowego kontrastu. Zresztą sama czerń jest dla niej tonem niejednobrzmiącym i bogatym w możliwości. Wszystko w rękach Butrymowiczowej jest kolorem, nawet jego pozorny brak”. Butrymowicz wielokrotnie podkreślała, że jej ukochanym kolorem jest czerń. Charakterystycznym było dla niej starcie zimnych tonów z ciepłymi, połyskujących włókien z matami, splotów sztywnych ze splotami miękkimi. Artystka, co warto zaznaczyć, była niekwestionowaną mistrzynią faktur o niezbyt głębokim reliefie, dzięki czemu wiele z jej prac swoją fakturą może przywodzić na myśl korę drzew. Tkaniny, których powierzchnie konotowały ze światem roślinnym, były zresztą zjawiskiem powszechnym wśród polskich tkaczek i tkaczy, a należy tu wskazać chociażby Magdalenę Abakanowicz uznawaną za pionierkę tego nurtu. Twórczość Bosi, jak nazywali ją przyjaciele, należy wiązać przede wszystkim z abstrakcyjnymi, silnie ekspresjonistycznymi tkaninami, jednakże warto zaznaczyć, że ich powstanie nie było wynikiem przypadku, lecz konsekwencją określonych sytuacji i przeżyć autorki. Były zapisem impresji podróży – wielkiej pasji artystki, syntezą jej przemyśleń, powidokami wrażeń. Mimo upływu lat struktura tych prac pozostaje niezmienna w przeciwieństwie do wizji i ładunku uczuciowego, każdorazowo kreowanego i przekazywanego na nowo. Charakterystyczną cechą tkaniny artystycznej było zerwanie z dotychczas służebną, użytkowo-dekoracyjną konwencją. Początkowo kompozycje, zwłaszcza monumentalne, mimo przemian w sensie plastycznym, pozostawały pod silnym wpływem malarstwa, odzwierciedlając jego zmieniające się tendencje. Zmianę w myśleniu o tkaninie unikatowej nastąpiły w latach 60. Rozluźnione rygory techniczne przyniosły twórcom liczne doświadczenia z trzecim wymiarem, popularne zwłaszcza w środowisku polskich artystów plastyków. Na tym tle twórczość Butrymowicz zdaje się wyjątkiem. Artystka przyjęła bowiem postawę odwrotną i przystała przy jednorodnej tkaninie organicznie powiązanej z warsztatem, czego doskonałym przykładem wydaje się prezentowana w niniejszym katalogu praca „Bukiety” powstała w 1963, zaledwie rok po spektakularnym sukcesie polskich twórców w Lozannie. Jest to ornamentalna kompozycja kwiatowa zbudowana na zasadzie wyraźnych podziałów rytmicznych z prawdziwą znajomością zarówno warsztatu, jak i surowca, utrzymana w intensywnych odcieniach purpury kontrastujących z lubianą przez artystkę czernią. Warto zaznaczyć, że omawiana kompozycja jest jedną z pierwszych stworzonych przez artystkę na warsztacie tkackim. Butrymowicz tuż po wojnie związała się z Biurem Nadzoru Estetyki Produkcji przy Ministerstwie Kultury i Sztuki, gdzie pełniła funkcję kierownika wzorcowni. Kolejno podjęła pracę w utworzonym w 1950 Instytucie Wzornictwa Przemysłowego, projektując tam tkaniny przemysłowe i prowadząc zajęcia z zakresu kolorystyki. Współpracowała także ze Spółdzielnią Artystów Plastyków „Ład” oraz Cepelią. W 1962 po latach twórczości w ścisłych rygorach warsztatu żakardowego czy projektów tkanin drukowanych, mająca wówczas 58 lat Butrymowicz wytkała swój pierwszy gobelin. Jak pisała Irena Huml o pracach z tego okresu: „Zaczyna jako problem centralny wyrastać inne niż dotychczas zagadnienie. Cały proces tworzenia – od pierwszego szkicu do położenia ostatniej nitki wątku – stara się teraz autorka trzymać we własnym ręku. Już nie tylko projekt jest ważny, ale każda nitka kładziona z rozumną rozwagą i budująca jakby swobodną kompozycję. Praca przy warsztacie tkackim pobudza inwencję absorbującą teraz nie tylko kompozycje i kolor, ale w równej mierze także sploty i faktura stosowanych włókien” (Irena Huml, Projekt nr 3, 1964).
Description:
"Bouquets"
wool, linen, 125 x 151 cm; signed with the artist's monogram lower right: 'ZB', on the reverse author's stripes with the description of the work: 'L’auteur: Zofia Butrymowicz | L’éxecutuer: Zofia Butrymowicz | La tapisserie: Les bouquets, Die Blumensträusse | Dimension: 151 cm x 125 cm | L’année d’éxecution: 1963 | La signature de sa propre main:' and '13/5 INHABER | "DESA" | WARSZAWA | Al. Jerozolimskie | Polen',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Myśląc o tworzonych przez Butrymowicz tkaninach, nie sposób nie dostrzec znamiennej dla jej sztuki rangi koloru. Nazwisko artystki jak żadne inne oznaczało dla tej dziedziny przepływ barwy bazującej na doświadczeniu malarskim oraz warsztacie tkackim. Jak wskazuje Danuta Wróblewska w tekście popełnionym przy okazji wystawy artystki w warszawskiej Zachęcie w 1968: „Taka predyspozycja bierze się przede wszystkim z daru oka, ale rozwija się dzięki cechom charakteru. Wrażliwość na strefę koloru wsparta jest u niej zwyczajną, choć ryzykancką niekiedy odwagą decyzji, optymizmem, humorem i ciekawością fizycznej strony zjawisk. Drogę Butrymowiczowej uwarunkował taki właśnie potencjał i nie ma powodu go ukrywać. Czucie koloru i wiara w jego niewytarte wartości stanowią pierwszy fragment jej roboczych założeń. Z tego gruntu wyrasta działanie”. Wykonane przez Butrymowicz tkaniny cechują się bowiem wysmakowaną gamą kolorystyczną, pełną niuansów i przejść barwnych, ale także ciekawymi rozwiązaniami fakturowymi. Oszczędna zwykle paleta kolorystyczna sprawiała, że tkanina łącząca w sobie kolor, dźwięk, światło i przestrzeń dawała wrażenie niezwykle syntetycznej. Jak pisze dalej Wróblewska: „Więc barwą wyznacza Butrymowiczowa kompozycję. Kolor jest u niej kolorem, wibruje grain’em ściegu, atakuje swoją sytością. Ścielą się wokół współbrzmiące smugi walorów. Kiedy tkaczka niecierpliwie wyrzuca na osnowę dojrzewający obraz, jej tkaniny pęcznieją barwą po brzegi. Jeśli sięgnie po czerwień – będzie to szkarłat. Jeśli tka bielą i czernią – daje pokaz podstawowego kontrastu. Zresztą sama czerń jest dla niej tonem niejednobrzmiącym i bogatym w możliwości. Wszystko w rękach Butrymowiczowej jest kolorem, nawet jego pozorny brak”. Butrymowicz wielokrotnie podkreślała, że jej ukochanym kolorem jest czerń. Charakterystycznym było dla niej starcie zimnych tonów z ciepłymi, połyskujących włókien z matami, splotów sztywnych ze splotami miękkimi. Artystka, co warto zaznaczyć, była niekwestionowaną mistrzynią faktur o niezbyt głębokim reliefie, dzięki czemu wiele z jej prac swoją fakturą może przywodzić na myśl korę drzew. Tkaniny, których powierzchnie konotowały ze światem roślinnym, były zresztą zjawiskiem powszechnym wśród polskich tkaczek i tkaczy, a należy tu wskazać chociażby Magdalenę Abakanowicz uznawaną za pionierkę tego nurtu. Twórczość Bosi, jak nazywali ją przyjaciele, należy wiązać przede wszystkim z abstrakcyjnymi, silnie ekspresjonistycznymi tkaninami, jednakże warto zaznaczyć, że ich powstanie nie było wynikiem przypadku, lecz konsekwencją określonych sytuacji i przeżyć autorki. Były zapisem impresji podróży – wielkiej pasji artystki, syntezą jej przemyśleń, powidokami wrażeń. Mimo upływu lat struktura tych prac pozostaje niezmienna w przeciwieństwie do wizji i ładunku uczuciowego, każdorazowo kreowanego i przekazywanego na nowo. Charakterystyczną cechą tkaniny artystycznej było zerwanie z dotychczas służebną, użytkowo-dekoracyjną konwencją. Początkowo kompozycje, zwłaszcza monumentalne, mimo przemian w sensie plastycznym, pozostawały pod silnym wpływem malarstwa, odzwierciedlając jego zmieniające się tendencje. Zmianę w myśleniu o tkaninie unikatowej nastąpiły w latach 60. Rozluźnione rygory techniczne przyniosły twórcom liczne doświadczenia z trzecim wymiarem, popularne zwłaszcza w środowisku polskich artystów plastyków. Na tym tle twórczość Butrymowicz zdaje się wyjątkiem. Artystka przyjęła bowiem postawę odwrotną i przystała przy jednorodnej tkaninie organicznie powiązanej z warsztatem, czego doskonałym przykładem wydaje się prezentowana w niniejszym katalogu praca „Bukiety” powstała w 1963, zaledwie rok po spektakularnym sukcesie polskich twórców w Lozannie. Jest to ornamentalna kompozycja kwiatowa zbudowana na zasadzie wyraźnych podziałów rytmicznych z prawdziwą znajomością zarówno warsztatu, jak i surowca, utrzymana w intensywnych odcieniach purpury kontrastujących z lubianą przez artystkę czernią. Warto zaznaczyć, że omawiana kompozycja jest jedną z pierwszych stworzonych przez artystkę na warsztacie tkackim. Butrymowicz tuż po wojnie związała się z Biurem Nadzoru Estetyki Produkcji przy Ministerstwie Kultury i Sztuki, gdzie pełniła funkcję kierownika wzorcowni. Kolejno podjęła pracę w utworzonym w 1950 Instytucie Wzornictwa Przemysłowego, projektując tam tkaniny przemysłowe i prowadząc zajęcia z zakresu kolorystyki. Współpracowała także ze Spółdzielnią Artystów Plastyków „Ład” oraz Cepelią. W 1962 po latach twórczości w ścisłych rygorach warsztatu żakardowego czy projektów tkanin drukowanych, mająca wówczas 58 lat Butrymowicz wytkała swój pierwszy gobelin. Jak pisała Irena Huml o pracach z tego okresu: „Zaczyna jako problem centralny wyrastać inne niż dotychczas zagadnienie. Cały proces tworzenia – od pierwszego szkicu do położenia ostatniej nitki wątku – stara się teraz autorka trzymać we własnym ręku. Już nie tylko projekt jest ważny, ale każda nitka kładziona z rozumną rozwagą i budująca jakby swobodną kompozycję. Praca przy warsztacie tkackim pobudza inwencję absorbującą teraz nie tylko kompozycje i kolor, ale w równej mierze także sploty i faktura stosowanych włókien” (Irena Huml, Projekt nr 3, 1964).
Description:
"Bouquets"
wool, linen, 125 x 151 cm; signed with the artist's monogram lower right: 'ZB', on the reverse author's stripes with the description of the work: 'L’auteur: Zofia Butrymowicz | L’éxecutuer: Zofia Butrymowicz | La tapisserie: Les bouquets, Die Blumensträusse | Dimension: 151 cm x 125 cm | L’année d’éxecution: 1963 | La signature de sa propre main:' and '13/5 INHABER | "DESA" | WARSZAWA | Al. Jerozolimskie | Polen',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
wełna, len
Sygnatura
sygnowany wszytym monogramem p.d.: 'ZB'
Proweniencja
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Mannheim; kolekcja prywatna, Niemcy
Literatura
Zofia Butrymowicz. Tkanina, katalog wystawy, Zachęta Centralne Biuro Wystaw Artystycznych, Warszawa 1968, s. 8 (il.); Zofia Butrymowicz. Tkanina, katalog wystawy, Galeria Sztuki BWA, Łódź 1992, nr. kat. 3 (spis)
Wystawiany
"Zofia Butrymowicz. Tkanina", Zachęta Centralne Biuro wystaw Artystycznych w Warszawie, marzec 1968; "Zofia Butrymowicz. Tkanina", Galeria Sztuki BWA w Łodzi, maj-czerwiec 1992
