2
Feliks Michał Wygrzywalski | Łódź Charona, 1917
Estymacja:
35,000 zł - 45,000 zł
Sprzedane
100,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna • XIX wiek - Modernizm - Międzywojnie
Wymiary
62,5 x 93 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno (dublowane), 62,5 x 93 cm, sygnowany i datowany p.d.: 'F. M. Wygrzywalski 1917',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Prezentowany w katalogu obraz to jednostkowe dzieło w spuściźnie artystycznej malarza. Powstała w 1917 wizja to ujęcie z pogranicza rodzajowości, mitologii oraz recepcji twórczości szwajcarskiego malarza Arnolda Böcklina. Scenę wpływania do groty można interpretować na wyżej wskazanych płaszczyznach. Przy pierwszym oglądzie wpływanie do groty wydaje się rodzajowym ujęciem popularnego na przełomie XIX i XX wieku motywu nadwodnych sielanek. Głębsza analiza pozwala dostrzec w obrazie zakomponowane w materii skał i pod lustrem wody tajemnicze postaci. Wyobrażone w załamaniach groty oraz w wodnych odmętach postaci zdają się reprezentacją świata śmierci; ich potępieńcza fizjonomia sprawia wrażenie obcowania z metaforyczną przestrzenią pomieszkiwania dusz. Czy Feliks Wygrzywalski chciał dokonać własnej interpretacji rzeki Styks? Scena z wpłynięciem łodzi do groty jest subiektywną intelektualnie i artystycznie interpretacją motywu mitologicznego. Niewątpliwie pośrednią inspiracją do zakomponowania tematu była twórczość wspomnianego powyżej Arnolda Böcklina i jego najsłynniejsze dzieło „Wyspa umarłych” z lat 80. XIX wieku. Podobnie jak u Wygrzywalskiego w obrazie tym do wyspy zbliża się łódź, którą płynie postać w żałobie. „Wyspa umarłych” i „Łodź Charona” to obrazy namaszczone ciszą, smutkiem i poczuciem zawieszenia, egzystencją na granicy dwóch światów. Skaliste pejzaże oraz bezkres wody potęgują wrażenie samotności i izolacji.
Studiował w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1893-98 oraz w Académie Julian w Paryżu. W 1900 roku osiadł w Rzymie, skąd odbywał liczne artystyczne podróże, m.in. do Egiptu. W 1908 roku powrócił do Lwowa, gdzie osiadł na stałe. Tam otrzymał zamówienie na ozdobienie wnętrz Izby Przemysłowo-Handlowej. Zajmował się scenografią i pełnił funkcję inspektor sceny w Teatrze Miejskim. Projektował kostiumy teatralne i witraże. W twórczości malarskiej posługiwał się językiem naturalizmu, używając kontrastowej, śmiałej palety barwnej. Tworzył głównie popularne sceny morskie i orientalne, często przedstawiające ludzką pracę lub skupione wokół postaci kobiety.
Description:
Charon's boat, 1917
oil/lined canvas, 62.5 x 93 cm; signed and dated lower right: 'F. M. Wygrzywalski 1917',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Prezentowany w katalogu obraz to jednostkowe dzieło w spuściźnie artystycznej malarza. Powstała w 1917 wizja to ujęcie z pogranicza rodzajowości, mitologii oraz recepcji twórczości szwajcarskiego malarza Arnolda Böcklina. Scenę wpływania do groty można interpretować na wyżej wskazanych płaszczyznach. Przy pierwszym oglądzie wpływanie do groty wydaje się rodzajowym ujęciem popularnego na przełomie XIX i XX wieku motywu nadwodnych sielanek. Głębsza analiza pozwala dostrzec w obrazie zakomponowane w materii skał i pod lustrem wody tajemnicze postaci. Wyobrażone w załamaniach groty oraz w wodnych odmętach postaci zdają się reprezentacją świata śmierci; ich potępieńcza fizjonomia sprawia wrażenie obcowania z metaforyczną przestrzenią pomieszkiwania dusz. Czy Feliks Wygrzywalski chciał dokonać własnej interpretacji rzeki Styks? Scena z wpłynięciem łodzi do groty jest subiektywną intelektualnie i artystycznie interpretacją motywu mitologicznego. Niewątpliwie pośrednią inspiracją do zakomponowania tematu była twórczość wspomnianego powyżej Arnolda Böcklina i jego najsłynniejsze dzieło „Wyspa umarłych” z lat 80. XIX wieku. Podobnie jak u Wygrzywalskiego w obrazie tym do wyspy zbliża się łódź, którą płynie postać w żałobie. „Wyspa umarłych” i „Łodź Charona” to obrazy namaszczone ciszą, smutkiem i poczuciem zawieszenia, egzystencją na granicy dwóch światów. Skaliste pejzaże oraz bezkres wody potęgują wrażenie samotności i izolacji.
Studiował w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1893-98 oraz w Académie Julian w Paryżu. W 1900 roku osiadł w Rzymie, skąd odbywał liczne artystyczne podróże, m.in. do Egiptu. W 1908 roku powrócił do Lwowa, gdzie osiadł na stałe. Tam otrzymał zamówienie na ozdobienie wnętrz Izby Przemysłowo-Handlowej. Zajmował się scenografią i pełnił funkcję inspektor sceny w Teatrze Miejskim. Projektował kostiumy teatralne i witraże. W twórczości malarskiej posługiwał się językiem naturalizmu, używając kontrastowej, śmiałej palety barwnej. Tworzył głównie popularne sceny morskie i orientalne, często przedstawiające ludzką pracę lub skupione wokół postaci kobiety.
Description:
Charon's boat, 1917
oil/lined canvas, 62.5 x 93 cm; signed and dated lower right: 'F. M. Wygrzywalski 1917',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno (dublowane)
Sygnatura
sygnowany i datowany p.d.: 'F. M. Wygrzywalski 1917'
Proweniencja
dom aukcyjny Mystic Fine Arts, Stany Zjednoczone, czerwiec 1996; kolekcja prywatna, Nowy Jork
Literatura
0
Wystawiany
0
