6
Aleksandra Waliszewska (1976) | Bez tytułu (Widzenie), 2011-2013
Estymacja:
12,000 zł - 14,000 zł
Sprzedane
11,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Nowe Pokolenie po 1989
Artysta
Aleksandra Waliszewska (1976)
Wymiary
35 x 25 cm
Kategoria
Opis
technika mieszana/karton, 35 x 25 cm, sygnowany ołówkiem na odwrociu: 'Waliszewska',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
„Widzenie” Aleksandry Waliszewskiej to praca datowana na lata 2011-2013 i pochodzi z okresu, w którym artystka porzuciła malarstwo sztalugowe na rzecz tworzenia małych form gwaszem na papierze. Centralnym punktem jest lewitująca naga postać kobieca zwrócona twarzą ku rozciągającego się pod jej stopami falującego morza. Za jej plecami widoczne są trzy błyskawice. Kompozycja może przywodzić na myśl motyw mitycznej bogini, która w gniewie ciska piorunami.
Wczesne prace Aleksandry Waliszewskiej – równolatki Agaty Bogackiej, również urodzonej w 1976 – nawiązywały do obrazów włoskiego Quattrocenta. Tworzone na przełomie XX i XXI wieku prace przypominały kompozycje Masaccia czy Giotta. Nieraz wyróżniała je obecność zaskakujących, współczesnych obiektów, takich jak warszawska kamienica czy telewizor. Była to malarstwo na poły inspirowane dawną sztuką i własnymi przeżyciami i obserwacjami. Już wtedy ujawniało się w twórczości Waliszewskiej zainteresowanie postacią ludzką, a zwłaszcza wątek autoportretu.
Choć wczesne prace Waliszewskiej spotkały się z uznaniem krytyków, dopiero późniejsza twórczość uczyniła z niej jedną z najbardziej rozpoznawalnych artystek współczesnych. Twórczość bez mała kontrowersyjna, która za temat wzięła sobie makabreski. Niewielkie kompozycje na papierze zastąpiły wypracowane kompozycje olejne. Słowami artystki: „Nowe prace są poniekąd powrotem do tego, co robiłam jako dziecko. Związane kobiety atakowane przez potwory interesowały mnie od małego. Prace olejne były próbą udowodnienia sobie, że umiem malować duże, poważne obrazy. Teraz wróciłam do tego, co mnie pociąga najbardziej” (https://culture.pl/pl/tworca/aleksandra-waliszewska).
Jednym z najważniejszych – obok autoportretu – motywów twórczości Waliszewskiej jest przemoc. Trafnie ujęła to Dorota Michalska: „(…) trudno pozbyć się wrażenia, że u Waliszewskiej owa przemoc jest ukazana jako potężna siła demaskująca ułudę spokojnej, skodyfikowanej codzienności. Codzienność jest dla mięczaków. Podobnie jak u Lacana – prawda, Realne, ‘podszewka świata’, czyli jedyne rzeczy warte poznania – są bólem zadawanym oraz odczuwanym. Tylko w tych momentach człowiek zbliża się do poznania swojej esencji czy tożsamości. Przemoc oczyszcza świat ze wszystkiego, co niepotrzebne, ukazuje jego sedno, które w pracach Waliszewskiej przyjmuje zarówno symboliczną, jak i rzeczywistą formę wnętrzności, kości, krwi. W tej perspektywie wyraźnie widać konserwatywny światopogląd Waliszewskiej. Jej rysunki ukazują bowiem wiarę w oczyszczającą siłę przemocowej transgresji znoszącej świat pozorów. Agata Bielik-Robson w swoim szkicu o Žižku nazywa tę postawę anarchokonserwatyzmem, powołując się na ‘estetykę szoku’ Ernsta Jüngera czy ‘podróż do kresu nocy’ Louis-Ferinand Céline’a. Myślę, że to określenie – anarchokonserwatystka – jest bardzo adekwatne do określenia twórczości Waliszewskiej” (Dorota Michalska, Anarcho-konserwatystka. O rysunkach Aleksandry Waliszewskiej, „Szum”, 30.01.2016, https://magazynszum.pl/ anarcho-konserwatystka-o-rysunkach-aleksandry-waliszewskiej).
Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się malarstwem. Wielokrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jej prace były publikowane m.in. przez: ''Timeless Editions'', ''My Dance the Skull'', ''FUKT'', ''United Dead Artists'', ''Les Editions Du 57'', ''Drippy Bone Books'', ''Editions augummi'', a obrazy były użyte, jako okładki płyt m.in.: Chicaloyoh, Scarcity of Tanks, Mike'a Doherty oraz cyklu Populista wydawanego nakładem Bolt Records. W 2012 roku grecka reżyserką Athina Rachel Tsangari nakręciła film ''The Capsule" zainspirowany jej twórczością. Waliszewska jest jego współscenarzystką i zagrała w nim drugoplanową rolę. Premiera filmu odbyła się na dOCUMENTA 13 w Kassel. W 2013 została laureatką nagrody AECA dla najlepszej zagranicznej artystki targów sztuki ARCO w Madrycie.
Description:
Bez tytulu (Widzenie), 2011-2013
mixed media/cardboard, 35 x 25 cm; signed in pencil on the reverse: 'Waliszewska', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
„Widzenie” Aleksandry Waliszewskiej to praca datowana na lata 2011-2013 i pochodzi z okresu, w którym artystka porzuciła malarstwo sztalugowe na rzecz tworzenia małych form gwaszem na papierze. Centralnym punktem jest lewitująca naga postać kobieca zwrócona twarzą ku rozciągającego się pod jej stopami falującego morza. Za jej plecami widoczne są trzy błyskawice. Kompozycja może przywodzić na myśl motyw mitycznej bogini, która w gniewie ciska piorunami.
Wczesne prace Aleksandry Waliszewskiej – równolatki Agaty Bogackiej, również urodzonej w 1976 – nawiązywały do obrazów włoskiego Quattrocenta. Tworzone na przełomie XX i XXI wieku prace przypominały kompozycje Masaccia czy Giotta. Nieraz wyróżniała je obecność zaskakujących, współczesnych obiektów, takich jak warszawska kamienica czy telewizor. Była to malarstwo na poły inspirowane dawną sztuką i własnymi przeżyciami i obserwacjami. Już wtedy ujawniało się w twórczości Waliszewskiej zainteresowanie postacią ludzką, a zwłaszcza wątek autoportretu.
Choć wczesne prace Waliszewskiej spotkały się z uznaniem krytyków, dopiero późniejsza twórczość uczyniła z niej jedną z najbardziej rozpoznawalnych artystek współczesnych. Twórczość bez mała kontrowersyjna, która za temat wzięła sobie makabreski. Niewielkie kompozycje na papierze zastąpiły wypracowane kompozycje olejne. Słowami artystki: „Nowe prace są poniekąd powrotem do tego, co robiłam jako dziecko. Związane kobiety atakowane przez potwory interesowały mnie od małego. Prace olejne były próbą udowodnienia sobie, że umiem malować duże, poważne obrazy. Teraz wróciłam do tego, co mnie pociąga najbardziej” (https://culture.pl/pl/tworca/aleksandra-waliszewska).
Jednym z najważniejszych – obok autoportretu – motywów twórczości Waliszewskiej jest przemoc. Trafnie ujęła to Dorota Michalska: „(…) trudno pozbyć się wrażenia, że u Waliszewskiej owa przemoc jest ukazana jako potężna siła demaskująca ułudę spokojnej, skodyfikowanej codzienności. Codzienność jest dla mięczaków. Podobnie jak u Lacana – prawda, Realne, ‘podszewka świata’, czyli jedyne rzeczy warte poznania – są bólem zadawanym oraz odczuwanym. Tylko w tych momentach człowiek zbliża się do poznania swojej esencji czy tożsamości. Przemoc oczyszcza świat ze wszystkiego, co niepotrzebne, ukazuje jego sedno, które w pracach Waliszewskiej przyjmuje zarówno symboliczną, jak i rzeczywistą formę wnętrzności, kości, krwi. W tej perspektywie wyraźnie widać konserwatywny światopogląd Waliszewskiej. Jej rysunki ukazują bowiem wiarę w oczyszczającą siłę przemocowej transgresji znoszącej świat pozorów. Agata Bielik-Robson w swoim szkicu o Žižku nazywa tę postawę anarchokonserwatyzmem, powołując się na ‘estetykę szoku’ Ernsta Jüngera czy ‘podróż do kresu nocy’ Louis-Ferinand Céline’a. Myślę, że to określenie – anarchokonserwatystka – jest bardzo adekwatne do określenia twórczości Waliszewskiej” (Dorota Michalska, Anarcho-konserwatystka. O rysunkach Aleksandry Waliszewskiej, „Szum”, 30.01.2016, https://magazynszum.pl/ anarcho-konserwatystka-o-rysunkach-aleksandry-waliszewskiej).
Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się malarstwem. Wielokrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jej prace były publikowane m.in. przez: ''Timeless Editions'', ''My Dance the Skull'', ''FUKT'', ''United Dead Artists'', ''Les Editions Du 57'', ''Drippy Bone Books'', ''Editions augummi'', a obrazy były użyte, jako okładki płyt m.in.: Chicaloyoh, Scarcity of Tanks, Mike'a Doherty oraz cyklu Populista wydawanego nakładem Bolt Records. W 2012 roku grecka reżyserką Athina Rachel Tsangari nakręciła film ''The Capsule" zainspirowany jej twórczością. Waliszewska jest jego współscenarzystką i zagrała w nim drugoplanową rolę. Premiera filmu odbyła się na dOCUMENTA 13 w Kassel. W 2013 została laureatką nagrody AECA dla najlepszej zagranicznej artystki targów sztuki ARCO w Madrycie.
Description:
Bez tytulu (Widzenie), 2011-2013
mixed media/cardboard, 35 x 25 cm; signed in pencil on the reverse: 'Waliszewska', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
technika mieszana/karton
Sygnatura
sygnowany ołówkiem na odwrociu: 'Waliszewska'
Wystawiany
Aleksandra Waliszewska, Złote rączki drżą, Galeria LETO, Warszawa, 25.05-14.06.2014
