4
Agata Bogacka (1976) | "Najkrótsza droga do domu" 1, 2004
Estymacja:
80,000 zł - 120,000 zł
Sprzedane
85,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Nowe Pokolenie po 1989
Artysta
Agata Bogacka (1976)
Wymiary
146 x 114 cm
Kategoria
Opis
akryl/płótno, 146 x 114 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'AGATA | 2004 | NAJKRÓTSZA | DROGA DO DOMU 1',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Malarstwo to farba na płótnie. Wszystko poza tym jest w głowie widza. To klucz do wolności, bo oznacza, że mogę namalować absolutnie wszystko i w dowolnym stylu”.
Agata Bogacka
We wczesnej twórczości Agata Bogacka nieustannie dokumentowała swoje stany emocjonalne. W malarskiej autobiografii, która zmieniała swoją formę z biegiem czasu, prowadziła opowieść o intymności w charakterystyczny dla siebie sposób. Postacie na płótnach były najczęściej wzorowane na osobach z jej najbliższego otoczenia. Wcześniej utrwalała na fotografiach ich wygląd, gesty mimikę twarzy. Prace Bogackiej traktowały o życiu przedstawicieli pokolenia artystki, ludzi młodych, mieszkańców dużych miast, gdzie mimo tłumów i obecności grupy znajomych doskwiera im dojmująca samotność i zagubienie emocjonalne. Artystka malowała farbami akrylowymi, które pozwoliły jej na uzyskanie charakterystycznej płaskiej plamy barwnej.
Około 2004 roku Bogacka porzuciła dokumentalizm banalnych wydarzeń na rzecz pogłębionej analizy stanów psychicznych, które nigdy nie są jednoznaczne i łatwe do uchwycenia. Narracyjność obrazów Bogackiej, która ma swoje podstawy w codzienności i jej własnych doświadczeniach i przeżyciach, wciąga widza w świat wykreowany na pograniczu rzeczywistości i wyobraźni. W pracach z tego okresu zdecydowanie widać, że malarstwo Bogackiej stało się bardziej wyrafinowanie. I nadal jest podszyte wyjątkowym erotyzmem. To, co pozostało niezmienne i zauważalne to przemycane w obrazach nawiązania do samotności i własnych lęków. Transformacja treściowa pociągnęła za sobą także zmianę stylistyki. Wraz z próbami uchwycenia stanów emocjonalnych i tego co nieświadome, malarce coraz bliższa stawała się jej tradycja surrealistyczna. Obok znanych z jej wcześniejszej twórczości scen rozgrywających się między postaciami w sytuacjach intymnych, znanych z wcześniejszej twórczości autorki, pojawiają się motywy pozornie zestawione ze sobą na zasadzie przypadku. Obrazy artystki z czasem stają się coraz bardziej enigmatyczne, osadzone w onirycznym, odrealnionym klimacie. Postaci i przedmioty na obrazach są bardziej miękkie, jakby rozpływające się w tle. Autorka zrezygnowała z ostrego konturu tak charakterystycznego dla jej malarstwa. Sylwetki malowane na płaszczyźnie przypominają plamy, elipsowate i przyciągające swoim kształtem. Choć autorka w inny sposób wykorzystywała swój warsztat malarski, to w treści pozostawała wierna opowiadaniu historii.
W tym samym roku odbyła się ekspozycja pod tytułem „Najkrótsza droga do domu”. Wystawę prezentowano w Świetlicy Sztuki Raster, która przeistoczyła się później w znaną Galerię Raster. Podczas niej można było zobaczyć między innymi reprodukowaną w katalogu pracę. Para z prezentowanego dzieła pt. „Najkrótsza droga do domu” 1, to zapewne dwoje bliskich sobie ludzi, jednak ich oddalenie jest widoczne na obrazie. Chłód i odosobnienie potęgują użyte barwy – lekko psychodeliczne fiolety.
W latach 1996 - 2001 studiowała na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (na dyplomie aneks z malarstwa). Swoje prace pokazywała na wielu wystawach indywidualnych m.in. „Ja krwawię” w CSW w Warszawie w 2003, „Najkrótsza droga do domu” w galerii „Raster” w Warszawie w 2004, "Did you love me? w Galerie Meyer Kainer w Wiedniu w 2005, "Pamiętniki" w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie w 2011 Uczestniczyła też w wielu wystawach zbiorowych w Polsce i zagranicą m.in. „Rzeczywiście, młodzi są realistami” w CSW w Warszawie w 2002, "Malarstwo polskie XXI w." w Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie w 2006, "Double fond" w The Fair Gallery na Frieze Art Fair w Londynie w 2007 Jej prace znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych oraz państwowych, takich jak CSW Zamek Ujazdowski, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Fundacja Sztuki Polskiej ING, Bank Austria Creditanstalt. Artystka związana z berlińską galerią „Aando Fine Art”.
Description:
"Najkrotsza droga do domu" 1, 2004
acrylic/canvas, 146 x 114 cm; signed, dated and described on the reverse: 'AGATA | 2004 | NAJKROTSZA | DROGA DO DOMU 1', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Malarstwo to farba na płótnie. Wszystko poza tym jest w głowie widza. To klucz do wolności, bo oznacza, że mogę namalować absolutnie wszystko i w dowolnym stylu”.
Agata Bogacka
We wczesnej twórczości Agata Bogacka nieustannie dokumentowała swoje stany emocjonalne. W malarskiej autobiografii, która zmieniała swoją formę z biegiem czasu, prowadziła opowieść o intymności w charakterystyczny dla siebie sposób. Postacie na płótnach były najczęściej wzorowane na osobach z jej najbliższego otoczenia. Wcześniej utrwalała na fotografiach ich wygląd, gesty mimikę twarzy. Prace Bogackiej traktowały o życiu przedstawicieli pokolenia artystki, ludzi młodych, mieszkańców dużych miast, gdzie mimo tłumów i obecności grupy znajomych doskwiera im dojmująca samotność i zagubienie emocjonalne. Artystka malowała farbami akrylowymi, które pozwoliły jej na uzyskanie charakterystycznej płaskiej plamy barwnej.
Około 2004 roku Bogacka porzuciła dokumentalizm banalnych wydarzeń na rzecz pogłębionej analizy stanów psychicznych, które nigdy nie są jednoznaczne i łatwe do uchwycenia. Narracyjność obrazów Bogackiej, która ma swoje podstawy w codzienności i jej własnych doświadczeniach i przeżyciach, wciąga widza w świat wykreowany na pograniczu rzeczywistości i wyobraźni. W pracach z tego okresu zdecydowanie widać, że malarstwo Bogackiej stało się bardziej wyrafinowanie. I nadal jest podszyte wyjątkowym erotyzmem. To, co pozostało niezmienne i zauważalne to przemycane w obrazach nawiązania do samotności i własnych lęków. Transformacja treściowa pociągnęła za sobą także zmianę stylistyki. Wraz z próbami uchwycenia stanów emocjonalnych i tego co nieświadome, malarce coraz bliższa stawała się jej tradycja surrealistyczna. Obok znanych z jej wcześniejszej twórczości scen rozgrywających się między postaciami w sytuacjach intymnych, znanych z wcześniejszej twórczości autorki, pojawiają się motywy pozornie zestawione ze sobą na zasadzie przypadku. Obrazy artystki z czasem stają się coraz bardziej enigmatyczne, osadzone w onirycznym, odrealnionym klimacie. Postaci i przedmioty na obrazach są bardziej miękkie, jakby rozpływające się w tle. Autorka zrezygnowała z ostrego konturu tak charakterystycznego dla jej malarstwa. Sylwetki malowane na płaszczyźnie przypominają plamy, elipsowate i przyciągające swoim kształtem. Choć autorka w inny sposób wykorzystywała swój warsztat malarski, to w treści pozostawała wierna opowiadaniu historii.
W tym samym roku odbyła się ekspozycja pod tytułem „Najkrótsza droga do domu”. Wystawę prezentowano w Świetlicy Sztuki Raster, która przeistoczyła się później w znaną Galerię Raster. Podczas niej można było zobaczyć między innymi reprodukowaną w katalogu pracę. Para z prezentowanego dzieła pt. „Najkrótsza droga do domu” 1, to zapewne dwoje bliskich sobie ludzi, jednak ich oddalenie jest widoczne na obrazie. Chłód i odosobnienie potęgują użyte barwy – lekko psychodeliczne fiolety.
W latach 1996 - 2001 studiowała na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (na dyplomie aneks z malarstwa). Swoje prace pokazywała na wielu wystawach indywidualnych m.in. „Ja krwawię” w CSW w Warszawie w 2003, „Najkrótsza droga do domu” w galerii „Raster” w Warszawie w 2004, "Did you love me? w Galerie Meyer Kainer w Wiedniu w 2005, "Pamiętniki" w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie w 2011 Uczestniczyła też w wielu wystawach zbiorowych w Polsce i zagranicą m.in. „Rzeczywiście, młodzi są realistami” w CSW w Warszawie w 2002, "Malarstwo polskie XXI w." w Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie w 2006, "Double fond" w The Fair Gallery na Frieze Art Fair w Londynie w 2007 Jej prace znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych oraz państwowych, takich jak CSW Zamek Ujazdowski, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Fundacja Sztuki Polskiej ING, Bank Austria Creditanstalt. Artystka związana z berlińską galerią „Aando Fine Art”.
Description:
"Najkrotsza droga do domu" 1, 2004
acrylic/canvas, 146 x 114 cm; signed, dated and described on the reverse: 'AGATA | 2004 | NAJKROTSZA | DROGA DO DOMU 1', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
akryl/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'AGATA | 2004 | NAJKRÓTSZA | DROGA DO DOMU 1'
Wystawiany
Agata Bogacka, Najkrótsza droga do domu, Galeria Raster, Warszawa, 24.01-21.02.2004; Egocentryczne, niemoralne, przestarzałe, Współczesne wizerunki artystów, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, 19.09–30.10.2005
