124
Tadeusz Makowski | Autoportret z fajką, około 1921-1924
Estymacja:
65,000 zł - 85,000 zł
Sprzedane
60,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna. XIX wiek. Modernizm. Międzywojnie • Sesja II
Artysta
Tadeusz Makowski (1882 - 1932)
Wymiary
17 x 13 cm
Kategoria
Opis
olej/deska, 17 x 13 cm, sygnowany p.d.: 'Mak',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
W wyniku pobytu w Bretanii oraz inspirowania się sztuką Pietera Bruegla St., w latach 20. Tadeusz Makowski wzbogaca swoją sztukę o pejzaże i sceny z życia chłopów. Jak ilustruje to „Autoportret” z lat 1921-1924, artysta tworzy o owym czasie dzieła utrzymane w ciepłej tonacji żółcieni i czerwieni o szorstkiej fakturze. W płótnach z tego okresu czytelne są nie tylko wpływy Władysława Ślewińskiego, ale także reminiscencje naiwnej sztuki Henri Rousseau-Celnika. Makowski malował na deskach i dyktach o małym formacie, w wysmakowanej kolorystyce opartej na dwutakcie różów i szmaragdowych zieleni, dopełnionych tonami żółcieni i brązów. Uproszczone, schematycznie ujęte formy, podkreślone delikatnym konturem, zarysowywał na abstrakcyjnym tle. Prymitywizująca konwencja pogłębiała ewokowany w obrazach nastrój intymności i skupienia. Owa wrażliwość artysty sprawiła, że w jego epoce konstatowano: „Makowski posiadał w bardzo wysokim stopniu poczucie niuansu. Jest to niewątpliwie jeden ze współczesnych malarzy, którego zaproponowałbym jako najtrafniejszy przykład plastyczny dla podtrzymania tezy, że nawet abstrakcja powstaje w zupełnej zależności od realizmu, że nie możemy absolutnie niczego pojąć poza realnością i że potrafimy budować nowe światy tylko z elementów zaczerpniętych ze świata znanego. Tak właśnie było z Makowskim, którego niezupełnie słusznie nazywało się wizjonerem, a który w istocie obdarzony był bogatą wyobraźnią poety, przy czym wyobraźnia ta nigdy nie przeszkodziła mu osiągnąć rangi największych realistów” (Andre Salmon, Tadeusz Makowski, „Pologne Litteraire” 1932, nr 75).
Tadeusz Makowski jest jednym z najwybitniejszych artstów polskich 1 połowy XX wieku. Był malarzem, grafikiem i rysownikiem. W latach 1903-08 uczył się w Akademii krakowskiej u Józefa Unierzyskiego, Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego; jednocześnie studiował filologię na Uniwersytecie Jagiellońskiem. W roku 1908, przez Monachium, wyjechał do Paryża, gdzie zamieszkał na stałe. Stamtąd wyjeżdżał na letnie sezony do Bretanii, Owerni oraz na południe Francji. Odbył też podróż artystyczną do Holandii i Belgii (1921). W Paryżu przyjaźnił się z wieloma znakomitymi malarzami, pisarzami oraz marszandami. Utrzymywał żywe kontakty z artystami polskimi przebywającymi we Francji i był prezesem paryskiego "Towarzystwa Artystów Polskich". Swoje prace wystawiał w kraju - w Krakowie i Warszawie (od 1907) i Lwowie (1910) oraz za granicą: w Paryżu, Barcelonie, Wiedniu, Budapeszcie i Amsterdamie. Malował kompozycje figuralne, pejzaże, martwe natury i portrety, zwłaszcza dzieci. Eksperymentując z malarstwem kubistycznym wypracował swój indywidualny styl. Formą, kolorem i światłem, a także pewną deformacją budował pełne liryzmu choć czasami nie pozbawione pewnej ironii czy drwiny kompozycje malarskie.
Description:
Selfportrait with a pipe, circa 1921-1924
oil/panel, 17 x 13 cm; signed lower right: 'Mak',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
W wyniku pobytu w Bretanii oraz inspirowania się sztuką Pietera Bruegla St., w latach 20. Tadeusz Makowski wzbogaca swoją sztukę o pejzaże i sceny z życia chłopów. Jak ilustruje to „Autoportret” z lat 1921-1924, artysta tworzy o owym czasie dzieła utrzymane w ciepłej tonacji żółcieni i czerwieni o szorstkiej fakturze. W płótnach z tego okresu czytelne są nie tylko wpływy Władysława Ślewińskiego, ale także reminiscencje naiwnej sztuki Henri Rousseau-Celnika. Makowski malował na deskach i dyktach o małym formacie, w wysmakowanej kolorystyce opartej na dwutakcie różów i szmaragdowych zieleni, dopełnionych tonami żółcieni i brązów. Uproszczone, schematycznie ujęte formy, podkreślone delikatnym konturem, zarysowywał na abstrakcyjnym tle. Prymitywizująca konwencja pogłębiała ewokowany w obrazach nastrój intymności i skupienia. Owa wrażliwość artysty sprawiła, że w jego epoce konstatowano: „Makowski posiadał w bardzo wysokim stopniu poczucie niuansu. Jest to niewątpliwie jeden ze współczesnych malarzy, którego zaproponowałbym jako najtrafniejszy przykład plastyczny dla podtrzymania tezy, że nawet abstrakcja powstaje w zupełnej zależności od realizmu, że nie możemy absolutnie niczego pojąć poza realnością i że potrafimy budować nowe światy tylko z elementów zaczerpniętych ze świata znanego. Tak właśnie było z Makowskim, którego niezupełnie słusznie nazywało się wizjonerem, a który w istocie obdarzony był bogatą wyobraźnią poety, przy czym wyobraźnia ta nigdy nie przeszkodziła mu osiągnąć rangi największych realistów” (Andre Salmon, Tadeusz Makowski, „Pologne Litteraire” 1932, nr 75).
Tadeusz Makowski jest jednym z najwybitniejszych artstów polskich 1 połowy XX wieku. Był malarzem, grafikiem i rysownikiem. W latach 1903-08 uczył się w Akademii krakowskiej u Józefa Unierzyskiego, Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego; jednocześnie studiował filologię na Uniwersytecie Jagiellońskiem. W roku 1908, przez Monachium, wyjechał do Paryża, gdzie zamieszkał na stałe. Stamtąd wyjeżdżał na letnie sezony do Bretanii, Owerni oraz na południe Francji. Odbył też podróż artystyczną do Holandii i Belgii (1921). W Paryżu przyjaźnił się z wieloma znakomitymi malarzami, pisarzami oraz marszandami. Utrzymywał żywe kontakty z artystami polskimi przebywającymi we Francji i był prezesem paryskiego "Towarzystwa Artystów Polskich". Swoje prace wystawiał w kraju - w Krakowie i Warszawie (od 1907) i Lwowie (1910) oraz za granicą: w Paryżu, Barcelonie, Wiedniu, Budapeszcie i Amsterdamie. Malował kompozycje figuralne, pejzaże, martwe natury i portrety, zwłaszcza dzieci. Eksperymentując z malarstwem kubistycznym wypracował swój indywidualny styl. Formą, kolorem i światłem, a także pewną deformacją budował pełne liryzmu choć czasami nie pozbawione pewnej ironii czy drwiny kompozycje malarskie.
Description:
Selfportrait with a pipe, circa 1921-1924
oil/panel, 17 x 13 cm; signed lower right: 'Mak',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
Technika
olej/deska
Sygnatura
sygnowany p.d.: 'Mak'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Polska
Literatura
0
Wystawiany
0
