58
Jarosław Modzelewski | "Dwie froterki", 1993
Estymacja:
90,000 zł - 120,000 zł
Sprzedane
140,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Jarosław Modzelewski (1955)
Wymiary
170 x 220 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 170 x 220 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Jarosław Modzelewski | "Dwie froterki" 1993 | olej 170 x 220'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Jarosław Modzelewski jest jednym z najsłynniejszych przedstawicieli tzw. „nowej ekspresji” w malarstwie polskim, które wyrosło z doświadczeń rzeczywistości PRL-u i stanu wojennego na początku lat 80. Wówczas została zawieszona działalność instytucji, takich jak Związek Artystów Plastyków. Młodzi twórcy zaczęli sami organizować się w grupy, w ramach których wspólnie pracowali. Przykładem takiej działalności była bodaj najsłynniejsza „Gruppa”, w której oprócz Ryszarda Grzyba, Ryszarda Woźniaka, Marka Sobczyka, Włodzimierza Pawlaka i Pawła Kowalewskiego znalazł się też Jarosław Modzelewski. Artyści odżegnywali się od przepełnionych dramatyzmem dokonań malarstwa lat wcześniejszych. Operowali głównie groteską, luźnymi skojarzeniami, w ich sztuce dominowało poczucie humoru, a patronem młodych stał się Andrzej Wróblewski. Gruppa funkcjonowała przez dziesięć lat od 1982 roku, organizując wspólne wystawy i wydarzenia artystyczne.
Mimo wspólnej działalności każdy z malarzy wypracował charakterystyczny dla siebie styl, którego nie sposób pomylić z twórczością kolegów. Tak było również w przypadku Modzelewskiego. Artysta od lat 70. XX wieku nieprzerwanie tworzy sztukę przedstawiającą odznaczającą się stylistyką, na którą składają się: jasna, klarowna kompozycja oraz użycie wyraźnych, dźwięcznych, nasyconych barw. Modzelewski w mistrzowski wręcz sposób zapisuje sceny z życia codziennego, które wokół siebie obserwuje: raz będzie to witryna sklepu z używaną odzieżą, innym razem porzucony rower lub zakonnica karmiąca kury. Do niektórych motywów często też wraca – Wisłę w ujęciu Modzelewskiego możemy oglądać o różnych porach dnia i roku, a dom z sąsiedztwa obserwować w różnych fazach powstawania.
Artysta tak opisywał swoją twórczość: „uprawiam malarstwo. Maluję obrazy, na których można zobaczyć postaci ludzkie, starsze lub w średnim wieku, rzadko kiedy młode lub wręcz dzieci. (…) Staram się nie deformować moich postaci, malować je realistycznie. Bywa, że popełniam błędy anatomiczne – coś za długie, za krótkie albo nie tam, gdzie trzeba, ale czyż nie popełnia ich natura? (…) Osoby na moich obrazach ubrane są przeciętnie. Ich ubiór sugeruje porę roku. Tło bywa często bez związku z jakąś konkretną realnością, oprócz realności obrazu. Ciała i ubrania są modelowane walorowo, ale z unikaniem bieli i czerni. (…) Ogólna wymowa mojego malarstwa jest raczej smutna, czego efektem są trudności w sprzedaży moich prac i posądzanie o polityczność, co jest całkowitym nieporozumieniem” (Jarosław Modzelewski, Salceson, 1988, [w:] Kultura miejsca. Studia ofiarowane Profesorowi Wojciechowi Włodarczykowi, red. Waldemar Baraniewski, Piotr Słodkowski, Warszawa 2019, s. 351-352).
Jednym z głównych źródeł inspiracji dla malarstwa Modzelewskiego było spotkanie z ikoną. „Zobaczyłem w niej inną możliwość obrazu” – mówił artysta w filmie „Jarosław Modzelewski, Portret artysty” – „i to, wydaje się, bardzo silnie wpłynęło na moją pracę”. Echa tego malarstwa widać w sposobie traktowania przez artystę powierzchni barwnej, jak również w warstwie treściowej. Sztuka Modzelewskiego często ma wartość symboliczną, przedmioty czy postacie malowane przez artystę w połączeniu z tytułem okazują się symbolami czy alegoriami pewnych pojęć. Jego codzienne sytuacje niejednokrotnie przenoszone są w surrealistyczne realia. Od końca lat 80. bohaterowie przedstawień zaczęli stopniowo tracić swoją podmiotowość na rzecz stawania się figurami, odpowiadającymi konkretnym zagadnieniom. W przypadku „Dwóch froterek”, obok niejednoznacznej sytuacji, mamy dodatkowo do czynienia z obrazem umieszczonym wewnątrz obrazu, co czyni przedstawienie jeszcze ciekawszym.
Studiował na warszawskiej ASP - w 1980 roku obronił dyplom z malarstwa w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Był współzałożycielem Gruppy, z którą wystawiał w latach 1983-92. W tym też okresie w obrazach artysty znajdują odbicie wydarzenia, którymi żyła Polska. Jest uważany za jedną z głównych postaci "Ekspresji lat 80.". W latach 1986-89 tworzył obrazy figuralne, których forma (kolor, modelunek, perspektywa) odpowiadała zasadom realizmu, jednak charakterystyka postaci, a zwłaszcza sytuacji, w jakich były one przedstawiane, odznaczała się drażniącą niezwykłością. Artysta uzyskiwał ten efekt np. przez dublowanie figur (Fotograf. Fotograf, 1986), ujmowanie postaci w sytuacji niepewności, niewygody czy zagrożenia upadkiem (Trudności w poruszaniu się, 1987), zabiegi z przestrzenią (Romanica Toscana, 1987). Niekiedy surrealna atmosfera wynikała wprost z tematu czy przedstawionej sytuacji egzystencjalnej. We własnym odczuciu artysta uważa lata 90., za okres twórczości o wiele ważniejszy niż wcześniejsze dokonania. W latach 90. prowadził, wspólnie z Markiem Sobczykiem prywatną Szkołę Sztuki w Warszawie. W 1997 roku nastąpiła zmiana używanej przez Jarosława Modzelewskiego techniki malarskiej z olejnej na temperową. Zamiarem artysty było ożywienie płócien przez technikę tempery, która pozwala na swobodniejsze kształtowanie faktury płótna. W twórczości artysty pojawiły wkrótce nowe wątki. Na przełomie 2001 i 2002 roku w Galerii Kordegarda w Warszawie odbyła się wystawa pt. "Obraz jako wyraz obserwacji wnętrza kościelnego". Obrazy prezentowane na tej wystawie to efekt odkrycia przez Modzelewskiego nowego obszaru zainteresowań - wnętrz kościołów. Szczególne znaczenie ma zaobserwowana przez artystę prozaiczność tych wnętrz, która kontrastuje z ich duchowym i sakralnym przeznaczeniem. Specyficzna atmosfera obrazów Modzelewskiego i filmowy sposób kadrowania tematu sprawia, że krytycy chętnie porównują go do Edwarda Hoppera.
Description:
"Two brushes", 1993
oil/canvas, 170 x 220 cm; signed, dated and described on the reverse: 'Jaroslaw Modzelewski | "Dwie froterki" 1993 | olej 170 x 220',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Jarosław Modzelewski jest jednym z najsłynniejszych przedstawicieli tzw. „nowej ekspresji” w malarstwie polskim, które wyrosło z doświadczeń rzeczywistości PRL-u i stanu wojennego na początku lat 80. Wówczas została zawieszona działalność instytucji, takich jak Związek Artystów Plastyków. Młodzi twórcy zaczęli sami organizować się w grupy, w ramach których wspólnie pracowali. Przykładem takiej działalności była bodaj najsłynniejsza „Gruppa”, w której oprócz Ryszarda Grzyba, Ryszarda Woźniaka, Marka Sobczyka, Włodzimierza Pawlaka i Pawła Kowalewskiego znalazł się też Jarosław Modzelewski. Artyści odżegnywali się od przepełnionych dramatyzmem dokonań malarstwa lat wcześniejszych. Operowali głównie groteską, luźnymi skojarzeniami, w ich sztuce dominowało poczucie humoru, a patronem młodych stał się Andrzej Wróblewski. Gruppa funkcjonowała przez dziesięć lat od 1982 roku, organizując wspólne wystawy i wydarzenia artystyczne.
Mimo wspólnej działalności każdy z malarzy wypracował charakterystyczny dla siebie styl, którego nie sposób pomylić z twórczością kolegów. Tak było również w przypadku Modzelewskiego. Artysta od lat 70. XX wieku nieprzerwanie tworzy sztukę przedstawiającą odznaczającą się stylistyką, na którą składają się: jasna, klarowna kompozycja oraz użycie wyraźnych, dźwięcznych, nasyconych barw. Modzelewski w mistrzowski wręcz sposób zapisuje sceny z życia codziennego, które wokół siebie obserwuje: raz będzie to witryna sklepu z używaną odzieżą, innym razem porzucony rower lub zakonnica karmiąca kury. Do niektórych motywów często też wraca – Wisłę w ujęciu Modzelewskiego możemy oglądać o różnych porach dnia i roku, a dom z sąsiedztwa obserwować w różnych fazach powstawania.
Artysta tak opisywał swoją twórczość: „uprawiam malarstwo. Maluję obrazy, na których można zobaczyć postaci ludzkie, starsze lub w średnim wieku, rzadko kiedy młode lub wręcz dzieci. (…) Staram się nie deformować moich postaci, malować je realistycznie. Bywa, że popełniam błędy anatomiczne – coś za długie, za krótkie albo nie tam, gdzie trzeba, ale czyż nie popełnia ich natura? (…) Osoby na moich obrazach ubrane są przeciętnie. Ich ubiór sugeruje porę roku. Tło bywa często bez związku z jakąś konkretną realnością, oprócz realności obrazu. Ciała i ubrania są modelowane walorowo, ale z unikaniem bieli i czerni. (…) Ogólna wymowa mojego malarstwa jest raczej smutna, czego efektem są trudności w sprzedaży moich prac i posądzanie o polityczność, co jest całkowitym nieporozumieniem” (Jarosław Modzelewski, Salceson, 1988, [w:] Kultura miejsca. Studia ofiarowane Profesorowi Wojciechowi Włodarczykowi, red. Waldemar Baraniewski, Piotr Słodkowski, Warszawa 2019, s. 351-352).
Jednym z głównych źródeł inspiracji dla malarstwa Modzelewskiego było spotkanie z ikoną. „Zobaczyłem w niej inną możliwość obrazu” – mówił artysta w filmie „Jarosław Modzelewski, Portret artysty” – „i to, wydaje się, bardzo silnie wpłynęło na moją pracę”. Echa tego malarstwa widać w sposobie traktowania przez artystę powierzchni barwnej, jak również w warstwie treściowej. Sztuka Modzelewskiego często ma wartość symboliczną, przedmioty czy postacie malowane przez artystę w połączeniu z tytułem okazują się symbolami czy alegoriami pewnych pojęć. Jego codzienne sytuacje niejednokrotnie przenoszone są w surrealistyczne realia. Od końca lat 80. bohaterowie przedstawień zaczęli stopniowo tracić swoją podmiotowość na rzecz stawania się figurami, odpowiadającymi konkretnym zagadnieniom. W przypadku „Dwóch froterek”, obok niejednoznacznej sytuacji, mamy dodatkowo do czynienia z obrazem umieszczonym wewnątrz obrazu, co czyni przedstawienie jeszcze ciekawszym.
Studiował na warszawskiej ASP - w 1980 roku obronił dyplom z malarstwa w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Był współzałożycielem Gruppy, z którą wystawiał w latach 1983-92. W tym też okresie w obrazach artysty znajdują odbicie wydarzenia, którymi żyła Polska. Jest uważany za jedną z głównych postaci "Ekspresji lat 80.". W latach 1986-89 tworzył obrazy figuralne, których forma (kolor, modelunek, perspektywa) odpowiadała zasadom realizmu, jednak charakterystyka postaci, a zwłaszcza sytuacji, w jakich były one przedstawiane, odznaczała się drażniącą niezwykłością. Artysta uzyskiwał ten efekt np. przez dublowanie figur (Fotograf. Fotograf, 1986), ujmowanie postaci w sytuacji niepewności, niewygody czy zagrożenia upadkiem (Trudności w poruszaniu się, 1987), zabiegi z przestrzenią (Romanica Toscana, 1987). Niekiedy surrealna atmosfera wynikała wprost z tematu czy przedstawionej sytuacji egzystencjalnej. We własnym odczuciu artysta uważa lata 90., za okres twórczości o wiele ważniejszy niż wcześniejsze dokonania. W latach 90. prowadził, wspólnie z Markiem Sobczykiem prywatną Szkołę Sztuki w Warszawie. W 1997 roku nastąpiła zmiana używanej przez Jarosława Modzelewskiego techniki malarskiej z olejnej na temperową. Zamiarem artysty było ożywienie płócien przez technikę tempery, która pozwala na swobodniejsze kształtowanie faktury płótna. W twórczości artysty pojawiły wkrótce nowe wątki. Na przełomie 2001 i 2002 roku w Galerii Kordegarda w Warszawie odbyła się wystawa pt. "Obraz jako wyraz obserwacji wnętrza kościelnego". Obrazy prezentowane na tej wystawie to efekt odkrycia przez Modzelewskiego nowego obszaru zainteresowań - wnętrz kościołów. Szczególne znaczenie ma zaobserwowana przez artystę prozaiczność tych wnętrz, która kontrastuje z ich duchowym i sakralnym przeznaczeniem. Specyficzna atmosfera obrazów Modzelewskiego i filmowy sposób kadrowania tematu sprawia, że krytycy chętnie porównują go do Edwarda Hoppera.
Description:
"Two brushes", 1993
oil/canvas, 170 x 220 cm; signed, dated and described on the reverse: 'Jaroslaw Modzelewski | "Dwie froterki" 1993 | olej 170 x 220',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Stan zachowania
0
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Jarosław Modzelewski | "Dwie froterki" 1993 | olej 170 x 220'
Proweniencja
0
Literatura
Jarosław Modzelewski. Obrazy 1977-2006, Galeria Zderzak, Kraków 2006, kat. 227, s. 183 (il.); Jan Michalski, Przewodnik po malarstwie Jarosława Modzelewskiego, katalog wystawy, Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki, Kraków 2000; Kosiewski, Poesis Parennis, „Więź” 1995, nr 3, s. 147-150 Glińska-Piątkowska, Jęzor nieznanego świata, „Kurier Polski” 1994, nr 100 (29 IV); Jarosław Modzelewski (kat.), 1994
Wystawiany
Obrazy różne, Muzeum Warmii i Mazur, Olsztyn 2004 „Jarosław Modzelewski. Przegląd z malarstwa”, Kraków, 12.05-4.06.2000; „Malerei”, Dresdner Bank, Kolonia, 1997; „Nadzieja jako wynik uporczywego trwania w smutku i samotności”, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, PGS, Sopot, BWA, Katowice, 1.04-15.05.1994;
