28
Jacek Sempoliński | "Mochnaczka", 1971
Estymacja:
16,000 zł - 20,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Jacek Sempoliński (1927 - 2012)
Wymiary
60 x 73,5 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 60 x 73,5 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Sempoliński | '71 | Mochnaczka'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Obrazy Jacka Sempolińskiego są barokowe. (…) Forma jest oszczędna, obrazy ani zbyt nowatorskie, ani efektowne, stojące gdzieś na uboczu współczesnych zainteresowań. Paleta oparta na ziemiach i czerniach, czasem kadmach. Jeśli zieleń – to także z tej parafii. (…) W baroku Sempolińskiego tkwi więc wielki kapitał – albowiem ta ryzykowna i bynajmniej nie estetyzująca w sensie modnego malarstwa gama, powodując potknięcia – okupuje je powodowaniem skojarzeń bardzo ciekawych, w pełni malarskich”. Jerzy Stajuda
Jacek Sempoliński edukację artystyczną odbył na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1946-51. Dyplom w pracowni między innymi Eugeniusza Eibischa obronił w roku odwilży i to właśnie wówczas na stałe związał się z macierzystą uczelnią jako pedagog. Oprócz pasji malarskiej spełniał się również jako autor tekstów krytycznych. Pisał niezwykle dużo, a jego rozprawy i dzienniki stanowią doskonałe uzupełnienie prac malarskich – pozwalają odbiorcom głęboko wniknąć w bogate życie duchowne i intelektualne twórcy oraz pojąć sens tworzonych przezeń cykli. Zapiski artysty cechuje uderzająca szczerość oraz możliwie najtrafniejszy zapis własnej wewnętrznej dynamiki: ruchu myśli, wspomnień, przeczuć oraz lęków. Na wskroś indywidualny styl artysty wywodzi się z jednej strony z tradycji przedwojennego koloryzmu, z drugiej etosu pokolenia osławionego Arsenału z 1955, które to doświadczenie sprawiło, że płótna artysty emanują dramatyzmem i emocjonalnością, traktowaną przezeń na równi z aspektami czysto formalnymi. Jest jednak, jak twierdzi Andrzej Osęka, harmonijne malarstwo Sempolińskiego buntowniczej, hałaśliwej atmosfery arsenału.
Jak pisała Teresa Sowińska: „Dla metody twórczej Sempolińskiego znamienne będzie przede wszystkim głębokie przeżywanie natury – podstawowego źródła inspiracji jego dzieł, przedmiotu niezliczonych i wciąż ponawianych studiów i dociekań. Lecz wzajemne związki między naturą, a jej malowanym wizerunkiem ulegają swoistemu rozluźnieniu. Zaciera się zewnętrzne podobieństwo ze znanymi, potocznie postrzeganymi widokami przedmiotów. Następuje proces przetworzenia konkretu, który, poddany porządkującym zabiegom myśli i wyobraźni autora, przeradza się w zespół czysto plastycznych, choć niepozbawionych aluzyjności znaków. Inaczej mówiąc, obraz natury zamienia się w swobodną grę barwnych płaszczyzn, w kompozycję niemal abstrakcyjnych form, co powoduje, iż obrazy Sempolińskiego odbierane są często w kategoriach sztuki bezprzedmiotowej, nieprzedstawiającej.
Wrażliwość widza aktywnie współdziałająca z jego wyobraźnią pozwala jednak na rozszyfrowanie znaków języka plastycznego, jakim posługuje się artysta. Pozwala odnaleźć w jego malarstwie całe rejony wysublimowanego piękna krajobrazów, bogactwo i wielorakość nastrojów, wrażeń, uczuć, refleksji, a wszystko to jest wyrażone przez taką syntezę formy, która eliminując cechy nieistotne, szczegóły drugorzędne – utrwala i pogłębia najogólniejszy wyraz” (Teresa Sowińska, Jacek Sempoliński, [w:] Katalog wystaw indywidualnych malarstwa w warszawskich zakładach pracy, listopad 1971 – kwiecień 1972, s. nlb.).
W jednym ze swoich dzienników Sempoliński notuje, że o jakości malarstwa stanowią dla niego dwie cechy: oddech i pulsacja. Te same właściwości, tj.: swobodny oddech i gorączkową pulsację można odnaleźć w prezentowanej w niniejszym katalogu kompozycji, gdzie pejzaż Mochnaczki artysta zredukował do mocnych, wyrazistych pociągnięć pędzla zatapiającego się w gęstej warstwie zielonej farby. W efekcie powstała otwarta, niemal reliefowa kompozycja o wyrazistej fakturze będąca apoteozą malarskiego procesu. W latach 70. Sempoliński całą swoją uwagę skupił bowiem na wyabstrahowanych problemach koloru, światła i faktury, dla których to właśnie natura pozostała głównym punktem wyjścia. Artysta łączył motywy zaczerpnięte ze studiów pejzażu z rozwiązaniami kolorystycznymi i fakturowymi bliskimi abstrakcji aluzyjnej. Jak pisał: „Lubiłem zawsze pewne kolory, mniej lubiłem inne. Lubiłem pewne gatunki drzew, pewne ukształtowania geologiczne, pewne oświetlenia. Lubiłem też zawsze pewne formy wytworzone przez człowieka, mniej lubiłem inne. W miarę jak coraz bardziej świadomie obcowałem z kulturą i z własnym malarstwem, zacząłem świadomiej obcować z naturą. Okazało się, że w naturze i w kulturze lubię te same elementy – pewne układy naturalne harmonijnie kojarzyły mi się zarówno z określoną sztuką, jak z określonym pejzażem w naturze. Elementy natury i kultury zacząłem z czasem widzieć jako formy złączone, współbrzmiące ze stanami emocjonalnymi”.
W czasie wojny uczył się w Warszawie malarstwa w konspiracyjnej szkole im. Konrada Krzyżanowskiego. W 1951 skończył warszawską ASP, dyplom otrzymał w 1956. Jest profesorem na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego warszawskiej Akademii. Jest również eseistą, krytykiem sztuki, scenografem. Był współautorem polichromii na kamieniczkach Rynku Starego Miasta w Warszawie. Laureat jednej z głównych nagród podczas legendarnej wystawy w Arsenale (1955). W 1977 otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa. Jego prace znajdują się w kolekcjach muzealnych, m.in.: Muzeum Narodowym w Warszawie, Kielcach, ASP w Warszawie. Monograficzną wystawę artysty zaprezentowała warszawska Zachęta w 2002 roku.
Description:
"Mochnaczka", 1971
oil/canvas, 60 x 73.5 cm; signed, dated and described on the reverse: 'Sempolinski | '71 | Mochnaczka',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Obrazy Jacka Sempolińskiego są barokowe. (…) Forma jest oszczędna, obrazy ani zbyt nowatorskie, ani efektowne, stojące gdzieś na uboczu współczesnych zainteresowań. Paleta oparta na ziemiach i czerniach, czasem kadmach. Jeśli zieleń – to także z tej parafii. (…) W baroku Sempolińskiego tkwi więc wielki kapitał – albowiem ta ryzykowna i bynajmniej nie estetyzująca w sensie modnego malarstwa gama, powodując potknięcia – okupuje je powodowaniem skojarzeń bardzo ciekawych, w pełni malarskich”. Jerzy Stajuda
Jacek Sempoliński edukację artystyczną odbył na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1946-51. Dyplom w pracowni między innymi Eugeniusza Eibischa obronił w roku odwilży i to właśnie wówczas na stałe związał się z macierzystą uczelnią jako pedagog. Oprócz pasji malarskiej spełniał się również jako autor tekstów krytycznych. Pisał niezwykle dużo, a jego rozprawy i dzienniki stanowią doskonałe uzupełnienie prac malarskich – pozwalają odbiorcom głęboko wniknąć w bogate życie duchowne i intelektualne twórcy oraz pojąć sens tworzonych przezeń cykli. Zapiski artysty cechuje uderzająca szczerość oraz możliwie najtrafniejszy zapis własnej wewnętrznej dynamiki: ruchu myśli, wspomnień, przeczuć oraz lęków. Na wskroś indywidualny styl artysty wywodzi się z jednej strony z tradycji przedwojennego koloryzmu, z drugiej etosu pokolenia osławionego Arsenału z 1955, które to doświadczenie sprawiło, że płótna artysty emanują dramatyzmem i emocjonalnością, traktowaną przezeń na równi z aspektami czysto formalnymi. Jest jednak, jak twierdzi Andrzej Osęka, harmonijne malarstwo Sempolińskiego buntowniczej, hałaśliwej atmosfery arsenału.
Jak pisała Teresa Sowińska: „Dla metody twórczej Sempolińskiego znamienne będzie przede wszystkim głębokie przeżywanie natury – podstawowego źródła inspiracji jego dzieł, przedmiotu niezliczonych i wciąż ponawianych studiów i dociekań. Lecz wzajemne związki między naturą, a jej malowanym wizerunkiem ulegają swoistemu rozluźnieniu. Zaciera się zewnętrzne podobieństwo ze znanymi, potocznie postrzeganymi widokami przedmiotów. Następuje proces przetworzenia konkretu, który, poddany porządkującym zabiegom myśli i wyobraźni autora, przeradza się w zespół czysto plastycznych, choć niepozbawionych aluzyjności znaków. Inaczej mówiąc, obraz natury zamienia się w swobodną grę barwnych płaszczyzn, w kompozycję niemal abstrakcyjnych form, co powoduje, iż obrazy Sempolińskiego odbierane są często w kategoriach sztuki bezprzedmiotowej, nieprzedstawiającej.
Wrażliwość widza aktywnie współdziałająca z jego wyobraźnią pozwala jednak na rozszyfrowanie znaków języka plastycznego, jakim posługuje się artysta. Pozwala odnaleźć w jego malarstwie całe rejony wysublimowanego piękna krajobrazów, bogactwo i wielorakość nastrojów, wrażeń, uczuć, refleksji, a wszystko to jest wyrażone przez taką syntezę formy, która eliminując cechy nieistotne, szczegóły drugorzędne – utrwala i pogłębia najogólniejszy wyraz” (Teresa Sowińska, Jacek Sempoliński, [w:] Katalog wystaw indywidualnych malarstwa w warszawskich zakładach pracy, listopad 1971 – kwiecień 1972, s. nlb.).
W jednym ze swoich dzienników Sempoliński notuje, że o jakości malarstwa stanowią dla niego dwie cechy: oddech i pulsacja. Te same właściwości, tj.: swobodny oddech i gorączkową pulsację można odnaleźć w prezentowanej w niniejszym katalogu kompozycji, gdzie pejzaż Mochnaczki artysta zredukował do mocnych, wyrazistych pociągnięć pędzla zatapiającego się w gęstej warstwie zielonej farby. W efekcie powstała otwarta, niemal reliefowa kompozycja o wyrazistej fakturze będąca apoteozą malarskiego procesu. W latach 70. Sempoliński całą swoją uwagę skupił bowiem na wyabstrahowanych problemach koloru, światła i faktury, dla których to właśnie natura pozostała głównym punktem wyjścia. Artysta łączył motywy zaczerpnięte ze studiów pejzażu z rozwiązaniami kolorystycznymi i fakturowymi bliskimi abstrakcji aluzyjnej. Jak pisał: „Lubiłem zawsze pewne kolory, mniej lubiłem inne. Lubiłem pewne gatunki drzew, pewne ukształtowania geologiczne, pewne oświetlenia. Lubiłem też zawsze pewne formy wytworzone przez człowieka, mniej lubiłem inne. W miarę jak coraz bardziej świadomie obcowałem z kulturą i z własnym malarstwem, zacząłem świadomiej obcować z naturą. Okazało się, że w naturze i w kulturze lubię te same elementy – pewne układy naturalne harmonijnie kojarzyły mi się zarówno z określoną sztuką, jak z określonym pejzażem w naturze. Elementy natury i kultury zacząłem z czasem widzieć jako formy złączone, współbrzmiące ze stanami emocjonalnymi”.
W czasie wojny uczył się w Warszawie malarstwa w konspiracyjnej szkole im. Konrada Krzyżanowskiego. W 1951 skończył warszawską ASP, dyplom otrzymał w 1956. Jest profesorem na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego warszawskiej Akademii. Jest również eseistą, krytykiem sztuki, scenografem. Był współautorem polichromii na kamieniczkach Rynku Starego Miasta w Warszawie. Laureat jednej z głównych nagród podczas legendarnej wystawy w Arsenale (1955). W 1977 otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa. Jego prace znajdują się w kolekcjach muzealnych, m.in.: Muzeum Narodowym w Warszawie, Kielcach, ASP w Warszawie. Monograficzną wystawę artysty zaprezentowała warszawska Zachęta w 2002 roku.
Description:
"Mochnaczka", 1971
oil/canvas, 60 x 73.5 cm; signed, dated and described on the reverse: 'Sempolinski | '71 | Mochnaczka',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Sempoliński | '71 | Mochnaczka'
